وزارت امور خارجه ایران صحبت‌های مایک پمپئو؛ وزیر خارجه امریکا را "مزورانه" و "سخیف" خواند و گفت این سخنرانی ِ "ابزاری و تبلیغاتی"، نشانه "درماندگی" و "انزوای" امریکا است.
پمپئو دیشب در جمع ایرانیان ساکن کالیفرنیا به شکلی کم‌سابقه به حکومت ایران حمله کرد و آن را "مافیایی" خواند و از "چهل سال دزدی از مردم ایران، اقدامات تروریستی در منطقه و سرکوب بی‌رحمانه در داخل" انتقاد کرد.
سخنگوی وزارت خارجه ایران امروز به این اظهارات با لحنی تند پاسخ داد و آن را "مصداق بارز دخالت" و "ناقض تعهدات بین‌المللی آمریکا" خواند.
دیروز ساعاتی پیش از سخنرانی پمپئو، حسن روحانی؛ رئیس جمهور ایران، به امریکا هشدار داده بود که از تهدید ایران دست بردارد و صلح با ایران را "مادر صلح ها" و جنگ با ایران را "مادر جنگ‌ها" خوانده بود.
پس از آن دونالد ترامپ در توییتر مستقیما به حسن روحانی واکنش نشان داد و او را از تهدید امریکا برحذر داشت.
آنچه از دید ناظران، مشخص است، این نکته است که پیش از بازگشت موج تحریم های امریکا علیه ایران که دولت ترامپ آن را «بی سابقه» و «تاریخی» توصیف کرده، جنگ تبلیغاتی دو کشور متخاصم آغاز شده است.
این جنگ، پیشاپیش جنگ اقتصادی دوطرف، کاملا قابل انتظار است و از تبعات فضای تنش آلودی محسوب می شود که دولت ترامپ در منطقه و عرصه بین المللی به وجود آورده است.
همانگونه که پیشتر حسن روحانی؛ رییس جمهور ایران، گفته است امریکا در صدد سقوط نظام و تجزیه ایران به شیوه ای است که پیشتر در لیبی و عراق و سوریه، شاهد آن بوده ایم؛ اما آیا در عمل نیز به این آرزو خواهد رسید یا خیر؟
جنگ پردامنه شدید و سراسر تهدید و تنش لفظی میان دو کشور، هرگز نشانه خوبی نیست. این جنگ در شرایطی شعله ور می شود که ایرانی ها پیش از این، تعهد خود به اصول حاکم بر روابط بین الملل، قواعد بین المللی و نظم حاکم بر روابط قانونمند ملت ها و دولت ها را نشان داده اند.
برجام تنها یکی از نمونه های آن است. دولت ترامپ اما از همان ابتدا بر پایه تنش شکل گرفته و در صدد است تا اقتدارگرایی امریکایی را بر سایر ملت های جهان، تحمیل کند.
این رویکرد در سیاست امریکا، تازه نیست. از دیرباز به اینسو، مبنای نگاه استراتژيک سران واشنگتن به جهان و مناسبات حاکم بر آن، از موضع قدرت بوده است؛ اما ترامپ و تیم سیاسی- امنیتی او این کار را به شیوه ای بسیار زننده و زورگویانه انجام می دهند؛ شیوه ای که دست کم تاکنون به ضرر واشنگتن تمام شده است.
به عنوان نمونه، در همین جنگ لفظی جاری میان ایران و امریکا، سخنگوی وزارت خارجه آلمان در واکنش به توییت ضد ایرانی ترامپ گفت: تهدید به جنگ هیچوقت فایده نداشته است.
در مقابل، تنها کسی که از این مواضع، ابراز خوشنودی کرد، بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر کودک کش رژيم اسراییل بود.
همین دو واکنش همه چیز را توضیح می دهد؛ اینکه امریکا بار دیگر تنها خواهد ماند. اینکه سران جنگ طلب واشنگتن در این پروژه براندازانه و مداخله جویانه ضد ایرانی نیز شکست سخت و فضیحت باری خواهند خورد. اینکه جنگ با ایران، آسان نیست و امریکا ممکن است آغازکننده جنگ در هر بعد آن باشد؛ اما در ادامه، این ایران است که تعیین می کند جنگ چه مسیری را طی کند و چه تبعاتی را بر امریکا و متحدان و مزدوران منطقه ای آن به شمول اسراییل و اعراب، تحمیل کند.
شاید ترامپ و تیم او تصور می کنند که با به حد اکثر رساندن فشار اقتصادی بر ایران می توانند این کشور را از درون متلاشی کنند و به این ترتیب، بدون آنکه مجبور باشند هزینه های سنگینی پرداخت کنند، به هدف خود در زمینه تغییر نظام و تجزیه ایران دست پیدا کنند؛ اما آنها نباید فراموش کنند که ایران نه عراق است، نه لیبی است و نه سوریه.
ضمن آنکه امریکا حتی در عراق و سوریه هم از ایران، شکست خورد و نتوانست پروژه های مورد نظر خود را به کرسی بنشاند.
با این حساب، رویارویی مستقیم واشنگتن با تهران، یک شوخی خوشمزه ترامپ با جهان و صلح و امنیت و اقتصاد جهانی نیست؛ جنگی است که اگر رخ دهد «مادر جنگ ها» خواهد بود؛ همان گونه که صلح با ایران به تعبیر آقای روحانی «مادر صلح ها» می باشد.
