حمله های تروریستی منسوب به طالبان، روز سه شنبه، از پکتیا تا غزنی و کابل را درنوردید و ده ها شهید و زخمی بر جای گذاشت.
در نخستین حمله، فرماندهی پولیس ولایت پکتیا آماج قرار گرفت که با هلاکت تمام تروریست ها و شهادت ۴۱ پولیس ملی و غیر نظامی و همچنین ۱۵۸ زخمی پایان یافت.
این حمله یک قربانی مهم دیگر نیز داشت و آن، فرمانده پولیس پکتیا بود.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) حوالی ساعت ۹:۴۰ صبح روز سه شنبه، گروهی از تروریست‌ها که با جنگ افزار و واسکت های انتحاری مجهز بودند، بر فرمانده پولیس ولایت پکتیا که در جوار آن مرکز تربیت پولیس و لوای پولیس امن و نظم عامه نیز موقعیت دارد، حمله کردند.
تروریست ها ابتدا دو موتر مملو از مواد انفجاری را در برابر قراول فرماندهی پولیس ولایت پکتیا منفجر ساختند و به دنبال آن ۵ تروریست با استفاده از فرصت بر فرماندهی پولیس و لوای پولیس نظم و امن عامه حمله کردند.
نیروهای پولیس ملی به شمول نیروهای ویژه پولیس محل رویداد را تحت پوشش قرار داده و ۵ تروریست مسلح را به هلاکت رساندند.
در این رویداد، توریالی عبدیانی؛ فرمانده پولیس ولایت پکتیا و ۲۱ نیروی پولیس ملی به شهادت رسیده و ۴۸ تن دیگر زخمی شدند.
همچنین ۲۰ غیر نظامی نیز شهید و ۱۱۰ تن دیگر مجروح گردیده اند.
خط خون تروریست های جنایتکار اما تنها به پکتیا متوقف نماند. غزنی نیز سه شنبه خونینی را پشت سر گذاشت.
نمایندگان غزنی در شورای ملی می گویند که در حملات روز سه شنبه تروریست های طالبان بر ولسوالی اندر این ولایت، ۴۱ نیروی امنیتی شهید و ۲۹ تن دیگر زخمی شده اند. همچنین در این حمله ۳ غیر نظامی شهید و ۲ تن دیگر زخم برداشته اند.
نمایندگان غزنی، حکومت و مسؤولین امنیتی را متهم به خیانت می‌کنند.
به گزارش (آوا)، طالبان ادعا دارند که در درگیری با نیروهای امنیتی در ولسوالی اندر دو پوسته را سقوط داده و ساختمان اداری و فرماندهی پولیس این ولسوالی را به گونه کامل تخریب کرده اند؛ اما نیروهای امنیتی و سخنگویان حکومت محلی غزنی این ادعای طالبان را رد می کنند.
از سوی دیگر، سخنگوی پولیس غزنی به آوا گفته است که حوالی ساعت ۱ شب گذشته بیش از ۳۰۰ طالب با تسلیحات سبک و سنگین بر ولسوالی "شلگر" غزنی حمله کردند؛ اما پس از ۴ ساعت درگیری نتوانستند داخل ساختمان ولسوالی شوند. طالبان اما ادعا می کنند که این ولسوالی را نیز به کنترل درآورده اند.
عارف رحمانی؛ نماینده غزنی در مجلس، در واکنش به تحرکات جدید امنیتی در این ولایت، در یادداشتی در صفحه فیسبوک‌اش، نوشته است که "حکومت شماری بی کفایت و ترسو و خاین را بر ما تحمیل کرده است. این خاینان با این توجیه که نباید روحیه مردم را شکست، به رسانه ها و مردم دروغ می گویند".
وی ادامه داده است:"این جانیان به جای اینکه نگران شکستن روحیه مردم باشند، باید تلاش کنند که از جان فرزندان مردم و حیثیت و عزت آنان را حفاظت نمایند".
وی خاطرنشان کرد:"چطور می توان دم فروبست و تحمل کرد که فرمانده نیروهای کمکی پولیس، وقتی با حمله آتش بارهای دشمن مواجه می شود، از صحنه فرار می کند و بچه های مردم را زیر تیغ و آتش دشمن رها می کند... و در پایان نیروهای اردوی ملی و فرماندهان بلندرتبه برای جمع آوری جنازه ها وارد منطقه می شوند. لعنت به این بی ننگان و بی شرمان!"
محمدعارف رحمانی خاطرنشان کرده که آمار شهدا و مجروحان فاجعه اندر به مراتب بیشتر از آن است که "مسؤولان خاین و دروغگو عنوان می کنند".
به گفته وی، در حمله طالبان بر مرکز ولسوالی اندر، ۳۷ تن از پولیس ملی و محلی و قطعه واکنش سریع و تولی امنیت شهید شده و ۲۰ تن دیگر زخمی شده اند. از سوی دیگر، ۴ تن از نیروهای امنیت ملی شهید شده و ۲ تن دیگر زخمی گرده اند. ۷ سرباز اروی ملی نیز زخمی شده اند.
