آدم ربایی و اخاذی در کابل تبدیل به یک صنعت خاص شده، در حالی که موتر دزدی معمول است، در حقیقت شهر کابل، چنان مملو از جرایم است که نمایش ثروت می تواند به مجازات مرگ منجر شود.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) این روزها تنها حملات تروریستی نیست که آرامش شهروندان کابل را گرفته، بلکه آدم ربایی، اخاذی و سرقت نیز خواب آرام را از چشم بسیاری مردم به خصوص صرافان ربوده است.
کبودی، خون گره کردکی و چاپ زنجیر، مدت هاست که از بدن حاجی غلام زایل شده است، اما ضربه روانی اختطاف یک ماهه او بر چهره اش مشهود است. او یکی از ده ها قربانی جنایت خشونت‌باری است که دامنگیر پایتخت افغانستان شده است.
در حالی که اختطاف نسبتاً نادر خارجیان از عناوین رسانه های بین المللی فرو می افتد، موج تکان دهنده اختطاف افغان های عادی مانند حاجی غلام آفت پنهان پایتخت افغانستان است.
پولیس افغانستان که پیشاپیش پایش به جبهات جنگی متعدد شورشیان کشانده شده است، در حال مبارزه برای لجام زدن بر حلقه های اختطاف کننده است که نه تنها ثروتمندان را هدف قرار می دهند بلکه هر کسی را که به نظر پولدار برسد، به دام می اندازند.
حاجی غلام ۵۳ ساله که یک صراف است، با لکنت زبان و در حالی که صورت و لبهایش می لرزد می گوید: «در یک روز سرد بهار سال گذشته در حالی که همراه با پسر و پسر کاکایم با موتر از کار به سوی خانه می رفتم، توسط دو موتر افراد مسلح که یونیفورم نظامی داشتند، متوقف ساخته شدیم.»
او در خانه اش به خبرگزاری فرانس پرس گفت: «من فکر می کردم که آن ها ماموران پولیس اند، اما آن ها پسر و پسر کاکایم را لت و کوب کردند و مرا به موتر شان انداختند. چشمان من بسته بود، سیلی می خوردم و مورد ضرب و شتم قرار می گرفتم. آن ها یک ساعت به رانندگی ادامه دادند و مرا در یک چاه تنگ انداختند.»
آدم ربایانش او را شکنجه کردند و فریادهای وی را ثبت کرده به خانواده اش فرستادند. آن ها برای خلاصی وی دو میلیون دالر امریکایی تقاضا می کردند که مبلغ بسیار هنگفتی در این فقیرترین کشور جهان می باشد. هر روز اندکی بیشتر از یک پارچه نان به وی می دادند.
یک ماه بعدتر مقامات امنیتی غلام را به حالت نزار، لاغر و بسته به زنجیر در چاهی در یک خانه کوچک واقع در حومه کابل کشف نمودند. اختطاف کنندگانش هنوز آزاد اند.
غلام که اکنون لنگ لنگان راه می رود، برای حفاظت از خودش اکنون از وسیله نقلیه زره دار استفاده می کند و محافظ شخصی دارد. او البته یکی از افراد خوشبخت است که می تواند امنیت خود را تامین کند.
در یک مورد دیگر، پسر ۱۴ ساله افغان اختطاف و بعداً بیرحمانه به قتل رسانده شد. جسد وی در مرکز شهر کابل انداخته شد. در یک مورد دیگر گوش یک دکاندار توسط اختطاف کننده اش بریده شد و به خانواده اش فرستاده شد تا آن ها را برای پرداخت پول زیر فشار قرار دهند.
اخیراً تاجری در شهر کابل همه دارایی اش را فروخت تا پول خلاصی را برای پسر اختطاف شده اش بپردازد، اما او هنوز در اسارت است.
