امریکا در بدل مجازات عاملان کشتار غیر نظامیان در افغانستان، به بازماندگان كشته شدگان پول پرداخته است.
در گزارش تازه ای که از سوی یکی از خبرگزاری های امریکا به نشر رسیده آمده است که امریکا تاکنون برای بيشتر خانواده های غیر نظامیان در افغانستان که اعضای آنها از سوی ارتش امریکا کشته شده اند، غرامت مالی پرداخت کرده است.
بربنیاد این گزارش، میزان مجموعی این مبلغ به بيش از سه میلیون دالر می رسد.
در این گزارش آمده تاکنون ۵۷۶۶ پرونده در مورد قتل غیر نظامیان از سوی ارتش امریکا وجود دارد که اين كشور برای ۱۶۷۱ تن، غرامت داده است.
به عنوان مثال برای خانواده یک کودک پنج ساله که در جریان عملیات نیروهای امریکایی در افغانستان کشته شده بوهد، ۲۰ هزار دالر پرداخت شده است.
این در حالی است که تا پیش از پایان ماموریت رزمی نیروهای خارجی و امریکایی در افغانستان، آمار کشتار غیر نظامیان توسط نظامیان امریکایی و خارجی، بالا بود و در گزارش هایی که از سوی سازمان ملل متحد منتشر می شد، پس از تروریست ها و گروه های شورشی، آمار تلفات ناشی از حملات نیروهای خارجی، قرار داشت.
با این وجود، تاکنون یک نظامی خارجی نیز به اتهام کشتار غیر نظامیان در افغانستان، محاکمه نشده است.
برگزاری محاکمه هایی در امریکا و برخی دیگر از کشورهای عضو ناتو نیز عملا به آنچه مقتضای عدالت و حقوق مشروع خانواده های قربانی این کشتارها بر پایه قوانین ملی افغانستان بوده، منجر نشده و بیشتر در آن، تبرئه یا تخفیف مجازات قاتلان مد نظر بوده است.
با این حال، امریکا به منظور اقناع قربانیان و شاید فروخواباندن اعتراضات احتمالی آنان، به صورت یکجانبه، اقدام به پرداخت پول در بدل مجازات قاتلان کرده است.
همان گونه که ذکر شد این اقدامات اول اینکه یکجانبه و خودخواسته انجام شده و لزوما با پشتیبانی یک قانون مشخص در افغانستان یا امریکا صورت نگرفته است و در قدم دوم، هدف از این اقدامات، نه برقراری عدالت و پاسخ به اعتراضات قربانیان؛ بلکه تلاش برای به سکوت واداشتن قربانیان بوده است.
با این حساب، پرسش این است که آیا پرداخت پول بدل از مجازات، سود مقتول و سزای قاتل محسوب می شود یاخیر؟
برای پاسخ به این پرسش، از دو زاویه می توان به این اقدام، نگاه کرد. یکی نگاهی صرفا طرفینی که در یک جانب ماجرا، مقتول یا خانواده قربانی یا قربانیان این کشتارها قرار دارند و در سوی دیگر، فرد یا افرادی از نظامیان ارتش امریکا که اقدام به کشتار غیر نظامیان کرده اند.
در این نگاه، شاید از نظر دولت امریکا که به صورت یکجانبه، ارادی و خودانگیخته و بدون استناد به یک قانون خاص، اقدام به پرداخت پول در برابر مجازات قاتلان می کند، این امر، به معنای عدالت محض باشد و هدفی جز برقراری نسبتی میان جنایت صورت گرفته و سزای داده شده، نداشته باشد؛ اما در سوی دیگر این معادله خانواده های قربانیان قرار دارند که از سوی هیچ مرجعی پشتیبانی حقوقی و سیاسی نمی شوند.
اینکه آیا آنها حاضر اند عضو یا اعضایی از خانواده خود را در بدل دریافت مثلا ۲۰ هزار دالر از دست بدهند یانه، به نظر منتفی می آید؛ اما به رغم این عدم تمایل باطنی، ناگزیر اند وقتی پول دریافت می کنند، سکوت کنند. البته حتی اگر سکوت هم نکنند، تریبیونی وجود نخواهد داشت؛ تا اعتراض آنها را بازتاب دهد.
در نگاه دوم به مساله پرداخت پول بدل از مجازات قاتلان غیر نظامیان، دورنما، کارکرد و چشم اندازی مطرح است که آثار وضعی این اقدام می تواند به دنبال داشته باشد.
با این توضیح که قوانین برای روزهایی وضع می شوند که هم بتوانند عدالت را برای مجنی علیه و علیه جانی، تامین کنند و هم در آینده، در برابر تکرار جنایت، کارکرد بازدارندگی داشته باشند.
در اقدامی که امریکا می کند، نه عدالت به معنایی که در بالا اشاره شد، برای دوطرف قاتل و قربانی به اجرا گذاشته می شود و نه یک امکان نیرومند بازدارندگی در برابر کشتار غیر نظامیان به وسیله نظامیان را در آینده ایجاد می کند؛ زیرا در این معامله، عملا کسی قرار نیست مجازات شود؛ بنابراین، با کشتن غیر نظامیان بیشتر، فقط می توان پول بیشتری به قربانیان پرداخت، همین؛ پول اندکی که نه سود مقتول را تامین می کند و سزای قاتل را در پی دارد.
