شماری از افراد که از حمله روز یکشنبه بر هوتل اینترکانتیننتال کابل، جان سالم بدر برده اند، می‌گویند که در این رویداد بیش از ۶۰ نفر کشته شده اند.
زمری همدرد؛ مسؤول اداره تنظیم خدمات مخابراتی هرات که ۱۲ ساعت تمام هنگام حمله مهاجمان بر هوتل اینترکانتیننتال، در داخل هوتل گیر مانده بود، می گوید چند ساعت پیش از حمله، ماشین‌های اسکن هوتل، غیر فعال شده و مهاجمان از دروازه عقبی نه؛ بلکه از ایست های بازرسی، وارد هوتل شده اند و هنگام ورورد به گلوله‌باری پرداختند.
به گفته او، همزمان در ۵ طبقه این هوتل درگیری آغاز شد و بیش از ۶۰ نفر در این رویداد، کشته شدند.
ویس‌احمد برمک؛ وزیر امور داخله هم می‌گوید که افرادی از داخل هوتل اینترکانتیننتال با مهاجمان همکاری کرده و زمینه انجام حمله مرگبار شب یکشنبه بر این هوتل را فراهم ساخته اند.
وزیر امور داخله تایید می‌کند که در این رویداد «ضعف استخباراتی» وجود داشته است.
با این حساب، به باور آگاهان، حمله ۶ تروریست مسلح بر هوتل بین المللی اینترکانتیننتال کابل، ابعاد تازه ای پیدا کرده است.
بازماندگان، نجات یافتگان و شاهدان عینی واقعه، پرده از واقعیت های تلخ و تکان دهنده ای برداشته اند.
این نشان می دهد که این حمله، فراتر از توان تروریست های آماتور وابسته به طالبان یا شبکه حقانی بوده است. جز اینکه انگیزه تغییر در مسؤولیت امنیتی این هوتل، سه هفته پیش از وقوع حمله، پرسش برانگیز است، نحوه ورود مهاجمان به هوتل و ابعاد درگیری آنها در طبقات فوقانی هوتل هم به شدت مورد سؤال می باشد.
در مورد آمار تلفات این حمله نیز گزارش های ضد و نقیضی وجود دارد. در حالی که دولت گفته است ۱۹ نفر در این رویداد، جان باخته اند، منابع غیر رسمی از قول شاهدان عینی می گویند که آمار قربانیان، بیش از ۶۰ نفر است.
شماری از مراجع سیاسی نیز نسبت به این تفاوت چشمگیر، اعتراض کرده و دولت را به پنهانکاری و عدم صداقت، متهم کرده اند.
همه اینها به باور کارشناسان، رازهای ناگشوده ای هستند که حمله اخیر کابل را به یک معمای پیچیده تبدیل می کنند.
در این میان، وزارت داخله گفته است که شماری از کارمندان هوتل و همچنین مسؤولان شرکت امنیتی خصوصی کابل- بلخ، به منظور بازجویی به ادارات پولیس و امنیت ملی فراخوانده شده اند.
ناظران اما می گویند که این اقدام، هرگز کافی نیست؛ زیرا به نظر نمی رسد که وقوع رویدادی تا این مایه مهیب و مرگبار، تنها کار چند کارمند ساده و ثابت باشد. شماری از این کارمندان، پیش از این، سال ها در این هوتل کار کرده اند؛ ولی هیچکس نسبت به عدم وابستگی یا همکاری آنها با تروریست ها، تردید نکرده است.
از جانب دیگر، بر بنیاد آنچه شاهدان عینی بازمانده از حمله می گویند ابعاد این رویداد، فراتر از یک حمله تروریستی ساده بوده است. اینکه گیت‌های امنیتی هوتل، از کار بیفتند و تروریست ها بدون محدودیت، وارد هوتل شوند و از جانب دیگر، با آغاز حمله، همزمان در هر پنج طبقه هوتل، تیراندازی اتاق به اتاق شروع شود، خبر از یک برنامه ریزی دقیق، همه جانبه و ریشه ای می دهد که بدون تردید از عهده چند خدمه ساده هوتل خارج است.
آگاهان مسایل امنیتی می گویند که با توجه به آمار بالای تلفات اتباع خارجی در این رویداد، انتظار می رود که دولت افغانستان، تحت فشار کشورهای خارجی قربانی این حمله، تحقیقاتی جامع، شفاف و بیطرفانه را در این زمینه و شناسایی عوامل قدرتمند پشت پرده آن، آغاز کند.
در این میان، این انتظار هم به وجود می آید که در سایه این اتفاق، از بسیاری دیگر از رازهای مکتوم مانده حمله های مرگبار تروریستی در گذشته نیز پرده برداری شود و دست هایی که از درون نظام با تروریست ها همکاری می کنند، شناسایی گردند.
همچنین به باور تحلیلگران، نهادهای امنیتی، کشفی و استخباراتی باید مسؤولیت خود در این زمینه را بپذیرند و همان گونه که وزیر داخله گفته است، با قبول ضعف ها و نارسایی ها، به اصلاحات عمیق، بنیادی و در عالی ترین سطح، متعهد شوند.
منتقدان می گویند که رهبری نهادهای امنیتی در دولت وحدت ملی، بارها نشان داده اند که اراده یا توان لازم برای مدیریت بحران را ندارند و نمی توانند وضعیت شکننده و بحرانی امنیتی کشور را به درستی، سامان دهی کنند. بنابراین، شایسته است که رهبران سیاسی حکومت تحت فشار جامعه بین المللی، تغییرات بنیادی و واقعی را در این زمینه به وجود آورند.
