صدها ساکن ولسوالی زرمت ولایت پکتیا اجساد ۹ غیر نظامی را به نشانه اعتراض در شهر گردیز؛ مرکز این ولایت در برابر مقر والی پکتیا گذاشته و شاهراه کابل - گردیز را برای مدتی به روی ترافیک مسدود کردند.
به گفته تظاهرکنند‌گان این افراد شب گذشته در نتیجه عملیات نیروهای خارجی مستقر در آن منطقه کشته شده اند.
عبدالولی سهی؛ معاون والی پکتیا که اجساد را از نزدیک دیده و با خانواده‌های قربانیان گفتگو کرده، تائید نمود که این قربانیان افراد ملکی اند:"با تأسف زیاد باید بگویم که در نتیجه عملیات شب گذشته که در منطقه زرمت صورت گرفت، در منطقه شمال زو، بدبختانه تعدادی از افراد ملکی هم در جریان عملیات شهید و زخمی شده اند."
بعد از آنکه معاون والی پکتیا به تظاهرکنند‌گان اطمینان داد که در مورد این رویداد، تحقیق خواهد شد، آنها به اعتراض شان پایان داده و اجساد قربانیان را دوباره به منطقه شان منتقل کردند.
مصیبت اما برای کسانی که همچنان قربانی این جنگ جنایتکارانه می شوند پایان نیافته است. درد سنگین ناشی از زخم های عمیق این کشتارها تا سال ها قلب های شکسته مردم رنج کشیده افغانستان را به عنوان اصلی ترین قربانیان این جنایات، آزار خواهد داد.
همین چندروز پیش بود که سازمان ملل، تأیید کرد که دست کم ۲۳ غیر نظامی در حمله هوایی نیروهای خارجی در هلمند، کشته شده اند که دست کم ۱۸ نفر آنها زنان و کودکان هستند.
جیمز متیس؛ وزیر دفاع امریکا اما با وقاحت می گوید که طالبان، هیچ ارزشی برای جان مردم افغانستان قایل نیستند! این در حالی است که آنها نیز درست همان جنایت هایی را مرتکب می شوند که طالبان و تروریست ها انجام می دهند؛ پس چه تفاوتی میان تروریزم و ضد تروریزم یا به صورت مشخص، طالبان و داعش و امریکا و ناتو وجود دارد؟ از وزیر دفاع امریکا باید پرسید که آنچه شما مبارزه با تروریزم می نامید، چه تفاوتی با جنایت جنگی دارد؟ آیا کشتار مستقیم غیر نظامیان بی گناه و بی دفاع در هلمند، پکتیا، ننگرهار و سایر مناطق، جنایت جنگی نیست؟
ناامیدکننده تر آنکه برای جنایت هایی که همه روزه علیه مردم افغانستان مرتکب می شوند، حتی یک سرباز پیاده امریکایی هم محاکمه و مجازات نخواهد شد؛ زیرا آنها در پیمان امنیتی با دولت افغانستان، در برابر پیگرد قضایی ناشی از جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت، مصونیت کامل و مطلق دارند و دولت و دادگاه های افغانستان، اجازه و صلاحیت محاکمه آنها را نخواهند داشت.
با این حساب، مردم بی دفاع افغانستان به ویژه در مناطق جنگ زده ای مانند هلمند، ننگرهار، پکتیا و... از سوی همه اطراف جنگ شامل طالبان و داعش و دیگر گروه های تروریستی، نیروهای خارجی به رهبری امریکا و ناتو و همچنین دولت افغانستان، مورد هدف قرار می گیرند و هیچکس به خاطر این فجایع، در پیشگاه قانون و عدالت، مجازات نمی شود.
سازمان های بین المللی مانند ملل متحد هم ظاهرا با این شرایط اسفناک، به خوبی کنار آمده و آن را به عنوان بخشی از هزینه های انسانی یک جنگ غیر انسانی و جنایتکارانه پذیرفته است. نهادهای به اصطلاح حقوق بشری وابسته به این سازمان، حتی به عنوان یک ادای دین ظاهری و ریاکارانه هم در قبال این نوع کشتارها واکنش نشان نمی دهند. این در حالی است که اگر تنها یکی از این اتفاقات خونین و مرگبار، در یک کشور مخالف سیاست های امریکا و منتقد غرب رخ دهد، همه ابزارها و گزینه ها از محکومیت تا تنبیه و تحریم و حتی حمله نظامی برای تغییر رژيم، فورا در دستور کار قدرت های غربی قرار خواهد گرفت.
مردم افغانستان، قربانی استندردهای دوگانه غرب و امریکا در قبال حقوق بشر، جنایات جنگی و حقوق جنگ می شوند؛ استندردهایی که بر اساس آن، تنها غربی ها به عنوان طیف های اجتماعی نژاده، اصیل و باشرف، انسان اند و باید از حقوق انسانی شان بهره مند باشند، سایر ملت ها و جوامع انسانی، فقط باید در خدمت منافع، اهداف و نیازهای غرب باشند و اگر در این مسیر، به سادگی، زنان و کودکان شان کشته شوند، باکی نیست و این رویداد، مشمول جنایت جنگی نمی شود و پیگرد ندارد!
