دولت سویس تایید کرده که تشکیلات خودگردان فلسطینی با عنوان “کشور فلسطین” رسما به کنوانسیون جنوا پیوسته است.
کنوانسیون جنوا مجموعه‌ای از قواعد و مقررات حقوق بشری است که عمدتا به زمان جنگ و وضعیت اشغال نظامی مربوط می‌شود.
سویس که در حال حاضر کشور امین کنوانسیون ژنو است، اعلام کرده که دولت خودگردان فلسطینی روز ۱۳ حمل به این کنوانسیون ملحق شده است.
در پی خودداری رژیم اسرائیل از آزاد کردن چهارمین گروه از زندانیان فلسطینی به عنوان بخشی از توافقات مذاکرات صلح، مقام های فلسطینی درخواست عضویت فلسطین در بیش از ده سازمان و پیمان بین المللی را ارائه کردند.
اسراییل به شدت مخالف این اقدام فلسطینی هاست و می گوید کشوری با عنوان فلسطین مورد شناسایی جامعه جهانی نیست و چنین اقداماتی مذاکرات صلح را مخدوش می کند.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲ میلادی موقعیت فلسطین را از “نهاد ناظر” به “دولت ناظر غیرعضو” ارتقا داد.
به باور ناظران و کارشناسان حقوق و روابط بین الملل، این اقدام می تواند مسیری شود برای بهبود جایگاه و اعتبار فلسطین در سازمان های جهانی و نهادهای زیرمجموعه آن و همچنین در خصوص طرح دعوای فلسطین در مجامع قضایی بین المللی در برابر تجاوزاتی که اسراییل همه روزه بر خاک و حاکمیلت ملی و مشروع فلسطین انجام می دهد زمینه های حقوقی لازم را تسهیل می کند.
از سوی دیگر، اطلاق کلمه "کشور" و همچنین عضویت این کشور در کنوانسیون جنوا، فلسطینی ها را یک گام دیگر به شکل گیری یک کشور مستقل فلسطینی، نزدیک می کند و می تواند وجهه خارجی دولت عباس را به میزان قابل توجهی در سطح بین المللی افزایش دهد.
همچنین با استفاده از این امتیاز حقوقی، فلسطینی ها قادر خواهند شد به منظور رسیدن به حقوق خویش در برابر رژیم متجاوز اسراییل، به دادگاه های بین المللی از جمله دادگاه بین المللی کیفری رجوع کنند.
گفته می شود مبنای مخالفت شدید اسراییل و امریکا با تلاش های فلسطینی ها برای عضویت در سازمان ها و کنوانسیون ها ی بین المللی نیز هراس رژیم اسراییل و امریکا از ادامه تلاش های فلسطینی ها برای عضویت در دادگاه بین المللی لاهه عنوان شده است. انگلیس نیز در زمان طرح عضویت غیر ناظر فلسطین در سازمان ملل حمایت خود از این طرح را مشروط به تعهد محمود عباس برای امتناع از تلاش برای عضویت در سازمان کیفری بی المللی لاهه در آینده کرده بود.
فلسطینی ها در حالی از همه قواعد و کنوانسیون های بین المللی، محروم می شوند که این حق مسلم هر کشور جهان است که به نهادهای بین المللی بپیوندد و با نظام بین الملل، همسو و هماهنگ شود. از سوی دیگر، فلسطینی ها مدعی اند که حق حاکمیت آنها بر سرزمین اصلی شان، از آنان سلب می شود؛ در حالی که اسراییل که پدیده ای نوظهور، عارضی، غیربومی و متجاوز است و به صورت یکجانبه و به کمک کشورهایی مانند امریکا از تمامی حقوق و امتیازات یک کشور مستقل برخوردار است و حتی فراتر از قوانین و اصول حاکم بر روابط بین المللی به تجاوز، کشتار، غصب سرزمین های مردمان بومی فلسطین و شهرک سازی های غیرقانونی و زورگویانه ادامه می دهد؛ اما هیچ نهاد مسئول بین المللی، حق پرسش از عملکردهای متجاوزانه آن را ندارد.
در هر حال و صرف نظر از اینکه پیامدهای عضویب رسمی فلسطین به این کنوانسیون مهم بین المللی در زمینه حقوق جنگ، اسرای جنگی، حقوق غیر نظامیان و... چنین طرحی برای جامعه سیاسی داخلی فلسطین چه خواهد بود و تا چه اندازه خواهد توانست بر فعالیت های اداره به رهبری محمود عباس در راستای تامین حقوق فلسطینی ها در برابر تجاوزات رژیم اسراییل اثر مثبت بگذارد، تحقق این تلاش ها، بر عصبانیت اسراییل خواهد افزود و گمان می رود تنش ها میان تشکیلات خودگردان به رهبری عباس و اسراییل، بار دیگر افزایش یابد و این امر، ممکن است به شکست رسمی روند به اصطلاح صلح فلسطین و اسراییل به رهبری امریکا منجر شود؛ اما در برابر این مساله، می تواند به کشور شدن فلسطین کمک کند و این کشور را در مناسبات بین المللی به استیفای حقوق مشروع خود در برابر تجاوزات غاصبانه اسراییل کمک کند.
