اشرف غنی؛ رئیس جمهور، همزمان با سفری به هلمند، قتل دو خبرنگار در این ولایت را "تلاشی برای پنهان‌سازی جرایم طالبان" دانسته است.
دیوید گیلکی؛ خبرنگار رادیوی ملی امریکا (ان‌پی‌آر) و ذبیح‌الله تمنا؛ مترجم افغانش، روز یکشنبه در هلمند هنگام سفر با نیروهای ارتش افغانستان کشته شدند.
آقای غنی که پیش از ظهر روز روز دوشنبه به ولایت ناآرام هلمند سفر کرده، گفت که طالبان با حمله "بزدلانه به غیرنظامیان و از جمله خبرنگاران، قساوت خود را بیشتر از پیش به نمایش گذاشتند".
او افزوده است:"ذبیح‌الله تمنا و دیوید که مصروف خدمت مقدس خبررسانى بودند نیز قربانى این جنایت شدند. نام آنان ماندگار تاریخ خدمت به آزادى معلومات است و آنانی که عامل این جنایت اند، نفرین تاریخ خواهند ماند."
آقای غنی بار دیگر به این مناسبت تعهد دولت مبنی بر حمایت از آزادی بیان را تکرار کرده و گفته که اجازه نخواهد داد که آزادی در کشور با "چنین حملات بزدلانه محدود شود".
این در حالی است که رویداد مرگبار هلمند یکبار دیگر، جامعه رسانه ای کشور را با نگرانی های جدی نسبت به امنیت این عرصه مواجه کرده است.
در این میان، به باور آگاهان، وعده های آقای غنی، اگرچه در ظاهر امر، امیدبخش و اطمینان دهنده به نظر می رسند؛ اما این نخستین بار نیست که چنین وعده هایی داده می شود و بی تردید، آخرین مورد نیز نخواهد بود.
مساله دیگر این است که در کنار این وعده ها و چه بسا بیشتر از آنها، این جامعه رسانه ای افغانستان است که همچنان با هول هیولای مرگ و تهدید و... دست و پنجه نرم می کند.
اگرچه خبرنگاری که در هلمند آماج قرار گرفت و کشته شد یک امریکایی بود؛ اما این هیچگاه به معنای آن نیست که خبرنگاران افغان، در وضعیت بهتری به سر می برند؛ بلکه بالعکس، همین که یک خبرنگار خارجی که طبیعتا از تمهیدات و حمایت های امنیتی بیشتری برخوردار است، در افغانستان کشته می شود، خود به اندازه کافی بر این حقیقت، دلالت دارد که افغانستان، کماکان جای هولناکی برای خبرنگاران و فعالیت های خبرنگاری است.
از جانب دیگر، وقتی دیده می شود که یک خبرنگار امریکا و همکار افغان او که لزوما از پشتوانه های نیرومند امنیتی هم برخوردار بوده اند، کشته می شوند، بدیهی است که وضعیت برای خبرنگاران افغان به مراتب دشوارتر و خطرناک تر است.
همچنین نمی توان نادیده گرفت که بازتاب ها و واکنش هایی که مرگ یک خبرنگار امریکایی در افغانستان، برانگیخته است، به اندازه کافی گسترده و همه جانبه و پر سر و صدا بوده است؛ به گونه ای که بهانه ای برای سفر غیر معمول رییس جمهور به هلمند شده است؛ اما این رویداد در مورد یک خبرنگار افغان، نه در گذشته و نه در آینده هرگز تکرار نشده و نخواهد شد و این، وجه دیگری از بی پشتوانگی و مظلومیت خبرنگاران افغانستان و کار خبرنگاری آنها در زمینه مرگبار و پر از تهدید و تنشی به نام افغانستان است.
با توجه به این مسایل، کارشناسان می گویند که حمایت از عرصه مهمی مانند آزادی و امنیت فعالیت های رسانه ای در افغانستان، نیازمند تعهداتی فراتر از ابراز نظرهایی است که آقای غنی در سفر هلمند، مطرح کرده است.
به نظر می رسد که اکنون زمان آن فرارسیده است که دولت مسؤولیت های بیشتری را در زمینه حمایت از آزادی و مصونیت خبرنگاران و تامین امنیت واقعی و مطمئن کار خبررسانی و فعالیت های رسانه ای در افغانستان بر عهده بگیرند.
این امر، طیف وسیعی از عرصه ها و مسایل را در بر می گیرد و صرفا محدود به مأموریت های جنگی یا زمینه هایی که خطر مرگ به همراه دارند نمی شود.
امنیت و مصونیت خبرنگاران و رسانه ها، تنها از سوی گروه های تروریستی و هراس افکن، نقض و نادیده گرفته نمی شود. دولت هم در این زمینه متهم به اعمال محدودیت های فراقانونی است.
رسانه های منتقد که لزوما از خطوط و اصول مورد نظر حکومت، پیروی نمی کنند و نقد سازنده و اصلاح گرانه را بر محافظه کاری قدرت پرستانه، ترجیح می دهند، از جانب برخی حلقات در درون حکومت، به مثابه «تهدید» و «مزاحم» نگریسته می شوند و این یکی از عوامل مهم اعمال محدودیت بر کار رسانه ها از سوی حکومت است و به یک نگرانی جدی در این زمینه، تبدیل شده است.
بنابراین، انتظار می رود رویدادهای تأسفبار و غیر قابل توجیهی مانند رویداد مرگبار هلمند، دولت را در تعهد بیشتر و جدی تر نسبت به حمایت از خبرنگاران و فعالان رسانه ای، مصمم تر سازد.
