روزنامه وال‌استریت ژورنال می‌گوید کمیسیون اروپایی معتقد است در پی توافق اتمی میان تهران و شش قدرت جهانی، ایران می‌تواند طی ۱۵ سال آینده به یکی از منابع اصلی تامین گاز اتحادیه اروپا و کاهش وابستگی آن به گاز روسیه، تبدیل شود.
یک مقام رسمی اروپایی و نماینده یکی از شرکت‌های انرژی اتحادیه اروپا به وال‌استریت ژورنال گفته‌اند کمیسیون اروپایی اکنون بر این گمان است که این اتحادیه می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ میلادی، سالانه بین ۲۵ تا ۳۵ میلیارد متر مکعب گاز از ایران وارد کند.
در حال حاضر روسیه، سالانه تا ۱۳۰ میلیارد متر مکعب گاز به اعضای اتحادیه اروپا صادر می‌کند.
روزنامه وال‌استریت ژورنال می‌گوید میگوئل آریاس کانیه‌ته؛ مسؤول ارشد امور اقلیمی اتحادیه اروپا، در آغاز ماه جاری میلادی با نمایندگان غول‌های بزرگ انرژی اروپا، از جمله «شل»، «توتال» و «استات‌اویل» دیدار و در مورد ظرفیت‌های احتمالی ایران با آنها گفتگو کرده است.
به اذعان کارشناسان مسایل انرژی و ذخایر زیرزمینی، ایران یکی از غول های عرصه نفت و گاز در جهان است.
آمارهای رسمی ایران که در گزارش‌های بین‌المللی هم تایید شده، نشان می دهد که این کشور ۱۵۸ میلیارد بشکه نفت خام و ۳۴ تریلیون متر مکعب ذخایر گازی دارد که خود این میزان گاز با بیش از ۲۴۰ میلیارد بشکه نفت خام برابر است.
از سوی دیگر، کشورهای صنعتی عضو اتحادیه اروپا از بزرگ ترین مصرف کنندگان نفت و گاز جهان به شمار می روند.
اروپا به ذخایر گازی وسیع و غنی برای تامین گاز مصرفی و مورد نیاز مردم و کارخانه های غول پیکر صنعتی خود دسترسی ندارد، به همین دلیل مجبور است، بخش عظیمی از انرژي مورد نیاز خود در عرصه گاز و نفت را از کشورهای دیگر وارد کند.
در حال حاضر، روسیه بیشتر گاز مورد نیاز کشورهای اروپایی را تامین می کند؛ اما در پی بروز تنش ها بر سر بحران اوکراین میان اتحادیه اروپا و روسیه، آینده همکاری های دوطرف در زمینه صادرات و واردات انرژي گاز به شدت با خطر مواجه شده است.
به دنبال بروز این تنش ها، روس ها نیز به شدت در پی یافتن شرکای تجاری جایگزین برای خریداران انرژی خود برآمدند که از جمله این تلاش ها می توان به سفر سال گذشته ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه به چین اشاره کرد که طی آن، قراردادی به ارزش ۴۰۰ میلیارد دالر به منظور صادرات گاز روسیه به چین طی ۳۰ سال آینده میان دو کشور منعقد شد.
روسیه با دیگر کشورها نیز وارد تماس ها و تلاش های مشابهی شده است؛ تا در صورتی که ناگزیر شود شیر گاز صادراتی اش به اروپا را ببندد، به سرعت بدیل هایی برای عرضه انرژی خود داشته باشد.
اروپایی ها نیز عمیقا نگران آینده همکاری های خود با روسیه در خصوص واردات گاز از آن کشور هستند.
تنش، رقابت، اختلاف و درگیری های سیاسی میان روسیه و اتحادیه اروپا، امریکا و ناتو روز به روز در حال افزایش است و بحران اوکراین این وضعیت را چندین برابر، تشدید کرده است.
با این حساب، کارشناسان می گویند که اتحادیه اروپا به شدت به بازار غنی و دست نخورده انرژي ایران، چشم دارد.
به باور این گروه از آگاهان، یکی از مهم ترین انگیزه هایی که سران کشورهای اروپایی را به امضای توافق هسته ای با ایران، وادار کرد، نیاز این اتحادیه به یافتن بدیلی مناسب و مطمئن برای روسیه در حوزه واردات گاز و نفت بود.
با توجه به این تحلیل، حضور پررنگ هیات های اقتصادی در سفر مقام های بلندپایه اروپایی به ایران در پی امضای توافق هسته ای میان ایران و قدرت های جهانی نیز بی دلیل نیست و نشانگر آن است که اروپایی ها در نظر دارند در بازار ایران سرمایه گذاری های کلان و بلندمدت انجام دهند و در این میان، ذخایر عظیم و غنی گاز و نفت این کشور، از مهم ترین عرصه های مورد هدف اروپایی ها محسوب می شود.
این امر هم به ایران امکان می دهد تا پاسخ جنگ نفتی امریکا و عربستان سعودی را با یافتن شرکای قدرتمند و دایمی در اروپا بدهد و هم برای اروپایی ها این زمینه فراهم می شود که جایگزینی مناسب و مطمئن برای همکاری های بی ثبات و و آسیب پذیر خود در حوزه انرژی با روسیه پیدا کنند و ناگزیر نباشند هزینه تنش های سیاسی خود با روسیه را از حساب همکاری های شان در بخش انرژی بدهند.
