یک منبع دفتر طالبان در قطر گفته توقع می‌رود به زودی توافقنامه صلح میان طالبان و امریکا امضا شود. زلمی خلیلزاد نیز گفته که طالبان نشانه‌هایی از تمایل برای توافق نشان داده‌اند.
این منبع گفته که گروه کوچکی از نمایندگان طالبان و دیپلمات‌های امریکایی مشغول نهایی‌سازی توافقنامه است. منبع جزئیات بیشتری در این مورد نداده؛ اما گفته چند موضوع معدود باقی مانده و توقع می‌رود تا یکی دو روز آینده توافقنامه میان این دو گروه امضا شود.
در همین حال، عبدالسلام حنفی؛ معاون دفتر سیاسی و عضو تیم مذاکره کننده طالبان گفته در صورتی که این دور از مذاکرات موافقانه به پایان برسد، تمام نیروهای خارجی مطابق جدول زمانی تعیین شده، از افغانستان بیرون خواهند شد.
آقای حنفی می‌گوید پس از توافق در مورد چارچوب خروج نیروهای امریکایی، تمرکز روی مذاکرات بین‌الافغانی صورت می‌گیرد که در آن درباره تدوین قانون اساسی، نظام اسلامی، اصلاحات نهادهای امنیتی و مساله آتش‌بس دایمی صحبت خواهد شد.
بر این اساس، سناریوی صلح به سکانس پایانی رسیده است؛ سناریویی که حتی در آستانه امضای توافقنامه نیز مردم افغانستان از جزئیات آن هیچ اطلاعی ندارند و دولت افغانستان هم نتوانسته حتی به عنوان «ناظر» در جریان این مذاکرات حضور داشته باشد.
بنابراین، صلحی که قرار است منعقد شود، یک پروژه امریکایی تازه است که جایگزین پروژه امریکایی جاری خواهد شد.
این در حالی است که امریکایی ها حتی تا همین یک هفته پیش هم بر این موضوع تأکید می کردند که نقش آنها در روند صلح افغانستان، صرفا «تسهیل کننده» است و آنها در نهایت می خواهند زمینه را برای گفتگوهای مستقیم طالبان با دولت افغانستان، آماده کنند؛ اما اکنون اعلام می شود که «گفتگوهای بین الافغانی» پس از امضای توافقنامه صلح، آغاز خواهد شد. این بدان معناست که امریکا و طالبان درباره آینده سیاسی افغانستان، به توافق کامل می رسند و باهم تبانی می کنند تا دولت افغانستان آنهم نه در مقام دولت و نماینده سیاسی مشروع مردم؛ بلکه به گفته سخنگویان طالبان به مثابه یک طرف عادی داخلی بربنیاد شرایطی که امریکا با طالبان، توافق کرده، نقش آفرینی کند!
این صلح، اساسا یک صلح افغانی و برای افغانستان نیست و هیچ انتظاری وجود ندارد که به پایان جنگ و استقرار آرامش منجر شود.
امروز یکبار دیگر، نمایندگان مجلس، نگرانی شان درباره تبعات صلح پنهانی امریکا و طالبان و احتمال پیوستن اعضای تندرو طالبان به گروه تروریستی داعش را مطرح کردند. همه روزه از این دست نگرانی ها مطرح می شود و این کاملا واقع بینانه است؛ زیرا امریکا و طالبان سرگرم یک بازی خطرناک پشت پرده هستند که هرگز به نفع افغانستان نخواهد بود.
برخی منابع نیز از لغو انتخابات ریاست جمهوری، تشکیل یک دولت موقت ائتلافی، احتمال قطع کمک های مالی امریکا به نیروهای امنیتی و دولت افغانستان، کاهش نیروهای مسلح کشور به حدود ۷۰ هزار نفر، استقرار نیروهای امریکایی در نقش پولیس امریکایی در شماری از مناطق حساس و استراتژيک، واگذاری اداره مناطق محلی به طالبان به منظور انجام یک پروسه دولت سازی از پایین به بالا که در نهایت به تسلط کامل طالبان بر سراسر افغانستان و قدرت مرکزی در کابل منجر خواهد شد، به عنوان بخشی از پیامدهای صلح خبر داده اند.
صرف نظر از درستی یا نادرستی این اطلاعات، واقعیت این است که توافقنامه صلح امریکا با طالبان، پیامدی جز این نخواهد داشت؛ زیرا مردم و دولت افغانستان در آن هیچ نقشی ندارند و امریکا هرگونه که منافع راهبردی و بلندمدت اش اقتضا کند با طالبان وارد یک معامله دوسر سود خواهد شد؛ معامله ای که تنها طرفی که در آن، نفعی نخواهد داشت، مردم و دولت افغانستان هستند؛ زیرا نه امریکا به عنوان کشوری که رییس جمهوری آن، رویای کشتن ۱۰ میلیون افغان و حذف کامل آن از نقشه زمین را در سر می پروراند، تعهدی در قبال منافع ملی کشور ما دارد و نه طالبان به مثابه گروهی که مسؤول کشتار اکثر غیرنظامیان است و همچنان به این رویکرد خود ادامه می دهد و از سوی دیگر، در وابستگی آن به قدرت های بیگانه و کشورهای منطقه و همسایه، تردیدی وجود ندارد، دغدغه منافع، استقلال و حاکمیت ملی افغانستان را دارد.
