اجلاس دو روزه سازمان همکاری اسلامی با محوریت مسأله جنگ افغانستان در عربستان سعودی آغاز شد. در این نشست که با عنوان "سازش در اسلام، نقش علما در صلح و ثبات افغانستان" روز سه‌شنبه در شهر جده برگزار شده، حدود صد عالم دین از ۳۷ کشور اسلامی عضو این سازمان حضور دارند.
تنها روحانی که از پاکستان در این اجلاس شرکت کرده قبله ایاز؛ رئیس شورای نظارت اسلامی پاکستان است.
شوقی ابراهیم عبدالکریم علّام مفتی مصر هم از شرکت‌کنندگان این اجلاس است. هیچ نماینده‌ای از ایران در این نشست شرکت نکرده است.
او افزود که توجه "امامان حرمین" به موضوع افغانستان بی‌سابقه است.
طالبان اما با نشر بیانیه‌ای گفته‌اند که جنگ در افغانستان علیه "اشغال امریکاست و "بین‌الافغانی" و بین مسلمانان نیست. این گروه همچنین افزوده "هر کسی اگر تلاش کند تا به خاطر خوشحالی امریکا احکام دینی را باطل اعلام کند، کمکی است به اشغال امریکا در افغانستان".
اعلامیه طالبان، یکبار دیگر امیدها برای به سرانجام رسیدن تلاش های جاری را نقش بر آب می کند.
از دید کارشناسان، طالبان با این موضع گیری، پیشاپیش هرگونه فتوا و دستور علمای دینی در باره ماهیت و مشروعیت جنگ جاری در افغانستان را مردود دانسته و اعلام کرده است که از دید این گروه، نشست عربستان هم مانند سایر نشست های مشابه با حضور علمای دینی، نوعی تلاش از سوی امریکا به منظور مشروعیت زدایی از «جهاد» آن گروه علیه «نیروهای اشغالگر» محسوب می شود و از منظر دینی، مردود و محکوم به شکست است.
صرف نظر از درستی یا نادرستی این موضع طالبان، کارشناسان مسایل دینی می گویند که نشست علمای دینی کشورهای مسلمان در عربستان سعودی، علیرغم آنکه در سرزمین وحی برگزار می شود و قرار است دومین روز آن، در شهر مقدس مکه ادامه پیدا کند تا به این ترتیب، تطهیر و تجویز شرعی و دینی آن، جای هیچ حرف و حدیثی باقی نگذارد، نشان داد که صحنه جنگ و صلح افغانستان و جنگ فتواهای مذهبی بر سر آن، عرصه تقابل اسلام امریکایی و اسلام طالبانی است.
اسلام امریکایی این است که حضور نیروهای خارجی در افغانستان را نادیده می گیرد و در باره دیدگاه های دین و دستورات اسلام در این خصوص، سکوت می کند و بر فتاوی فقهی عقد قراردادهای استراتژيک و امنیتی میان کشورهای مسلمان و قدرت های استعماری خارجی چشم پوشی می کند؛ اما از آنسو، سعی می کند به طور یکجانبه مشروعیت جنگ گروه های تروریستی با دولت و نیروهای خارجی را از نظر دینی، زیر سؤال ببرد و به چالش بکشد.
بدیهی است که در برابر چنین تلاشی، طالبان نیز استدلال می کنند که علمایی که در این گونه نشست ها اشتراک می کنند، ابتدا باید تکلیف دینی حضور و سلطه نیروهای بیگانه در سرزمین های اسلامی را مشخص کنند و سپس در مورد حرمت یا مشروعیت جنگ علیه آنها فتوا صادر کنند.
در این میان، از نظر کارشناسان مسایل دینی، هیچ اهمیتی ندارد که آیا علمای دینی ده ها کشورها مسلمان درست می گویند یا استدلال طالبان در برابر تصمیم های آنها درست است؛ بلکه مسأله اصلی این است که هردو طرف، از اسلام و دستورات دینی، به صورت گزینشی و ابزاری استفاده می کنند.
یکی با افراط و دیگری با تفریط. در این میان، آنچه بی اثر و بلااستفاده می ماند جوهره اصلی دین و آموزه های اصیل اسلامی در زمینه جنگ و صلح است.
دینی که نه در آن، «جهاد» به مفهومی که طالبان و دیگر گروه های شورشی و تروریستی از آن، اراده می کنند، مبنا و مشروعیت و مجوز دارد و نه حضور لجام گسیخته و بی حساب و کتاب نیروهای خارجی و بیگانه در سرزمین های اسلامی.
دینی که نه در آن، حملات انتحاری و کشتار مردم بی گناه ملکی و قتل عام فاجعه بار و بی رحمانه نیروهای امنیتی مسلمان و معتقد به آیین آخرین پیامبر(ص) مجاز و مشروع است و نه عقد قراردادهای یکجانبه و پیمان های تحمیلی با قدرت های جهانخوار خارجی که نتیجه آن، مصونیت و امنیت نیروهای آنان در قبال هرگونه جرم و جنایت و قانون شکنی و تجاوز و کشتار و خون ریزی در سرزمین های اسلامی باشد.
