نمایندگان در نشست عمومی روز(دوشنبه) مجلس پس از سر و صداهای زیاد و انتقادهای بی شمار، نامه‌ی فرمانده امن و نظم عامه را "تبارگرایانه" تعبیر و آن را محکوم کردند .
نامه فرمانده امن و نظم عامه که در آن گفته شده که "یک واحد ضد آشوب در کابل ایجاد شده و به جز قوم تاجیک نام های افسرانی از اقوام پشتون، هزاره، ازبیک و غیره را به این فرماندهی بفرستد" با واکنش های تندی از سوی نمایندگان مجلس رو به رو شد.
نماینده مردم قندهار درنشست مجلس گفت: باید تبعیض قومی از سوی نیروهای امنیتی دور شود، این قضیه را جدی بگیرند، باید به شهدایِ همه اقوام از سوی دولت ارج گذاشته شود.
در ادامه وکیل مردم بدخشان گفت: مکتوبی که از آدرس وزارت داخله نشر شده یک واقعیت است، سربازانی که در وطن شهید می شوند، نباید هیچ گونه نگاه سمتی دیده شوند، سربازانی هستند که از بدخشان در خط اول نبرد هلمند، فراه، قندهار می جنگند و سربازانی هستند که از ولایت ننگرهار و پکتیا در ولایات شمالی از وطن خود دفاع می‌کنند، نیاید هیچ فرقی بین این سربازان وطن ایجاد گردد".
و همینطور سایر نمایندگان مجلس نیز هر کدام به نوبه خویش، در برابر این حرکت غیر مسئولانه و تبارگرایانه برخی از مسئولان بلند رتبه وزارت داخله کشور، موضع گرفته و آن را حرکتی دانستند که آرام آرام حاکمیت را به سمت و سوی ذیکتاتوری سوق می دهد.
اگر چه وزارت داخله با نشر اعلامیه دیگری سعی در تصحیح حرکت غیر مسئولانه و نفاق انگیز مسئولین خویش نموده و گفته است که رسانه ها از مکتوب نخست این وزارت خانه برداشت اشتباه کرده اند؛ اما علی الظاهر دیگر کار از کار گذشته و برداشتی که از نظرامکتوب مذکور می بایست انجام بگیرد، گرفته است.
از دید صاحب نظران، یک ناهنجاری بزرگ در میان مسئولان بلند رتبه افغانستان رواج گرفته و اخیرا نیز به یک روال معمول تبدیل شده و در واقع نهادینه شده است و آن اینکه هر از گاهی یکی از سران حکومتی و یا سیاسی به وضوح حرفی را می زند و نسبت به موضوعی اتحاذ موضع می کند؛ به گونه ای که آن حرف و موضع گیری خاص، رسانه ای و همه گیر و فراگیر می شود و قطعاً مخالفانی را علیه گوینده و موضع گیرنده، تحریک می کند؛ به خصوص اگر آن حرف و موضع گیری خاص، جنبه و جهت خلاف منافع ملی نیز داشته باشد.
حال و در یک چنین حالتی که بیشتری از افکار خاصه و عامه به نکوهش و سرزنش سخن و موضع گیری خلاف منافع ملی، همت می گمارند و همه یک صدا انجام دهنده آن را محکوم می کنند، محکوم علیه به ناگاه و یکبارگی تغییر جهت و لحن می دهد و در اوج چشم سفیدی، یا در اساس به انکار گفته های خویش مبادرت می ورزد و یا آنکه گناه و تقصیر را بر گردن شنوندگان و خوانندگان صدا و مکتوب خویش می اندازد و مدعی می شود که حرفش را یا رسانه ها تحریف کرده اند و یا مردم درست برداشت نکرده اند!.
با تاسف، شگرد منافقانه فوق در حال حاضر در کشور ما به یک پالیسی و تاکتیک تبدیل شده و تاسف بیشتر اینکه این روش زشت و غیر اخلاقی، نهادینه نیز شده است و لذا زیر چتر آن بسیاری ها به راحتی به خود اجازه می دهند تا اول یک حرف نامربوط و منافی منافع ملی را بزنند و یا به اتخاذ یک موضع غیر ملی و ضد میهنی، همت بگمارند و زمانی که دیدند مورد سرزنش و ملامت همگانی قرار می گیرند، به آسانی زبان به انکار بگشایند و یا دیگران را به بدفهمی و یا تحریف گفته های خویش، متهم کنند.
همه ی این ناهنجاری ها در حیطه گفتار و رفتار، در مقابل چشمان باز و گوشهای تیز و شنوای حکومت و دولتمردان ما اتفاق میفتد و با آنکه همگان از وقاحت و خطرساز بودن یک چنین روش زشت و ناپسندی آگاهی کامل دارند، اما در برابر آن مهر سکوت به دهان زده اند و هیچ گونه تذکر و هشداری در این زمینه به مرتکبان آن نمی دهند؛ تا آنجا که یک چنین سکوت معنی داری بسیاری از آگاهان و مردم را به این نتیجه رسانده که انگار دستها و ذهنها و طرح های بیمار و پریشان و خائنانه ای در کارند تا با آزاد و رهیده گذاشتن یک چنین افکار و رفتار سخیف و منافی منافع مردم کشور و برخورد قانونی و لازم نکردن با صاحبان آنها، وحدت و یکپارچگی مردم افغانستان و فرزندان رشید و دلاور آنان در صف نیروهای امنیتی و دفاعی را هدف قرار بدهند.
آگاهان و سیاست مداران دلسوز کشور به این باور اند که دولت افغانستان لازم است تا این گونه پدیده های شوم و عامدانه که وحدت و همبستگی فرزندان وطن در صفوف نیروهای رزمی و امنیتی کشور را هدف گرفته اند و بدون در نظر گرفتن گزینه خاصی، ریشه و بنیان مردم و کشور و دولت را با چالش و تنش و سرانجام فروپاشی مواجه می کنند، برخورد شدید و اکید بنمایند و الا این موریانه های موذی و دشمن شاد کن، همه ی دار و ندار این کشور و دولت و ملت آن را خواهند جوید و افغانستان را به کشوری نابسامان تر از اینی که هست تبدیل خواهند کرد.
