اتحادیه اروپا از بازگشت تحریم‌های امریکا علیه ایران ابراز تاسف شدید کرده و گفته است که این اتحادیه و دیگر امضاکنندگان توافق هسته‌ای با ایران تلاش می‌کنند که کانال‌های سرمایه‌گذاری در ایران را باز نگه دارند.
مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای مشترک با وزیران خارجه بریتانیا، آلمان و فرانسه -امضاکنندگان توافق هسته‌ای- گفته است "طرف‌های باقی‌مانده در برجام تعهد داده‌اند که از جمله برای حفظ و نگهداری کانال‌های مؤثر مالی با ایران و ادامه صادرات نفت و گاز ایران تلاش کنند."
اتحادیه اروپا تاکید کرده که مصمم است که از منافع شرکت‌هایی که به صورت مشروع با ایران معامله دارند دفاع کند.
به همین دلیل اتحادیه اروپا گفته است که از سه شنبه ۷ آگست "قوانین بازدارنده" خود را که به‌روز کرده، برای حمایت از شرکت‌های اروپایی فعال در ایران اجرا می‌کند تا از این شرکت‌ها در برابر آن بخش از تحریم‌های امریکا که شرکت‌های خارجی را تهدید می‌کند، محافظت کند.
با این حال، به نظر نمی رسد که تقلای به ظاهر صادقانه اروپا برای مقابله با تبعات پرهزینه بازگشت موج تحریم های ضد ایرانی امریکا، برای شریک ایرانی قاره سبز، قناعت بخش و راضی کننده باشد.
ایران پیش از این، بارها از عدم سرمایه گذاری بانک های بزرگ اروپایی در ایران به دلیل هراس از بازگشت تحریم های دامنگیر امریکا بر ضد این کشور، انتقاد و شکایت کرده است.
همین وضعیت درباره شرکت های تجاری اروپایی نیز جریان دارد. کارشناسان مسایل اقتصادی می گویند که چرخ اقتصاد اروپا بر محور شرکت های عظیم خصوصی می چرخد؛ شرکت هایی که دولت ها نمی توانند آنها را مجبور به پیروی از سیاست های خاص اقتصادی و داد و ستدهای تجاری خود با دیگر کشورها کنند.
از سوی دیگر، شرکت های عظیم غربی که در کشورهای اروپایی فعال هستند و در سایه توافق برجام، تمایل داشتند با ایران وارد معاملات بزرگ و سودآور شوند، همزمان با امریکا نیز معاملات گسترده اقتصادی و تجاری دارند که اگر روزی مجبور شوند، میان سودی که از معامله با ایران به دست می آورند با آنچه در امریکا کسب می کنند، یکی را انتخاب کنند، بی تردید امریکا را انتخاب خواهند کرد.
مشکل دیگر، اعمال فراسرزمینی قوانین تنبیهی امریکا در حوزه اقتصاد و تجارت و تحریم های اقتصادی و تجاری سایر کشورها از سوی واشنگتن است.
اگرچه به دنبال بروز شکاف میان امریکا و اروپا بر سر ترک یا حفظ توافقنامه برجام با ایران، سیاستمداران اروپایی بارها به صراحت، اعمال فراسرزمینی قوانین امریکا را به شدت زیر سؤال برده و علیه آن اعتراض کرده اند؛ اما این موضع گیری ها که صرفا ممکن است مصرف سیاسی و تبلیغاتی داشته باشد، نمی تواند تغییری در اصل ماجرا ایجاد کند.
شرکت های عظیم، بانک های بزرگ و بخش خصوصی اروپا به شدت از تبعات تحریمی و تنبیهی معامله با ایران می ترسند و نمی خواهند بر موضع گیری های صرفا سیاسی و تبلیغاتی دیپلمات ها و دولتمردان اروپایی، تکیه کنند.
با این حساب، در آستانه بازگشت نخستین دور تحریم های ضد ایرانی امریکا در حوزه فلزات گرانبها، صنعت موترسازی، منع بانک ها از فروش دالر به ایران و همچنین مقابله با صدور فرش ایرانی، اروپا هم در موقعیت دشواری قرار گرفته است.
شماری از کارشناسان اقتصادی می گویند که این رویداد، اروپا را در برابر این انتخاب تاریخی قرار داده است که آیا می تواند برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم، استقلال اقتصادی خود را از امریکا بازپس بگیرد یا نه.
موضوع دوم، سرنوشتی است که در انتظار برجام قرار دارد. قدرت های اروپایی که علیرغم خروج یکجانبه ترامپ از این توافق، همچنان به حفظ آن پافشاری و تظاهر می کنند، در عمل باید نشان دهند که برای این مهم تا چه میزان حاضر به پرداخت هزینه هستند و تا کجا می خواهند یا می توانند در برابر اقدامات یکجانبه امریکا بر ضد ایران، مقابله کنند و اینکه آیا اساسا صرف اجرای آنچه قوانین بازدارنده خوانده می شود، می تواند ایران را قانع به ماندن در توافقی کند که برخلاف انتظار، نه تنها به بهبود وضعیت اقتصادی آن کشور کمکی نکرده؛ بلکه با بازگشت دوباره تحریم ها عملا امضا یا عدم امضای آن یکی شده است.
مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای مشترک با وزیران خارجه بریتانیا، آلمان و فرانسه -امضاکنندگان توافق هسته‌ای- گفته است "طرف‌های باقی‌مانده در برجام تعهد داده‌اند که از جمله برای حفظ و نگهداری کانال‌های مؤثر مالی با ایران و ادامه صادرات نفت و گاز ایران تلاش کنند."
اتحادیه اروپا تاکید کرده که مصمم است که از منافع شرکت‌هایی که به صورت مشروع با ایران معامله دارند دفاع کند.
به همین دلیل اتحادیه اروپا گفته است که از سه شنبه ۷ آگست "قوانین بازدارنده" خود را که به‌روز کرده، برای حمایت از شرکت‌های اروپایی فعال در ایران اجرا می‌کند تا از این شرکت‌ها در برابر آن بخش از تحریم‌های امریکا که شرکت‌های خارجی را تهدید می‌کند، محافظت کند.
با این حال، به نظر نمی رسد که تقلای به ظاهر صادقانه اروپا برای مقابله با تبعات پرهزینه بازگشت موج تحریم های ضد ایرانی امریکا، برای شریک ایرانی قاره سبز، قناعت بخش و راضی کننده باشد.
ایران پیش از این، بارها از عدم سرمایه گذاری بانک های بزرگ اروپایی در ایران به دلیل هراس از بازگشت تحریم های دامنگیر امریکا بر ضد این کشور، انتقاد و شکایت کرده است.
همین وضعیت درباره شرکت های تجاری اروپایی نیز جریان دارد. کارشناسان مسایل اقتصادی می گویند که چرخ اقتصاد اروپا بر محور شرکت های عظیم خصوصی می چرخد؛ شرکت هایی که دولت ها نمی توانند آنها را مجبور به پیروی از سیاست های خاص اقتصادی و داد و ستدهای تجاری خود با دیگر کشورها کنند.
از سوی دیگر، شرکت های عظیم غربی که در کشورهای اروپایی فعال هستند و در سایه توافق برجام، تمایل داشتند با ایران وارد معاملات بزرگ و سودآور شوند، همزمان با امریکا نیز معاملات گسترده اقتصادی و تجاری دارند که اگر روزی مجبور شوند، میان سودی که از معامله با ایران به دست می آورند با آنچه در امریکا کسب می کنند، یکی را انتخاب کنند، بی تردید امریکا را انتخاب خواهند کرد.
مشکل دیگر، اعمال فراسرزمینی قوانین تنبیهی امریکا در حوزه اقتصاد و تجارت و تحریم های اقتصادی و تجاری سایر کشورها از سوی واشنگتن است.
اگرچه به دنبال بروز شکاف میان امریکا و اروپا بر سر ترک یا حفظ توافقنامه برجام با ایران، سیاستمداران اروپایی بارها به صراحت، اعمال فراسرزمینی قوانین امریکا را به شدت زیر سؤال برده و علیه آن اعتراض کرده اند؛ اما این موضع گیری ها که صرفا ممکن است مصرف سیاسی و تبلیغاتی داشته باشد، نمی تواند تغییری در اصل ماجرا ایجاد کند.
شرکت های عظیم، بانک های بزرگ و بخش خصوصی اروپا به شدت از تبعات تحریمی و تنبیهی معامله با ایران می ترسند و نمی خواهند بر موضع گیری های صرفا سیاسی و تبلیغاتی دیپلمات ها و دولتمردان اروپایی، تکیه کنند.
با این حساب، در آستانه بازگشت نخستین دور تحریم های ضد ایرانی امریکا در حوزه فلزات گرانبها، صنعت موترسازی، منع بانک ها از فروش دالر به ایران و همچنین مقابله با صدور فرش ایرانی، اروپا هم در موقعیت دشواری قرار گرفته است.
شماری از کارشناسان اقتصادی می گویند که این رویداد، اروپا را در برابر این انتخاب تاریخی قرار داده است که آیا می تواند برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم، استقلال اقتصادی خود را از امریکا بازپس بگیرد یا نه.
موضوع دوم، سرنوشتی است که در انتظار برجام قرار دارد. قدرت های اروپایی که علیرغم خروج یکجانبه ترامپ از این توافق، همچنان به حفظ آن پافشاری و تظاهر می کنند، در عمل باید نشان دهند که برای این مهم تا چه میزان حاضر به پرداخت هزینه هستند و تا کجا می خواهند یا می توانند در برابر اقدامات یکجانبه امریکا بر ضد ایران، مقابله کنند و اینکه آیا اساسا صرف اجرای آنچه قوانین بازدارنده خوانده می شود، می تواند ایران را قانع به ماندن در توافقی کند که برخلاف انتظار، نه تنها به بهبود وضعیت اقتصادی آن کشور کمکی نکرده؛ بلکه با بازگشت دوباره تحریم ها عملا امضا یا عدم امضای آن یکی شده است.
