سازمان نظامی ناتو، روز سه شنبه، رسماً آغاز ماموریت مشورتی خود برای افغانستان را اعلام کرد.
ینس استولتنبرگ؛ دبیر کل ناتو، در نشست وزیران خارجه عضو این سازمان گفت که ناتو نیاز دارد؛ تا با چالش ها در شرق برخورد کند.
دبیر کل ناتو در حضور محمد اشرف غنی؛ رئیس جمهور و عبدالله عبدالله؛ رئیس اجرایی گفت:"ماموریت جدید ناتو تحت نام حمایت قاطع از اول جنوری ۲۰۱۵ آغاز خواهد شد، روزی که ماموریت کنونی رزمی در افغانستان به پایان خواهد رسید."
شمار نیروهای ناتو در افغانستان از ۱۴۰ هزار در سه سال پیش، اکنون به حدود ۱۳ هزار سرباز کاهش یافته است.
این در حالی است که همزمان با امضای پیمان امنیتی میان ناتو و افغانستان، انتظارها از این سازمان نظامی در زمینه بازی کردن نقشی فعال تر در تامین امنیت و تقویت بنیادهای امنیتی افغانستان نیز افزایش یافته است؛ انتظارهایی که با تشدید بی سابقه ناامنی ها در سراسر کشور از جمله پایتخت، انتقادهای تند و صریحی را نیز علیه این سازمان و پیمان امنیتی میان ناتو و افغانستان، برانگیخته است.
به عنوان نمونه، شماری از سناتوران تنها یک روز پس از تایید پیمان های امنیتی با ناتو و امریکا، اعلام کردند در صورتی که این پیمان ها به بهبود وضعیت امنیتی در کشور منجر نشود، آنها رأی خود را پس خواهند گرفت.
این سخنان در واکنش به اظهارات حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور ابراز شد که گفته بود از پیمان های امنیتی نباید انتظار تامین امنیت را داشت؛ زیرا به گفته وی، این پیمان ها تنها حضور نظامی نیروهای خارجی وابسته به ناتو و امریکا پس از سال ۲۰۱۴ را قانونمند می سازد و لزوما به معنای مسئولیت آنها در تامین امنیت کشور ما نیست!
در همین حال، مقام های ناتو گفته اند که برای ماموریت جدید در افغانستان، ایالات متحده امریکا حدود ۱۰ هزار سرباز و شمار معدودی نیروهای ضد ترور تعهد کرده است که وظیفه اصلی شان آموزش و مشوره دهی به نیروهای امنیتی افغانستان است.
مشخص نیست که آیا همه ۱۰ هزار سرباز امریکایی در ماموریت آموزش و مشورت به نیروهای امنیتی افغانستان، مشارکت خواهند داشت یا مانند ۱۳ سال گذشته، تنها شمار معدودی از آنها متصدی پیشبرد این پروژه خواهند بود؟
سؤال دیگر این است که اگر همه این تعداد نیروی نظامی برای ماموریت های آموزشی و مشورتی در افغانستان حضور ندارند؛ پس هدف اصلی حضور نظامی امریکا در افغانستان برای ده سال آینده چیست و این اهداف، چه مضرات و فوایدی برای امنیت ملی، حاکمیت و استقلال کشور ما خواهد داشت؟
محمد اشرف غنی و عبدالله عبدالله؛ رهبران حکومت وحدت ملی، برای نخستین بار پس از آغاز به کار این حکومت در ماه میزان، در نشست وزیران خارجه ناتو شرکت کرده اند.
رئیس جمهور گفت که رابطه کشورش با ناتو وارد یک مرحله جدید می شود. او گفت نیروهای امنیتی افغانستان آماده اند؛ تا مسئولیت دفاع از کشور شان را بر عهده بگیرند.
با این حال و با وجود تایید روحیه و انگیزه بالای نیروهای امنیتی در تامین امنیت کشور، منتقدان می گویند که افزون بر این خوش بینی ها، چالش ها و نگرانی هایی که در این زمینه وجود دارد کمتر در سخنان و مواضع رهبران افغانستان، تبارز می یابد و این، موجب توجه کمتر جهان به وضعیت امنیتی افغانستان و مسئولیتی که کشورها و سازمان های طرف قرارداد افغانستان مانند ناتو در این زمینه دارند، می گردد.
