در ادامه تلاش های جهانی به منظور برون رفت از بن بست سوریه، روم؛ پایتخت ایتالیا امروز میزبان یکی دیگر از نشست هایی خواهد بود که در آن قرار است کشورهای مهم حامی دو سوی منازعه، شرکت کنند.
براساس گزارش خبرگزاری ها، در اجلاس روم، دست کم ۱۰ کشور جهان شرکت خواهند کرد و ائتلاف ملی سوریه؛ عمده ترین تشکل سازمانی مخالف نظام بشار اسد نیز در نهایت اعلام کرد که تصمیم قبلی خود مبنی بر تحریم نشست روم را شکسته و اکنون با این شرط که از سوی امریکا و انگلیس "کمک های مشخصی" دریافت کند در این اجلاس، شرکت خواهد کرد!
گفته می شود این تصمیم پس از آن اتخاذ می شود که جان کری؛ وزیر امور خارجه امریکا در اولین سفر خارجی خود پس از انتصاب به این سمت به انگلیس رفت و از آنجا در گفتگویی تلفنی با معاذ الخطیب؛ رییس ائتلاف ملی سوریه از وی دعوت کرد؛ تا در اجلاس روم شرکت کند. اینکه در آن گفتگوی تلفنی چه چیزی میان طرفین رد و بدل شد، روشن نیست؛ اما ناظران می گویند که احتمالا امریکا وعده کمک های بیشتر نظامی و مالی به ائتلاف ملی سوریه داده و از سوی دیگر، شاید این موضوع را نیز به خطیب گوشزد کرده باشد که روم، فرصتی برای حضور رسمی این ائتلاف برساخته از سوی غرب و چند کشور عربی و ترکیه در عرصه معادلات بین المللی است؛ به ویژه آنکه ائتلاف ملی سوریه چندی پیش در تصمیمی عجیب اعلام کرد که در صدد است دولتی را به منظور اداره "مناطق آزادشده" در سوریه ایجاد نماید!
ناظران می گویند که این تصمیم گیری ها پیش از آنکه برپایه واقعیت های جاری در سوریه استوار باشد، بیشتر بخشی از جنگ تبلیغاتی و روانی غرب و اعراب و ترکیه علیه دولت مشروع و مسلط بشار اسد است؛ تا به این ترتیب بر روحیه مردم، دولتمردان و نیروهای امنیتی سوریه تاثیر گذاشته و از سوی دیگر، حامیان بین المللی نظام بشار اسد را نیز نسبت به ادامه حمایت خود از وی، دلسرد کنند. هرچند احتمال تشکیل چنین دولتی، بعید نیست؛ اما این امر، هیچگاه نمی تواند به معنای اعلام بخشی از خاک سوریه به عنوان "مناطق آزادشده" باشد؛ زیرا نشانه ها حاکی است که دولت و ارتش سوریه، به صورت کامل و همه جانبه بر اوضاع مسلط اند و برپایه اطلاعاتی که مقام های دولتی سوریه منتشر کرده و منابع مستقل نیز آن را مورد تایید قرار می دهند، از مجموع ارتش بیش از ۵۴۰ هزار نفری سوریه، اکنون تنها ۷۰ هزار سرباز ارتش آن کشور، یعنی چیزی حدود یک چهارم این تشکل امنیتی، وارد نبردهای مستقیم در سراسر سوریه شده اند و مابقی این نیروی عظیم و مقتدر امنیتی، اساساً به جنگ جاری در آن کشور وارد نشده است؛ بنابراین، بسیار خوش بینانه و در عین حال، خنده آور خواهد بود اگر کسی مدعی شود که در بخش هایی از کشوری، دولت تشکیل می دهد که هنوز سه چهارم ارتش آن، به عنوان نیروی ذخیره فعالیت می کند و تنها ۷۰ هزار نیروی ارتش، درگیر نبردهای مستقیم با تروریست ها هستند.
از جانب دیگر، به باور بسیاری از ناظران، بسیار بعید به نظر می رسد که اجلاس روم نیز بتواند گرهی از کار فروبسته بحران در سوریه بگشاید؛ زیرا نه غرب و اعراب حاضر اند از مواضع غیرقانونی خود در حمایت از تروریزم و عزم شان برای سرنگونی یک نظام مشروع و طرفدار اصلاحات و گفتگو در این کشور، دست بردارند و نه سوریه و کشورهای متحد استراتژیک آن کشور در عرصه بین المللی مانند چین و روسیه، می خواهند با تمکین ذلت بار به خواسته های غرب و دنباله روهای منطقه ای آن در خاورمیانه، به آن خواست ها مشروعیت داده و عملا بر اقدامی مهر تایید بزنند که نتیجه بلافصل آن، تکرار دگرباره سناریوی عراق در سوریه البته با ابعاد بسیار گسترده تری از فاجعه و جنایت و خون ریزی و توحش تروریستی و انتقام جویی های فرقه ای خواهد بود.
بنابراین، سوریه در کوتاه مدت همچنان در بن بست باقی خواهد ماند و این بن بست زمانی عمیق تر و جدی تر می گردد که امریکا به عنوان بزرگ ترین حامی گروه های تروریستی فعال در سوریه، اکنون بار دیگر اعلام کرده است که کمک های "غیرتسلیحاتی" خود به تروریست ها که شامل نفربرهای زرهی، تجهیزات مخابراتی و ارائه آموزش های نظامی به آنان خواهد شد را افزایش می دهد. با این حساب، چگونه می توان به صلحی امید بست که منادیان آن، با این اقدامات تحریک آمیز، عملا در تنور جنگ می دمند؟ و این همان صلحی است که امریکا نه تنها در سوریه؛ بلکه در هر نقطه از جهان از جمله افغانستان، عراق و لیبیا به ارمغان آورده و اکنون در سوریه نیز در پی آوردن آن است.
