افغانستان از آخرین گزینه استفاده کرد؟

گزارش ها حاکی است که افغانستان و پاکستان سرانجام پس از تنش های طولانی لفظی و سیاسی، وارد درگیری مستقیم نظامی در مناطق مرزی شده اند.
آمارها در زمینه تلفات دو طرف ضد و نقیض است. گزارش ها در مورد آمار کشتگان نیروهای پاکستانی از دو زخمی تا ۹ کشته، در نوسان است.
در اردوگاه نیروهای پولیس سرحدی افغانستان نیز گفته می شود، یک نفر کشته شده و دو یا سه تن دیگر زخم برداشته اند.
همچنین گفته می شود نیروهای پولیس سرحدی افغانستان موفق شده اند، تاسیساتی را که نیروهای پاکستانی در ولسوالی گوشته ننگرهار تصرف کرده بودند از کنترول آنها خارج کرده و نابود نمایند.
اما جدای از میزان تلفات یا پیشرفت های نظامی هریک از دوطرف، این درگیری از نظر سیاسی، برای مردم و دولت افغانستان، معنای دیگری دارد.
افغانستان از نزدیک به دو سال پیش مورد حملات و تهدیدهای مستقیم پاکستان قرار داشته و از این منظر، بعضا مرزنشینان افغانستان، آسیب هایی را نیز متحمل شده اند.
در این میان، دولت افغانستان همواره بر تداوم رویکرد سیاسی و حل و فصل مسایل مبتلابه میان دوکشور از مسیرهای دیپلماتیک، تاکید کرده و این امر، انتقادات گسترده مردمی را علیه دولت در داخل کشور برانگیخته بود؛ اما درگیری اخیر در مرز دو کشور، اگرچه هنوز به درستی مشخص نیست که چه کسی آغازگر آن بوده است، احساسات شدید ملی مردم افغانستان و اعلام حمایت های گسترده مردم از دولت و نیروهای امنیتی را به دنبال داشته است.
صرف نظر از جنبه های ملی گرایانه این درگیری و دستاورد قابل توجهی و ستایش برانگیزی که نیروهای امنیتی افغانستان در برابر مرزبانان پاکستانی کسب کرده اند، این درگیری همچنین حاکی از آن است که دولت افغانستان، مصمم است برای واداشتن پاکستان به تغییر رویکرد خود در قبال مسایل داخلی این کشور، از هر گزینه ممکن از جمله گزینه نظامی که آخرین گزینه خوانده می شود استفاده کند.
این امر، پیام های روشنی را از مبدا کابل به آدرس اسلام آباد ارسال می کند مبنی بر اینکه اگر شیوه برخورد آن کشور نسبت به افغانستان تغییر نکند، افغانستان همه مسیرها برای پایان دادن به این شرایط را خواهد رفت.
این در حالی است که نشست سه کشور امریکا، افغانستان و پاکستان در حاشیه اجلاس اخیر ناتو در بروکسل نیز نتیجه ای در پی نداشت. اگرچه اهداف و نیات پشت پرده امریکا از برگزاری چنین نشستی هرگز مشخص نشد؛ اما اخیرا عبدالکریم خرم؛ رییس دفتر رییس جمهور کرزی، ادعا کرد که ناتو این تاسیسات را پس از تخلیه آنها به نیروهای پاکستانی واگذار کرده است.
آقای خرم همچنین گفت که رییس جمهور کرزی در این مورد به همتای امریکایی اش نامه نوشته و خواهان حل این مساله شده است؛ اما آقای اوباما به این نامه، پاسخی نداده است.
این اظهارات درست پس از اجلاس ناکام سه کشور امریکا، افغانستان و پاکستان در بروکسل صورت گرفت.
اظهاراتی که تحلیلگران را بر آن داشت؛ تا هدف امریکا از برگزاری نشست بروکسل را توجیه عملکرد غیرقانونی نیروهای ناتو و حل و فصل این مساله به صورت پنهانی، عنوان کنند؛ اما نشست بروکسل هم بی نتیجه پایان یافت و اکنون و با درگیری های مرزبانان دو کشور همسایه در ولسوالی گوشته ننگرهار، دو کشور بیش از هر زمان دیگری، رویاروی همدیگر قرار گرفته اند.
به هر حال،‌ مشخص نیست که فرجام این درگیری به کجا خواهد انجامید؛ اما تحلیلگران پیش بینی می کنند که با توجه به این مساله که امریکا در حال حاضر هرگز خواهان افزایش تنش میان دو کشور نیست؛ بنابراین پیش بینی می شود به زودی برای حل این معضل، وارد عمل شود؛ اما شماری دیگر از تحلیلگران می گویند که دولت های افغانستان و پاکستان، اکنون گزینه های محدودی برای تعامل در اختیار دارند؛ زیرا کار از راه حل های دیپلماتیک گذشته و درگیری نظامی، عملا آغاز شده است؛ هرچند اکنون دیگر جنگ در منطقه جریان ندارد؛ اما طلسم شکسته شده و زبانه های آتش، زبان باز کرده است؛ بنابراین مهار این موج، کاری به شدت دشوار خواهد بود.