توماس دیمیزیر؛ وزیر داخله آلمان از جوانان افغانستان خواسته است تا کشور شان را ترک نکنند و در بازسازی افغانستان سهم بگیرند.
به گفته او افغانستان از دید آنان کشوری امن به شمار می رود و آلمان از کشورهایی پناهجو قبول می کند که وضعیت امنیتی بدی داشته باشند.
او می گوید پناهجویان افغانستان که در آلمان درخواست پناهندگی داده اند انتظار نداشته باشند که همه آنان قبول شوند، شماری از این پناهجویان دوباره به کشور شان برگردانده می شوند.
او تاکید کرد که در این باره با مقامات افغان صحبت کرده و آنان در افغانستان نیز با این تصمیم آلمان موافق هستند و این روند به اجرا گذاشته خواهد شد.
دیمیزیر گفت: کشورهای غربی در طول چند سال میلیون ها دالر را برای زیربناهای افغانستان به مصرف رسانده و مقامات افغان باید توجه بیشتری به جوانان داشته باشند.
پیش از این، سید حسین عالمی بلخی؛ وزیر امور مهاجرین و نیز اعضای مجلس سنای افغانستان از آلمان خواسته بودند که مهاجرین افغان را اخراج نکند.
اظهارات تازه وزیر داخله آلمان از نظر بسیاری از کارشناسان، بدترین خبر برای آن گروه از پناهجویان افغانی است که اکنون در آلمان به سر می برند و منتظر پذیرش درخواست های پناهندگی خویش اند.
این خبر البته تنها رویداد ناامیدکننده ای نیست که این روزها در مورد سرنوشت و تکلیف آینده پناهجویان مقیم اروپا رخ می دهد.
کارشناسان می گویند که عقب نشینی آلمان و اتخاذ مواضع صریح تر این کشور در قبال پناهجویان افغان، می تواند دیگر کشورهای اروپای پناهجوپذیر را نیز وادار به سخت تر کردن رویکرد خود در این زمینه کند.
شاید بر پایه همین موضع گیری هاست که اتریش هم به تازگی اعلام کرده است که در طول مرز خود با اسلوونی، حصار ایجاد خواهد کرد؛ هرچند نخست وزیر این کشور، در عین حال، تاکید کرده که این حصار به معنای اقدامی که مجارستان برای ممانعت از هجوم سیلی از پناهجویان به سوی آن کشور در طول مرز خود انجام داد نیست؛ بلکه صرفا به هدف کنترل بهتر مهاجرانی است که از اسلوونی وارد اتریش می شوند؛ اما ناظران می گویند که این می تواند یک توجیه تبلیغاتی برای پرهیز از خدشه دار شدن شهرت حقوق بشری اروپا و پاسخ به انتقادات احتمالی در این زمینه باشد؛ اما آنچه در عمل رخ خواهد داد، احتمالا به معنای اعمال سخت گیری ضد مهاجرت در کشورهای یادشده خواهد بود که در این میان، موقعیت پناهجویان افغان بیشتر از پیش، با خطر رو به رو می شود.
اروپایی ها استدلال می کنند که آنها به اندازه کافی، پول، نیروی نظامی و کمک های سیاسی برای ایجاد ثبات و امنیت در افغانستان، هزینه کرده اند؛ کاری که مثلا در مورد سوریه و عراق و اریتره به آن صورت انجام نداده اند؛ بنابراین، پناهجویان افغان باید برای کمک به کشور شان، بازگشت را بر مهاجرت ترجیح دهند و به خانه بازگردند.
البته استدلال آلمانی ها در این زمینه ارزشی ندارد؛ آنچه مهم است این است که رویای مهاجرت به بهشت اروپا برای هزاران پناهجوی افغان عملا رنگ می بازد و ظاهرا تلاش های مقامات حکومتی نیز یا نتوانسته راه به جایی برد و یا آنگونه که وزیر داخله آلمان، مدعی شده، حکومت در پشت پرده برای آنکه بتواند از فشارهای سیاسی بر خود به دلیل ناکارآمدی، فساد و ناتوانی در ایجاد امنیت و اشتغال بکاهد که از توابع آن فرار و مهاجرت مردم به کشورهای اروپایی است، با این اقدام آلمان، موافقت کرده است.
