رئیس جمهور کرزی شایعات مربوط به امضای قرارداد امنیتی با امریکا پیش از کناره گیری از قدرت را به کلی رد کرد.
حامد کرزی؛ رئیس جمهوری در مصاحبه با خبرگزاری شین هوا درباره این موضوع که وی پیش از پایان دوره پنج ساله ریاست جمهوری خود در تاریخ ۲۲ ماه می توافق امنیتی را با امریکا امضا خواهد کرد، دوبار گفت:«این موضوع درست نیست:»
۲۵۰۰ نفر از بزرگان قبایل و متنفذان قومی در ماه نوامبر سال گذشته طی نشستی در لویه جرگه، با امضای طوماری از کرزی خواستند پیش از پایان سال ۲۰۱۳ میلادی قرارداد امنیتی را با امریکا امضا کند.
حامد کرزی نیز اعلام کرد در صورتی این قرارداد امنیتی را امضا خواهد کرد که واشنگتن از گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان با گروه طالبان حمایت کند، جستجوی خانه به خانه شهروندان را متوقف کند و از انتخابات شفاف حمایت نماید.
با این حساب روشن است که رییس جمهور کرزی به هیچ عنوان قصد ندارد؛ تا پیمان امنیتی را قبل از به پایان بردن دوره حاکمیت خود با امریکا امضا کند. در این میان اما سؤالی که ایجاد می شود این است نامزدهای انتخابات آینده ریاست جمهوری در قبال پیمان امنیتی چه موضعی خواهند گرفت؟
امریکا نیز اعلام کرده است که پیمان امنیتی را با رییس جمهوری بعدی افغانستان امضا خواهد کرد و به نظر می رسد از امضای آن توسط رییس جمهور کرزی با وجود اعمال فشارهای فراوان، ناامید گشته است.
چندی پیش، آندرس فوگ راسموسن؛ دبیر کل ناتو با ابراز اینکه در امضای توافقنامه دوجانبه امنیتی بین افغانستان و امریکا پیشرفتی دیده نمی شود، گفت:"به عقیده من حامد کرزی این توافقنامه را امضا نخواهد کرد و کسی که جانشین وی می شود در مورد آن تصمیم خواهد گرفت."
راسموسن گفت:"موقف ما روشن است. انتخاب خوب برای ما این است که بعد از سال ۲۰۱۴ ماموریت آموزشی را در افغانستان به پیش ببریم."
این نشان می دهد که خارجی ها هم از کرزی قطع امید کرده اند و دیگر نمی خواهند با اعمال فشار یا اعلام التیماتوم های تازه او را تحت فشار قرار دهند؛ فشارهایی که به نظر می رسد هرگز سودمند نبوده است.
در این میان، اکنون همه نگاه ها معطوف به نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری به ویژه کسانی است که مدعی پیشتاز بودن در این انتخابات هستند.
براساس گزارش های موجود، تقریبا تمامی نامزدهای انتخابات گفته اند که در صورت پیروزی پیمان امنیتی را امضا خواهند کرد؛ اما هیچکدام در این خصوص، برنامه مشخصی ارائه نکرده است.
این در حالی است که حامد کرزی به عنوان رییس جمهور کشور و همچنین افراد تحت فرمان او در آن زمان مانند اشرف غنی احمدزی و زلمی رسول به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در تدوین این پیمان نقش داشته اند.
اشرف غنی و زلمی رسول اما هرگز نگفته اند که آیا با شرایطی که آقای کرزی برای امضای این پیمان تعیین کرده است موافق هستند یانه؟ شرایطی که سبب ایجاد بن بست در امضای پیمان امنیتی شده و موجب گردیده است که نه امریکا این شرایط را بپذیرد و نه حامد کرزی؛ رییس جمهور از آن، منصرف شود.
مقام های غربی در برابر این شرایط می گویند که اگر پیمان امنیتی امضا نشود، کمک های بین المللی به نیروهای امنیتی افغانستان نیز آسیب خواهد دید و در نتیجه افغانستان دچار ناامنی و بی ثباتی خواهد شد.
قطع کمک های مالی غرب به نیروهای امنیتی افغانستان، شاه بیت مقام های غربی در تقابل و تنش با دولت افغانستان است. آنها بارها این تهدید را به تلویح و تصریح تبیین کرده اند که اگر پیمان امنیتی امضا نشود کمک های خود به نیروهای امنیتی افغانستان را قطع خواهند کرد و در این صورت، افغانستان بار دیگر دستخوش بی ثباتی و درگیری های داخلی خواهد شد.
در حالی که براساس ظاهر خواسته های رییس جمهور کرزی از امریکا، در مورد امضای این پیمان، این شرایط نه غیر مشروع است و نه غیر عملی و ناممکن.
کمترین انتظاری که از امضای پیمان امنیتی با امریکا وجود دارد برقراری ثبات، آرامش و تامین صلح در کشور است و اگر این خواسته به چندان دشوار و غیرعملی محقق نشود، پیمان امنیتی به اندازه یک کاغذپاره هم برای افغانستان ارزش و اهمیت نخواهد داشت.
در هرحال، موضع رییس جمهور آینده کشور که بدون شک از میان یکی از ۸ نامزد کنونی انتخاب خواهد شد در این زمینه روشن نیست. آیا چشم بسته این پیمان را امضا خواهد کرد؟ یا منافع ملی و شرایط رییس جمهور کرزی در این زمینه را مد نظر گرفته و در برابر امضای پیمان، تضمین های مطمئنی در زمینه ثبات، امنیت و استقلال کشور به دست خواهد آورد؟
این چیزی است که باید روشن شود و با توجه به اینکه پس از انتخابات زمان زیادی برای چانه زنی باقی نمی ماند؛ نامزدهای مطرح از هم اکنون مواضع خود در این خصوص را باید روشن سازند.