این عضو مجلس از غزنی ادامه داد، در حمله طالبان سه غیرنظامی نیز به شهادت رسیده و دو تن دیگر زخمی شده اند. همچنین ساختمان فرماندهی پولیس اندر کاملا تخریب شده است.
رویدادهای خونین روز سه شنبه در غزنی در حالی واقع می شوند که وضعیت امنیتی این ولایت از دیرباز به اینسو، عمیقا بی ثبات و به شدت شکننده بوده است.
اخیرا دامنه ناامنی ها عملا به ولسوالی های امن این ولایت نیز کشیده شده و ترور سه فرمانده پولیس ولسوالی امن جغتو در کمتر از دو ماه، نمونه ای از این رویداد است.
ناظران مسایل امنیتی می گویند که مسؤولان مرکزی و محلی، تنها به حفظ سلطه دولت بر مرکز شهر و چند ولسوالی، اکتفا کرده اند و در عمل، هیچ برنامه ای برای سرکوب تروریست ها و مهار ناامنی ها در سایر نقاط این ولایت آشوب زده ندارند.
همچنین از دید ناظران، کشتارهای مهیب و فاجعه بار روز سه شنبه در پکتیا و غزنی یکبار دیگر نشان داد که نیروهای امنیتی، در نبرد با تروریست ها به اندازه کافی مورد حمایت قرار نمی گیرند و از امکانات و تجهیزات و پشتوانه های لازم برای مقابله با نقشه های تروریست ها برخوردار نیستند.
در این میان، امکان نفوذ تروریست ها در صفوف این نیروها و همکاری تروریست های درون نظام که گفته می شود در داخل نهادهای امنیتی هم نفوذ عمیقی دارند، در وقوع این رویدادها خونین و مرگبار، بی تأثیر نیست.
اینهمه در حالی رخ می دهد که وضعیت در کابل نیز چندان امیدبخش نیست.
بربنیاد تازه ترین گزارش ها از کابل، شامگاه سه شنبه، صدای چند انفجار از حوزه دوم امنیتی کابل شنیده شده که به گفته شاهدان عینی، چند تروریست با پرتاب بمب دستی بر یک پست امنیتی در منطقه ده افغانان در مرکز شهر کابل، باعث شهادت یک غیر نظامی و زخمی شدن ۵ نیروی پولیس شده اند.
گفته می شود که تروریست ها بعد از پرتاب بمب دستی موفق به فرار شده اند.
دو روز پیش نیز پولیس کابل اعلام کرد که یک عامل انتحاری را با مقادیر سنگینی از مواد انفجاری دستگیر کرده و به این ترتیب، از وقوع یک حمله مهیب و خونین دیگر شبیه آنچه چندی قبل در چهارراهی زنبق این شهر رخ داده بود، جلوگیری کرده است.
به دنبال آن، امنیت ملی نیز از خنثی کردن یک طرح ضد امنیتی دیگر در پایتخت خبر داد.
پیش از این، نیروهای امنیتی، از کشف و انهدام یک کارخانه تولید بمب و واسکت های انتحاری در منطقه خوشحال خان کابل گزارش داده بودند.
اینها همه نشانگر آن است که تروریست ها به کمک حامیان خارجی شان، به شدت در تلاش اند تا رویدادهای خونبار زیادی را بر مردم و دولت افغانستان تحمیل کنند و این در شرایطی است که دولت افغانستان با حضور نمایندگان امریکا و چین، گفتگوهای مستقیم صلح با پاکستان را در مسقط پایتخت عمان آغاز کرده است.
این نشست، امیدهای زیادی را برانگیخته است؛ اما آگاهان می گویند تا زمانی که مزدوران پاکستان در پکتیا و غزنی و کابل و سراسر افغانستان، دست از ترور و آدم کشی و جنایت و خون ریزی برنداشته اند، مذاکرات صلح با پاکستان، چیزی جز اتلاف وقت نیست.
جامعه جهانی باید پاکستان را به عنوان یک دولت تروریستی، مورد توبیخ و تنبیه و مجازات های سخت قرار دهد تا رفتار این رژيم در حمایت از تروریزم، از ریشه تغییر کند. پاکستان با بازی های دیپلماتیک، به نفع تروریست های مورد حمایت خود در افغانستان، زمان می خرد تا خون های بیشتری را بر زمین بریزند و هزینه های سنگین تری را بر دولت و مردم و نیروهای امنیتی کشور ما تحمیل کنند.
از جانب دیگر، خون ریزی های غم انگیز و تکان دهنده سه شنبه خونین، یکبار دیگر نیاز به اصلاحات گسترده، زیربنایی و فوری در نهادهای امنیتی مرکزی و محلی کشور را مطرح می کند.
حکومت وحدت ملی، روز به روز در منجلاب بحران ناشی از اختلافات سیاسی و سوء‌مدیریت فرور می رود. مدیران ارشد امنیتی نیز هیچ برنامه ای برای مهار بحران و مدیریت وضعیت ندارند؛ بنابراین، از دید کارشناسان، شجاعانه باید کنار گذاشته شوند تا افرادی مسؤولیت پذیر، دارای ایده و برنامه و متعهد به امنیت و ثبات افغانستان روی کار بیایند. پس از قطع دخالت پاکستان، این دومین راه حل ناامنی های جاری در افغانستان است.
