حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور در دیدار با مقام‌های ناتو در بروکسل، یکبار دیگر به شدت از سیاست های دوگانه پاکستان در امر مبارزه با تروریزم انتقاد کرده است.
آقای اتمر گفته است که پاکستان باید بر ضد رهبران مدارسی که در آن تروریزم تربیت می شود، اقدام جدی کند.
مشاور امنیت ملی رییس جمهور در سفر به بروکسل، طی دیدار با مقام های ناتو گفته است که اخترمحمد منصور؛ رهبر پیشین طالبان و اسامه بن لادن؛ رهبر پیشین شبکه القاعده در پاکستان کشته شدند.
آقای اتمر افزود:"زمان آن رسیده است که کشورها به ویژه پاکستان برای آینده کودکان شان در پیوند با مدرسه ها تصمیم بگیرند".
مشاور امنیت ملی به مقام‌های ناتو گفته است که حکومت افغانستان بارها به پاکستان گوشزد کرده است که شهروندان هردو کشور قربانی هراس‌افکنی هستند؛ پس چرا اسلام آباد در مبارزه با این پدیده با کابل همکاری نمی‌کند.
صاحب نظران مسایل منطقه هم تأیید می کنند که پاکستان به نحو بی رحمانه ای از پایگاه های آموزش علوم دینی در راستای اهداف سیاسی و امنیتی خود بر علیه افغانستان استفاده می کند و در این زمینه برای اسلام آباد، هیچ تفاوتی وجود ندارد که کودکانی که در آموزشگاه های مذهبی به منظور فراگیری علوم دینی مشغول به تحصیل هستند، چگونه قربانی یکی از پلیدترین پروژه های ضد انسانی و ضد اسلامی در منطقه می شوند.
از این منظر، از دید آگاهان، رهبران مذهبی و مدیران مدارس دینی پاکستان هم در واقع، به عنوان بازوی نظامی ارتش و سازمان جاسوسی پاکستان عمل می کنند و در راستای اهداف و منویات ضد دینی آنها فعالیت می نمایند.
با این وصف، لازمه اولی هرگونه مبارزه ای با تروریزم و هراس افکنی در افغانستان، انهدام مراکز اصلی آموزش تروریزم و پرورش نسلی از تروریست ها در پاکستان است؛ مراکزی که با استفاده بی رحمانه از نام دین، تیشه به ریشه دین می زنند و در مسیر بدنام سازی اسلام، عمل می کنند.
در این میان، به باور کارشناسان، مبارزه با این مراکز البته هرگز آنگونه که تصور می شود، آسان نیست؛ زیرا پاکستان و سازمان جاسوسی این کشور، طی سال های متمادی، این مراکز را به نحوی هدایت و مدیریت کرده اند که هرگونه مخالفت یا انتقاد از عملکردهای آن، به مثابه ضدیت با دین و شریعت و زیر سؤال بردن «جهاد» است و برای کسی که دست به چنین اقدام متهورانه ای بزند، حکمی کمتر از تکفیر و پیامدی کمتر از مرگ وجود نخواهد داشت.
تجربه حمله مأموران امنیتی پاکستان به مسجد سرخ در قلب اسلام آباد که به مرور زمان به پایگاهی برای ترویج و اشاعه افراطی گری و تروریزم تبدیل شده بود، نشان داد که سیاست دیرینه اسلام آباد در قدرت بخشیدن به مراکز آموزش های مذهبی و مدارس دینی به عنوان پایگاه های ترویج و اشاعه افراط گرایی و ماشین های مولد تروریست به منظور صدور به کشور همسایه، حتی خطرهای پیش بینی ناپذیر و غیر قابل مهاری برای امنیت و ثبات خود پاکستان به وجود آورده است و بی تردید، در صورتی که پاکستان خود اقدام به مهار این سیاست نکند، در بلندمدت، شاهد آثار و تبعات مستقیم و زیانبار آن برای امنیت ملی آن کشور نیز خواهیم بود.
بنابراین، از دید کارشناسان مسایل امنیتی، اسلام آباد باید خواسته های افغانستان در زمینه سرکوب و انهدام مراکز آموزش های تروریستی زیر نام مدارس دینی را جدی بگیرد و استفاده ابزاری از نام مذهب به منظور تحقق اهداف و اغراض غیر مشروع و ضد دینی خود در منطقه را متوقف کند.
صرف نظر از این، آنچه در حال حاضر وجود دارد، از دید آگاهان این است که مدارس دینی و مراکز آموزش های مذهبی در پاکستان که عملا در راستای تقویت و گسترش تروریزم در منطقه به ویژه در افغانستان، عمل می کنند، عملا به چالشی جدی در برابر مبارزه با تروریزم بدل شده اند و هیچکس تاکنون آنگونه که باید، خطرات ناشی از فعالیت های ویرانگر این مراکز و پیامدهای آن برای امنیت و ثبات و آسایش ملت های مسلمان در منطقه را جدی نگرفته است.
با این حال، انتظار می رود انذارها و هشدارهای دلسوزانه افغانستان، سرانجام بتواند مدعیان مبارزه با تروریزم را به جدی گرفتن خطر مراکز مذهبی و مدارس دینی پاکستان به عنوان پیاده نظام اردوی تروریزم، وادار سازد.
