سیدعیسی حسینی مزاری/شاید بر من خرده گرفته شود که این چه عنوانی است که برای آزادی آدمی مثل علیپور استفاده کرده اید، اما واقعیت امر این است که؛ مردم و شخصیتها در مورد آزادی آقای علیپور، خواسته یا ناخواسته به دستور آیه "واعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا" عمل کردند، آن هم نه دقیق و عمیق، بلکه نسیمی از فیوضات و برکات وحدت عملی نشئت یافته از آن، بر حرکت مردم افغانستان دمیده و ثمره شیرینش را به سرعت به بار نشاند و بدینسان خواست خدای متعال محقق شد و مردم با انسجام هرچند از پیش تعیین ناشده، حول یک موضوع متفق گردیدند و نتیجه مثبت نیز به دست آوردند.
اگرچه برخی آگاهان و نویسندگان گفتند و نوشتند که آزادی علیپور مساوی با زندان شدن او است، چرا که به زعم این صاحب نظران،این فرمانده ضد تروریسم، بر اساس مفاد بندی از تعهدی که به دولت داده است، هم بی سلاح شد و هم بی صلاحیت، پس نمی تواند با وجهه و تشخص قبل از دستگیری به مقابله خود با ترورستها و حمایت از جان و مال مردم بپردازد و از طرفی عنوان منفور متهم بودن را نیز به جان خریده است، اما من به این اعتقاد نیستم، بلکه معتقدم؛ حاکمیت آن هم پس از خیزش گسترده مردمی و سیل حمایت شخصیتها و جریانهای دلسوز با صدور پیامها و بیانیه های شدیدالحن، مجبور به رهایی فرمانده علیپور می شود، ولی طرح تعهد علیپور به دستگاه امنیتی و گرفتن ضمانتهای بزرگ از وی، صرفا در جهت کسب آبروی از دست رفته و درست کردن بینی خمیری است، در غیر آن، کاملا واضح و مبرهن است که آقای علیپور به این درک بالا رسیده است که قدرت و بزرگی او به مراتب بیشتر از قبل گردیده، با عزم جدی تر راه خود را پی گرفته، بدون هراس از هرقدرتی ولو امریکایی ها، به مبارزات ضد تروریستی خویش خواهد پرداخت.
حادثه دستگیری و سپس آزادی آقای علیپور چند درس مهم را برجسته کرد:
1-حرکت خود جوش اما بدون سازمانیافتگی خاص مردم، اینگونه نتیجه داد تا به سرعت، فرماندهی را از بند آزاد کنند که به طور قطع حاکمیت با حمایت امریکایی ها تصمیم داشت با درست کردن پاپوش های سنگین، زمینه بازداشت و حبس دراز مدت و حتی سربه نیست کردن او را فراهم کند، اما اگر مردم کشور به شمول شخصیتهای حقیقی و حقوقی دقیقتر مطابق احکام الهی عمل کرده، با اجرای مفاد "اشداء علی الکفار و رحماء بینهم" و مشی بر اساس سایر آیات قرآنکریم و دستورات امامان معصوم(علیهم السلام) زندگی این جهانی خود را سامان دهند، بیش از این مورد، به نتایج دلخواه رسیده، به سرعت بحران های گوناگون را پشت سرگذاشته، در راستای ساختن افغانستان اسلامی، آباد و آزاد توفیقات جدی به دست خواهند آورد.
2- مردم، قدردان افراد و جریان هایی هستند که صادقانه برای شان کار کنند و باعث آوردن امنیت، فراهم کننده شرایط تامین عزت و عظمت ملی گردند. علیپور طی سه سال برای خدمت به مردم به ویژه در عرصه مبارزه با دشمنان آنها و تامین امنیت شان، هست و بود خویش را در طبق اخلاص گذاشت و به همین جهت بود که توده های مختلف مردمی برای آزادی او و حمایت از وی، جان و مال خود را به کف گرفته، وارد صحنه گردیدند، چنانچه طی دوروز تظاهرات پرشمار پیاپی در کابل و سایر ولایات، ده ها نفر شهید و زخمی گردیدند و این درس بزرگی برای بقیه مدعیان خدمت به مردم است، چه شخصیتهای حقیقی و چه حقوقی و اگر همگان به واقعیت امر مانند علیپور با ملت و در حمایت از توده ها باشند، مردم را منسجم تر پشت سر خود داشته، آنگاه موفق خواهند شد به اهداف کلان سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دسترسی پیدا کنند. پس مردم ما فهیم اند و باشعور و خادم را از خائن به درستی تشخیص می دهند و از خادم حمایت کرده و در برابر خائنین خواهند بود، ولو اینکه خائنین با لطایف الحیلی چند صباحی برگرده مردم سوار باشند.