تنها روحانی که از پاکستان در این اجلاس شرکت کرده قبله ایاز؛ رئیس شورای نظارت اسلامی پاکستان است.
شوقی ابراهیم عبدالکریم علّام مفتی مصر هم از شرکت‌کنندگان این اجلاس است. هیچ نماینده‌ای از ایران در این نشست شرکت نکرده است.
او افزود که توجه "امامان حرمین" به موضوع افغانستان بی‌سابقه است.
طالبان اما با نشر بیانیه‌ای گفته‌اند که جنگ در افغانستان علیه "اشغال امریکاست و "بین‌الافغانی" و بین مسلمانان نیست. این گروه همچنین افزوده "هر کسی اگر تلاش کند تا به خاطر خوشحالی امریکا احکام دینی را باطل اعلام کند، کمکی است به اشغال امریکا در افغانستان".
اعلامیه طالبان، یکبار دیگر امیدها برای به سرانجام رسیدن تلاش های جاری را نقش بر آب می کند.
از دید کارشناسان، طالبان با این موضع گیری، پیشاپیش هرگونه فتوا و دستور علمای دینی در باره ماهیت و مشروعیت جنگ جاری در افغانستان را مردود دانسته و اعلام کرده است که از دید این گروه، نشست عربستان هم مانند سایر نشست های مشابه با حضور علمای دینی، نوعی تلاش از سوی امریکا به منظور مشروعیت زدایی از «جهاد» آن گروه علیه «نیروهای اشغالگر» محسوب می شود و از منظر دینی، مردود و محکوم به شکست است.
صرف نظر از درستی یا نادرستی این موضع طالبان، کارشناسان مسایل دینی می گویند که نشست علمای دینی کشورهای مسلمان در عربستان سعودی، علیرغم آنکه در سرزمین وحی برگزار می شود و قرار است دومین روز آن، در شهر مقدس مکه ادامه پیدا کند تا به این ترتیب، تطهیر و تجویز شرعی و دینی آن، جای هیچ حرف و حدیثی باقی نگذارد، نشان داد که صحنه جنگ و صلح افغانستان و جنگ فتواهای مذهبی بر سر آن، عرصه تقابل اسلام امریکایی و اسلام طالبانی است.
اسلام امریکایی این است که حضور نیروهای خارجی در افغانستان را نادیده می گیرد و در باره دیدگاه های دین و دستورات اسلام در این خصوص، سکوت می کند و بر فتاوی فقهی عقد قراردادهای استراتژيک و امنیتی میان کشورهای مسلمان و قدرت های استعماری خارجی چشم پوشی می کند؛ اما از آنسو، سعی می کند به طور یکجانبه مشروعیت جنگ گروه های تروریستی با دولت و نیروهای خارجی را از نظر دینی، زیر سؤال ببرد و به چالش بکشد.
بدیهی است که در برابر چنین تلاشی، طالبان نیز استدلال می کنند که علمایی که در این گونه نشست ها اشتراک می کنند، ابتدا باید تکلیف دینی حضور و سلطه نیروهای بیگانه در سرزمین های اسلامی را مشخص کنند و سپس در مورد حرمت یا مشروعیت جنگ علیه آنها فتوا صادر کنند.
در این میان، از نظر کارشناسان مسایل دینی، هیچ اهمیتی ندارد که آیا علمای دینی ده ها کشورها مسلمان درست می گویند یا استدلال طالبان در برابر تصمیم های آنها درست است؛ بلکه مسأله اصلی این است که هردو طرف، از اسلام و دستورات دینی، به صورت گزینشی و ابزاری استفاده می کنند.
یکی با افراط و دیگری با تفریط. در این میان، آنچه بی اثر و بلااستفاده می ماند جوهره اصلی دین و آموزه های اصیل اسلامی در زمینه جنگ و صلح است.
دینی که نه در آن، «جهاد» به مفهومی که طالبان و دیگر گروه های شورشی و تروریستی از آن، اراده می کنند، مبنا و مشروعیت و مجوز دارد و نه حضور لجام گسیخته و بی حساب و کتاب نیروهای خارجی و بیگانه در سرزمین های اسلامی.
دینی که نه در آن، حملات انتحاری و کشتار مردم بی گناه ملکی و قتل عام فاجعه بار و بی رحمانه نیروهای امنیتی مسلمان و معتقد به آیین آخرین پیامبر(ص) مجاز و مشروع است و نه عقد قراردادهای یکجانبه و پیمان های تحمیلی با قدرت های جهانخوار خارجی که نتیجه آن، مصونیت و امنیت نیروهای آنان در قبال هرگونه جرم و جنایت و قانون شکنی و تجاوز و کشتار و خون ریزی در سرزمین های اسلامی باشد.