این منبع گفته که گروه کوچکی از نمایندگان طالبان و دیپلمات‌های امریکایی مشغول نهایی‌سازی توافقنامه است. منبع جزئیات بیشتری در این مورد نداده؛ اما گفته چند موضوع معدود باقی مانده و توقع می‌رود تا یکی دو روز آینده توافقنامه میان این دو گروه امضا شود.
در همین حال، عبدالسلام حنفی؛ معاون دفتر سیاسی و عضو تیم مذاکره کننده طالبان گفته در صورتی که این دور از مذاکرات موافقانه به پایان برسد، تمام نیروهای خارجی مطابق جدول زمانی تعیین شده، از افغانستان بیرون خواهند شد.
آقای حنفی می‌گوید پس از توافق در مورد چارچوب خروج نیروهای امریکایی، تمرکز روی مذاکرات بین‌الافغانی صورت می‌گیرد که در آن درباره تدوین قانون اساسی، نظام اسلامی، اصلاحات نهادهای امنیتی و مساله آتش‌بس دایمی صحبت خواهد شد.
بر این اساس، سناریوی صلح به سکانس پایانی رسیده است؛ سناریویی که حتی در آستانه امضای توافقنامه نیز مردم افغانستان از جزئیات آن هیچ اطلاعی ندارند و دولت افغانستان هم نتوانسته حتی به عنوان «ناظر» در جریان این مذاکرات حضور داشته باشد.
بنابراین، صلحی که قرار است منعقد شود، یک پروژه امریکایی تازه است که جایگزین پروژه امریکایی جاری خواهد شد.
این در حالی است که امریکایی ها حتی تا همین یک هفته پیش هم بر این موضوع تأکید می کردند که نقش آنها در روند صلح افغانستان، صرفا «تسهیل کننده» است و آنها در نهایت می خواهند زمینه را برای گفتگوهای مستقیم طالبان با دولت افغانستان، آماده کنند؛ اما اکنون اعلام می شود که «گفتگوهای بین الافغانی» پس از امضای توافقنامه صلح، آغاز خواهد شد. این بدان معناست که امریکا و طالبان درباره آینده سیاسی افغانستان، به توافق کامل می رسند و باهم تبانی می کنند تا دولت افغانستان آنهم نه در مقام دولت و نماینده سیاسی مشروع مردم؛ بلکه به گفته سخنگویان طالبان به مثابه یک طرف عادی داخلی بربنیاد شرایطی که امریکا با طالبان، توافق کرده، نقش آفرینی کند!
این صلح، اساسا یک صلح افغانی و برای افغانستان نیست و هیچ انتظاری وجود ندارد که به پایان جنگ و استقرار آرامش منجر شود.
امروز یکبار دیگر، نمایندگان مجلس، نگرانی شان درباره تبعات صلح پنهانی امریکا و طالبان و احتمال پیوستن اعضای تندرو طالبان به گروه تروریستی داعش را مطرح کردند. همه روزه از این دست نگرانی ها مطرح می شود و این کاملا واقع بینانه است؛ زیرا امریکا و طالبان سرگرم یک بازی خطرناک پشت پرده هستند که هرگز به نفع افغانستان نخواهد بود.
برخی منابع نیز از لغو انتخابات ریاست جمهوری، تشکیل یک دولت موقت ائتلافی، احتمال قطع کمک های مالی امریکا به نیروهای امنیتی و دولت افغانستان، کاهش نیروهای مسلح کشور به حدود ۷۰ هزار نفر، استقرار نیروهای امریکایی در نقش پولیس امریکایی در شماری از مناطق حساس و استراتژيک، واگذاری اداره مناطق محلی به طالبان به منظور انجام یک پروسه دولت سازی از پایین به بالا که در نهایت به تسلط کامل طالبان بر سراسر افغانستان و قدرت مرکزی در کابل منجر خواهد شد، به عنوان بخشی از پیامدهای صلح خبر داده اند.
صرف نظر از درستی یا نادرستی این اطلاعات، واقعیت این است که توافقنامه صلح امریکا با طالبان، پیامدی جز این نخواهد داشت؛ زیرا مردم و دولت افغانستان در آن هیچ نقشی ندارند و امریکا هرگونه که منافع راهبردی و بلندمدت اش اقتضا کند با طالبان وارد یک معامله دوسر سود خواهد شد؛ معامله ای که تنها طرفی که در آن، نفعی نخواهد داشت، مردم و دولت افغانستان هستند؛ زیرا نه امریکا به عنوان کشوری که رییس جمهوری آن، رویای کشتن ۱۰ میلیون افغان و حذف کامل آن از نقشه زمین را در سر می پروراند، تعهدی در قبال منافع ملی کشور ما دارد و نه طالبان به مثابه گروهی که مسؤول کشتار اکثر غیرنظامیان است و همچنان به این رویکرد خود ادامه می دهد و از سوی دیگر، در وابستگی آن به قدرت های بیگانه و کشورهای منطقه و همسایه، تردیدی وجود ندارد، دغدغه منافع، استقلال و حاکمیت ملی افغانستان را دارد.