پیشتر نیز معاون سخنگوی ریاست جمهوری، در اظهاراتی عجیب، مدعی شد که دولت افغانستان مصمم است که برای پناهجویان در سطح اروپا در داخل افغانستان، کار، اشتغال و امنیت ایجاد کند؛ اظهاراتی که با توجه به وضعیت کنونی بیشتر به یک خیالپردازی شیرین شباهت دارد.
با این حال، نباید از یاد برد که همه هزاران افغانی که راهی اروپا شده اند، با توجه به خطرات و هزینه هایی که در مسیر رسیدن به اروپا متحمل شده اند و نیز توابع بعدی این مهاجرت مبهم و بی آینده، در اقامتگاه های قبل از مهاجرت شان، وضعیت چندان نامطلوبی نداشته اند.
در مورد مهاجرانی که از داخل کشور، به اروپا رفته اند، تعداد اندکی به دلیل تهدیدهای امنیتی و جنگ، ترک وطن کرده اند. بیشتر مردم به ویژه جوانان، به منظور یافتن کار، تحصیل و زندگی بهتر به اروپا رفته اند و این وظیفه دولت است که زمینه های مورد نظر را در سطح استندردهای حد اقلی داخل کشور، برای مردم فراهم کند و از فرار دسته جمعی مردم پیشگیری نماید.
پناهجویانی که از کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان، راهی اروپا شده اند از وضعیتی به مراتب بهتر نسبت به هموطنان داخل کشور، بهره مند بوده اند. دست کم، خطری امنیتی زندگی و جان آنها را تهدید نمی کرده است. کار و وضعیت اقتصادی و تحصیل هم تا حدودی میسر است.
تنها مشکلی که برای شمار اندکی از آنها ممکن است وجود داشته باشد، مساله اقامت قانونی است که این مشکل نیز به اندازه همه مهاجران، فراگیر نیست.
با این حساب، این استدلال که همه هزاران پناهجوی افغان راهی یا مقیم اروپا به دلایل سیاسی و امنیتی ترک وطن کرده اند، از بنیاد نادرست است.
به گفته او افغانستان از دید آنان کشوری امن به شمار می رود و آلمان از کشورهایی پناهجو قبول می کند که وضعیت امنیتی بدی داشته باشند.
او می گوید پناهجویان افغانستان که در آلمان درخواست پناهندگی داده اند انتظار نداشته باشند که همه آنان قبول شوند، شماری از این پناهجویان دوباره به کشور شان برگردانده می شوند.
او تاکید کرد که در این باره با مقامات افغان صحبت کرده و آنان در افغانستان نیز با این تصمیم آلمان موافق هستند و این روند به اجرا گذاشته خواهد شد.
دیمیزیر گفت: کشورهای غربی در طول چند سال میلیون ها دالر را برای زیربناهای افغانستان به مصرف رسانده و مقامات افغان باید توجه بیشتری به جوانان داشته باشند.
پیش از این، سید حسین عالمی بلخی؛ وزیر امور مهاجرین و نیز اعضای مجلس سنای افغانستان از آلمان خواسته بودند که مهاجرین افغان را اخراج نکند.
اظهارات تازه وزیر داخله آلمان از نظر بسیاری از کارشناسان، بدترین خبر برای آن گروه از پناهجویان افغانی است که اکنون در آلمان به سر می برند و منتظر پذیرش درخواست های پناهندگی خویش اند.
این خبر البته تنها رویداد ناامیدکننده ای نیست که این روزها در مورد سرنوشت و تکلیف آینده پناهجویان مقیم اروپا رخ می دهد.
کارشناسان می گویند که عقب نشینی آلمان و اتخاذ مواضع صریح تر این کشور در قبال پناهجویان افغان، می تواند دیگر کشورهای اروپای پناهجوپذیر را نیز وادار به سخت تر کردن رویکرد خود در این زمینه کند.
