هیولای سیری ناپذیر مرگ همچنان از ساکنان مظلوم کابل قربانی می گیرد و پس از هربار کشتار، گویی برای قربانی های بیشتر و ریختن خون های افزون تر، هارتر و تشنه تر می شود.
جشن عروسی دو جوان که در این سرزمین نفرین شده با هزاران آرمان و امل، بی تردید پس از مشقت های فراوان برای تأمین هزینه های آن، برگزار شده بود، از سوی یک تروریست جانی تکفیری بی رحمانه به عزا تبدیل شد و صدها خانواده به خاک و خون نشستند.
این رویداد اما درست در زمانی اتفاق افتاد که کابل طی روزهای اخیر شاهد تمهیدات و تدارکات گسترده برای برپایی یکی از شکوهمندترین جشن های «استقلال» در تاریخ افغانستان است.
اشرف غنی؛ رییس جمهوری تمام توان خود را به کار بسته بود تا امسال این جشن را در کمال شکوه و اقتدار برگزار کند. او بی تردید از این اقدام، صرفا انگیزه های ملی گرایانه و میهن دوستانه نداشت؛ بلکه به باور بسیاری از آگاهان، او می خواست با برگزاری پرشکوه این جشن، از هویت و قدرت و استقلال خود در برابر امریکا و طالبان، دفاع کند و روند صلح آنها را به چالش بکشد و نشان دهد که او افغانستانی را رهبری می کند که خود درباره مسایل ملی اش تصمیم می گیرد و هیچکس نمی تواند نقشه ها و توافقات پشت پرده و پنهانی خود را بر آن تحمیل کند.
آقای غنی در عین حال، از برگزاری پرشکوه جشن استقلال، یک هدف مهم تر دیگر نیز داشت و آن، استفاده تبلیغاتی گسترده از این رویداد برای کشاندن مردم به پای صندوق های رأی بود. او با هزینه کردن صدها میلیون افغانی برای ۲۸ اسد، می خواست یکی از بزرگترین همایش های ملی را در خدمت اهداف سیاسی و انتخاباتی خود قرار دهد و به این ترتیب، انتخابات ریاست جمهوری پیش رو را با قدرت برگزار کند و از این جشن به عنوان محکی برای مشروعیت آن سود ببرد.
انفجار مرگبار تروریست انتحاری و تکفیری در هوتل کابل‌دبی در غرب کابل اما نه تنها این آمال و امیال او را ضرب صفر کرد؛ بلکه یکبار دیگر عملکرد و کارنامه فاجعه بار پنج ساله اش را در برابر دیدگان مردم و در معرض قضاوت افکار عمومی قرار داد.
طی روزهای اخیر، فشارهای کم سابقه و پردامنه ای بر اشرف غنی و دولت او وارد شده است و این فشارها کماکان ادامه دارد. تمهیدات موقتی دولت آقای غنی برای مهار موج واکنش ها در قبال این فاجعه نیز نتوانست مانع از فشارهای سنگین بر او، دولت و تیم امنیتی او و برنامه های انتخاباتی و تبلیغاتی اش شود.
با اینهمه، جشن استقلال آقای غنی علیرغم درخواست های مکرر مردم برای لغو جشن استقلال و با آنکه خود دستور تعویق آن را داده بود، امروز در قصر دارالامان برگزار شد؛ اما به باور آگاهان، آقای غنی نتوانست آنگونه که برنامه ریزی کرده بود از آن، به سود اهداف سیاسی و تبلیغاتی اش، بهره برداری کند.
بدون تردید، حمله اخیر کابل، صرفا یک کشتار دیوانه وار برای ایجاد رعب و وحشت در متن پایتخت نبود؛ بلکه این رویداد، ناشی از پیچیدگی هولناک اوضاع سیاسی و امنیتی کشور در آستانه صلح است. دست های نیرومندی در پشت این فاجعه قرار دارند و اهداف خوفناکی از این رویداد، مد نظر بوده است.
اما آنچه در حال حاضر می توان درباره آن گفت این است که کشتار خونبار کابل در پیشگاه استقلال ادعایی اشرف غنی و به پیشواز صلح مورد نظر امریکا و طالبان صورت گرفت. عامل اصلی این رویداد جنایتکارانه هرکسی که باشد، بدون تردید نمی توان آن را بی ربط به جشن «استقلال» اشرف غنی و پروسه صلح امریکا و طالبان دانست.
دست گروه های تروریستی، قدرت های جهانخوار بین المللی، ایادی مزدور داخلی، اقمار استخبارات منطقه و سرویس های جاسوسی بیگانه در این رویداد، دخیل اند و هریک بهره مورد نظر خود را از خون بی گناهان مظلومی می برند که تنها آمده بودند تا در یک جشن زندگی شرکت کنند.
این رویداد اما همانگونه که نتوانست جشن استقلال اشرف غنی را متوقف کند و او را به سوگواری مسؤولانه برای ۲۵۰ شهید و زخمی مظلوم وادارد، هیچ تأثیری بر روند صلح امریکا با طالبان نیز نخواهد گذاشت؛ زیرا این کشتار در پیشگاه استقلال و به پیشواز صلح صورت گرفت و چه بسیار کشتارهای مشابه دیگر نیز در راه باشد.