اشرف غنی در عین حال گفت:"ما مشتاقانه خواهان این بوده ایم که حضور ناتو در افغانستان موجب امنیت و مصونیت برای مردم ما شود و جامعه ما را قادر بسازد؛ تا بر فقرزدایی و تقویت جایگاه زنان و جوانان متمرکز شود. متاسفانه امنیت همچنان مهمترین اولویت ماست. خوشبختانه افغان‌ها ماهیت جنگ تحمیلی بر کشور شان را درک می کنند و بی صبرانه منتظر برقراری صلح اند؛ به همین دلیل از نیروهای امنیتی شان به صورت کامل حمایت می‌کنند."
ناظران اما می گویند که اولویت اصلی افغانستان در همکاری با ناتو نه وضعیت زنان و جوانان؛ بلکه کمک به برقراری صلح و امنیت است.
ناتو یک سازمان نظامی است؛ نه یک مؤسسه حقوق بشری؛ بنابراین، افغانستان و سران حکومت ملی می بایست با زبانی روشن و صریح، اعضای این سازمان را متوجه مسئولیت ها و تعهدات مندرج در متن پیمان امنیتی کنند و کارکرد این پیمان را معطوف به بهبود امنیت و تقویت زیرساخت های ملی کشور در حوزه امنیت و ثبات نمایند؛ در غیر آن، پیمان امنیتی با ناتو، عملا ثمر و نتیجه ای برای مردم نخواهد داشت.
دبیر کل ناتو هم گفت که "حضور هر دو رهبر دولت وحدت ملی در اینجا بیانگر تعهد قوی متقابل میان ناتو و افغانستان در آینده است."
با این حال، نباید از یاد برد که دو رهبر علاوه بر دوماه گذشته، ۴ هفته دیگر هم فرصت خواسته اند؛ تا به نگرانی های فزاینده مردم در زمینه تشکیل کابینه وحدت ملی، پاسخ دهند؛ اما وضعیت جاری امنیتی چنین تاخیر و تعللی را برنمی تابد.
ینس استولتنبرگ؛ دبیر کل ناتو، در نشست وزیران خارجه عضو این سازمان گفت که ناتو نیاز دارد؛ تا با چالش ها در شرق برخورد کند.
دبیر کل ناتو در حضور محمد اشرف غنی؛ رئیس جمهور و عبدالله عبدالله؛ رئیس اجرایی گفت:"ماموریت جدید ناتو تحت نام حمایت قاطع از اول جنوری ۲۰۱۵ آغاز خواهد شد، روزی که ماموریت کنونی رزمی در افغانستان به پایان خواهد رسید."
شمار نیروهای ناتو در افغانستان از ۱۴۰ هزار در سه سال پیش، اکنون به حدود ۱۳ هزار سرباز کاهش یافته است.
این در حالی است که همزمان با امضای پیمان امنیتی میان ناتو و افغانستان، انتظارها از این سازمان نظامی در زمینه بازی کردن نقشی فعال تر در تامین امنیت و تقویت بنیادهای امنیتی افغانستان نیز افزایش یافته است؛ انتظارهایی که با تشدید بی سابقه ناامنی ها در سراسر کشور از جمله پایتخت، انتقادهای تند و صریحی را نیز علیه این سازمان و پیمان امنیتی میان ناتو و افغانستان، برانگیخته است.
به عنوان نمونه، شماری از سناتوران تنها یک روز پس از تایید پیمان های امنیتی با ناتو و امریکا، اعلام کردند در صورتی که این پیمان ها به بهبود وضعیت امنیتی در کشور منجر نشود، آنها رأی خود را پس خواهند گرفت.
این سخنان در واکنش به اظهارات حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور ابراز شد که گفته بود از پیمان های امنیتی نباید انتظار تامین امنیت را داشت؛ زیرا به گفته وی، این پیمان ها تنها حضور نظامی نیروهای خارجی وابسته به ناتو و امریکا پس از سال ۲۰۱۴ را قانونمند می سازد و لزوما به معنای مسئولیت آنها در تامین امنیت کشور ما نیست!
