شامگاه جمعه یک عامل انتحاری خود را در میان نمازگزاران مسجد امام زمان (عج) در غرب کابل منفجر کرد.
داعش با انتشار پیامی، مسؤولیت این حمله را برعهده گرفت.
این حمله حوالی ساعت ۵:۴۰ دقیقه شامگاه امروز به وقوع پیوست.
تاکنون آمار دقیقی از قربانیان این حمله در دست نیست؛ اما بر بنیاد آمار اولیه نزدیک ۳۰ نفر شهید و ده ها نفر دیگر نیز زخمی شده اند.
خبرنگار ما که در شفاخانه امام زمان(عج) در نزدیکی محل حادثه حضور دارد، می گوید: تاکنون اجساد ۱۰ شهید به این شفاخانه انتقال داده شده و ۶۰ زخمی دیگر توسط آمبولانس ها به سایر شفاخانه ها انتقال داده شده اند.
راه های منتهی به محل رویداد توسط نیروهای امنیتی مسدود شده و زخمی ها توسط آمبولانس ها به شفاخانه منتقل می شوند.
مراکز صحی غرب کابل نیز مستمرا تقاضای اهدای خون می کنند.
به گفته شاهدان عینی، حجت الاسلام فصیحی؛ امام جماعت مسجد امام زمان(عج) نیز در میان شهدا است.
این حمله تروریستی را اگرچه گروه تکفیری داعش بر عهده گرفته و هدف از آن نیز آشکارا دامن زدن به تنش های فرقه ای در افغانستان و برافروختن یک جنگ مذهبی بی پایان و خونین میان شیعیان و اهل سنت است؛ اما از دید عموم مردم افغانستان، به ویژه جامعه اهل تشیع افغانستان، این رویداد نیز در ادامه کشتارهای مهیب هفته گذشته در نقاط مختلف کشور رخ می دهد و از این حیث که یک اقدام کاملا تروریستی است که هدفمندانه مردم افغانستان را آماج قرار می دهد، هیچ تفاوتی با دیگر حمله های اخیر ندارد.
به بیان روشن تر، خون شهدای فاجعه امروز غرب کابل، هرگز رنگین تر از خون سربازان جوان و بی نام و نشانی که هفته گذشته در پکتیا، غزنی و قندهار، مظلومانه به شهادت رسیدند، رنگین تر نیست.
شیعیان و سنی ها قربانی یک توطئه عظیم و خونین هستند. افغانستان سراسر به جولانگاه تروریست های خون آ‌شامی تبدیل شده است که بی بهانه، مردم افغانستان را هدف می گیرند و قربانی می کنند.
ممکن است از نظر معیارهای به اصطلاح حقوق بشری غربی، حمله امروز کابل از آنجا که غیر نظامیان بی دفاع را در هنگام ادای نماز آنهم تنها به این دلیل ساده که شیعه اند و باوری به مذهب منحط تروریست های تکفیری ندارند، آماج قرار داد، یک جنایت جنگی محسوب شود؛ اما به باور توده مردم افغانستان، سرزمین ما به نحو ترحم انگیزی قربانی یک توطئه بزرگ و مخوف قرار گرفته و انتشار و امتداد رد و خط خون از پکتیا و غزنی تا قندهار و کابل، همگی نشانگر این حقیقت تلخ و تکان دهنده است.
با این حساب، از دید مردم افغانستان اعم از شیعه و سنی، هر حمله ای که جان های عزیز سربازان جوان یا غیر نظامیان بی گناه ما را بگیرد، جنایتی جنگی و مستوجب عقوبت و انتقام است.
مردم افغانستان، قربانی می شوند؛ قربانی سیاست های منفعلانه صلح دولت مرکزی با تروریست ها، خیانت نابخشودنی و جنایتکارانه تروریست های درون نظام و بدتر از همه اینها استراتژی های منفعت محور قدرت های طماع و سلطه گر خارجی که با ایجاد صف بندی های سیاسی، در عمل، افغانستان را تبدیل به عرصه رویارویی کشورهای متخاصم منطقه کرده اند و بدون آنکه برای نجات افغانستان، سرکوب تروریزم، تنبیه و مجازات رژيم های حامی تروریزم و حفاظت از جان سربازان و مردم غیر نظامی افغانستان، کاری انجام دهند، همه روزه بر آتش فتنه و نفاق می دمند و همین امر سبب گسترش هولناک جنگ به داخل پایگاه های ارتش، مقرهای استقرار پولیس و همچنین درون مساجد و صفوف نمازگزاران شده است.
بنابراین، به باور مردم افغانستان، دولت باید در اقدامی متهورانه، شالوده حاکم و جاری کنونی را بشکند و نشان دهد که در بازی های امپریالیستی قدرت های سلطه جوی بین المللی و رقابت های منفی و خشن و خونین کشورهای متخاصم منطقه، چه برنامه ای برای صیانت از جان مردم افغانستان و قدرت و صلابت نیروهای امنیتی دارد.
دشمن تا درون خانه های ما پیش آمده و آشکارا ما را به جنگی فرامی خواند که در حال حاضر، تنها یک طرف دارد و آن تروریست هایی هستند که یک تنه تا عمق پایگاه های نظامی، مراکز اداری و مساجد مان نفوذ می کنند و اقدام به کشتارهای مهیب و خونین می نمایند.
این جنگ یکجانبه نیازمند اقدام و عمل متقابل است و این چیزی نیست که با سکوت و محکومیت و همدردی های کاذب و دروغین با قربانیان و بازماندگان شهدا امکان پذیر باشد. سیاست های صلح و جنگ دولت و قدرت های خارجی مسلط بر سرنوشت افغانستان، از بنیاد باید تغییر کند؛ در غیر آن، مردم خود باید در باره سرنوشت خویش، تصمیم بگیرند.