شاید بر پایه همین موضع گیری هاست که اتریش هم به تازگی اعلام کرده است که در طول مرز خود با اسلوونی، حصار ایجاد خواهد کرد؛ هرچند نخست وزیر این کشور، در عین حال، تاکید کرده که این حصار به معنای اقدامی که مجارستان برای ممانعت از هجوم سیلی از پناهجویان به سوی آن کشور در طول مرز خود انجام داد نیست؛ بلکه صرفا به هدف کنترل بهتر مهاجرانی است که از اسلوونی وارد اتریش می شوند؛ اما ناظران می گویند که این می تواند یک توجیه تبلیغاتی برای پرهیز از خدشه دار شدن شهرت حقوق بشری اروپا و پاسخ به انتقادات احتمالی در این زمینه باشد؛ اما آنچه در عمل رخ خواهد داد، احتمالا به معنای اعمال سخت گیری ضد مهاجرت در کشورهای یادشده خواهد بود که در این میان، موقعیت پناهجویان افغان بیشتر از پیش، با خطر رو به رو می شود.
اروپایی ها استدلال می کنند که آنها به اندازه کافی، پول، نیروی نظامی و کمک های سیاسی برای ایجاد ثبات و امنیت در افغانستان، هزینه کرده اند؛ کاری که مثلا در مورد سوریه و عراق و اریتره به آن صورت انجام نداده اند؛ بنابراین، پناهجویان افغان باید برای کمک به کشور شان، بازگشت را بر مهاجرت ترجیح دهند و به خانه بازگردند.
البته استدلال آلمانی ها در این زمینه ارزشی ندارد؛ آنچه مهم است این است که رویای مهاجرت به بهشت اروپا برای هزاران پناهجوی افغان عملا رنگ می بازد و ظاهرا تلاش های مقامات حکومتی نیز یا نتوانسته راه به جایی برد و یا آنگونه که وزیر داخله آلمان، مدعی شده، حکومت در پشت پرده برای آنکه بتواند از فشارهای سیاسی بر خود به دلیل ناکارآمدی، فساد و ناتوانی در ایجاد امنیت و اشتغال بکاهد که از توابع آن فرار و مهاجرت مردم به کشورهای اروپایی است، با این اقدام آلمان، موافقت کرده است.
پیشتر نیز معاون سخنگوی ریاست جمهوری، در اظهاراتی عجیب، مدعی شد که دولت افغانستان مصمم است که برای پناهجویان در سطح اروپا در داخل افغانستان، کار، اشتغال و امنیت ایجاد کند؛ اظهاراتی که با توجه به وضعیت کنونی بیشتر به یک خیالپردازی شیرین شباهت دارد.
با این حال، نباید از یاد برد که همه هزاران افغانی که راهی اروپا شده اند، با توجه به خطرات و هزینه هایی که در مسیر رسیدن به اروپا متحمل شده اند و نیز توابع بعدی این مهاجرت مبهم و بی آینده، در اقامتگاه های قبل از مهاجرت شان، وضعیت چندان نامطلوبی نداشته اند.
در مورد مهاجرانی که از داخل کشور، به اروپا رفته اند، تعداد اندکی به دلیل تهدیدهای امنیتی و جنگ، ترک وطن کرده اند. بیشتر مردم به ویژه جوانان، به منظور یافتن کار، تحصیل و زندگی بهتر به اروپا رفته اند و این وظیفه دولت است که زمینه های مورد نظر را در سطح استندردهای حد اقلی داخل کشور، برای مردم فراهم کند و از فرار دسته جمعی مردم پیشگیری نماید.
پناهجویانی که از کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان، راهی اروپا شده اند از وضعیتی به مراتب بهتر نسبت به هموطنان داخل کشور، بهره مند بوده اند. دست کم، خطری امنیتی زندگی و جان آنها را تهدید نمی کرده است. کار و وضعیت اقتصادی و تحصیل هم تا حدودی میسر است.
تنها مشکلی که برای شمار اندکی از آنها ممکن است وجود داشته باشد، مساله اقامت قانونی است که این مشکل نیز به اندازه همه مهاجران، فراگیر نیست.
با این حساب، این استدلال که همه هزاران پناهجوی افغان راهی یا مقیم اروپا به دلایل سیاسی و امنیتی ترک وطن کرده اند، از بنیاد نادرست است.
