روسای جمهوری اسلامی ایران، روسیه و ترکیه در بیانیه ای مشترک ، با تایید مجدد حاکمیت، استقلال، وحدت و تمامیت ارضی سوریه، توافق نمودند تا شکست نهایی گروه های تروریستی به همکاری با یکدیگر ادامه دهند.
این بیانیه مشترک که عصر چهارشنبه و در پایان اجلاس سوچی، در پایتخت های سه کشور منتشر شد، به امضای حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی، ولادیمیر پوتین و رجب طیب اردوغان رسیده است.
روسای جمهور تصدیق کردند که چارچوب آستانه و دستاوردهای آن تبدیل به ابزاری موثر برای کمک به صلح و ثبات در سوریه شده است.
آنها تصمیم گرفتند که ایران، روسیه و ترکیه همچنان به تلاش های هماهنگ خود ادامه دهند تا از پیشرفت در کاهش خشونت و عدم بازگشت آن اطمینان حاصل نمایند. آنها توافق کردند به سوریها در برگرداندن وحدت کشور و دستیابی به یک راه حل سیاسی برای این بحران ازطریق یک فرایند سوری - سوری فراگیر، آزاد، منصفانه و شفاف که منجر به یک تدوین قانون اساسی با حمایت مردم سوریه و انتخابات آزاد و منصفانه با مشارکت تمامی مردم واجد شرایط در سوریه تحت نظارت مناسب سازمان ملل شود، کمک کنند".
سوریه ی بعد از داعش، چیزی است که افکار اطراف درگیر در قضیه این کشور را به خود مشغول کرده است. پس از آنکه داعش و سایر گروه های تروریستی در این کشور سرکوب شدند، اینک سوریه به محلی برای تضارب آرا و تصمیم گیری برای دولت و نظامِ بعدی در این کشور تبدیل شده است و هر کدام از دو جناح درگیر در قضیه سوریه یعنی غربی ها و رقبای منطقه ای آنها یعنی روسیه و ایران و ترکیه، هر کدام در تلاش اند تا اوضاع در سوریه را برابر با معیارهای سیاسی و منطقه ای خویش، سر و سامان بدهند.
آنچه بدیهی می نماید سران غرب به خصوص امریکایی ها آخرین تلاشهای خود را نیز خواهند کرد تا سیر تحولات در سوریه را به نفع خویش تغییر بدهند و مصادره کنند؛ چنانچه ائتلاف تازه بوجود آمده ی منطقه ای نیز که متشکل از مثلث ایران و روسیه و ترکیه است، نیز شدیداً در این زمینه تلاش می کنند؛ تا حتی الامکان چرخه تحولات اخیر در سوریه را به سود سیاست های منطقه ای ائتلاف مذکور، سوق و جهت بدهند.
آگاهان اما بر این باوراند که سوریه به عنوان یک کشور منطقه ای، سرنوشت آن نیز مربوط سیاست های معقول و منطقی دولت سوریه و پس از آن دولتها و قدرتهای منطقه ای می شود. در این دیدگاه قدرتهای منطقه ای و البته در تفاهم با دولت بومی سوریه، بیشتر از هر قدرت و دولت بیگانه و خارج از منطقه، حق دارند تا نسبت به سرنوشت سوریه و مردم آن که جزئی از یک پیکره بزرگ زیر عنوان منطقه می باشد، نگران باشند و حق دخالتهای درست و مشروع را برای خود شان محفوظ بدارند.
حقی که هیچ مقدار ومیزانی از آن مربوط قدرتهای بیرون منطقه ای نمی شود و آنان با بی عدالتی و با استفاده از معیارهای نادرست و نامشروع، حق دخالت در امور هر کشور و ملتی از جمله سوریه را برای خود محفوظ نگهداشته اند و بنا بر همین رویکرد زورگویانه و دخالت گرانه، هزاران هزار کیلومتر راه را طی کرده و خود را در میان مسائل کشورها و ملل دیگر دنیا که در واقع هیچ ربطی به آنان ندارد، دخیل می کنند.
از دید برخی از آگاهان، شانس ائتلاف ترکی- ایرانی- روسی، در شرایط کنونی نسبت به کمک به مردم سوریه در جهت پی ریزی یک دولت و نظام مردمی و مقتدر، به مراتب بالاتر و برتر از قدرتهای فرامنطقه ای چون امریکا و متحدان اروپایی و منطقه ای آنان در بوجود آوردن یک نظام وابسته و غیر مردمی در این کشور است.
تحلیلگران بر این باوراند که با توجه به کارنامه بلوک غرب در سوریه مبنی بر حمایت سران امریکایی و غربی از گروه های تروریستی در این کشور، اقبال مردم سوریه نیز به قدرتهای منطقه ای در حال مبارزه واقعی با گروه های تروریستی، به مراتب بیشتر است و آنان اعتمادی را که فرضاً به دولتهایی چون روسیه و ایران دارند، یک صدم آن اعتماد را به بلوک غرب و در راس آنها به امریکا و سران آن ندارند.
لذا پیش بینی می شود که سوریه ی پس از داعش و سایر گروه های تروریستی، بر رغم خواست و تمایل غربی ها، در دامن منافع آنها سقوط نمی کند و ائتلاف منطقه ای به شمول دولتهای روسیه و ایران و تا حدودی ترکیه، دولت و ملت سوریه را در دوره پسا تروریستی، و برای یک سوریه آزاد و مستقل یاری می کنند و سوریه نیز چون عراق در دامن امریکا و غرب سقوط نخواهد کرد.
