جان نکلسن قوماندان ماموریت حمایت قاطع ناتو در افغانستان گفت که از تلفات اخیر غیرنظامیان در افغانستان پوزش می‌خواهد و به گفتۀ وی ماموریت حمایت قاطع تلاش می‌کند از بروز چنین واقعات در آینده جلوگیری شود.
پس از حملات هوایی نظامیان خارجی در ولسوالی چهار درۀ ولایت قندوز که به تاریخ ۱۶ عقرب انجام شد، اهالی آن ولسوالی گفتند که در آن حمله بیش از ۱۰ غیرنظامی کشته و ۱۶ تن زخمی شدند.
نکلسن که روز دوشنبه به گونۀ غیرمترقبه به قندوز سفر کرده، در جمعی از مقام‌ها گفت: "می‌خواهم یک بار دیگر بگویم که برای جلوگیری از تلفات غیرنظامیان، هر آنچه در توان داریم انجام خواهیم داد. به خاطر تلفات افراد ملکی که اخیراً اتفاق افتاده، معذرت می‌خواهم".
آقای نکلسن قبلاً نیز گفته بود که طالبان آشتی ناپذیر به هیچ وجه به صلح تن نمی دهند و "متاسفانه باید کشته و یا از صحنه رانده شوند."
وی گفت که راه اندازی انتخابات نیز بر طالبان فشار وارد می‌کند و پیامی را به آنان می‌رساند که یگانه راه برای آنان، ادغام مجدد با جامعه است، نه جنگ.
او همچنان علاوه کرد که بخش عمدۀ دیگر این ستراتژی آوردن فشار بر پاکستان است تا از حمایت و توانبخشی به دهشت افگنانی دست بکشد که افغانستان را آماج حملات قرار می‌دهند."
بر اساس ادعاهای همیشگی مقامات پنتاگن، ارتش امریکا پیچیده ترین و به روز ترین تجهیزات نظامی و استخباراتی را در اختیار دارند که در اختیار داشتن یک چنین دستگاهها و سیستم های مدرن امنیتی- نظامی، ضریب خطا و اشتباه در هدف گیری های نظامی را تا حد بسیار زیادی و می شود گفت تا حد صفر تقلیل می دهد.
بنابراین، طبیعی است که انتظار برود نیروهای نظامی امریکایی موجود در افغانستان اعم از نیروهای زمینی و هوایی آنها از ضعیف ترین درجه خطا و اشتباه در هدف گیری های هر روز و هر شب شان باید در امان باشند؛ تا مردم بی گناه افغانستان، هر ماه و هفته و روز و شبی شاهد قتل عام عزیزان شان توسط عملیاتهای زمینی و هوایی نیروهای امریکایی در سراسر کشور خویش نباشند.
اما بر رغم این ادعاها و این همه شعار ها و سر و صداها مبنی بر دقت نزدیک به صد درجه ی نیروهای نظامی امریکایی در عملیات های شان در افغانستان، در عرض و طول این همه سال همواره شاهد بمباران های کور و بی هدف و نیز عملیاتهای زمینی پریشان و بدون هیچ گونه دقت نیروهای امریکایی در سراسر کشور بوده ایم که حاصل آن تحرکات، پشته پشته کشته ها و زحمی هایی بوده که این نیروها در کنار کشتارهای بی رحمانه طالبان و داعشیان، بر مردم مظلوم افغانستان تحمیل کرده اند.
آگاهان اما بر این باوراند که اگر عیب و نقص و کاستی مربوط تجهیزات و دستگاههای فوق مدرن و پیشرفته نظامیان امریکایی نمی شود، پس لابد این نقیصه یک موضوع تعمدی می باشد که به نوع نگاه سربازان خارجی و فرماندهان آنها در قبال مردم افغانستان بر می گردد؛ نگاهی از بالا که مردم افغانستان را در حد اشیای بی ارزشی تقلیل می دهد که جان و مال آنان، ارزش آن را ندارد تا نیروهای امریکایی را وادار سازد از احتیاط بیشتری در قبال حفظ آنها کار گیرند.
تحلیل گران دلیل میاورند که اگر ملاحظه این نوع نگاه متکبرانه نسبت به ملت افغانستان نبود، در طول ۱۷ سال لااقل تغییری ولو اندک در برخورد نیروهای امریکایی نسبت به مردم افغانستان به وجود میامد و آنها سعی می کردند میزان تلفات غیر نظامیان را در حد قابل توجهی کاهش دهند و یا به صفر برسانند، اما همینکه این رویه حفظ شده و کوچکترین تحولی در این جهت رونما نگردیده، ثابت می کند که نیروهای خارجی به خصوص امریکایی توجهی به تلفات غیر نظامیان در افغانستان ندارد و خود را به رعایت حفظ جان و مال افغانهای بی گناه ملزم نیز نمی داند.
از دید آگاهان مسائل جرائم جنگی، امریکایی ها بجای پذیرفتن قوانین حقوق جنگی در برابر مردم افغانستان، آسان ترین کار و راحت ترین شیوه را برگزیده اند و آن اینکه در برابر هر کشتاری که به وسیله نظامیان آنها علیه مردم بی گناه افغانستان اتفاق میفتد، به زبان خویش یک کم زحمت می دهند و در حد لفظ و حرف، یک عذر خواهی خشک و خالی می کنند و دیگر اعتنایی ندارند که این عذر خواهی های همیشگی و غیر مسئولانه، هیچ دردی از خانواده هایی را درمان نمی کند که عزیز ترین اعضای خویش را از دست داده اند و یا کاشانه های آنان با خاک یکسان شده است.
در هر حال، به نظر می رسد که امریکایی ها در برخورد با ملل و دول ضعیف از نظر نظامی و اقتصادی، با روشهای استعماری مخصوص به خود شان که همان زورگویی و قلدری می باشد، مقابل می شوند و نه با قوانین و روشهای انسانی و بشر دوستانه.