یک مقام رسمی اروپایی و نماینده یکی از شرکت‌های انرژی اتحادیه اروپا به وال‌استریت ژورنال گفته‌اند کمیسیون اروپایی اکنون بر این گمان است که این اتحادیه می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ میلادی، سالانه بین ۲۵ تا ۳۵ میلیارد متر مکعب گاز از ایران وارد کند.
در حال حاضر روسیه، سالانه تا ۱۳۰ میلیارد متر مکعب گاز به اعضای اتحادیه اروپا صادر می‌کند.
روزنامه وال‌استریت ژورنال می‌گوید میگوئل آریاس کانیه‌ته؛ مسؤول ارشد امور اقلیمی اتحادیه اروپا، در آغاز ماه جاری میلادی با نمایندگان غول‌های بزرگ انرژی اروپا، از جمله «شل»، «توتال» و «استات‌اویل» دیدار و در مورد ظرفیت‌های احتمالی ایران با آنها گفتگو کرده است.
به اذعان کارشناسان مسایل انرژی و ذخایر زیرزمینی، ایران یکی از غول های عرصه نفت و گاز در جهان است.
آمارهای رسمی ایران که در گزارش‌های بین‌المللی هم تایید شده، نشان می دهد که این کشور ۱۵۸ میلیارد بشکه نفت خام و ۳۴ تریلیون متر مکعب ذخایر گازی دارد که خود این میزان گاز با بیش از ۲۴۰ میلیارد بشکه نفت خام برابر است.
از سوی دیگر، کشورهای صنعتی عضو اتحادیه اروپا از بزرگ ترین مصرف کنندگان نفت و گاز جهان به شمار می روند.
اروپا به ذخایر گازی وسیع و غنی برای تامین گاز مصرفی و مورد نیاز مردم و کارخانه های غول پیکر صنعتی خود دسترسی ندارد، به همین دلیل مجبور است، بخش عظیمی از انرژي مورد نیاز خود در عرصه گاز و نفت را از کشورهای دیگر وارد کند.
در حال حاضر، روسیه بیشتر گاز مورد نیاز کشورهای اروپایی را تامین می کند؛ اما در پی بروز تنش ها بر سر بحران اوکراین میان اتحادیه اروپا و روسیه، آینده همکاری های دوطرف در زمینه صادرات و واردات انرژي گاز به شدت با خطر مواجه شده است.
به دنبال بروز این تنش ها، روس ها نیز به شدت در پی یافتن شرکای تجاری جایگزین برای خریداران انرژی خود برآمدند که از جمله این تلاش ها می توان به سفر سال گذشته ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه به چین اشاره کرد که طی آن، قراردادی به ارزش ۴۰۰ میلیارد دالر به منظور صادرات گاز روسیه به چین طی ۳۰ سال آینده میان دو کشور منعقد شد.
روسیه با دیگر کشورها نیز وارد تماس ها و تلاش های مشابهی شده است؛ تا در صورتی که ناگزیر شود شیر گاز صادراتی اش به اروپا را ببندد، به سرعت بدیل هایی برای عرضه انرژی خود داشته باشد.
اروپایی ها نیز عمیقا نگران آینده همکاری های خود با روسیه در خصوص واردات گاز از آن کشور هستند.
تنش، رقابت، اختلاف و درگیری های سیاسی میان روسیه و اتحادیه اروپا، امریکا و ناتو روز به روز در حال افزایش است و بحران اوکراین این وضعیت را چندین برابر، تشدید کرده است.
با این حساب، کارشناسان می گویند که اتحادیه اروپا به شدت به بازار غنی و دست نخورده انرژي ایران، چشم دارد.
به باور این گروه از آگاهان، یکی از مهم ترین انگیزه هایی که سران کشورهای اروپایی را به امضای توافق هسته ای با ایران، وادار کرد، نیاز این اتحادیه به یافتن بدیلی مناسب و مطمئن برای روسیه در حوزه واردات گاز و نفت بود.
با توجه به این تحلیل، حضور پررنگ هیات های اقتصادی در سفر مقام های بلندپایه اروپایی به ایران در پی امضای توافق هسته ای میان ایران و قدرت های جهانی نیز بی دلیل نیست و نشانگر آن است که اروپایی ها در نظر دارند در بازار ایران سرمایه گذاری های کلان و بلندمدت انجام دهند و در این میان، ذخایر عظیم و غنی گاز و نفت این کشور، از مهم ترین عرصه های مورد هدف اروپایی ها محسوب می شود.
این امر هم به ایران امکان می دهد تا پاسخ جنگ نفتی امریکا و عربستان سعودی را با یافتن شرکای قدرتمند و دایمی در اروپا بدهد و هم برای اروپایی ها این زمینه فراهم می شود که جایگزینی مناسب و مطمئن برای همکاری های بی ثبات و و آسیب پذیر خود در حوزه انرژی با روسیه پیدا کنند و ناگزیر نباشند هزینه تنش های سیاسی خود با روسیه را از حساب همکاری های شان در بخش انرژی بدهند.
