"موضوع پرماجرا و متفاوت این سریال با کارگردانی محمود معظمی، مربوط به حملات زیست محیطی به ایران است که سازمان پدافند غیرعامل مسئول رسیدگی و دفع این اتفاقات است. با توجه به این‌که تا کنون سریالی در این‌باره ساخته نشده و مخاطبان عام تلویزیون اطلاع کمی از این موضوع دارند، به نظر "شیوع" می‌تواند نقظه عطفی هم در اطلاع‌رسانی و هم در ژانر ماجرایی و پولیسی در سریال‌های تلویزیون باشد.
در خلاصه داستان این سریال امنیتی-جاسوسی به قلم مهدی میراحمدی آمده است: "حمله بیولوژیکی طراحی شده توسط آمریکا از مسیر یکی از کشورهای همسایه، ایران را تهدید می‌کند. این مسئله با هوشیاری یک پزشک جوان آشکار می‌شود و باعث می‌شود که سازمان پدافند غیرعامل کشور ضمن ورود به ماجرا ابتکار عمل را به دست بگیرد."
نوشته بالا، نمونه ای از واکنش و سنجش و قضاوت بعضی از رسانه های ایرانی نسبت به مجموعه تازه به بازار نشر آمده "شیوع" است.
بیشتری از رسانه های برقی ایران بدون توجه به جنبه های تحقیر آمیز و به دور از نزاکتهای همسایگی که در سریال مذکور وجود دارد، به تعریف و تمجید از آن پرداخته و آن را نقطه عطفی در تاریخ رسانه های ایرانی و اطلاع رسانی زیست محیطی داخلی خوانده اند!.
اما این واکنش مثبت و توام با تحسین و تمجید رسانه های ایرانی نسبت به سریال"شیوع"، به هیچ میزان و عنوانی با ارزیابی رسانه های افغانستانی از سریال مذکور، همنوا و همگام نبوده و بر عکس، به هر میزانی که رسانه های ایرانی از ساخت و پخش آن از شبکه ملی تلویزیون ایران راضی به نظر می رسند، به همان میزان و بلکه بالاتر از آن رسانه های افغانستانی از آنچه که تحقیر و توهین نسبت به ملت افغان در سریال مذکور می دانند، شدیداً آزرده و گله مندند.
اکثری از هموطنان ما که سه قسمت پخش شده ی این سریال را دیده اند، معتقدند که نویسنده و کارگردان سریال شیوع به گونه عریان و بدون هیچ گونه ملاحظه ای در جای جای آن به هویت ملی مردم افغانستان اهانت کرده اند و عمده اهانت، اصل موضوع سریال است و همین جهت نیز موجب واکنشهای تند افغانها نسبت به ساخت و پخش سریال شیوع شده است.
در سریال شیوع، یک شهروند افغانستانی مشکوک به یک نوع بیماری خاص، موضوع اصلی این واکنش ها است که نقطه عطفی در داستان فیلم ایجاد کرده است که گویا آمریکایی ها یک نوع بیماری را از طریق یک افغانستانی به ایران منتقل می کنند.
این یک واقعیت است که دولت جمهوری اسلامی ایران هم در سالهای جهاد مردم افغانستان و هم در شرایط کنونی، همواره کمک کننده و پشتیبان ملت ما بوده است و بر علاوه حضور حدود دو میلیون نفر از مهاجران ما در حال حاضر در خاک ایران، کمک های نقدی و فرهنگی این کشور دوست و برادر همچنان ادامه دارد و به خصوص در عرصه های کارهای علمی و فرهنگی، بیشترین کمک ها را به جامعه افغانستان کرده اند و می کنند.