در گزارش تازه ای که از سوی یکی از خبرگزاری های امریکا به نشر رسیده آمده است که امریکا تاکنون برای بيشتر خانواده های غیر نظامیان در افغانستان که اعضای آنها از سوی ارتش امریکا کشته شده اند، غرامت مالی پرداخت کرده است.
بربنیاد این گزارش، میزان مجموعی این مبلغ به بيش از سه میلیون دالر می رسد.
در این گزارش آمده تاکنون ۵۷۶۶ پرونده در مورد قتل غیر نظامیان از سوی ارتش امریکا وجود دارد که اين كشور برای ۱۶۷۱ تن، غرامت داده است.
به عنوان مثال برای خانواده یک کودک پنج ساله که در جریان عملیات نیروهای امریکایی در افغانستان کشته شده بوهد، ۲۰ هزار دالر پرداخت شده است.
این در حالی است که تا پیش از پایان ماموریت رزمی نیروهای خارجی و امریکایی در افغانستان، آمار کشتار غیر نظامیان توسط نظامیان امریکایی و خارجی، بالا بود و در گزارش هایی که از سوی سازمان ملل متحد منتشر می شد، پس از تروریست ها و گروه های شورشی، آمار تلفات ناشی از حملات نیروهای خارجی، قرار داشت.
با این وجود، تاکنون یک نظامی خارجی نیز به اتهام کشتار غیر نظامیان در افغانستان، محاکمه نشده است.
برگزاری محاکمه هایی در امریکا و برخی دیگر از کشورهای عضو ناتو نیز عملا به آنچه مقتضای عدالت و حقوق مشروع خانواده های قربانی این کشتارها بر پایه قوانین ملی افغانستان بوده، منجر نشده و بیشتر در آن، تبرئه یا تخفیف مجازات قاتلان مد نظر بوده است.
با این حال، امریکا به منظور اقناع قربانیان و شاید فروخواباندن اعتراضات احتمالی آنان، به صورت یکجانبه، اقدام به پرداخت پول در بدل مجازات قاتلان کرده است.
همان گونه که ذکر شد این اقدامات اول اینکه یکجانبه و خودخواسته انجام شده و لزوما با پشتیبانی یک قانون مشخص در افغانستان یا امریکا صورت نگرفته است و در قدم دوم، هدف از این اقدامات، نه برقراری عدالت و پاسخ به اعتراضات قربانیان؛ بلکه تلاش برای به سکوت واداشتن قربانیان بوده است.
با این حساب، پرسش این است که آیا پرداخت پول بدل از مجازات، سود مقتول و سزای قاتل محسوب می شود یاخیر؟
برای پاسخ به این پرسش، از دو زاویه می توان به این اقدام، نگاه کرد. یکی نگاهی صرفا طرفینی که در یک جانب ماجرا، مقتول یا خانواده قربانی یا قربانیان این کشتارها قرار دارند و در سوی دیگر، فرد یا افرادی از نظامیان ارتش امریکا که اقدام به کشتار غیر نظامیان کرده اند.
در این نگاه، شاید از نظر دولت امریکا که به صورت یکجانبه، ارادی و خودانگیخته و بدون استناد به یک قانون خاص، اقدام به پرداخت پول در برابر مجازات قاتلان می کند، این امر، به معنای عدالت محض باشد و هدفی جز برقراری نسبتی میان جنایت صورت گرفته و سزای داده شده، نداشته باشد؛ اما در سوی دیگر این معادله خانواده های قربانیان قرار دارند که از سوی هیچ مرجعی پشتیبانی حقوقی و سیاسی نمی شوند.
اینکه آیا آنها حاضر اند عضو یا اعضایی از خانواده خود را در بدل دریافت مثلا ۲۰ هزار دالر از دست بدهند یانه، به نظر منتفی می آید؛ اما به رغم این عدم تمایل باطنی، ناگزیر اند وقتی پول دریافت می کنند، سکوت کنند. البته حتی اگر سکوت هم نکنند، تریبیونی وجود نخواهد داشت؛ تا اعتراض آنها را بازتاب دهد.
در نگاه دوم به مساله پرداخت پول بدل از مجازات قاتلان غیر نظامیان، دورنما، کارکرد و چشم اندازی مطرح است که آثار وضعی این اقدام می تواند به دنبال داشته باشد.
با این توضیح که قوانین برای روزهایی وضع می شوند که هم بتوانند عدالت را برای مجنی علیه و علیه جانی، تامین کنند و هم در آینده، در برابر تکرار جنایت، کارکرد بازدارندگی داشته باشند.
در اقدامی که امریکا می کند، نه عدالت به معنایی که در بالا اشاره شد، برای دوطرف قاتل و قربانی به اجرا گذاشته می شود و نه یک امکان نیرومند بازدارندگی در برابر کشتار غیر نظامیان به وسیله نظامیان را در آینده ایجاد می کند؛ زیرا در این معامله، عملا کسی قرار نیست مجازات شود؛ بنابراین، با کشتن غیر نظامیان بیشتر، فقط می توان پول بیشتری به قربانیان پرداخت، همین؛ پول اندکی که نه سود مقتول را تامین می کند و سزای قاتل را در پی دارد.