دیوید گیلکی؛ خبرنگار رادیوی ملی امریکا (ان‌پی‌آر) و ذبیح‌الله تمنا؛ مترجم افغانش، روز یکشنبه در هلمند هنگام سفر با نیروهای ارتش افغانستان کشته شدند.
آقای غنی که پیش از ظهر روز روز دوشنبه به ولایت ناآرام هلمند سفر کرده، گفت که طالبان با حمله "بزدلانه به غیرنظامیان و از جمله خبرنگاران، قساوت خود را بیشتر از پیش به نمایش گذاشتند".
او افزوده است:"ذبیح‌الله تمنا و دیوید که مصروف خدمت مقدس خبررسانى بودند نیز قربانى این جنایت شدند. نام آنان ماندگار تاریخ خدمت به آزادى معلومات است و آنانی که عامل این جنایت اند، نفرین تاریخ خواهند ماند."
آقای غنی بار دیگر به این مناسبت تعهد دولت مبنی بر حمایت از آزادی بیان را تکرار کرده و گفته که اجازه نخواهد داد که آزادی در کشور با "چنین حملات بزدلانه محدود شود".
این در حالی است که رویداد مرگبار هلمند یکبار دیگر، جامعه رسانه ای کشور را با نگرانی های جدی نسبت به امنیت این عرصه مواجه کرده است.
در این میان، به باور آگاهان، وعده های آقای غنی، اگرچه در ظاهر امر، امیدبخش و اطمینان دهنده به نظر می رسند؛ اما این نخستین بار نیست که چنین وعده هایی داده می شود و بی تردید، آخرین مورد نیز نخواهد بود.
مساله دیگر این است که در کنار این وعده ها و چه بسا بیشتر از آنها، این جامعه رسانه ای افغانستان است که همچنان با هول هیولای مرگ و تهدید و... دست و پنجه نرم می کند.
اگرچه خبرنگاری که در هلمند آماج قرار گرفت و کشته شد یک امریکایی بود؛ اما این هیچگاه به معنای آن نیست که خبرنگاران افغان، در وضعیت بهتری به سر می برند؛ بلکه بالعکس، همین که یک خبرنگار خارجی که طبیعتا از تمهیدات و حمایت های امنیتی بیشتری برخوردار است، در افغانستان کشته می شود، خود به اندازه کافی بر این حقیقت، دلالت دارد که افغانستان، کماکان جای هولناکی برای خبرنگاران و فعالیت های خبرنگاری است.
از جانب دیگر، وقتی دیده می شود که یک خبرنگار امریکا و همکار افغان او که لزوما از پشتوانه های نیرومند امنیتی هم برخوردار بوده اند، کشته می شوند، بدیهی است که وضعیت برای خبرنگاران افغان به مراتب دشوارتر و خطرناک تر است.
همچنین نمی توان نادیده گرفت که بازتاب ها و واکنش هایی که مرگ یک خبرنگار امریکایی در افغانستان، برانگیخته است، به اندازه کافی گسترده و همه جانبه و پر سر و صدا بوده است؛ به گونه ای که بهانه ای برای سفر غیر معمول رییس جمهور به هلمند شده است؛ اما این رویداد در مورد یک خبرنگار افغان، نه در گذشته و نه در آینده هرگز تکرار نشده و نخواهد شد و این، وجه دیگری از بی پشتوانگی و مظلومیت خبرنگاران افغانستان و کار خبرنگاری آنها در زمینه مرگبار و پر از تهدید و تنشی به نام افغانستان است.
با توجه به این مسایل، کارشناسان می گویند که حمایت از عرصه مهمی مانند آزادی و امنیت فعالیت های رسانه ای در افغانستان، نیازمند تعهداتی فراتر از ابراز نظرهایی است که آقای غنی در سفر هلمند، مطرح کرده است.
به نظر می رسد که اکنون زمان آن فرارسیده است که دولت مسؤولیت های بیشتری را در زمینه حمایت از آزادی و مصونیت خبرنگاران و تامین امنیت واقعی و مطمئن کار خبررسانی و فعالیت های رسانه ای در افغانستان بر عهده بگیرند.
این امر، طیف وسیعی از عرصه ها و مسایل را در بر می گیرد و صرفا محدود به مأموریت های جنگی یا زمینه هایی که خطر مرگ به همراه دارند نمی شود.
امنیت و مصونیت خبرنگاران و رسانه ها، تنها از سوی گروه های تروریستی و هراس افکن، نقض و نادیده گرفته نمی شود. دولت هم در این زمینه متهم به اعمال محدودیت های فراقانونی است.
رسانه های منتقد که لزوما از خطوط و اصول مورد نظر حکومت، پیروی نمی کنند و نقد سازنده و اصلاح گرانه را بر محافظه کاری قدرت پرستانه، ترجیح می دهند، از جانب برخی حلقات در درون حکومت، به مثابه «تهدید» و «مزاحم» نگریسته می شوند و این یکی از عوامل مهم اعمال محدودیت بر کار رسانه ها از سوی حکومت است و به یک نگرانی جدی در این زمینه، تبدیل شده است.
بنابراین، انتظار می رود رویدادهای تأسفبار و غیر قابل توجیهی مانند رویداد مرگبار هلمند، دولت را در تعهد بیشتر و جدی تر نسبت به حمایت از خبرنگاران و فعالان رسانه ای، مصمم تر سازد.