اینها را باید یادآور شد تا از بوجود آمدن این شائبه جلوگیری شود که ملت افغانستان، ملت ناسپاس و قدر نشناسی است و قدر نیکی ها و خوبی های مستمر و دوامدار دولت و ملت ایران را نمی دانند؛ نه چنانکه در چندین سال قبل نماینده ولی فقیه در امور افغانستان؛ آقای ابراهیمی گفته بودند که مردم افغانستان، مردم "سریع الرضا" هستند؛ بواقع نیز مردم ما زود راضی می شوند و در عین حال صبر زیادی نیز دارند و شاید وجود همین دو جنبه انسانی و اخلاقی در مردم ما موجب برخی از سوء استفاده ها از مردم نجیب ما از سوی دولتمردان خود شان و برخی از مسئولان کشورهای همسایه شده باشد.
در هر حال، مردم آگاه و فهیم افغانستان و نیز مهاجران نجیب و قدرشناس ما در جمهوری اسلامی ایران، آن مقدار فهم و درایت دارند که حساب یک چنین ناهنجاری های هر از گاه و بیگاه در حق هموطنان دور از میهن و نیز کل ملت افغانستان را بپای کل نظام جمهوری اسلامی ایران نگذارند و این معنی را بدانند که در جمهوری اسلامی ایران نیز در هر حال اختلاف نظر و سلیقه حتی در باره مهاجرین و پناهندگان افغان هم وجود دارد و نمی شود به محض پدیدار شدن یک ناهنجاری و کم لطفی در حق مهاجرین افغان، کل نظام جمهوری اسلامی را زیر سوال برد و با ناسزا و دشنام دادنهای دور از ادب و نزاکت، موجب ایجاد فاصله میان دو دولت و ملت همسایه و هم دین شد.
به نظر می رسد آنچه به دولت و مسئولان صدا و سیمای کشور دوست و برادر ایران مربوط می شود، لازم است تا با قطع و عدم پخش قسمتهای باقی مانده سریال شیوع، از بوجود آمدن فضای ملتهب ضد مهاجران افغان در ایران بکاهند و نگذارند تا روابط نیک و حسنه ی دو دولت و ملت با حداقل تنش و چالشی مواجه شود و آنچه به دولت و ملت و رسانه های افغانستانی نیز مربوط می شود، سعی شود تا با بهره گیری از روشهای دوستانه و معقول گله مندی، از دولتمردان جمهوری اسلامی ایران خواسته شود تا ضمن قطع فوری سریال مذکور، از ادامه یک چنین روند و برنامه های متنافی با روحیه برادری و همسایگی، در آینده ها جلوگیری کنند.
در خلاصه داستان این سریال امنیتی-جاسوسی به قلم مهدی میراحمدی آمده است: "حمله بیولوژیکی طراحی شده توسط آمریکا از مسیر یکی از کشورهای همسایه، ایران را تهدید می‌کند. این مسئله با هوشیاری یک پزشک جوان آشکار می‌شود و باعث می‌شود که سازمان پدافند غیرعامل کشور ضمن ورود به ماجرا ابتکار عمل را به دست بگیرد."
نوشته بالا، نمونه ای از واکنش و سنجش و قضاوت بعضی از رسانه های ایرانی نسبت به مجموعه تازه به بازار نشر آمده "شیوع" است.
بیشتری از رسانه های برقی ایران بدون توجه به جنبه های تحقیر آمیز و به دور از نزاکتهای همسایگی که در سریال مذکور وجود دارد، به تعریف و تمجید از آن پرداخته و آن را نقطه عطفی در تاریخ رسانه های ایرانی و اطلاع رسانی زیست محیطی داخلی خوانده اند!.
اما این واکنش مثبت و توام با تحسین و تمجید رسانه های ایرانی نسبت به سریال"شیوع"، به هیچ میزان و عنوانی با ارزیابی رسانه های افغانستانی از سریال مذکور، همنوا و همگام نبوده و بر عکس، به هر میزانی که رسانه های ایرانی از ساخت و پخش آن از شبکه ملی تلویزیون ایران راضی به نظر می رسند، به همان میزان و بلکه بالاتر از آن رسانه های افغانستانی از آنچه که تحقیر و توهین نسبت به ملت افغان در سریال مذکور می دانند، شدیداً آزرده و گله مندند.
