اشرف غنی، رئیس‌جمهوری چند مقام ارشد، از جمله محمدالماس زاهد را به جای احمدضیا مسعود به عنوان مشاور ارشد و نماینده ویژه رئیس‌جمهوری در امور انسجام ملی منصوب کرده است.
براساس این احکام، آقای زاهد، نماینده مجلس و از فرماندهان پیشین حزب اسلامی گلبدین حکمتیار، به عنوان مشاور ارشد و نماینده ویژه رئیس جمهوری در امور انسجام ملی منصوب شده است.
انتصاب آقای زاهد به جای احمدضیا مسعود به دلیل برکناری جنجال‌برانگیز او در ۲۸ حمل اهمیت سیاسی دارد.
آقای مسعود ضلع چهارم تیم انتخاباتی آقای غنی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۳ بود و پس از انتخابات آقای غنی او را به عنوان مشاور ارشد و نماینده ویژه خود در امور حکومتداری خوب تعیین کرد.
علاوه بر آن، رئیس جمهوری با صدور فرمانی مقام رسمی و تشریفاتی او را معادل معاون ریاست جمهوری کرده بود.
به گفته دفتر ریاست جمهوری، آقای زاهد در "مراسم باشکوهی" با حضور رئیس‌جمهوری و شماری از فرماندهان جهادی شمال کابل که آقای زاهد هم از آنجاست، معرفی شده است.
انتصاب این قوماندان حزب اسلامی به عنوان مشاور ارشد رییس جمهوری در امور انسجام ملی اما پرسش های فراوانی را ایجاد کرده است؛ پرسش هایی که اگر این اقدام از سوی فردی مانند حامد کرزی صورت می گرفت، شاید هرگز به میان نمی آمد؛ زیرا او صدها مشاور داشت که هرکدام با عنوان های واهی و برای اموری بی ربط و فاقد وجود خارجی و کاربرد عملی، گماشته شده بودند و بسیاری از آنها حتی یکبار نیز رییس جمهوری را از نزدیک ملاقات نکردند.
اما آقای غنی چرا بار دیگر همان راهی را می رود که کرزی پیمود؟ اساسا مشاور انسجام ملی به چه معناست؟ الماس زاهد قرار است در چه زمینه ای به آقای غنی مشورت بدهد؟
انسجام ملی در قاموس حکومت به رهبری آقای غنی، چه مفهومی دارد؟ رییس جمهوری که تمام هم و غم اش، قومی سازی قدرت و تنگ تر کردن حلقه حاکمیت و سلطه چند مهره مشخص است، از اساس به انسجام و وحدت ملی، هیچ باور و اعتقاد قلبی ندارد.
او همه روزه شماری بیشتر از اعضای دولت اش را در تنگنا قرار می دهد تا یا خودخواسته استعفا دهند و یا در سمت هایی کار کنند که هیچ صلاحیت تصمیم گیری و اجرایی ندارند و تنها وظیفه آنها طاعت و تعبد و تسلیم تام از تصمیم هایی است که در شوراهای ده گانه به رهبری آقای غنی گرفته می شود.
در حکومتی که معاون اول ریاست جمهوری، مجبور می شود بر علیه رییس جمهوری، اپوزیسیون تشکیل دهد، انسجام ملی چه گونه معنا می شود و به چه صورت، شکل خواهد گرفت؟
از جانب دیگر، آقای غنی، بر پایه کدام دریافت فوق العاده و فرامنطقی، به این نتیجه رسیده که این تنها الماس زاهد است که از توانایی خارق العاده ای در زمینه سازی برای تحقق و تأمین انسجام ملی برخوردار است؟ کسی که نه سابقه عضویت اش در جنگ سالارترین گروه جهادی و نه کارنامه سیاسی اش در چارچوب نظام کنونی افغانستان، هیچکدام مؤید درستی این برداشت نیست.
از جانب دیگر، گفته می شود که آقای زاهد به جای احمدضیا مسعود به این سمت، منصوب شده است؛ کسی که برکناری بحث برانگیز او از جانب اشرف غنی، هنوز هم محور مناقشه و جدال جریان ها و جناح های قدرتمند سیاسی و قومی است و رییس جمهوری هرگز نخواسته یا نتوانسته خود را از اتهام برخورد قومی با آقای مسعود، تبرئه کند.
با این حساب، دور از انتظار نیست که انتصاب مشاور انسجام ملی، نتیجه عکس بدهد و به اهرمی بر علیه انسجام ملی و وحدت و همگرایی اقوام بدل شود؛ زیرا اول اینکه این انتصاب، اساسا بر بنیاد اصل شایستگی، صورت نگرفته و احتمال دخالت انگیزه های قومی در آن، قویا وجود دارد. ثانیا نه آقای غنی، نه آقای زاهد و نه هیچ کسی دیگر، تعریف مشخصی از انسجام ملی ندارند تا بر پایه آن، بتوان ضرورت، لزوم و فوریت این انتصاب را توجیه و تبیین کرد. ثالثا سابقه کارکردهای جنگی و سیاسی آقای زاهد هرگز نسبت به تخصص و تعهد او در تأمین انسجام ملی و بهبود وضعیت به شدت قومی شده سیاست و قدرت در اداره اشرف غنی، شهادت نمی دهد. ضمن آنکه گماشته شدن او به جای احمدضیا مسعود، خود عاملی مهم در تبعات ضد ملی این انتصاب محسوب می شود و به موجی تازه از قطب بندی های قومی و سوگیری های تباری در سطوح بالای حاکمیت، دامن خواهد زد.
افزون بر همه اینها نفس تعبیر «انسجام ملی»، مضحک و فاقد معنا و مبناست و نشان می دهد که حکومت آقای غنی به شدت به دام مصلحت های سیاسی و قومی، سقوط کرده و دچار همان فساد بوروکراتیکی شده که از سلف او کرزی به میراث مانده است.