احصائیه های رسمی قابل اعتبار در این رابطه وجود ندارد، اما اتاق تجارت و صنایع افغانستان می گوید که در سال گذشته در سراسر کشور حدود ۸۰ تاجر اختطاف شده اند. کارشناسان معتقد اند که موارد زیاد دیگری از ترس انتقام جویی اختطاف کنندگان گزارش داده نشده است.
آدم ربایی و اخاذی تبدیل به یک صنعت خاص شده است، در حالی که موتر دزدی معمول است. در حقیقت، شهر کابل چنان مملو از جرایم است که نمایش ثروت می تواند به مجازات مرگ منجر گردد. این وضعیت با شیوع فقر و افزایش بیکاری تشدید می شود.
به نظر می رسد که حلقه های اختطاف کننده از عدم امنیت فزاینده به دلیل مصروفیت پولیس در مبارزه با طالبان، داعش و سایر گروه های تروریست، سوء استفاده می کنند.
پولیس تازه کار و کمتر مجهز در مبارزه موثر علیه جرایم با دشواری مواجه است که این جرایم و بی بندوباری خود در افزایش بی سابقه مهاجرت افغان ها به سوی اروپا کمک کرده است.
حاجی زیرک، سخنگوی صرافان در سرای شاهزاده واقع در مرکز کابل به فرانس پرس گفت: «علاوه بر تهدید بمب گذاری، این شهر پر از اختطاف کنندگان و اخاذان است.»
او گفت: « به این دلیل تجارت نزول کرده است و بسیاری مردم از کشور فرار می کنند.» زیرک افزود که در سال گذشته حدود ۱۰۰ تن از صرافان اختطاف شده اند.
در یک قضیه تکان دهنده دیگر در کابل، اخیراً افراد مسلح بعد از متوقف ساختن موتر یک صراف، ۱،۲ میلیون دالر وی را به سرقت بردند. وقتی که صراف مذکور این موضوع را به رئیس جمهور غنی عارض شد، پولیس یک دار و دسته جنایتکار را بازداشت نمود که گفته می شود در عقب این مسأله قرار دارد، اما به گفته حاجی زیرک، این پول هنوز به دست نیامده است.
مقامات می گویند که دار و دسته های جنایتکار غالباً فرد اختطاف شده و به خصوص خارجیان را به گروه های شورشی با قیمت بلندتر می فروشند و آن ها ایشان را به مناطق بی قانون هم مرز با پاکستان انتقال می دهند.
اما پولیس با استناد به دستگیر کردن ۳۰۰۰ جنایتکار به شمول ۱۶ اختطاف کننده، تاکید می نماید که سرکوب شروع شده است.
عبدالرحمان رحیمی، قوماندان پولیس کابل که به تازگی از این سمت تبدیل شده است، می گوید که «افزایش بسیار اساسی در جرایم به وجود آمده است، اما ما در مبارزه علیه آن پیشرفت کرده ایم.»
او علاوه نمود که «ما هر اختطاف کننده ای را به دام می اندازیم.»
پس از آنکه اقتصاد افغانستان برای چندین سال با میلیاردها دالر تقویت گردید، پول دهندگان بین المللی حکومت افغانستان را ترغیب نمودند که از وابستگی اش به کمک های خارجی بکاهد. اما آن تلاش قسماً به علت افزایش جرایم خنثی گردیدند و سرمایه گذاران را مجبور به فرار گردانید.
صیام الدین پسرلی، سخنگوی اتاق تجارت و صنایع گفت: «سرمایه گذاری در افغانستان به دلیل عدم امنیت و اختطاف در حال کاهش است.»
ناتوانی حکومت در مهار آدم ربایی، بسیاری را مانند حاجی غلام بر انگیخته است تا دچار این شک و تردید گردند که برخی از جنایتکاران با مقامات امنیتی همدست می باشند.
او افزود: «هرگاه حکومت افغانستان نمی تواند مانع حملات شورشیان گردد، دست کم می تواند خود را متمرکز به مبارزه علیه جرایم سازد.»
ترجمه: دویچه وله