به گفته تظاهرکنند‌گان این افراد شب گذشته در نتیجه عملیات نیروهای خارجی مستقر در آن منطقه کشته شده اند.
عبدالولی سهی؛ معاون والی پکتیا که اجساد را از نزدیک دیده و با خانواده‌های قربانیان گفتگو کرده، تائید نمود که این قربانیان افراد ملکی اند:"با تأسف زیاد باید بگویم که در نتیجه عملیات شب گذشته که در منطقه زرمت صورت گرفت، در منطقه شمال زو، بدبختانه تعدادی از افراد ملکی هم در جریان عملیات شهید و زخمی شده اند."
بعد از آنکه معاون والی پکتیا به تظاهرکنند‌گان اطمینان داد که در مورد این رویداد، تحقیق خواهد شد، آنها به اعتراض شان پایان داده و اجساد قربانیان را دوباره به منطقه شان منتقل کردند.
مصیبت اما برای کسانی که همچنان قربانی این جنگ جنایتکارانه می شوند پایان نیافته است. درد سنگین ناشی از زخم های عمیق این کشتارها تا سال ها قلب های شکسته مردم رنج کشیده افغانستان را به عنوان اصلی ترین قربانیان این جنایات، آزار خواهد داد.
همین چندروز پیش بود که سازمان ملل، تأیید کرد که دست کم ۲۳ غیر نظامی در حمله هوایی نیروهای خارجی در هلمند، کشته شده اند که دست کم ۱۸ نفر آنها زنان و کودکان هستند.
جیمز متیس؛ وزیر دفاع امریکا اما با وقاحت می گوید که طالبان، هیچ ارزشی برای جان مردم افغانستان قایل نیستند! این در حالی است که آنها نیز درست همان جنایت هایی را مرتکب می شوند که طالبان و تروریست ها انجام می دهند؛ پس چه تفاوتی میان تروریزم و ضد تروریزم یا به صورت مشخص، طالبان و داعش و امریکا و ناتو وجود دارد؟ از وزیر دفاع امریکا باید پرسید که آنچه شما مبارزه با تروریزم می نامید، چه تفاوتی با جنایت جنگی دارد؟ آیا کشتار مستقیم غیر نظامیان بی گناه و بی دفاع در هلمند، پکتیا، ننگرهار و سایر مناطق، جنایت جنگی نیست؟
ناامیدکننده تر آنکه برای جنایت هایی که همه روزه علیه مردم افغانستان مرتکب می شوند، حتی یک سرباز پیاده امریکایی هم محاکمه و مجازات نخواهد شد؛ زیرا آنها در پیمان امنیتی با دولت افغانستان، در برابر پیگرد قضایی ناشی از جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت، مصونیت کامل و مطلق دارند و دولت و دادگاه های افغانستان، اجازه و صلاحیت محاکمه آنها را نخواهند داشت.
با این حساب، مردم بی دفاع افغانستان به ویژه در مناطق جنگ زده ای مانند هلمند، ننگرهار، پکتیا و... از سوی همه اطراف جنگ شامل طالبان و داعش و دیگر گروه های تروریستی، نیروهای خارجی به رهبری امریکا و ناتو و همچنین دولت افغانستان، مورد هدف قرار می گیرند و هیچکس به خاطر این فجایع، در پیشگاه قانون و عدالت، مجازات نمی شود.
سازمان های بین المللی مانند ملل متحد هم ظاهرا با این شرایط اسفناک، به خوبی کنار آمده و آن را به عنوان بخشی از هزینه های انسانی یک جنگ غیر انسانی و جنایتکارانه پذیرفته است. نهادهای به اصطلاح حقوق بشری وابسته به این سازمان، حتی به عنوان یک ادای دین ظاهری و ریاکارانه هم در قبال این نوع کشتارها واکنش نشان نمی دهند. این در حالی است که اگر تنها یکی از این اتفاقات خونین و مرگبار، در یک کشور مخالف سیاست های امریکا و منتقد غرب رخ دهد، همه ابزارها و گزینه ها از محکومیت تا تنبیه و تحریم و حتی حمله نظامی برای تغییر رژيم، فورا در دستور کار قدرت های غربی قرار خواهد گرفت.
مردم افغانستان، قربانی استندردهای دوگانه غرب و امریکا در قبال حقوق بشر، جنایات جنگی و حقوق جنگ می شوند؛ استندردهایی که بر اساس آن، تنها غربی ها به عنوان طیف های اجتماعی نژاده، اصیل و باشرف، انسان اند و باید از حقوق انسانی شان بهره مند باشند، سایر ملت ها و جوامع انسانی، فقط باید در خدمت منافع، اهداف و نیازهای غرب باشند و اگر در این مسیر، به سادگی، زنان و کودکان شان کشته شوند، باکی نیست و این رویداد، مشمول جنایت جنگی نمی شود و پیگرد ندارد!