جشن عروسی دو جوان که در این سرزمین نفرین شده با هزاران آرمان و امل، بی تردید پس از مشقت های فراوان برای تأمین هزینه های آن، برگزار شده بود، از سوی یک تروریست جانی تکفیری بی رحمانه به عزا تبدیل شد و صدها خانواده به خاک و خون نشستند.
این رویداد اما درست در زمانی اتفاق افتاد که کابل طی روزهای اخیر شاهد تمهیدات و تدارکات گسترده برای برپایی یکی از شکوهمندترین جشن های «استقلال» در تاریخ افغانستان است.
اشرف غنی؛ رییس جمهوری تمام توان خود را به کار بسته بود تا امسال این جشن را در کمال شکوه و اقتدار برگزار کند. او بی تردید از این اقدام، صرفا انگیزه های ملی گرایانه و میهن دوستانه نداشت؛ بلکه به باور بسیاری از آگاهان، او می خواست با برگزاری پرشکوه این جشن، از هویت و قدرت و استقلال خود در برابر امریکا و طالبان، دفاع کند و روند صلح آنها را به چالش بکشد و نشان دهد که او افغانستانی را رهبری می کند که خود درباره مسایل ملی اش تصمیم می گیرد و هیچکس نمی تواند نقشه ها و توافقات پشت پرده و پنهانی خود را بر آن تحمیل کند.
آقای غنی در عین حال، از برگزاری پرشکوه جشن استقلال، یک هدف مهم تر دیگر نیز داشت و آن، استفاده تبلیغاتی گسترده از این رویداد برای کشاندن مردم به پای صندوق های رأی بود. او با هزینه کردن صدها میلیون افغانی برای ۲۸ اسد، می خواست یکی از بزرگترین همایش های ملی را در خدمت اهداف سیاسی و انتخاباتی خود قرار دهد و به این ترتیب، انتخابات ریاست جمهوری پیش رو را با قدرت برگزار کند و از این جشن به عنوان محکی برای مشروعیت آن سود ببرد.
انفجار مرگبار تروریست انتحاری و تکفیری در هوتل کابل‌دبی در غرب کابل اما نه تنها این آمال و امیال او را ضرب صفر کرد؛ بلکه یکبار دیگر عملکرد و کارنامه فاجعه بار پنج ساله اش را در برابر دیدگان مردم و در معرض قضاوت افکار عمومی قرار داد.
طی روزهای اخیر، فشارهای کم سابقه و پردامنه ای بر اشرف غنی و دولت او وارد شده است و این فشارها کماکان ادامه دارد. تمهیدات موقتی دولت آقای غنی برای مهار موج واکنش ها در قبال این فاجعه نیز نتوانست مانع از فشارهای سنگین بر او، دولت و تیم امنیتی او و برنامه های انتخاباتی و تبلیغاتی اش شود.
با اینهمه، جشن استقلال آقای غنی علیرغم درخواست های مکرر مردم برای لغو جشن استقلال و با آنکه خود دستور تعویق آن را داده بود، امروز در قصر دارالامان برگزار شد؛ اما به باور آگاهان، آقای غنی نتوانست آنگونه که برنامه ریزی کرده بود از آن، به سود اهداف سیاسی و تبلیغاتی اش، بهره برداری کند.
بدون تردید، حمله اخیر کابل، صرفا یک کشتار دیوانه وار برای ایجاد رعب و وحشت در متن پایتخت نبود؛ بلکه این رویداد، ناشی از پیچیدگی هولناک اوضاع سیاسی و امنیتی کشور در آستانه صلح است. دست های نیرومندی در پشت این فاجعه قرار دارند و اهداف خوفناکی از این رویداد، مد نظر بوده است.
اما آنچه در حال حاضر می توان درباره آن گفت این است که کشتار خونبار کابل در پیشگاه استقلال ادعایی اشرف غنی و به پیشواز صلح مورد نظر امریکا و طالبان صورت گرفت. عامل اصلی این رویداد جنایتکارانه هرکسی که باشد، بدون تردید نمی توان آن را بی ربط به جشن «استقلال» اشرف غنی و پروسه صلح امریکا و طالبان دانست.
دست گروه های تروریستی، قدرت های جهانخوار بین المللی، ایادی مزدور داخلی، اقمار استخبارات منطقه و سرویس های جاسوسی بیگانه در این رویداد، دخیل اند و هریک بهره مورد نظر خود را از خون بی گناهان مظلومی می برند که تنها آمده بودند تا در یک جشن زندگی شرکت کنند.
این رویداد اما همانگونه که نتوانست جشن استقلال اشرف غنی را متوقف کند و او را به سوگواری مسؤولانه برای ۲۵۰ شهید و زخمی مظلوم وادارد، هیچ تأثیری بر روند صلح امریکا با طالبان نیز نخواهد گذاشت؛ زیرا این کشتار در پیشگاه استقلال و به پیشواز صلح صورت گرفت و چه بسیار کشتارهای مشابه دیگر نیز در راه باشد.
