پس از دیدار رییس جمهور اشرف غنی با نوازشریف، صدراعظم پاکستان در حاشیه نشست سران کشورهای عضو شانگهای در ماه گذشته، خوشبینی هایی پیرامون بهبود روابط میان دو کشور به وجود آمد و در این دیدار قرار شد یک هیأت پاکستانی به کابل بیاید و مشکلات موجود را بررسی کند. اما به نظر می رسد که میانجی‌گری کشور چین در این راستا با بن بست مواجه شده و تا هنوز هیچ خبری از سفر این هیأت نیست.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، برخی از کارشناسان به این باور هستند که پاکستان در بازی جدید خود صداقت ندارد، زیرا از یک سو به خاطر اهداف استرتژیک خود در افغانستان دست از خراب کاری در کشور برنمی دارد و از سوی دیگر، با نشان دادن چراغ سبز برای حل مشکلات بین دو کشور، می خواهد وجهه جهانی کسب کند.
به دنبال دیدار رهبران افغانستان و پاکستان و پس از آن سفر وزیر خارجه چین به کابل و اسلام آباد، تصمیم بر این شده بود که تا ابتدای ماه سرطان، هیأتی از پاکستان به افغانستان سفر کند و پس از آن هیأتی از افغانستان به پاکستان سفر کند، اما با وجود گذشت یک ماه، هنوز خبری از سفر هیأت پاکستانی نیست. از سوی دیگر، هیچ نشانه ای در پاکستان مبنی بر تلاش برای بهبود روابط دیده نمی شود و به عنوان مثال، پاکستان همچنان به حصارکشی و نصب سیم خاردار در سرحد بین دو کشور ادامه می دهد.
اما با این وجود، شاه حسین مرتضوی، سرپرست دفتر سخنگوی ریاست جمهوری به آوا گفت: "هیچ مشکلی در تصمیم گیری اخیر میان دو کشور به وجود نیامده و هیأت پاکستان به زودی به افغانستان خواهد آمد".
به گفته مرتضوی، از ابتدا نیز تاریخی برای آمدن هیأت پاکستانی مشخص نشده بود، لذا امیدواری هایی وجود دارد که هیأت پاکستانی به افغانستان بیاید و موضوعات مرتبط میان دو کشور به بررسی گرفته شود.
این در حالی است که یک ماه پیش اعلام شده بود که هیأت پاکستانی در طول مدت ده روز به کابل خواهد آمد.
از سوی هم رئیس جمهور هفته گذشته در یک کنفرانس خبری در کابل گفت که تا هنوز به هیچ توافقی با پاکستان نرسیده ایم.
این دیدگاه ها در حالی ابراز می شود که امیرخطیبی، استاد دانشگاه در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان(آوا) و با اشاره به سابقه کشور پاکستان گفت: "نگاه پاکستان به افغانستان غیر از آن چیزی است که تصور می شود و جنجالی که بین دو کشور وجود دارد، به سادگی و با آمدن یک هیأت حل نمی شود".
به باور او، ملاحظات پاکستان نسبت به افغانستان بسیار جدی است و از سویی هم، پاکستان در حال رقابت های شدید ژئوپولیتیکی و تاریخی با هند و افغانستان قرار دارد.
هرچند به گفته خطیبی، بعد از حادثه یازدهم سپتامبر پاکستان تحت فشار بین المللی قرار گرفت و تا حدی در ظاهر با جامعه جهانی همکاری کرد، اما در عمل و قاعده، گروه طالبان را به عنوان یک ابزار استراتژیک برای اهداف استراتژیک امنیتی حفظ کرد.
به گفته این استاد دانشگاه، بعد از این مقاطع و با فرسایشی شدن جنگ در افغانستان و همچنین در خاورمیانه، تا حدی زیادی توان امریکا و نیروهای ناتو رو به کاهش رفت و توان کشورهای منطقه و مخالف امریکا افزایش پیدا کرد.
بنابر این، به گفته او، در شرایط فعلی به خصوص بعد از به قدرت رسیدن ترامپ، رویکرد جمهوری خواهان در این کشور تا حد زیادی مبنی بر فشار بیشتر بر پاکستان است. یقینا این فشار به اندازه یازدهم سپتامبر نیست، اما برای تحریم و فشار بیشتر امریکا نیز می خواهد این مذاکرات را پیش ببرد.
اما به گفته خطیبی، تا زمانی که دید استراتژیک پاکستان نسبت به افغانستان حل نشود، بعید است که مذاکرات به نتیجه برسد.
به باور او، ممکن است هیأتی از پاکستان بیاید و یا نیاید، اما بحث این است که آمدن هیأت و میانجی‌گری چین و یا هر کشور دیگر، این مشکلات حل نخواهد شد. از سویی هم به گفته او، چینی ها به آن اندازها انگیزه ندارند تا بالای پاکستان فشار وارد کنند.
در نهایت به گفته این استاد دانشگاه، تا ملاحظات استرتژیک پاکستان پیدا نشود و دولت افغانستان هم برای مذاکره آمادگی پیدا نکند، با میانجی‌گری هر کشور چه چین و یا هم امریکا، مشکلات حل نخواهد شد.
