بر اساس اخبار موثق از معامله قندوز، جنرال های کارکشته پاکستانی نبرد با نیروهای امنیتی افغانستان را رهبری می کنند. بسیاری از آگاهان بر این باوراند که اشغال قندوز چه با معامله و چه با جنگ، از عهده و توان نیروهای طالب بیرون بوده و اگر جنرال های کهنه کار پاکستانی و تروریست های کشورهای دیگر به شمول پاکستان نمی بود، ممکن نبود قندوز به آن آسانی به اشغال دشمنان این آب و خاک در آید.
طبق نظر آگاهان و به خصوص ریاست امنیت ملی کشور، بسیاری از مقامات قندوز از قبل توسط پاکستانی ها خریده شده بودند و آنهایی هم که تطمیع نمی شدند، با تهدید به مرگ خود و بستگان شان، ناچار به خیانت و معامله با حامیان طالبان شدند.
از بدو تشکیل حکومت وحدت ملی و پیش از آن و در هنگام تشدید اختلافات اساسی میان داکتر غنی و داکتر عبدالله، تا کنون که حدود صد و چند روز از آن می گذرد، پاکستانی ها به شدت اوضاع افغانستان را زیر نظر داشتند. آنان نگران بودند که با باهم شدن دو تیم رقیب انتخاباتی و تشکیل حکومت واحد و ملی، اوضاع افغانستان سامان گیرد و دیگر استخبارات آن کشور نتواند اوضاع را به گونه دلخواه در افغانستان مدیریت کند.
سران اسلام آباد پس از سپری شدن چندین ماه از عمر حکومت وحدت ملی و ناموفق بودن آن در بسیاری از زمینه ها، به این نتیجه رسید که حکومت مذکور نمی تواند مانع چندان جدی ای باشد برای رسیدن مقامات دولت پاکستان به اهداف استعماری و استراتژیک آنان در افغانستان.
لذا و با استفاده از اختلافات عمیق میان دو تیم رقیب اشرف غنی و داکتر عبدالله، جنرال های پاکستانی خود مستقیماً وارد میدان نبرد با نیروهای امنیتی افغان شده و رهبری جبهه طالبان را بر عهده می گیرند.
با طرح و برنامه دقیق همین جنرال های همسایه جنوبی است که ولایت مهم و استراتژیک قندوز با و یا بدون معامله، سقوط می کند؛ ولایت بغلان شدیداً ناامن تر از گذشته می شود؛ آمادگی های حمله وسیع طالبان به غزنی گرفته می شود؛ دو ولسوالی تاله و برفک و کوهستانات ولایت سرپل سقوط می کند و جوی از اضطراب و وحشت سراسر کشور را فرا می گیرد.
پاکستان به این مقدار هم بسنده نمی کند و با اظهارات و موضع گیری اخیر فرمانده ارتش این کشور، دور تازه ای از فشار طاقت فرسا بر دولت و ملت افغانستان، شروع می شود.
"فرمانده ارتش پاکستان هشدار داده است در صورتی که مذاکرات صلح توسط دولت افغانستان با طالبان ادامه نیابد، طالبان به گروه تروریستی داعش می پیوندند.
به گزارش رسانه ها، جنرال راحیل شریف اين اظهارات را پس از بازگشت از سفر اروپا، طى صحبت با خبرنگاران در اسلام آباد ابراز داشته است.
دولت افغانستان اولين دور گفت و گوهاى مستقيم صلح با نمايندگان طالبان را در ١٦ سرطان سال جارى، با ميزبانى پاکستان و حضور نمایندگان امريکا و چين در اسلام آباد پاکستان انجام داد و قرار بود که دور دوم این مذاکرات در هشتم اسد در چين و يا پاکستان برگزار شود؛ اما پس از نشر گزارشات در مورد مرگ ملا محمدعمر به تعويق افتاد.
در همین حال فرمانده ارتش پاکستان تاکید کرده اگر حکومت افغانستان موفق نشود که طالبان مسلح را به میز مذاکره و گفت و گو بکشاند، این گروه برای رسیدن به اهدافش به گروه تروریستی داعش خواهد پیوست.
راحیل شریف، گروه تروریستی داعش را نسبت به القاعده، خطرناک تر توصیف کرد و گفت: ارتش پاکستان اجازه نخواهد داد حتی سایه گروه داعش وارد پاکستان شود.