اکثری از هموطنان ما که سه قسمت پخش شده ی این سریال را دیده اند، معتقدند که نویسنده و کارگردان سریال شیوع به گونه عریان و بدون هیچ گونه ملاحظه ای در جای جای آن به هویت ملی مردم افغانستان اهانت کرده اند و عمده اهانت، اصل موضوع سریال است و همین جهت نیز موجب واکنشهای تند افغانها نسبت به ساخت و پخش سریال شیوع شده است.
در سریال شیوع، یک شهروند افغانستانی مشکوک به یک نوع بیماری خاص، موضوع اصلی این واکنش ها است که نقطه عطفی در داستان فیلم ایجاد کرده است که گویا آمریکایی ها یک نوع بیماری را از طریق یک افغانستانی به ایران منتقل می کنند.
این یک واقعیت است که دولت جمهوری اسلامی ایران هم در سالهای جهاد مردم افغانستان و هم در شرایط کنونی، همواره کمک کننده و پشتیبان ملت ما بوده است و بر علاوه حضور حدود دو میلیون نفر از مهاجران ما در حال حاضر در خاک ایران، کمک های نقدی و فرهنگی این کشور دوست و برادر همچنان ادامه دارد و به خصوص در عرصه های کارهای علمی و فرهنگی، بیشترین کمک ها را به جامعه افغانستان کرده اند و می کنند.
اینها را باید یادآور شد تا از بوجود آمدن این شائبه جلوگیری شود که ملت افغانستان، ملت ناسپاس و قدر نشناسی است و قدر نیکی ها و خوبی های مستمر و دوامدار دولت و ملت ایران را نمی دانند؛ نه چنانکه در چندین سال قبل نماینده ولی فقیه در امور افغانستان؛ آقای ابراهیمی گفته بودند که مردم افغانستان، مردم "سریع الرضا" هستند؛ بواقع نیز مردم ما زود راضی می شوند و در عین حال صبر زیادی نیز دارند و شاید وجود همین دو جنبه انسانی و اخلاقی در مردم ما موجب برخی از سوء استفاده ها از مردم نجیب ما از سوی دولتمردان خود شان و برخی از مسئولان کشورهای همسایه شده باشد.
در هر حال، مردم آگاه و فهیم افغانستان و نیز مهاجران نجیب و قدرشناس ما در جمهوری اسلامی ایران، آن مقدار فهم و درایت دارند که حساب یک چنین ناهنجاری های هر از گاه و بیگاه در حق هموطنان دور از میهن و نیز کل ملت افغانستان را بپای کل نظام جمهوری اسلامی ایران نگذارند و این معنی را بدانند که در جمهوری اسلامی ایران نیز در هر حال اختلاف نظر و سلیقه حتی در باره مهاجرین و پناهندگان افغان هم وجود دارد و نمی شود به محض پدیدار شدن یک ناهنجاری و کم لطفی در حق مهاجرین افغان، کل نظام جمهوری اسلامی را زیر سوال برد و با ناسزا و دشنام دادنهای دور از ادب و نزاکت، موجب ایجاد فاصله میان دو دولت و ملت همسایه و هم دین شد.
به نظر می رسد آنچه به دولت و مسئولان صدا و سیمای کشور دوست و برادر ایران مربوط می شود، لازم است تا با قطع و عدم پخش قسمتهای باقی مانده سریال شیوع، از بوجود آمدن فضای ملتهب ضد مهاجران افغان در ایران بکاهند و نگذارند تا روابط نیک و حسنه ی دو دولت و ملت با حداقل تنش و چالشی مواجه شود و آنچه به دولت و ملت و رسانه های افغانستانی نیز مربوط می شود، سعی شود تا با بهره گیری از روشهای دوستانه و معقول گله مندی، از دولتمردان جمهوری اسلامی ایران خواسته شود تا ضمن قطع فوری سریال مذکور، از ادامه یک چنین روند و برنامه های متنافی با روحیه برادری و همسایگی، در آینده ها جلوگیری کنند.
