ملت کشمیر و فریادهای خاموش!

منطقه کشمیر از سه منطقه باره پشتیبانی هند، پاکستان و چین تشکیل شده است. ۱۵ درصد از جمعیت منطقه کشمیر را شیعیان تشکیل می دهند. شیعه ستیزی در این منطقه اما عمری طولانی دارد؛ تاراج و آزار شیعیان کشمیر در چند دهه اخیر بارها تکرار شده است. در سال ۱۹۸۸ در دوران محمد ضیاءالحق رییس جمهور پاکستان یکی از شدید ترین گونه شیعه ستیزی و قتل‌عام در پاکستان به نمایش گذاشته شد.
بیش از ۸۰ هزار سنی تندرو به روستاهای شیعه نشین داروت، بونجی، جاگلوت، جلال‌آباد، پاری و ماناوار حمله کرده و آنها را ویران کردند. شمار کشته شدگان شیعه صدها تن برآورد زده شد.
کشمیر هند، خشونت بارترین روزهای خود را پشت سر می گذارد. صدها جوان شیعه در جریان درگیری با نیروهای امنیتی هند کشته و زخمی شده اند. ۴۵ تن از مردم شیعه در منطقه کشمیر کشته و بیش از ۳ هزار تن زخمی شدند. خبری که لا به لای تازه های کشتار نیس فرانسه و کودتای ترکیه دیده نشد!
خاورمیانه در قلب چالش جهان، داعش را هرروز با چالش جدید و ددمنشانه تری تجربه می کند، مرز حملات تروریستی به اروپا و غرب کشیده شده است و در کنار دیگر گروه های تروریستی، تروریزم در آفریقا و آسیا نیز دست به خودنمایی می زند و فاجعه می آفریند.
در این میان و در حالی که جهان در گیجی کشتار کراده عراق، نیس فرانسه و کودتای غافلگیر کننده ترکیه به سر می برد، شیعیان کشمیر با یورش نظامیان و ارتش روبرو شدند، نظامیان رهبر جوان شیعیان و ۲ تن از همراهانش را به شهادت رساندند و با اعتراض همگانی روبرو شدند. اعتراضاتی که به کشته شدن ۴۵ تن و زخمی شدن صدها تن دیگر انجامید.
خبرگزاری الجزیره در این باره می نویسد: منطقه کشمیر تحت مهار هند گواه خشونت آمیز ترین اعتراضات در چند سال گذشته است. پس از کشته شدن وانی، جوانان که بیشتر جمعیت این منطقه را تشکیل می دهند به خیابان ها آمدند و با به راه انداختن اعتراضات خیابانی و با به کارگیری شبکه های اجتماعی خشم خود را نسبت به این اقدام نیروهای امنیتی اعلام کردند.
در روزهای گذشته بسیاری از پسران چشمان خود را از دست دادند چرا که نیروهای امنیتی با گلوله ساچمه ای به آنها حمله کردند. صدها تن با جراحت های شدید در بیمارستان ها هستند.
اما در این میان و در سکوت سنگین و ننگین بیشتر کشورهای اسلامی، دو کشور ایران و پاکستان در برابر کنش های وحشیانه ارتش هند در کشمیر واکنش نشان می دهند و این حملات را محکوم کرده و به خصوص جمهوری اسلامی ایران طی بیانیه ای از دولت هند می خواهد تا از راه مفاهمه و گفت و گو بر مشکلات فائق آیند.
پاکستان اما وضعیت شدید تری دارد؛ دولت و ملت پاکستان در حمایت از مردم مظلوم و بی دفاع کشمیر یک روز را در تمام این کشور به عنوان «روز سیاه» برگزار می کند.
به نقل از روزنامه «پاکستان»، با پیشنهاد دولت پاکستان روز پنجشنبه در حمایت از مردم مظلوم و بی دفاع کشمیر در سراسر این کشور «روز سیاه» برگزاری می شود. کارکنان دولتی و مردم بازوبند های سیاه به بازو خواهند بست.
وزارت خارجه پاکستان نیز در بیانیه ای به تمام سفارت خانه های خود اعلام کرده است با برگزاری «روز سیاه» همبستگی خود را با مردم کشمیر نشان دهند. در این بیانیه آمده است شهروندان پاکستانی مقابل دفتر سازمان ملل نیز تجمع اعتراض آمیز انجام دهند.
دولت هند از ۱۲ روز گذشته در منطقه جامو و کشمیر حکومت نظامی اعلام کرده است و وسایل ارتباط جمعی، اینترنت، شبکه های ماهواره ای نیز قطع شده اند. چاپ و انتشار روزنامه ها نیز در این منطقه ممنوع اعلام شده است.
به نظر می رسد در سایه سار سکوت و بی تفاوتی ننگین و پرسش بر انگیز بسیاری از کشورهای اسلامی و غیر آن، قیامتی عظیمی علیه مردم بی گناه کشیمر به خصوص شیعیان آن سامان و بدست ارتش و نیروهای امنیتی کشور هند در حال انجام و شکل گیری است.
با آنکه حدود ۱۲ روز از ایجاد دهشت و وحشت در سرزمین کشمیر توسط ارتش هند می گذرد، جای سوال جدی است که چرا تاکنون سازمانهای به اصطلاح حقوق بشری و به خصوص سازمان ملل و دبیر کل آن، به دولت هند نسبت به عملکرد غیر انسانی ارتش آن کشور، از گل نازک تر نگفته اند؟! حالانکه کشته و زخمی های کشورهای دیگر با بوق و کرناهای بلند و گوش خراشی، میان زمین و آسمان رسانه های شرقی و غربی پیچیده و گوش همگان را پر کرده است.
تبعیض سیستماتیک دولتهای غربی و به تبعه آن سازمان ملل و برخی از دولتهای مسلمانِ همپیمان با استکبار غرب، بواقع که تاسفبار و زجر دهنده است و این پرسش را برای چند هزارمین بار مکرر در گوش انسانیت و مدعیان غربی آن فریاد می کند که چه تفاوتی است میان انسان شرقی و غربی و میان ظلم و ستمی که به هر دو نوع انسان در سرزمینهای مختلف جهان، تحمیل می شود؟!