شیعیان و عزاداران حسینی در روز عاشورا که روز مصیبت و حزن ائمه اطهار(ع) است، افزون بر ذکر مصیبت و نوحه خوانی برای سیدالشهدا(ع) و یاران باوفای ایشان، لازم است سفارش های دینی تاکید شده در این روز را از خاطر نبرند.
در عاشورای حسینی، روزی که امام حسین(ع) به همراه 72 تن از یاران خود در مقابل ظلم و ستم یزیدیان ایستادگی و برای برافراشته ماندن بیرق دین، بدن های خود را در مقابل تیر و نیزه دشمن سپر کردند و یادگاری از خود به جای گذاشتند که یادآوری رشادت های آنان تا ابد خون هر انسان آزاده ای را به جوش می آورد.
در آموزه های دینی تاکید شده است که شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) باید در روز عاشورا، روزی متفاوت را تجربه کنند و در حزن و اندوه مصیبت های سیدالشهدا(ع)، غمناک و اندوهگین باشند.
متفاوت بودن این روز با روزهای دیگر در آن است که به کاری از کارهای دنیا مشغول نشویم و به کسب درآمد نپردازیم و از طرف دیگر مشغول گریه، نوحه و مصیبت باشیم و به گونه‌ای عزاداری کنیم که در ماتم عزیزترین نزدیکان خود آنچنان عزاداری می‌کنیم و خانواده خود را نیز بر این کار سفارش کنیم.
هزار مرتبه تلاوت سوره توحید، قرائت زیارت عاشورا با صد لعن و سلام، نفرین و لعنت فرستادن بر قاتلان امام حسین(ع)، تسلیت گفتن این روز به شیعیان و خواندن کتاب مقتل از دیگر کارهایی است که در این روز سفارش شده است.
هر چند روزه گرفتن در این روز مکروه است، ولی برای نزدیک شدن به حالت سیدالشهدا(ع) و یارانش که تشنه و گرسنه بودند؛ بدون آنکه قصد روزه کنیم؛ از خوردن و آشامیدن پرهیز کنیم.
در این روز تلاش کنیم تا از انجام هر کاری که نوعی خشنودی محسوب می شود؛ دوری کنیم و همچنین مشغول لهو و لعب نشویم.
در پایان روز عاشورا، یادی از خانواده امام حسین(ع) و دختران و کودکان آن حضرت کنیم که در این وقت در کربلا اسیر دشمنان و مشغول ناراحتی و گریه بودند.
مرحوم آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی سفارش می کند که اگر نتوانستیم در تمام دهه اول محرم اعمال وارد شده در مفاتیح را انجام دهیم، حداقل در روزهای تاسوعا و عاشورا و در شب یازدهم نان خالی بخوریم و تا عصر روز عاشورا، مواردی همچون خوردن، آشامیدن و حتی دیدار با برادران دینی را رها کنیم و آن روز را روز گریه و اندوه خود قرار دهیم.
این استاد اخلاق همچنین توصیه می کند تا در آخر روز عاشورا زیارت تسلیت را بخوانیم و در توسل، پذیرش عزاداری را خواسته و از کوتاهی خود عذر بخواهیم.
منبع: ایرنا
در عاشورای حسینی، روزی که امام حسین(ع) به همراه 72 تن از یاران خود در مقابل ظلم و ستم یزیدیان ایستادگی و برای برافراشته ماندن بیرق دین، بدن های خود را در مقابل تیر و نیزه دشمن سپر کردند و یادگاری از خود به جای گذاشتند که یادآوری رشادت های آنان تا ابد خون هر انسان آزاده ای را به جوش می آورد.
در آموزه های دینی تاکید شده است که شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) باید در روز عاشورا، روزی متفاوت را تجربه کنند و در حزن و اندوه مصیبت های سیدالشهدا(ع)، غمناک و اندوهگین باشند.
متفاوت بودن این روز با روزهای دیگر در آن است که به کاری از کارهای دنیا مشغول نشویم و به کسب درآمد نپردازیم و از طرف دیگر مشغول گریه، نوحه و مصیبت باشیم و به گونه‌ای عزاداری کنیم که در ماتم عزیزترین نزدیکان خود آنچنان عزاداری می‌کنیم و خانواده خود را نیز بر این کار سفارش کنیم.
هزار مرتبه تلاوت سوره توحید، قرائت زیارت عاشورا با صد لعن و سلام، نفرین و لعنت فرستادن بر قاتلان امام حسین(ع)، تسلیت گفتن این روز به شیعیان و خواندن کتاب مقتل از دیگر کارهایی است که در این روز سفارش شده است.
هر چند روزه گرفتن در این روز مکروه است، ولی برای نزدیک شدن به حالت سیدالشهدا(ع) و یارانش که تشنه و گرسنه بودند؛ بدون آنکه قصد روزه کنیم؛ از خوردن و آشامیدن پرهیز کنیم.
در این روز تلاش کنیم تا از انجام هر کاری که نوعی خشنودی محسوب می شود؛ دوری کنیم و همچنین مشغول لهو و لعب نشویم.
در پایان روز عاشورا، یادی از خانواده امام حسین(ع) و دختران و کودکان آن حضرت کنیم که در این وقت در کربلا اسیر دشمنان و مشغول ناراحتی و گریه بودند.
مرحوم آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی سفارش می کند که اگر نتوانستیم در تمام دهه اول محرم اعمال وارد شده در مفاتیح را انجام دهیم، حداقل در روزهای تاسوعا و عاشورا و در شب یازدهم نان خالی بخوریم و تا عصر روز عاشورا، مواردی همچون خوردن، آشامیدن و حتی دیدار با برادران دینی را رها کنیم و آن روز را روز گریه و اندوه خود قرار دهیم.
این استاد اخلاق همچنین توصیه می کند تا در آخر روز عاشورا زیارت تسلیت را بخوانیم و در توسل، پذیرش عزاداری را خواسته و از کوتاهی خود عذر بخواهیم.
منبع: ایرنا
منبع : خبرگزاری آوا- سرویس آئین و اندیشه