3- حرکت خود جوش مردم و شخصیتهای حقیقی و حقوقی، بستر بسیار مناسبی برای همدلی، همسویی و هماهنگی ایجاد کرده، یا به عبارتی، حمایت گسترده ملی از آقای علیپور، سرآغاز یک حرکت ملی در راستای تامین منافع مردم شد، که قطعا تداوم این شرایط و پرداختن بیش از پیش به فشرده شدن صفوف عموم، به نفع امروز و فردای جامعه است، پس سعی نشود نتایج این حرکت توسط برخی اشخاص و جریانها مصادره گردد و بدینترتیب شیرینی یک حرکت الگوساز را به تلخی مبدل کرده، باز این ذهنیت را برای عامه مردم و شخصیتها و جریانهای دلسوز به وجود بیاورند که؛ ما برای چه قیام کردیم و جان دادیم و آخرش چه شد و منافعش به جیب چه اشخاصی رفت که تا کنون کمترین امتحانی برای حمایت از منافع اسلامی و ملی نداده اند!، چنانچه این تجربه تلخ در چند تظاهرات صدها هزار نفری در کابل بیش از همیشه خودنمایی کرد.
4- دستگاه های امنیتی حاکمیت، به خصوص امنیت ملی، تاکنون دستگیری های خودسرانه ای داشته و ده ها نیروی دلسوز و مردمی را دربند کرده، از نعمت کار و فعالیت محروم نموده و یا با زهر چشم گرفتن از برخی، زمینه رکود و انفعال آنها را مهیا نموده است، اما غافل از اینکه هر دستگیری نتیجه دلخواه را نداشته، اگر مردم به جان برسند، راحت نخواهند نشست و با دادن هست و بود خویش، در برابر حاکمیت خواهند ایستاد. بنابراین مسؤلان ذیربط حکومت اگر علاقه به اقتدار و تداوم حیات آبرومندانه دارند، نه تنها عرصه را برای جریانهای حقیقی و حقوقی تنگ نکنند، چون قطعا یکروزی نتیجه ی عکس داده، مانند تظاهرات بزرگ و سراسری 4 و 5 قوس، هزینه سنگینی روی دست مردم و حاکمیت خواهد گذاشت و آهسته و به تدریج، جکومت مسیر استبداد را پیموده، در نتیجه پایه هایش لرزان و منجر به فروپاشی خواهد گردید، بلکه شرایط را برای عموم راحت تر کرده، اسباب آزادی بیان و دموکراسی ادعایی را عینی نموده، بدینترتیب فضای اعتماد عمومی نسبت به خود را افزایش داده، در مسیر گسترش و استحکام پایه های حاکمیت در بین مردم و سرتاسر کشور، توفیقاتی به دست بیاورند.
اگرچه برخی آگاهان و نویسندگان گفتند و نوشتند که آزادی علیپور مساوی با زندان شدن او است، چرا که به زعم این صاحب نظران،این فرمانده ضد تروریسم، بر اساس مفاد بندی از تعهدی که به دولت داده است، هم بی سلاح شد و هم بی صلاحیت، پس نمی تواند با وجهه و تشخص قبل از دستگیری به مقابله خود با ترورستها و حمایت از جان و مال مردم بپردازد و از طرفی عنوان منفور متهم بودن را نیز به جان خریده است، اما من به این اعتقاد نیستم، بلکه معتقدم؛ حاکمیت آن هم پس از خیزش گسترده مردمی و سیل حمایت شخصیتها و جریانهای دلسوز با صدور پیامها و بیانیه های شدیدالحن، مجبور به رهایی فرمانده علیپور می شود، ولی طرح تعهد علیپور به دستگاه امنیتی و گرفتن ضمانتهای بزرگ از وی، صرفا در جهت کسب آبروی از دست رفته و درست کردن بینی خمیری است، در غیر آن، کاملا واضح و مبرهن است که آقای علیپور به این درک بالا رسیده است که قدرت و بزرگی او به مراتب بیشتر از قبل گردیده، با عزم جدی تر راه خود را پی گرفته، بدون هراس از هرقدرتی ولو امریکایی ها، به مبارزات ضد تروریستی خویش خواهد پرداخت.