براساس گزارش خبرگزاری ها، در اجلاس روم، دست کم ۱۰ کشور جهان شرکت خواهند کرد و ائتلاف ملی سوریه؛ عمده ترین تشکل سازمانی مخالف نظام بشار اسد نیز در نهایت اعلام کرد که تصمیم قبلی خود مبنی بر تحریم نشست روم را شکسته و اکنون با این شرط که از سوی امریکا و انگلیس "کمک های مشخصی" دریافت کند در این اجلاس، شرکت خواهد کرد!
گفته می شود این تصمیم پس از آن اتخاذ می شود که جان کری؛ وزیر امور خارجه امریکا در اولین سفر خارجی خود پس از انتصاب به این سمت به انگلیس رفت و از آنجا در گفتگویی تلفنی با معاذ الخطیب؛ رییس ائتلاف ملی سوریه از وی دعوت کرد؛ تا در اجلاس روم شرکت کند. اینکه در آن گفتگوی تلفنی چه چیزی میان طرفین رد و بدل شد، روشن نیست؛ اما ناظران می گویند که احتمالا امریکا وعده کمک های بیشتر نظامی و مالی به ائتلاف ملی سوریه داده و از سوی دیگر، شاید این موضوع را نیز به خطیب گوشزد کرده باشد که روم، فرصتی برای حضور رسمی این ائتلاف برساخته از سوی غرب و چند کشور عربی و ترکیه در عرصه معادلات بین المللی است؛ به ویژه آنکه ائتلاف ملی سوریه چندی پیش در تصمیمی عجیب اعلام کرد که در صدد است دولتی را به منظور اداره "مناطق آزادشده" در سوریه ایجاد نماید!
ناظران می گویند که این تصمیم گیری ها پیش از آنکه برپایه واقعیت های جاری در سوریه استوار باشد، بیشتر بخشی از جنگ تبلیغاتی و روانی غرب و اعراب و ترکیه علیه دولت مشروع و مسلط بشار اسد است؛ تا به این ترتیب بر روحیه مردم، دولتمردان و نیروهای امنیتی سوریه تاثیر گذاشته و از سوی دیگر، حامیان بین المللی نظام بشار اسد را نیز نسبت به ادامه حمایت خود از وی، دلسرد کنند. هرچند احتمال تشکیل چنین دولتی، بعید نیست؛ اما این امر، هیچگاه نمی تواند به معنای اعلام بخشی از خاک سوریه به عنوان "مناطق آزادشده" باشد؛ زیرا نشانه ها حاکی است که دولت و ارتش سوریه، به صورت کامل و همه جانبه بر اوضاع مسلط اند و برپایه اطلاعاتی که مقام های دولتی سوریه منتشر کرده و منابع مستقل نیز آن را مورد تایید قرار می دهند، از مجموع ارتش بیش از ۵۴۰ هزار نفری سوریه، اکنون تنها ۷۰ هزار سرباز ارتش آن کشور، یعنی چیزی حدود یک چهارم این تشکل امنیتی، وارد نبردهای مستقیم در سراسر سوریه شده اند و مابقی این نیروی عظیم و مقتدر امنیتی، اساساً به جنگ جاری در آن کشور وارد نشده است؛ بنابراین، بسیار خوش بینانه و در عین حال، خنده آور خواهد بود اگر کسی مدعی شود که در بخش هایی از کشوری، دولت تشکیل می دهد که هنوز سه چهارم ارتش آن، به عنوان نیروی ذخیره فعالیت می کند و تنها ۷۰ هزار نیروی ارتش، درگیر نبردهای مستقیم با تروریست ها هستند.
از جانب دیگر، به باور بسیاری از ناظران، بسیار بعید به نظر می رسد که اجلاس روم نیز بتواند گرهی از کار فروبسته بحران در سوریه بگشاید؛ زیرا نه غرب و اعراب حاضر اند از مواضع غیرقانونی خود در حمایت از تروریزم و عزم شان برای سرنگونی یک نظام مشروع و طرفدار اصلاحات و گفتگو در این کشور، دست بردارند و نه سوریه و کشورهای متحد استراتژیک آن کشور در عرصه بین المللی مانند چین و روسیه، می خواهند با تمکین ذلت بار به خواسته های غرب و دنباله روهای منطقه ای آن در خاورمیانه، به آن خواست ها مشروعیت داده و عملا بر اقدامی مهر تایید بزنند که نتیجه بلافصل آن، تکرار دگرباره سناریوی عراق در سوریه البته با ابعاد بسیار گسترده تری از فاجعه و جنایت و خون ریزی و توحش تروریستی و انتقام جویی های فرقه ای خواهد بود.
بنابراین، سوریه در کوتاه مدت همچنان در بن بست باقی خواهد ماند و این بن بست زمانی عمیق تر و جدی تر می گردد که امریکا به عنوان بزرگ ترین حامی گروه های تروریستی فعال در سوریه، اکنون بار دیگر اعلام کرده است که کمک های "غیرتسلیحاتی" خود به تروریست ها که شامل نفربرهای زرهی، تجهیزات مخابراتی و ارائه آموزش های نظامی به آنان خواهد شد را افزایش می دهد. با این حساب، چگونه می توان به صلحی امید بست که منادیان آن، با این اقدامات تحریک آمیز، عملا در تنور جنگ می دمند؟ و این همان صلحی است که امریکا نه تنها در سوریه؛ بلکه در هر نقطه از جهان از جمله افغانستان، عراق و لیبیا به ارمغان آورده و اکنون در سوریه نیز در پی آوردن آن است.
