رییس جمهور غنی در مراسم گشایش «پارلمان آموزشی جوانان» حوصلهمندی را از ویژگی های رییس جمهور دانست و تأکید کرد که همه چیز به دست یک تن بوده نمی تواند.
آقای غنی گفت: «فکر عمیق و درک عمیق این است که افغانستان مملکت دیکتاتوری و مملکت خودسری نیست.»
آقای غنی گفت: «بزرگان افغانستان، به‌ویژه رییس‌جمهور مانند کاغذپران است، وقتی بلند می‌رود بدانید که تار آن به دست مردم است؛ اگر مردم بخواهند او را به زمین می‌اندازند. رییس‌جمهور افغانستان اجازه ندارد که بی‌مورد دهن باز کند. صبر و حوصله از خصوصیات رییس‌جمهور هستند.»
او گفت: «رهبری این‌است که باید طرح داشته باشیم، نه واکنش. رهبری با عکس‌العمل نمی‌شود. رهبری تهدابی این است که بر مسایل تهدابی فکر کنید و به مردم، به‌ویژه به جوانان قناعت بدهید که برخی از کارها پس‌از کارهای دیگر انجام می‌شوند. این مانند زینه است و به یکبارگی به بام بلند شده نمی‌توانید.»
آقای غنی همچنین گفت که افغانستان، کشور استبداد، دیکتاتوری و خودسری ها نیست.
کارشناسان با اشاره به سخنان بالا می گویند که بخش اول این سخنان، نشانگر آن است که آقای غنی احتمالا نسبت به سخنان تند و بی سابقه شریک دیگرش در حکومت وحدت ملی یعنی آقای عبدالله، مواضع انعطاف پذیرتری اتخاذ کرده است.
او در این موضع گیری ها می پذیرد که در افغانستان امروز جایی برای انحصارطلبی، دیکتاتوری و خودسری نیست؛ همان چیزهایی که تیم آقای عبدالله معتقد است در نتیجه آن، طی دو سال کار حکومت وحدت ملی، ریاست اجرایی کاملا در حاشیه قرار گرفته و اراده ای بر اعمال قدرت حاکم شده است که هدف اصلی آن، سیطره همه جانبه و تمام و کمال یکی از اطراف معادله دوسویه قدرت بر همه امور بوده است.
آقای غنی در بخشی دیگر از سخنان اخیرش، خود را به کاغذپرانی تشبیه کرد که تار آن به دست مردم است و هرگاه مردم اراده کنند می توانند مانع از بلندپروازی های آن شوند و چه بسا آن را زمین بزنند و به زیر بکشند.
او همچنین در مورد اتهام بی حوصله گی و ناصبوری که آقای عبدالله بر او وارد کرده بود، گفت که حوصله مندی از خصوصیات یک رییس جمهور است و او حق ندارد که بی مورد، دهان باز کند!
همه این سخنان در یک نگاه خوش بینانه، به باور ناظران، نشان دهنده انعطاف آقای غنی نسبت به داکتر عبدالله است؛ اما در مقابل، شماری دیگر از کارشناسان اعتقاد دارند که این سخنان نه تنها نشانگر عقب نشینی و انعطاف پذیری آقا غنی نیست؛ بلکه چه بسا پاسخی به حملات تند لفظی اخیر داکتر عبدالله محسوب می شود.
آنها در این زمینه به ویژه به این بخش از سخنان اشرف غنی اشاره می کنند که گفت: «رهبری این است که باید طرح داشته باشیم، نه واکنش. رهبری با عکس‌العمل نمی‌شود. رهبری تهدابی این است که بر مسایل تهدابی فکر کنید و به مردم، به‌ویژه به جوانان قناعت بدهید که برخی از کارها پس از کارهای دیگر انجام می‌شوند. این مانند زینه است و به یکبارگی به بام بلند شده نمی‌توانید.»
به باور ناظران، با توجه به این فراز از سخنان آقای غنی، رییس اجرایی برای مدیریت کشور، طرح و برنامه ندارد و صرفا واکنش نشان می دهد. بر بنیاد این سخن، آقای عبدالله همچنین دارای فکری زیربنایی برای رهبری کشور نیست و نمی تواند مردم و جوانان را قناعت بدهد که امور به صورت سلسله مراتبی و مرحله به مرحله، انجام می شود و کسی نمی تواند به یکباره، بر بام قدرت، جلوس کند!
در مورد اینکه آقای غنی گفت افغانستان کشور دیکتاتوری، استبداد و خودسری نیست نیز کارشناسان برداشت های متفاوتی دارند. شماری آن را تلاش آقای غنی مبنی بر رفع اتهام از خود می دانند و برخی دیگر نیز معتقد اند که این سخنان اشاره به داکتر عبدالله دارد و او را متهم به دیکتاتوری و خودسری می کند.
واقعیت هرچه باشد، به نظر می رسد راه حل معضل پیش آمده، منطق، استدلال، گفتگو، تعامل و انعطاف پذیری است نه موضع گیری های مسموم متقابل، حمله به مواضع دیگری و بدتر کردن وضعیت بغرنجی که بروز کرده است.
آگاهان هشدار می دهند که ادامه این وضعیت، منافع کلان ملی را با چالش های جدی و اساسی مواجه کرده و به دشمنان فرصت می دهد تا از این آب گل آلود، ماهی منفعت خود را صید کنند.
افغانستان به اندازه کافی درگیر جنگ و بحران و بی ثباتی و مشکلات بنیان برانداز متعدد هست و در این میان، قطبی شدن فضای مدیریت سیاسی حکومت، چیزی نیست که صلاح و منافع مردم و مملکت را تأمین کند.
