جیمز متیس؛ وزیر دفاع امریکا گفته است که که هنوز برای کشاندن طالبان به میز مذاکره راه درازی باقی مانده است.
جیمز متیس در عین حال ادعا کرده است که استراتژی ایالات متحده برای افغانستان و جنوب آسیا مؤثر و کارآمد بوده و طالبان را بیش از هر وقت دیگر زیر فشار قرار داده است.
آقای متیس، در نشستی در مقر وزارت دفاع امریکا (پنتاگون) به خبرنگاران گفته که گفتگوهای صلح، به خاطر ختم جنگ در افغانستان جریان دارد. او از پاسخ در مورد گزارش‌هایی مبنی بر تماس مستقیم مقام‌های امریکایی با نمایندگان گروه طالبان خودداری کرد.
وزیر دفاع امریکا هم گفته است:"تلاش‌های صلح، ملکیت افغان‌ها و به رهبری افغان‌ها است. ما در هر زمینه از نزدیک با آنان کار کرده و در کنار متحدان مان در ناتو، برای ختم این جنگ تلاش می‌کنیم. استراتژی ایالات متحده، طالبان را در تنگنا قرار داده است و آن گروه را مجبور کرده است تا در تبانی با آتش بس که اخیراً از سوی رییس جمهور اشرف غنی اعلام شد، همسو شوند".
آقای متیس تهدیدات در افغانستان را فراملی خواند و گفت که ایالات متحده با درک این نکته، استراتژی خود را در افغانستان، در سطح منطقه در نظر گرفته است.
امتناع آقای متیس از پاسخ مستقیم به گفتگوهای رویارو و پنهانی امریکا با طالبان در حالی صورت می گیرد که پیشتر گزارش شده بود مذاکرات مستقیم میان الیس ویلز؛ معاون وزارت خارجه امریکا و نمایندگان طالبان در دوحه؛ پایتخت قطر جریان دارد.
بربنیاد گزارش ها، چهارمین دور این گفتگوها قرار است به زودی برگزار شود.
طالبان نیز چندین بار این گفتگوها را تأیید کرده است.
گزارش هایی نیز وجود دارد که بر پایه آن، طالبان خواستار اعطای حاکمیت ۱۳ ولایت، عقب نشینی امریکا از افغانستان طی ۳ سال و خودداری از همکاری با امریکا بر علیه ایران شده اند.
شماری از ناظران نیز عقیده دارند که طرح عقب نشینی نیروهای امنیتی افغانستان از مناطق دورافتاده نیز به دنبال مذاکرات پنهانی امریکا با طالبان در قطر، روی دست گرفته شده است.
منابع دولتی افغانستان نیز وجود این مذاکرات را تأیید کرده؛ اما گفته اند که هدف از آن، صرفا تسهیل زمینه گفتگوهای مستقیم طالبان با دولت افغانستان است؛ نه تصمیم گیری امریکا به جای دولت و مردم افغانستان.
با این حال، ناظران نسبت به همخوانی مواضع رسمی دیپلمات های افغان و امریکایی با آنچه در پشت پرده مذاکرات امریکا با طالبان جریان دارد، عمیقا تردید دارند. آنها می گویند که طالبان پیش از این بارها اعلام کرده اند که طرف اصلی جنگ آنها در افغانستان، امریکاست و گفتگوهای صلح نیز باید با آن کشور صورت بگیرد.
از دید آنها، دولت افغانستان «دست نشانده» است و صلاحیت تصمیم گیری مستقل را ندارد.
با این حساب، از نظر آگاهان، بعید به نظر می رسد که مذاکرات امریکا با طالبان صرفا بر اساس رویکرد مذاکره برای مذاکره باشد. به بیان بهتر، طالبان با امریکایی ها برای مذاکره کردن با دولت افغانستان، مذاکره نمی کنند. بی تردید در این مذاکرات، مسایل مهم و راهبردی مرتبط با سرنوشت جمعی مردم افغانستان، مورد بحث قرار می گیرد؛ چیزی که علی القاعده باید صرفا در انحصار و اختیار و مالکیت دولت افغانستان باشد.
