جنگ ارزگان و غزنی و دیگر نقاط کشور علیه مردم ملکی، ناشی از قدرت دشمن نیست بلکه برآمده از ضعف ماست و اگرچه حملات علیه مردم مظلوم ارزگان خاص، جاغوری، مالستان و دیگر نقاط را گاهی قومی و گاهی مذهبی جلوه میدهند اما واقعیت امر این است که انگیزه جنگ ها در افغانستان از پیچیدگیهای خاصی برخوردار بوده و به تناسب زمان و مکان، از نام ها و عناوین مختلف جهت رسیدن به مطلوب سوء استفاده می گردد، اما هرچه است به هدف تضعیف افغانستان و در راستای فراهم کردن راه استیلای استکبار است و قطعا مسیر مقابله با این روند تنها با یک استراتیژی امکان پذیر به نظر می رسد و آن وحدت مردم حول اسلام و محورهای دینی می باشد، چه هر محور دیگری مطرح گردد زمینه های تفرق و چند دستگی ملی را فراهم می کند و ازین زمینه است که دشمن و عوامل مزدور آن در افغانستان سوء استفاده جسته، در راستای رسیدن به اهداف خود توفیقاتی نصیب می گردند.
بنابراین است که امروزه ناتوانی در برابر تهاجم طالبان علیه مناطق مردمی در ارزگان خاص، جاغوری، مالستان و در آینده جاهای دیگر ناشی از اقتدار و توانمندی متجاوزین نمی باشد بل از ضعف و سستی نیروهای خودی است آنهم به دلیل فاصله گرفتن از مبانی اسلام و دستورات رهایی بخش قرآن و این همان موضوعی بود که سالها پیش ازین، فریادش را سردادیم و به گوش هموطنان رساندیم که اگر همچنان با این رویکرد در جامعه زیست به عمل آید مقاومت در برابر دشمنان این آب و خاک به سختی امکان پذیر است و شاید محال به نظر برسد و اینک نیز جلو ضرر از هرجا گرفته شود به منفعت خواهد بود و آن اینکه؛
مردم مسلمان با جدیت به خدا برگردند و با پشت کردن به دشمن و نقشه های نابکارانه آن، رو به اسلام کنند و با تاسی به قرآن و پیامبر اسلام(ص) و سایر امامان معصوم(علیهم السلام) از دستورات حیات بخش دین حسن استفاده صورت گرفته، برای تداوم و اقتدار حیات دینی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور طرح نو در انداخته و افق روشنی در فرا راه مردم مسلمان افغانستان گذاشته شود.
در این بین مسئولیت علمای حوزه و دانشگاه در راس، مهم می نماید و سپس سران، مسئولان، کادرها و اعضای احزاب جهادی، جریانها و حلقات فکری فرهنگی و آموزشی به پیش شوند و مردم مسلمان اما قهرمان افغانستان نیز گوش به فرمان علمای آگاه و دلسوز وارد عرصه گردیده، همه در یک صف، دست در دست هم، برای حال و آینده افغانستان تصمیم قاطع و جدی بگیرند.
تنها در این صورت است که زمینه های یاس و نا امیدی دشمن فراهم گردیده دیری نخواهد پایید که بساط خود را از افغانستان جمع نموده، شرایط استقرار صلح و ثبات، بازسازی و نوسازی کشور فراهم خواهد گردید.
به هرحال عجالتا لازم به نظر می رسد تمام دلسوزان به فکر دفع حملات دشمن علیه مردم ارزگان خاص، جاغوری و مالستان باشند و تمهیداتی بسنجند تا مناطق دیگر مورد هدف قرار نگرفته، در اسرع وقت به داد بازماندگان شهدا، زخمی ها و بیجا شدگان این جنگها رسیدگی جدی صورت بگیرد.
درست است که وظیفه حکومت در مرحله اول برجسته است اما چه بسا متوجه ساختن مسئولان دولتی به اولویت های روز نیز با جریان سازی فکری در سطح مردم و هدایت تصمیم حاکمیت به سمت توجه به مسایل تجاوزات اخیر امکان پذیر خواهد بود. پس تا دیر نشده همه باهم به طرف حمایت از مقاومت مردمی علیه طالب شتافته و در زود ترین فرصت زمینه های حمایت داخلی و خارجی از مدافعان ناموس وطن فراهم گردد.
بنابراین است که امروزه ناتوانی در برابر تهاجم طالبان علیه مناطق مردمی در ارزگان خاص، جاغوری، مالستان و در آینده جاهای دیگر ناشی از اقتدار و توانمندی متجاوزین نمی باشد بل از ضعف و سستی نیروهای خودی است آنهم به دلیل فاصله گرفتن از مبانی اسلام و دستورات رهایی بخش قرآن و این همان موضوعی بود که سالها پیش ازین، فریادش را سردادیم و به گوش هموطنان رساندیم که اگر همچنان با این رویکرد در جامعه زیست به عمل آید مقاومت در برابر دشمنان این آب و خاک به سختی امکان پذیر است و شاید محال به نظر برسد و اینک نیز جلو ضرر از هرجا گرفته شود به منفعت خواهد بود و آن اینکه؛
مردم مسلمان با جدیت به خدا برگردند و با پشت کردن به دشمن و نقشه های نابکارانه آن، رو به اسلام کنند و با تاسی به قرآن و پیامبر اسلام(ص) و سایر امامان معصوم(علیهم السلام) از دستورات حیات بخش دین حسن استفاده صورت گرفته، برای تداوم و اقتدار حیات دینی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور طرح نو در انداخته و افق روشنی در فرا راه مردم مسلمان افغانستان گذاشته شود.
در این بین مسئولیت علمای حوزه و دانشگاه در راس، مهم می نماید و سپس سران، مسئولان، کادرها و اعضای احزاب جهادی، جریانها و حلقات فکری فرهنگی و آموزشی به پیش شوند و مردم مسلمان اما قهرمان افغانستان نیز گوش به فرمان علمای آگاه و دلسوز وارد عرصه گردیده، همه در یک صف، دست در دست هم، برای حال و آینده افغانستان تصمیم قاطع و جدی بگیرند.
تنها در این صورت است که زمینه های یاس و نا امیدی دشمن فراهم گردیده دیری نخواهد پایید که بساط خود را از افغانستان جمع نموده، شرایط استقرار صلح و ثبات، بازسازی و نوسازی کشور فراهم خواهد گردید.
به هرحال عجالتا لازم به نظر می رسد تمام دلسوزان به فکر دفع حملات دشمن علیه مردم ارزگان خاص، جاغوری و مالستان باشند و تمهیداتی بسنجند تا مناطق دیگر مورد هدف قرار نگرفته، در اسرع وقت به داد بازماندگان شهدا، زخمی ها و بیجا شدگان این جنگها رسیدگی جدی صورت بگیرد.
درست است که وظیفه حکومت در مرحله اول برجسته است اما چه بسا متوجه ساختن مسئولان دولتی به اولویت های روز نیز با جریان سازی فکری در سطح مردم و هدایت تصمیم حاکمیت به سمت توجه به مسایل تجاوزات اخیر امکان پذیر خواهد بود. پس تا دیر نشده همه باهم به طرف حمایت از مقاومت مردمی علیه طالب شتافته و در زود ترین فرصت زمینه های حمایت داخلی و خارجی از مدافعان ناموس وطن فراهم گردد.
