دولت افغانستان می‌گوید که در نشست صلح مسکو شرکت نمی‌کند.
وزارت خارجه در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «متوقع بودیم تا این نشست زمینۀ مذاکرات مستقیم صلح بین دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان را مساعد ساخته فرصت بی‌نظیر در راستاى رسیدن به هدف جمعی مردم افغانستان که همانا رسیدن به صلح و ثبات در کشور است را فراهم نماید؛ اما متاسفانه با وجود حسن نیت حکومت وحدت ملی، گروه طالبان به پیام صلح و مذاکرۀ مستقیم جواب رد دادند که در نتیجه، اصول پذیرفته شدۀ بین‌المللی و منطقوی برای صلح و مذاکره مستقیم است را احترام نگذاشتند. به اساس اصول پذیرفته شدۀ فوق، دولت جمهوری اسلامی افغانستان نیز نمی‌تواند در اجلاسی که طالبان تعهد مذاکره نداشته باشد اشتراک نماید.»
در ادامۀ این اطلاعیه آمده است که دولت افغانستان هر زمان که گروه طالبان حاضر به مذاکرۀ مستقیم شود، آماده است «با خلوص نیت و تعهد عمیق به صلح» در آن نشست در هر جایی که باشد، شرکت کند.
اگرچه بعدا وزارت خارجه روسیه اعلام کرد که افغانستان، حضور خود در نشست صلح مسکو را مشروط به دیدار مستقیم با نمایندگان طالبان در حاشیه این نشست کرده؛ اما از نظر کارشناسان، بی میلی افغانستان برای شرکت در نشست مسکو ناشی از دلسردی آن نسبت به نتایج این نشست در زمینه آغاز گفتگوهای صلح میان دولت و طالبان نیست؛ بلکه این موضع، تحت تأثیر سیاست های رسمی ایالات متخده اتخاذ می شود.
واقعیت این است که امریکا به شدت نگران پررنگ تر شدن نقش روسیه در افغانستان است. اگر روسیه بتواند بن بست ایجاد شده در زمینه صلح با طالبان را بشکند، در آن صورت، امریکا علیرغم حضور و سلطه نظامی همه جانبه در افغانستان، در عرصه دیپلماسی، بازی را به رقیب سنتی خود روسیه واگذار خواهد کرد.
امریکایی ها علاقه ندارند که روسیه چه از مسیرهای نظامی و استراتژيک و چه از طرق دیپلماتیک و سیاسی، در رویدادهای افغانستان نقش آفرینی کند.
به همین دلیل، کابل نیز نسبت به شرکت در نشست مسکو، تردید دارد و آبشخور اصلی این تردید، ترسی است که امریکا در برابر نفوذ سیاسی روسیه در افغانستان دارد.
کابل و واشنگتن بارها اعتراض و نگرانی خود را نسبت به روابط مستقل و مستقیم مسکو با طالبان، ابراز داشته اند و با توجه به این امر، نشست مسکو که یکی از برآیندهای جانبی این ارتباط محسوب می شود، هرگز برای کابل و واشنگتن، قابل قبول نیست و نمی تواند منافع و اهدافی را که امریکا در افغانستان دنبال می کند و کابل را نیز ملزم به تبعیت از آن می داند، تضمین کند.
این در حالی است که افغانستان پیش از این در باره هیچیک از نشست هایی که با محوریت صلح افغانستان برگزار شده، چنین پیش شرطی را مطرح نکرده است.
کابل حتی در نشست هایی شرکت کرده که طالبان با وجود دریافت دعوت رسمی، از حضور در آن، امتناع کرده اند.
همچنین در گذشته نشست هایی هم برگزار شده که در آن، نمایندگان کابل و طالبان، به صورت همزمان حضور داشته اند؛ اما هیچ گفتگوی مستقیمی میان آنها صورت نگرفته است.
با این حساب، تعیین پیش شرط برای شرکت در نشست مسکو، هیچ دلیل دیگری جز مخالفت امریکا با این نشست و ترس آن کشور از نقش روسیه در آینده سیاسی و امنیتی افغانستان ندارد.
کابل و واشنگتن هردو از نظر مسکو، متهم به حمایت های پیدا و پنهان از داعش در افغانستان هستند و روسیه بارها ادعا کرده است که «هلیکوپترهای ناشناس» داعش را در افغانستان اکمال می کنند.
بنابراین، کارشناسان می گویند که روسیه از طالبان برای سرکوب داعش در افغانستان استفاده می کند و به باور آنها، جنگ اخیر درزاب نیز که به نابودی یکی از قدرتمندترین پایگاه های داعش در شمال افغانستان منجر شد، با حمایت طالبان از روسیه، برنامه ریزی شده بود و با نجات بیش از ۲۰۰ تروریست داعشی از محاصره طالبان توسط هلیکوپترهای ارتش افغانستان و نیز انتقال اعضای خارجی آن گروه تروریستی به وسیله هلیکوپترهای ناتو، رویارویی روسیه و امریکا در قالب جنگ خونین طالبان و داعش، وارد مرحله تازه ای شد.
با این اوصاف، از نظر کارشناسان مسایل امنیتی، هرگونه ابتکار عملی که طالبان را به مسکو نزدیک کند و یا روندی را رقم بزند که تحت تأثیر نفوذ روسیه بر طالبان، شکل گرفته باشد، مورد پذیرش کابل و واشنگتن نخواهد بود.
