شهدای ما روح تازه‌ای در کالبد مرده‌ی جوامع بشری و استعمار زده دمید

حجت‌الاسلام و المسلمین امیرمحمد ضیایی مشاور امور دینی ریاست اجراییه، معاون شورای اخوت و رئیس دفتر نمایندگی حزب حرکت اسلامی در ولایت بلخ به عنوان یکی دیگر از سخنرانان دومین همایش بزرگ آسمانی برگزارشده از سوی دفترنمایندگی مرکزفعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در شهر مزارشریف گفت: شهدای دیروز ما نه تنها که خودشان زنده هستند، بلکه با ریختاندن خون شان در پای درخت تنومند دین و اعتقادات و آیین مردم روح تازه‌ای برای جوامع اسلامی و انسانی دمیده‌اند. به گزارش خبرگزاری صدایافغان(آوا)، وی که در اجتماع هزاران مرد و زن به مناسبت تجلیل از سالروز شهادت شهید سیدعلی اکبرمصباح و هشت تن از یاران ایشان صحبت میکرد، افزود: بدون تردید شهدای ما روح تازه‌ای در کالبد مرده‌ی جوامع بشری و استعمار زده دمید و خون شهدای ما روحیه مقاومت و روحیه مجاهدت را در برابر بیگانه‌گان در اذهان مردم و در اذهان نسل‌های بعدی ما مجداً احیا کرد. متن سخنان آقای ضیایی به شرح زیر است: اعوذ باالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم وَلَاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سبیلِ اللّهِ أَمواتاً بَلْ أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یرزقونَ در نخست بیست‌ودومین سالروز شهادت شهید سیدعلی‌اکبر مصباح، یکی از رهبران و پیشتازان جهاد مردم افغانستان و یاران با وفایش را به پیشگاه خانواده بزرگ جهاد و مقاومت به ویژه همسنگران آن عزیز تسلیت عرض می‌کنم. هم‌چنان از تیم برگزار کننده این همایش در رأس جناب حجت‌الاسلام و المسلمین حاج آقای حسینی مزاری رئیس عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و از مسوول محترم مرکز تبیان در مزار شریف، جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای سید محمد موسوی تقدیر و تشکر می‌کنم. بدون تردید مردم افغانستان در طول تاریخ در برابر هر متجاوز، زورگو و در برابر هر مهاجمی مسوولیت‌های شرعی، ملی و وطنی خودشان را انجام داده‌اند. مردم مسلمان و متحد افغانستان در برابر رژیم دست نشانده اتحاد جماهیر شوروی و بعد هم در برابر اشغال مستقیم افغانستان توسط نیروهای به ظاهر شکست ناپذیر کمونیسم نیز مسوولیتی که در برابر دین، وطن و ناموس این سرزمین و در برابر تاریخ داشتند، را انجام دادند. ملت و مردم ما با دست خالی، با شکم گرسنه، با پای برهنه و با تحمل همه سختی ها، فشارها و شکنجه های روحی و جسمی در برابر متجاوزان شرق سر تسلیم و تعظیم خم نکردند و مردانه از دین و اعتقادات شان و از مرزهایی که باید حراست می‌کردند به خوبی حراست و پاسداری کردند. اما در طول تاریخ آنچه که زحمات، مجاهدت و مقاومت‌های مردان بزرگ این سرزمین را به چالش کشانید؛ نفاق و نزاع‌های رهبران و زعمای این سرزمین بوده‌است. بدون تردید حماسه‌ی که مردم ما در برابر رژیم و حکومت دست نشانده اتحاد جماهیر شوروی آفرید مجاهدت و مقاومت ما در برابر اشغال سرزمین افغانستان توسط نیروهای تا به دندان مسلح اتحاد جماهیر شوروی سابق چیزیست که هیچ‌کسی نمی‌تواند آن‌را انکار کند. اما امروز بعد از جهاد و مقاومت و بعد از دوران آواره‌گی مردم افغانستان در برابر ستم گروه جاهل به نام طالب، چرا امروز ما به جایی نمیرسیم؟ برای چه امروز حکومت ما که برخاسته از آرای مردم است آن ارزش و آن جایگاهی ویژه‌ی را که برای مجاهدان، برای خانواده شهدا و برای معلولین و معیوبین جهاد و مقاومت باز کند، باز نمیکند؟ امروز معلولین و معیوبین ما با دنیایی از مشکلات در این کشور دست و پنجه نرم می‌کنند؛ اما متاسفانه هیچ‌کسی و از هیچ آدرسی به سراغ خانواده شهدای این سرزمین نمی‌رود و هیچ‌کسی هم برای تجلیل از شهدا گامی بر نمی‌دارد و هیچ آدرسی برای ارج‌گذاری برای مجاهدان زنده امروز در افغانستان کاری عملی انجام نمی‌دهد. این گلایه‌ای است که ما از حکومت و از بزرگان خود داریم. امیدوارم که مردم ما با بینش و با آگاهی و با اعتقادات بسیار مستحکم دینی و ایمانی خودشان در برابر همه مشکلات بایستند و دولت مردان ما را از طرق مختلف وادار کنند که به مجاهدان ارج بگذارند، نه اینکه مجاهدان را جنگ سالار بنامند. هم‌چنان به خانواده‌های شهدا رسیدگی صورت گیرد، دلجویی از معیوبین دوران جهاد و مقاومت و بعد از پیروزی شود، تا اینکه مردم ما با روحیه سرشار از ایستادگی در برابر هر مهاجم و هر متجاوز بتواند نسل های امروز و نسل های بعدی خود را پرورش و تربیت کند و به گونه‌ای نشود که اگر امروز یا در آینده‌ها بار دیگر افغانستان در معرض تجاوز و تهاجم صریح بیگانه‌گان قرار بگیرد، نسل های بعدی با مرور به وضعیت اجداد شان نتوانند دست به کاری بزنند. امروز این وظیفه پیرمردان و مجاهدانی است که دیروز در سنگرهای جهاد و مقاومت حضور داشتند، وظیفه علما، روحانیون و روشنفکران و دانشمندان است که با تجلیل از مقام شهدای افتخار آفرین دوران جهاد و مقاومت و با تجلیل از نخبه‌های زنده جهاد و مقاومت و با تجلیل از معیوبینی که بیش از سه دهه در مشکلات به سر میبرند و امروز هم دست از اعتقاد شان بر نداشته و نمی‌دارند دَین شان را در برابر نسل های آینده ادا کنند. "وَلَاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سبیلِ اللّهِ أَمواتاً بَلْ أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یرزقونَ" مرده مپندارید کسانی‌را که در راه خدا کشته شده‌اند؛ چون آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند. شهدای دیروز ما نه تنها که خودشان زنده هستند، بلکه با ریختاندن خون شان در پای درخت تنومند دین و اعتقادات و آیین مردم روح تازه‌ای برای جوامع اسلامی و انسانی دمیده‌اند. بدون تردید شهدای ما روح تازه‌ای در کالبد مرده‌ی جوامع بشری و استعمار زده دمید و خون شهدای ما روحیه مقاومت و روحیه مجاهدت را در برابر بیگانه‌گان در اذهان مردم و در اذهان نسل‌های بعدی ما مجداً احیا کرد. من بار دیگر بیست و دومین سالگرد شهادت شهدای عزیزی را که این مجلس به یادبود آنها برگزار شده است، به ویژه در رأس شهید حجت الاسلام و المسلمین سیدعلی‌اکبر مصباح را برای همه تسلیت عرض می‌کنم و برای شهدای عزیز علو درجات و برای بازماندگان شان اجر و صبر و پایداری در مسیر نبوت، ولایت و امامت و برای حاضرین روحیه برادری و اخوت دینی در جامعه اسلامی افغانستان آرزو می‌کنم. اسلام علیکم و رحمت الله و برکاته