فرمانده ارتش پاکستان افزود: افرادی در پاکستان حضور دارند که می خواهند خود را از عناصر نزدیک به داعش نشان دهند و این موضوع برای آینده این کشور یک پدیده بسیار خطرناک است.
به باور فرمانده ارتش پاکستان، اگر طالبان افغانستان به مذاکرات صلح مجبور نشوند، امکان اين وجود دارد که با داعش یکجا شوند بنا براین مذاکرات ميان حکومت افغانستان و طالبان یک امر ضرورى است."
اگر چه لحن لوی درستیز قوای مسلح پاکستان در این هشدار نرم و ملایم می نماید و تهدید خویش را در قالب یک پیشنهاد و نصیحت خیرخواهانه به حکومت افغانستان مطرح می کند؛ اما باطن سخن راحیل شریف با توجه به دخالت همیشگی و اخیرا مستقیم آن کشور به افغانستان، گویای یک اخطار صریح و روشن سران اسلام آباد به مقامات حکومتی کابل است مبنی بر سهیم کردن طالبان در حکومت و قدرت و صد البته آنهم با سهمی بالا و قابل توجه؛ که اگر چنین نکنید، وضعیت قندوز فقط نمونه ای است از کارهایی که سران اسلام آباد می توانند در بخش های بسیاری از افغانستان انجام بدهند.
داعش پروژه بزرگ و وسیعی است که به هدف ناامن ساختن کشورهای منطقه به راه انداخته شده است و سود برانِ این پروژه مخوف و ضد بشری، امریکا و اروپا و برخی از دولت های منطقه ای از جمله پاکستان است.
از دید سران اسلام آباد، ترساندن از داعش در شرایط فعلی که دولت افغانستان زیر فشار افکار عمومی داخلی و خارجی قرار دارد، حربه بسیار مناسبی است و می تواند فشار مضاعفی را بر سران حکومت وحدت ملی وارد سازد تا آنان از هراس آنکه مبادا چنین اتفاقی بیفتد و طالبان به داعش بپیوندد، سهم عظیمی از قدرت را به آنان واگذار کنند.
نهایتاً پاکستان با این طرحش به دو هدف دست میازد؛ از یک سو طالبان را وارد بدنه حکومت می کند و از این طریق به حفظ منافعش در افغانستان دست میازد و از سوی دیگر با تقویت داعش و جایگزینی آن بجای طالبان، به سود بری خویش از خلق بحرانهای مدیریت شده، مصروف می شود.
طبق نظر آگاهان و به خصوص ریاست امنیت ملی کشور، بسیاری از مقامات قندوز از قبل توسط پاکستانی ها خریده شده بودند و آنهایی هم که تطمیع نمی شدند، با تهدید به مرگ خود و بستگان شان، ناچار به خیانت و معامله با حامیان طالبان شدند.
از بدو تشکیل حکومت وحدت ملی و پیش از آن و در هنگام تشدید اختلافات اساسی میان داکتر غنی و داکتر عبدالله، تا کنون که حدود صد و چند روز از آن می گذرد، پاکستانی ها به شدت اوضاع افغانستان را زیر نظر داشتند. آنان نگران بودند که با باهم شدن دو تیم رقیب انتخاباتی و تشکیل حکومت واحد و ملی، اوضاع افغانستان سامان گیرد و دیگر استخبارات آن کشور نتواند اوضاع را به گونه دلخواه در افغانستان مدیریت کند.
سران اسلام آباد پس از سپری شدن چندین ماه از عمر حکومت وحدت ملی و ناموفق بودن آن در بسیاری از زمینه ها، به این نتیجه رسید که حکومت مذکور نمی تواند مانع چندان جدی ای باشد برای رسیدن مقامات دولت پاکستان به اهداف استعماری و استراتژیک آنان در افغانستان.
لذا و با استفاده از اختلافات عمیق میان دو تیم رقیب اشرف غنی و داکتر عبدالله، جنرال های پاکستانی خود مستقیماً وارد میدان نبرد با نیروهای امنیتی افغان شده و رهبری جبهه طالبان را بر عهده می گیرند.
با طرح و برنامه دقیق همین جنرال های همسایه جنوبی است که ولایت مهم و استراتژیک قندوز با و یا بدون معامله، سقوط می کند؛ ولایت بغلان شدیداً ناامن تر از گذشته می شود؛ آمادگی های حمله وسیع طالبان به غزنی گرفته می شود؛ دو ولسوالی تاله و برفک و کوهستانات ولایت سرپل سقوط می کند و جوی از اضطراب و وحشت سراسر کشور را فرا می گیرد.
