داکتر عبدالله؛ نامزد دور دوم انتخابات ریاست جمهوری گفته کشور با "بن‌بست سیاسی" مواجه شده و مسئولیت این وضع نیز به عهده رئیس جمهور و کمیسیون‌های انتخاباتی است.
آقای عبدالله که یک روز پس از اعلام تعلیق رابطه تیم اش با کمیسیون انتخابات سخن می گفت تاکید کرد که از نظر تیم او فعالیت کمیسیون‌های انتخاباتی از این پس "غیرمشروع" است و آنها نتایج کارهای بعدی این کمیسیون را قبول نخواهند کرد.
وی گفت که در دور اول انتخابات نیز کمیسیون‌های انتخاباتی، بی‌طرف نبودند و آرای گروه انتخاباتی او را هدف قرار دادند؛ ولی در دور دوم، "تقلب گسترده و مهندسی شده" رخ داده است.
او همچنین از جامعه جهانی خواست که بی طرفی خود در انتخابات افغانستان را ثابت کند.
گل‌آغا شیرزوی هم گفت که به عملکرد کمیسیون‌های انتخاباتی و حکومت اعتراض دارد و "حکومت و نهادهای انتخاباتی در دور اول نیز اجراآت قانونی نکردند و حالا هم سعی دارند به نفع نامزد مشخصی کار کنند."
در این شکی نیست که به تعبیر داکتر عبدالله، کشور اکنون دچار یک بن بست سیاسی شده است. به تعبیر بهتر، کشور را به بن بست سیاسی کشانده اند. انتخابات را مصادره کرده اند، با آرای مردم بازی شده، تقلب گسترده و سازمان دهی شده، مشروعیت انتخابات را نابود کرده و همه امیدها و انتظارات مردم از انتخابات و دموکراسی و نخستین انتقال مسالمت آمیز قدرت، به یأس مبدل شده است. با اینهمه نباید از یاد برد که هر بن بستی الزاما به معنای گرفتار شدن به بحران نیست.
هنوز راه هایی برای عبور از این بن بست وجود دارد. داکتر عبدالله به عنوان نامزدی که به هدف تامین حقوق خود و میلیون ها نفری که به او رای داده اند، همکاری های خود با نهادهای غیر قابل اعتماد انتخاباتی را قطع کرده است، خود راه هایی را نیز در برابر این نهادها قرار داده؛ تا در صورتی که تمایل داشته باشند، بتوانند کشور را از این بن بست نجات دهند؛ تا بن بست سیاسی ایجادشده به بحران منجر نشود.
در این شکی نیست که بن بست سیاسی برای کشوری مانند افغانستان که هنوز از سال های شور و شر فاصله زیادی نگرفته است، هنوز درگیر جنگ های خونین و کشتارهای مهیب است، هنوز نشانه های گلوله در دیوارهای پایتخت، نمایان است و هنوز در برخی از مناطق، گلوله به جای قانون حکومت می کند، می تواند بسیار خطرناک و نگران کننده باشد؛ اما امیدی که در این میان وجود دارد این است که با وجود وضعیت پیش آمده، هنوز راه هایی برای عبور از بن بست هست.
اگر کمیسیون های انتخاباتی اراده کنند، اگر رییس جمهور و حاکمیت، به صورت مسئولانه در برابر خواسته های مشروع و مشخص داکتر عبدالله و تیم اصلاحات و همگرایی، پاسخ بدهند، اگر نهادهای مسئول صیانت از آرای مردم، دست از سرسختی، لجاجت و پافشاری های غیرقانونی در برابر خواسته های تیم اصلاحات و همگرایی بردارند و اگر جامعه جهانی همانطور که داکتر عبدالله دیروز هشدار داد، بی طرفی اش را در انتخابات افغانستان ثابت کند، عبور از بن بست نه تنها ممکن خواهد شد؛ بلکه به سرعت عملیاتی می شود.
کمیسیون انتخابات، نهاد ریاست جمهوری و سازمان های بین المللی و جامعه جهانی باید بدانند که آنها نماینده تیم تحول و تداوم اشرف غنی احمدزی نیستند؛ تا تحت هر شرایطی، منافع این تیم را در نظر بگیرند و چشم بر حقایق حاد و واقعیت های تلخ جاری در فضای سیاسی کشور ببندند.
از جانب دیگر، آنها نباید از یاد ببرند که انتخابات سال ۲۰۱۴، انتخابات سال ۲۰۰۹ نیست که با وجود تقلب و عدم مشروعیت، به راحتی از کنار آن بگذرند.
باید توجه داشت که داکتر عبدالله این بار فقط یک فرد نیست، او یک محور است؛ محوری قدرتمند و افغانستان شمول که در صورت عدم دریافت پاسخی روشن و درست برای خواسته های مشروع اش، قادر است از مسیرهای قانونی، مدنی و مسالمت آمیز، حق خود را بستاند و در برابر میلیون ها رای دهنده، پاسخ قناعت بخش ارائه کند.
اگر کمیسیون های انتخاباتی، نهاد ریاست جمهوری و جامعه جهانی به این خواسته ها توجهی نکنند، همانطور که اکنون مسئول ایجاد بن بست سیاسی اند، در آینده، مسئول کشیده شدن بن بست به بحران خواهند بود؛ در غیر آن، هر بن بستی بحران نیست و به بحران کشیده نخواهد شد.