حادثه دستگیری و سپس آزادی آقای علیپور چند درس مهم را برجسته کرد:
1-حرکت خود جوش اما بدون سازمانیافتگی خاص مردم، اینگونه نتیجه داد تا به سرعت، فرماندهی را از بند آزاد کنند که به طور قطع حاکمیت با حمایت امریکایی ها تصمیم داشت با درست کردن پاپوش های سنگین، زمینه بازداشت و حبس دراز مدت و حتی سربه نیست کردن او را فراهم کند، اما اگر مردم کشور به شمول شخصیتهای حقیقی و حقوقی دقیقتر مطابق احکام الهی عمل کرده، با اجرای مفاد "اشداء علی الکفار و رحماء بینهم" و مشی بر اساس سایر آیات قرآنکریم و دستورات امامان معصوم(علیهم السلام) زندگی این جهانی خود را سامان دهند، بیش از این مورد، به نتایج دلخواه رسیده، به سرعت بحران های گوناگون را پشت سرگذاشته، در راستای ساختن افغانستان اسلامی، آباد و آزاد توفیقات جدی به دست خواهند آورد.
2- مردم، قدردان افراد و جریان هایی هستند که صادقانه برای شان کار کنند و باعث آوردن امنیت، فراهم کننده شرایط تامین عزت و عظمت ملی گردند. علیپور طی سه سال برای خدمت به مردم به ویژه در عرصه مبارزه با دشمنان آنها و تامین امنیت شان، هست و بود خویش را در طبق اخلاص گذاشت و به همین جهت بود که توده های مختلف مردمی برای آزادی او و حمایت از وی، جان و مال خود را به کف گرفته، وارد صحنه گردیدند، چنانچه طی دوروز تظاهرات پرشمار پیاپی در کابل و سایر ولایات، ده ها نفر شهید و زخمی گردیدند و این درس بزرگی برای بقیه مدعیان خدمت به مردم است، چه شخصیتهای حقیقی و چه حقوقی و اگر همگان به واقعیت امر مانند علیپور با ملت و در حمایت از توده ها باشند، مردم را منسجم تر پشت سر خود داشته، آنگاه موفق خواهند شد به اهداف کلان سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دسترسی پیدا کنند. پس مردم ما فهیم اند و باشعور و خادم را از خائن به درستی تشخیص می دهند و از خادم حمایت کرده و در برابر خائنین خواهند بود، ولو اینکه خائنین با لطایف الحیلی چند صباحی برگرده مردم سوار باشند.
3- حرکت خود جوش مردم و شخصیتهای حقیقی و حقوقی، بستر بسیار مناسبی برای همدلی، همسویی و هماهنگی ایجاد کرده، یا به عبارتی، حمایت گسترده ملی از آقای علیپور، سرآغاز یک حرکت ملی در راستای تامین منافع مردم شد، که قطعا تداوم این شرایط و پرداختن بیش از پیش به فشرده شدن صفوف عموم، به نفع امروز و فردای جامعه است، پس سعی نشود نتایج این حرکت توسط برخی اشخاص و جریانها مصادره گردد و بدینترتیب شیرینی یک حرکت الگوساز را به تلخی مبدل کرده، باز این ذهنیت را برای عامه مردم و شخصیتها و جریانهای دلسوز به وجود بیاورند که؛ ما برای چه قیام کردیم و جان دادیم و آخرش چه شد و منافعش به جیب چه اشخاصی رفت که تا کنون کمترین امتحانی برای حمایت از منافع اسلامی و ملی نداده اند!، چنانچه این تجربه تلخ در چند تظاهرات صدها هزار نفری در کابل بیش از همیشه خودنمایی کرد.
4- دستگاه های امنیتی حاکمیت، به خصوص امنیت ملی، تاکنون دستگیری های خودسرانه ای داشته و ده ها نیروی دلسوز و مردمی را دربند کرده، از نعمت کار و فعالیت محروم نموده و یا با زهر چشم گرفتن از برخی، زمینه رکود و انفعال آنها را مهیا نموده است، اما غافل از اینکه هر دستگیری نتیجه دلخواه را نداشته، اگر مردم به جان برسند، راحت نخواهند نشست و با دادن هست و بود خویش، در برابر حاکمیت خواهند ایستاد. بنابراین مسؤلان ذیربط حکومت اگر علاقه به اقتدار و تداوم حیات آبرومندانه دارند، نه تنها عرصه را برای جریانهای حقیقی و حقوقی تنگ نکنند، چون قطعا یکروزی نتیجه ی عکس داده، مانند تظاهرات بزرگ و سراسری 4 و 5 قوس، هزینه سنگینی روی دست مردم و حاکمیت خواهد گذاشت و آهسته و به تدریج، جکومت مسیر استبداد را پیموده، در نتیجه پایه هایش لرزان و منجر به فروپاشی خواهد گردید، بلکه شرایط را برای عموم راحت تر کرده، اسباب آزادی بیان و دموکراسی ادعایی را عینی نموده، بدینترتیب فضای اعتماد عمومی نسبت به خود را افزایش داده، در مسیر گسترش و استحکام پایه های حاکمیت در بین مردم و سرتاسر کشور، توفیقاتی به دست بیاورند.