وزارت خارجه در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «متوقع بودیم تا این نشست زمینۀ مذاکرات مستقیم صلح بین دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان را مساعد ساخته فرصت بی‌نظیر در راستاى رسیدن به هدف جمعی مردم افغانستان که همانا رسیدن به صلح و ثبات در کشور است را فراهم نماید؛ اما متاسفانه با وجود حسن نیت حکومت وحدت ملی، گروه طالبان به پیام صلح و مذاکرۀ مستقیم جواب رد دادند که در نتیجه، اصول پذیرفته شدۀ بین‌المللی و منطقوی برای صلح و مذاکره مستقیم است را احترام نگذاشتند. به اساس اصول پذیرفته شدۀ فوق، دولت جمهوری اسلامی افغانستان نیز نمی‌تواند در اجلاسی که طالبان تعهد مذاکره نداشته باشد اشتراک نماید.»
در ادامۀ این اطلاعیه آمده است که دولت افغانستان هر زمان که گروه طالبان حاضر به مذاکرۀ مستقیم شود، آماده است «با خلوص نیت و تعهد عمیق به صلح» در آن نشست در هر جایی که باشد، شرکت کند.
اگرچه بعدا وزارت خارجه روسیه اعلام کرد که افغانستان، حضور خود در نشست صلح مسکو را مشروط به دیدار مستقیم با نمایندگان طالبان در حاشیه این نشست کرده؛ اما از نظر کارشناسان، بی میلی افغانستان برای شرکت در نشست مسکو ناشی از دلسردی آن نسبت به نتایج این نشست در زمینه آغاز گفتگوهای صلح میان دولت و طالبان نیست؛ بلکه این موضع، تحت تأثیر سیاست های رسمی ایالات متخده اتخاذ می شود.
واقعیت این است که امریکا به شدت نگران پررنگ تر شدن نقش روسیه در افغانستان است. اگر روسیه بتواند بن بست ایجاد شده در زمینه صلح با طالبان را بشکند، در آن صورت، امریکا علیرغم حضور و سلطه نظامی همه جانبه در افغانستان، در عرصه دیپلماسی، بازی را به رقیب سنتی خود روسیه واگذار خواهد کرد.
امریکایی ها علاقه ندارند که روسیه چه از مسیرهای نظامی و استراتژيک و چه از طرق دیپلماتیک و سیاسی، در رویدادهای افغانستان نقش آفرینی کند.
به همین دلیل، کابل نیز نسبت به شرکت در نشست مسکو، تردید دارد و آبشخور اصلی این تردید، ترسی است که امریکا در برابر نفوذ سیاسی روسیه در افغانستان دارد.
کابل و واشنگتن بارها اعتراض و نگرانی خود را نسبت به روابط مستقل و مستقیم مسکو با طالبان، ابراز داشته اند و با توجه به این امر، نشست مسکو که یکی از برآیندهای جانبی این ارتباط محسوب می شود، هرگز برای کابل و واشنگتن، قابل قبول نیست و نمی تواند منافع و اهدافی را که امریکا در افغانستان دنبال می کند و کابل را نیز ملزم به تبعیت از آن می داند، تضمین کند.
این در حالی است که افغانستان پیش از این در باره هیچیک از نشست هایی که با محوریت صلح افغانستان برگزار شده، چنین پیش شرطی را مطرح نکرده است.
کابل حتی در نشست هایی شرکت کرده که طالبان با وجود دریافت دعوت رسمی، از حضور در آن، امتناع کرده اند.
همچنین در گذشته نشست هایی هم برگزار شده که در آن، نمایندگان کابل و طالبان، به صورت همزمان حضور داشته اند؛ اما هیچ گفتگوی مستقیمی میان آنها صورت نگرفته است.
با این حساب، تعیین پیش شرط برای شرکت در نشست مسکو، هیچ دلیل دیگری جز مخالفت امریکا با این نشست و ترس آن کشور از نقش روسیه در آینده سیاسی و امنیتی افغانستان ندارد.
کابل و واشنگتن هردو از نظر مسکو، متهم به حمایت های پیدا و پنهان از داعش در افغانستان هستند و روسیه بارها ادعا کرده است که «هلیکوپترهای ناشناس» داعش را در افغانستان اکمال می کنند.
بنابراین، کارشناسان می گویند که روسیه از طالبان برای سرکوب داعش در افغانستان استفاده می کند و به باور آنها، جنگ اخیر درزاب نیز که به نابودی یکی از قدرتمندترین پایگاه های داعش در شمال افغانستان منجر شد، با حمایت طالبان از روسیه، برنامه ریزی شده بود و با نجات بیش از ۲۰۰ تروریست داعشی از محاصره طالبان توسط هلیکوپترهای ارتش افغانستان و نیز انتقال اعضای خارجی آن گروه تروریستی به وسیله هلیکوپترهای ناتو، رویارویی روسیه و امریکا در قالب جنگ خونین طالبان و داعش، وارد مرحله تازه ای شد.
با این اوصاف، از نظر کارشناسان مسایل امنیتی، هرگونه ابتکار عملی که طالبان را به مسکو نزدیک کند و یا روندی را رقم بزند که تحت تأثیر نفوذ روسیه بر طالبان، شکل گرفته باشد، مورد پذیرش کابل و واشنگتن نخواهد بود.