آقای عبدالله که یک روز پس از اعلام تعلیق رابطه تیم اش با کمیسیون انتخابات سخن می گفت تاکید کرد که از نظر تیم او فعالیت کمیسیون‌های انتخاباتی از این پس "غیرمشروع" است و آنها نتایج کارهای بعدی این کمیسیون را قبول نخواهند کرد.
وی گفت که در دور اول انتخابات نیز کمیسیون‌های انتخاباتی، بی‌طرف نبودند و آرای گروه انتخاباتی او را هدف قرار دادند؛ ولی در دور دوم، "تقلب گسترده و مهندسی شده" رخ داده است.
او همچنین از جامعه جهانی خواست که بی طرفی خود در انتخابات افغانستان را ثابت کند.
گل‌آغا شیرزوی هم گفت که به عملکرد کمیسیون‌های انتخاباتی و حکومت اعتراض دارد و "حکومت و نهادهای انتخاباتی در دور اول نیز اجراآت قانونی نکردند و حالا هم سعی دارند به نفع نامزد مشخصی کار کنند."
در این شکی نیست که به تعبیر داکتر عبدالله، کشور اکنون دچار یک بن بست سیاسی شده است. به تعبیر بهتر، کشور را به بن بست سیاسی کشانده اند. انتخابات را مصادره کرده اند، با آرای مردم بازی شده، تقلب گسترده و سازمان دهی شده، مشروعیت انتخابات را نابود کرده و همه امیدها و انتظارات مردم از انتخابات و دموکراسی و نخستین انتقال مسالمت آمیز قدرت، به یأس مبدل شده است. با اینهمه نباید از یاد برد که هر بن بستی الزاما به معنای گرفتار شدن به بحران نیست.
هنوز راه هایی برای عبور از این بن بست وجود دارد. داکتر عبدالله به عنوان نامزدی که به هدف تامین حقوق خود و میلیون ها نفری که به او رای داده اند، همکاری های خود با نهادهای غیر قابل اعتماد انتخاباتی را قطع کرده است، خود راه هایی را نیز در برابر این نهادها قرار داده؛ تا در صورتی که تمایل داشته باشند، بتوانند کشور را از این بن بست نجات دهند؛ تا بن بست سیاسی ایجادشده به بحران منجر نشود.
در این شکی نیست که بن بست سیاسی برای کشوری مانند افغانستان که هنوز از سال های شور و شر فاصله زیادی نگرفته است، هنوز درگیر جنگ های خونین و کشتارهای مهیب است، هنوز نشانه های گلوله در دیوارهای پایتخت، نمایان است و هنوز در برخی از مناطق، گلوله به جای قانون حکومت می کند، می تواند بسیار خطرناک و نگران کننده باشد؛ اما امیدی که در این میان وجود دارد این است که با وجود وضعیت پیش آمده، هنوز راه هایی برای عبور از بن بست هست.
اگر کمیسیون های انتخاباتی اراده کنند، اگر رییس جمهور و حاکمیت، به صورت مسئولانه در برابر خواسته های مشروع و مشخص داکتر عبدالله و تیم اصلاحات و همگرایی، پاسخ بدهند، اگر نهادهای مسئول صیانت از آرای مردم، دست از سرسختی، لجاجت و پافشاری های غیرقانونی در برابر خواسته های تیم اصلاحات و همگرایی بردارند و اگر جامعه جهانی همانطور که داکتر عبدالله دیروز هشدار داد، بی طرفی اش را در انتخابات افغانستان ثابت کند، عبور از بن بست نه تنها ممکن خواهد شد؛ بلکه به سرعت عملیاتی می شود.
کمیسیون انتخابات، نهاد ریاست جمهوری و سازمان های بین المللی و جامعه جهانی باید بدانند که آنها نماینده تیم تحول و تداوم اشرف غنی احمدزی نیستند؛ تا تحت هر شرایطی، منافع این تیم را در نظر بگیرند و چشم بر حقایق حاد و واقعیت های تلخ جاری در فضای سیاسی کشور ببندند.
از جانب دیگر، آنها نباید از یاد ببرند که انتخابات سال ۲۰۱۴، انتخابات سال ۲۰۰۹ نیست که با وجود تقلب و عدم مشروعیت، به راحتی از کنار آن بگذرند.
باید توجه داشت که داکتر عبدالله این بار فقط یک فرد نیست، او یک محور است؛ محوری قدرتمند و افغانستان شمول که در صورت عدم دریافت پاسخی روشن و درست برای خواسته های مشروع اش، قادر است از مسیرهای قانونی، مدنی و مسالمت آمیز، حق خود را بستاند و در برابر میلیون ها رای دهنده، پاسخ قناعت بخش ارائه کند.
اگر کمیسیون های انتخاباتی، نهاد ریاست جمهوری و جامعه جهانی به این خواسته ها توجهی نکنند، همانطور که اکنون مسئول ایجاد بن بست سیاسی اند، در آینده، مسئول کشیده شدن بن بست به بحران خواهند بود؛ در غیر آن، هر بن بستی بحران نیست و به بحران کشیده نخواهد شد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - سرویس تحلیل و پژوهش اخبار