حامد کرزی؛ رئیس جمهوری در مصاحبه با خبرگزاری شین هوا درباره این موضوع که وی پیش از پایان دوره پنج ساله ریاست جمهوری خود در تاریخ ۲۲ ماه می توافق امنیتی را با امریکا امضا خواهد کرد، دوبار گفت:«این موضوع درست نیست:»
۲۵۰۰ نفر از بزرگان قبایل و متنفذان قومی در ماه نوامبر سال گذشته طی نشستی در لویه جرگه، با امضای طوماری از کرزی خواستند پیش از پایان سال ۲۰۱۳ میلادی قرارداد امنیتی را با امریکا امضا کند.
حامد کرزی نیز اعلام کرد در صورتی این قرارداد امنیتی را امضا خواهد کرد که واشنگتن از گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان با گروه طالبان حمایت کند، جستجوی خانه به خانه شهروندان را متوقف کند و از انتخابات شفاف حمایت نماید.
با این حساب روشن است که رییس جمهور کرزی به هیچ عنوان قصد ندارد؛ تا پیمان امنیتی را قبل از به پایان بردن دوره حاکمیت خود با امریکا امضا کند. در این میان اما سؤالی که ایجاد می شود این است نامزدهای انتخابات آینده ریاست جمهوری در قبال پیمان امنیتی چه موضعی خواهند گرفت؟
امریکا نیز اعلام کرده است که پیمان امنیتی را با رییس جمهوری بعدی افغانستان امضا خواهد کرد و به نظر می رسد از امضای آن توسط رییس جمهور کرزی با وجود اعمال فشارهای فراوان، ناامید گشته است.
چندی پیش، آندرس فوگ راسموسن؛ دبیر کل ناتو با ابراز اینکه در امضای توافقنامه دوجانبه امنیتی بین افغانستان و امریکا پیشرفتی دیده نمی شود، گفت:"به عقیده من حامد کرزی این توافقنامه را امضا نخواهد کرد و کسی که جانشین وی می شود در مورد آن تصمیم خواهد گرفت."
راسموسن گفت:"موقف ما روشن است. انتخاب خوب برای ما این است که بعد از سال ۲۰۱۴ ماموریت آموزشی را در افغانستان به پیش ببریم."
این نشان می دهد که خارجی ها هم از کرزی قطع امید کرده اند و دیگر نمی خواهند با اعمال فشار یا اعلام التیماتوم های تازه او را تحت فشار قرار دهند؛ فشارهایی که به نظر می رسد هرگز سودمند نبوده است.
در این میان، اکنون همه نگاه ها معطوف به نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری به ویژه کسانی است که مدعی پیشتاز بودن در این انتخابات هستند.
براساس گزارش های موجود، تقریبا تمامی نامزدهای انتخابات گفته اند که در صورت پیروزی پیمان امنیتی را امضا خواهند کرد؛ اما هیچکدام در این خصوص، برنامه مشخصی ارائه نکرده است.
این در حالی است که حامد کرزی به عنوان رییس جمهور کشور و همچنین افراد تحت فرمان او در آن زمان مانند اشرف غنی احمدزی و زلمی رسول به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در تدوین این پیمان نقش داشته اند.
اشرف غنی و زلمی رسول اما هرگز نگفته اند که آیا با شرایطی که آقای کرزی برای امضای این پیمان تعیین کرده است موافق هستند یانه؟ شرایطی که سبب ایجاد بن بست در امضای پیمان امنیتی شده و موجب گردیده است که نه امریکا این شرایط را بپذیرد و نه حامد کرزی؛ رییس جمهور از آن، منصرف شود.
مقام های غربی در برابر این شرایط می گویند که اگر پیمان امنیتی امضا نشود، کمک های بین المللی به نیروهای امنیتی افغانستان نیز آسیب خواهد دید و در نتیجه افغانستان دچار ناامنی و بی ثباتی خواهد شد.
قطع کمک های مالی غرب به نیروهای امنیتی افغانستان، شاه بیت مقام های غربی در تقابل و تنش با دولت افغانستان است. آنها بارها این تهدید را به تلویح و تصریح تبیین کرده اند که اگر پیمان امنیتی امضا نشود کمک های خود به نیروهای امنیتی افغانستان را قطع خواهند کرد و در این صورت، افغانستان بار دیگر دستخوش بی ثباتی و درگیری های داخلی خواهد شد.
در حالی که براساس ظاهر خواسته های رییس جمهور کرزی از امریکا، در مورد امضای این پیمان، این شرایط نه غیر مشروع است و نه غیر عملی و ناممکن.
کمترین انتظاری که از امضای پیمان امنیتی با امریکا وجود دارد برقراری ثبات، آرامش و تامین صلح در کشور است و اگر این خواسته به چندان دشوار و غیرعملی محقق نشود، پیمان امنیتی به اندازه یک کاغذپاره هم برای افغانستان ارزش و اهمیت نخواهد داشت.
در هرحال، موضع رییس جمهور آینده کشور که بدون شک از میان یکی از ۸ نامزد کنونی انتخاب خواهد شد در این زمینه روشن نیست. آیا چشم بسته این پیمان را امضا خواهد کرد؟ یا منافع ملی و شرایط رییس جمهور کرزی در این زمینه را مد نظر گرفته و در برابر امضای پیمان، تضمین های مطمئنی در زمینه ثبات، امنیت و استقلال کشور به دست خواهد آورد؟
این چیزی است که باید روشن شود و با توجه به اینکه پس از انتخابات زمان زیادی برای چانه زنی باقی نمی ماند؛ نامزدهای مطرح از هم اکنون مواضع خود در این خصوص را باید روشن سازند.