پاکستان به این مقدار هم بسنده نمی کند و با اظهارات و موضع گیری اخیر فرمانده ارتش این کشور، دور تازه ای از فشار طاقت فرسا بر دولت و ملت افغانستان، شروع می شود.
"فرمانده ارتش پاکستان هشدار داده است در صورتی که مذاکرات صلح توسط دولت افغانستان با طالبان ادامه نیابد، طالبان به گروه تروریستی داعش می پیوندند.
به گزارش رسانه ها، جنرال راحیل شریف اين اظهارات را پس از بازگشت از سفر اروپا، طى صحبت با خبرنگاران در اسلام آباد ابراز داشته است.
دولت افغانستان اولين دور گفت و گوهاى مستقيم صلح با نمايندگان طالبان را در ١٦ سرطان سال جارى، با ميزبانى پاکستان و حضور نمایندگان امريکا و چين در اسلام آباد پاکستان انجام داد و قرار بود که دور دوم این مذاکرات در هشتم اسد در چين و يا پاکستان برگزار شود؛ اما پس از نشر گزارشات در مورد مرگ ملا محمدعمر به تعويق افتاد.
در همین حال فرمانده ارتش پاکستان تاکید کرده اگر حکومت افغانستان موفق نشود که طالبان مسلح را به میز مذاکره و گفت و گو بکشاند، این گروه برای رسیدن به اهدافش به گروه تروریستی داعش خواهد پیوست.
راحیل شریف، گروه تروریستی داعش را نسبت به القاعده، خطرناک تر توصیف کرد و گفت: ارتش پاکستان اجازه نخواهد داد حتی سایه گروه داعش وارد پاکستان شود.
فرمانده ارتش پاکستان افزود: افرادی در پاکستان حضور دارند که می خواهند خود را از عناصر نزدیک به داعش نشان دهند و این موضوع برای آینده این کشور یک پدیده بسیار خطرناک است.
به باور فرمانده ارتش پاکستان، اگر طالبان افغانستان به مذاکرات صلح مجبور نشوند، امکان اين وجود دارد که با داعش یکجا شوند بنا براین مذاکرات ميان حکومت افغانستان و طالبان یک امر ضرورى است."
اگر چه لحن لوی درستیز قوای مسلح پاکستان در این هشدار نرم و ملایم می نماید و تهدید خویش را در قالب یک پیشنهاد و نصیحت خیرخواهانه به حکومت افغانستان مطرح می کند؛ اما باطن سخن راحیل شریف با توجه به دخالت همیشگی و اخیرا مستقیم آن کشور به افغانستان، گویای یک اخطار صریح و روشن سران اسلام آباد به مقامات حکومتی کابل است مبنی بر سهیم کردن طالبان در حکومت و قدرت و صد البته آنهم با سهمی بالا و قابل توجه؛ که اگر چنین نکنید، وضعیت قندوز فقط نمونه ای است از کارهایی که سران اسلام آباد می توانند در بخش های بسیاری از افغانستان انجام بدهند.
داعش پروژه بزرگ و وسیعی است که به هدف ناامن ساختن کشورهای منطقه به راه انداخته شده است و سود برانِ این پروژه مخوف و ضد بشری، امریکا و اروپا و برخی از دولت های منطقه ای از جمله پاکستان است.
از دید سران اسلام آباد، ترساندن از داعش در شرایط فعلی که دولت افغانستان زیر فشار افکار عمومی داخلی و خارجی قرار دارد، حربه بسیار مناسبی است و می تواند فشار مضاعفی را بر سران حکومت وحدت ملی وارد سازد تا آنان از هراس آنکه مبادا چنین اتفاقی بیفتد و طالبان به داعش بپیوندد، سهم عظیمی از قدرت را به آنان واگذار کنند.
نهایتاً پاکستان با این طرحش به دو هدف دست میازد؛ از یک سو طالبان را وارد بدنه حکومت می کند و از این طریق به حفظ منافعش در افغانستان دست میازد و از سوی دیگر با تقویت داعش و جایگزینی آن بجای طالبان، به سود بری خویش از خلق بحرانهای مدیریت شده، مصروف می شود.
مولف : سیدفاضل محجوب