ادعای جیمز متیس در باره موفقیت و اثرگذاری راهبرد نظامی ترامپ در قبال افغانستان و جنوب آسیا نیز در شرایطی مطرح می شود که منابع رسانه ای امریکایی پیشتر گزارش کرده بودند که دولت ترامپ در حال رونمایی از یک استراتژي جدید برای افغانستان است؛ راهبردی که گفته می شود عقب نشینی ارتش افغانستان از مناطق دورافتاده و کم جمعیت و تمرکز آنها بر امنیت مراکز شهرهای مهم، بخشی از آن است.
ناظران این اقدام را نشانگر شکست استراتژی کنونی ترامپ برای افغانستان و جنوب آسیا ارزیابی می کنند و می‌‌گویند که این استراتژي نه از قدرت طالبان کاسته، نه ناامنی های لجام گسیخته افغانستان را مهار کرده، نه به تقویت ارتش و نهادهای امنیتی کشور منجر شده و نه به مهار پاکستان در حمایت از تروریزم در افغانستان انجامیده است.
در زمینه فراملی بودن جنگ افغانستان نیز کارشناسان با وزیر دفاع امریکا موافق اند؛ اما به باور آنها امریکا هیچگاه نخواسته یا نتوانسته یک راهبرد جنگی فراملی را در قبال بحران افغانستان، عملیاتی کند که نتیجه آن، مهار پاکستان به عنوان اصلی ترین حامی تروریزم منطقه ای و بین المللی باشد.
با توجه به این مسایل، از دید آگاهان، امریکا در افغانستان، هم در زمینه جنگ با تروریزم و حامیان تروریزم، شکست خورده است و هم نتوانسته صلحی که به دنبال شکست در جنگ، به اولویت اول ایالات متحده و متحدان آن تبدیل شد را آنگونه که شایسته منافع، خواسته ها و نیازهای مردم افغانستان است، تحقق ببخشد. به همین دلیل، با وجود جریان داشتن گفتگوهای پنهانی و مبهم صلح میان طالبان و امریکا، آینده روشنی در برابر این روند قرار ندارد. در نهایت صلحی نیز اگر به دست آید، یک صلح استعماری خواهد بود که لزوما منافع ملی افغانستان را به عنوان یک کشور مستقل، تأمین نخواهد کرد.
جیمز متیس در عین حال ادعا کرده است که استراتژی ایالات متحده برای افغانستان و جنوب آسیا مؤثر و کارآمد بوده و طالبان را بیش از هر وقت دیگر زیر فشار قرار داده است.
آقای متیس، در نشستی در مقر وزارت دفاع امریکا (پنتاگون) به خبرنگاران گفته که گفتگوهای صلح، به خاطر ختم جنگ در افغانستان جریان دارد. او از پاسخ در مورد گزارش‌هایی مبنی بر تماس مستقیم مقام‌های امریکایی با نمایندگان گروه طالبان خودداری کرد.
وزیر دفاع امریکا هم گفته است:"تلاش‌های صلح، ملکیت افغان‌ها و به رهبری افغان‌ها است. ما در هر زمینه از نزدیک با آنان کار کرده و در کنار متحدان مان در ناتو، برای ختم این جنگ تلاش می‌کنیم. استراتژی ایالات متحده، طالبان را در تنگنا قرار داده است و آن گروه را مجبور کرده است تا در تبانی با آتش بس که اخیراً از سوی رییس جمهور اشرف غنی اعلام شد، همسو شوند".
آقای متیس تهدیدات در افغانستان را فراملی خواند و گفت که ایالات متحده با درک این نکته، استراتژی خود را در افغانستان، در سطح منطقه در نظر گرفته است.
امتناع آقای متیس از پاسخ مستقیم به گفتگوهای رویارو و پنهانی امریکا با طالبان در حالی صورت می گیرد که پیشتر گزارش شده بود مذاکرات مستقیم میان الیس ویلز؛ معاون وزارت خارجه امریکا و نمایندگان طالبان در دوحه؛ پایتخت قطر جریان دارد.
بربنیاد گزارش ها، چهارمین دور این گفتگوها قرار است به زودی برگزار شود.
طالبان نیز چندین بار این گفتگوها را تأیید کرده است.