در همین حال، مقام های ناتو گفته اند که برای ماموریت جدید در افغانستان، ایالات متحده امریکا حدود ۱۰ هزار سرباز و شمار معدودی نیروهای ضد ترور تعهد کرده است که وظیفه اصلی شان آموزش و مشوره دهی به نیروهای امنیتی افغانستان است.
مشخص نیست که آیا همه ۱۰ هزار سرباز امریکایی در ماموریت آموزش و مشورت به نیروهای امنیتی افغانستان، مشارکت خواهند داشت یا مانند ۱۳ سال گذشته، تنها شمار معدودی از آنها متصدی پیشبرد این پروژه خواهند بود؟
سؤال دیگر این است که اگر همه این تعداد نیروی نظامی برای ماموریت های آموزشی و مشورتی در افغانستان حضور ندارند؛ پس هدف اصلی حضور نظامی امریکا در افغانستان برای ده سال آینده چیست و این اهداف، چه مضرات و فوایدی برای امنیت ملی، حاکمیت و استقلال کشور ما خواهد داشت؟
محمد اشرف غنی و عبدالله عبدالله؛ رهبران حکومت وحدت ملی، برای نخستین بار پس از آغاز به کار این حکومت در ماه میزان، در نشست وزیران خارجه ناتو شرکت کرده اند.
رئیس جمهور گفت که رابطه کشورش با ناتو وارد یک مرحله جدید می شود. او گفت نیروهای امنیتی افغانستان آماده اند؛ تا مسئولیت دفاع از کشور شان را بر عهده بگیرند.
با این حال و با وجود تایید روحیه و انگیزه بالای نیروهای امنیتی در تامین امنیت کشور، منتقدان می گویند که افزون بر این خوش بینی ها، چالش ها و نگرانی هایی که در این زمینه وجود دارد کمتر در سخنان و مواضع رهبران افغانستان، تبارز می یابد و این، موجب توجه کمتر جهان به وضعیت امنیتی افغانستان و مسئولیتی که کشورها و سازمان های طرف قرارداد افغانستان مانند ناتو در این زمینه دارند، می گردد.
اشرف غنی در عین حال گفت:"ما مشتاقانه خواهان این بوده ایم که حضور ناتو در افغانستان موجب امنیت و مصونیت برای مردم ما شود و جامعه ما را قادر بسازد؛ تا بر فقرزدایی و تقویت جایگاه زنان و جوانان متمرکز شود. متاسفانه امنیت همچنان مهمترین اولویت ماست. خوشبختانه افغان‌ها ماهیت جنگ تحمیلی بر کشور شان را درک می کنند و بی صبرانه منتظر برقراری صلح اند؛ به همین دلیل از نیروهای امنیتی شان به صورت کامل حمایت می‌کنند."
ناظران اما می گویند که اولویت اصلی افغانستان در همکاری با ناتو نه وضعیت زنان و جوانان؛ بلکه کمک به برقراری صلح و امنیت است.
ناتو یک سازمان نظامی است؛ نه یک مؤسسه حقوق بشری؛ بنابراین، افغانستان و سران حکومت ملی می بایست با زبانی روشن و صریح، اعضای این سازمان را متوجه مسئولیت ها و تعهدات مندرج در متن پیمان امنیتی کنند و کارکرد این پیمان را معطوف به بهبود امنیت و تقویت زیرساخت های ملی کشور در حوزه امنیت و ثبات نمایند؛ در غیر آن، پیمان امنیتی با ناتو، عملا ثمر و نتیجه ای برای مردم نخواهد داشت.
دبیر کل ناتو هم گفت که "حضور هر دو رهبر دولت وحدت ملی در اینجا بیانگر تعهد قوی متقابل میان ناتو و افغانستان در آینده است."
با این حال، نباید از یاد برد که دو رهبر علاوه بر دوماه گذشته، ۴ هفته دیگر هم فرصت خواسته اند؛ تا به نگرانی های فزاینده مردم در زمینه تشکیل کابینه وحدت ملی، پاسخ دهند؛ اما وضعیت جاری امنیتی چنین تاخیر و تعللی را برنمی تابد.