گزارش هایی نیز وجود دارد که بر پایه آن، طالبان خواستار اعطای حاکمیت ۱۳ ولایت، عقب نشینی امریکا از افغانستان طی ۳ سال و خودداری از همکاری با امریکا بر علیه ایران شده اند.
شماری از ناظران نیز عقیده دارند که طرح عقب نشینی نیروهای امنیتی افغانستان از مناطق دورافتاده نیز به دنبال مذاکرات پنهانی امریکا با طالبان در قطر، روی دست گرفته شده است.
منابع دولتی افغانستان نیز وجود این مذاکرات را تأیید کرده؛ اما گفته اند که هدف از آن، صرفا تسهیل زمینه گفتگوهای مستقیم طالبان با دولت افغانستان است؛ نه تصمیم گیری امریکا به جای دولت و مردم افغانستان.
با این حال، ناظران نسبت به همخوانی مواضع رسمی دیپلمات های افغان و امریکایی با آنچه در پشت پرده مذاکرات امریکا با طالبان جریان دارد، عمیقا تردید دارند. آنها می گویند که طالبان پیش از این بارها اعلام کرده اند که طرف اصلی جنگ آنها در افغانستان، امریکاست و گفتگوهای صلح نیز باید با آن کشور صورت بگیرد.
از دید آنها، دولت افغانستان «دست نشانده» است و صلاحیت تصمیم گیری مستقل را ندارد.
با این حساب، از نظر آگاهان، بعید به نظر می رسد که مذاکرات امریکا با طالبان صرفا بر اساس رویکرد مذاکره برای مذاکره باشد. به بیان بهتر، طالبان با امریکایی ها برای مذاکره کردن با دولت افغانستان، مذاکره نمی کنند. بی تردید در این مذاکرات، مسایل مهم و راهبردی مرتبط با سرنوشت جمعی مردم افغانستان، مورد بحث قرار می گیرد؛ چیزی که علی القاعده باید صرفا در انحصار و اختیار و مالکیت دولت افغانستان باشد.
ادعای جیمز متیس در باره موفقیت و اثرگذاری راهبرد نظامی ترامپ در قبال افغانستان و جنوب آسیا نیز در شرایطی مطرح می شود که منابع رسانه ای امریکایی پیشتر گزارش کرده بودند که دولت ترامپ در حال رونمایی از یک استراتژي جدید برای افغانستان است؛ راهبردی که گفته می شود عقب نشینی ارتش افغانستان از مناطق دورافتاده و کم جمعیت و تمرکز آنها بر امنیت مراکز شهرهای مهم، بخشی از آن است.
ناظران این اقدام را نشانگر شکست استراتژی کنونی ترامپ برای افغانستان و جنوب آسیا ارزیابی می کنند و می‌‌گویند که این استراتژي نه از قدرت طالبان کاسته، نه ناامنی های لجام گسیخته افغانستان را مهار کرده، نه به تقویت ارتش و نهادهای امنیتی کشور منجر شده و نه به مهار پاکستان در حمایت از تروریزم در افغانستان انجامیده است.
در زمینه فراملی بودن جنگ افغانستان نیز کارشناسان با وزیر دفاع امریکا موافق اند؛ اما به باور آنها امریکا هیچگاه نخواسته یا نتوانسته یک راهبرد جنگی فراملی را در قبال بحران افغانستان، عملیاتی کند که نتیجه آن، مهار پاکستان به عنوان اصلی ترین حامی تروریزم منطقه ای و بین المللی باشد.
با توجه به این مسایل، از دید آگاهان، امریکا در افغانستان، هم در زمینه جنگ با تروریزم و حامیان تروریزم، شکست خورده است و هم نتوانسته صلحی که به دنبال شکست در جنگ، به اولویت اول ایالات متحده و متحدان آن تبدیل شد را آنگونه که شایسته منافع، خواسته ها و نیازهای مردم افغانستان است، تحقق ببخشد. به همین دلیل، با وجود جریان داشتن گفتگوهای پنهانی و مبهم صلح میان طالبان و امریکا، آینده روشنی در برابر این روند قرار ندارد. در نهایت صلحی نیز اگر به دست آید، یک صلح استعماری خواهد بود که لزوما منافع ملی افغانستان را به عنوان یک کشور مستقل، تأمین نخواهد کرد.
