اول ذی الحجه، سالروز پیوند آسمانی امام خوبان، پیشوای پرهیزکاران، مونس مستمندان، همدم بی کسان، امام علی علیه السلام با دخت گرامی پیامبر عزیز خدا، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.
پیوندی که ملک و ملکوت، زمین و آسمان، انسان و خدا برای آن شاد شدند و شادی کردند.
پیوندی که در آن دو آفتاب دست در دست هم می نهند و سراسر زمین آکنده از نور معنویت و عشق و محبت و پاکی و معصومیت و صفا و صدق می شود.
این پیوند آسمانی، الگویی ابدی برای ما زمینیان و تمام اهالی خاک است؛ ما که مدعی هستیم سیره و سلوک آسمانیان را مبنای کار و دستور عمل و نقشه راه خود قرار می دهیم، به آن اقتدا می کنیم و از آن تأسی می نماییم.
پس در سالگرد این ازدواج آسمانی، فرصتی دیگر برای ما فراهم شده است تا به جنبه های آموزنده آن، تأمل کنیم و مهم تر از آن اینکه آن را الگویی برای سبک زندگی و سلوک بندگی مان قرار دهیم.
به روایت تاریخ، تمام سرمایه مولای متقیان علی علیه السلام برای مراسم ازدواج، تنها پول زرهی بود که به فرمان حضرت رسول(ص) آن را فروخت و از آن «عطریات» و «لباس» و «جهیزیه» حضرت زهرا(س) را تهیه کرد.
قیمت این زره به روایتی، ۳۰ درهم و بر اساس روایات دیگر، ۴۸۰ یا ۵۰۰ درهم بود و با توجه به این که «درهم» تقریباً نیم مثقال نقره مسکوک است، مجموع قیمت زره و بهای تمام وسایلی را که به عنوان جهیزیه تهیه کردند به آسانی می توان محاسبه کرد.
از روایتی استفاده می شود که تنها یک سوم قیمت زره برای جهیزیه مصرف شد و از آن به خوبی برمی آید که تا چه حد وسایل زندگی جدید این خوشبخت ترین زوج تاریخ، ساده و بی آلایش و دور از هرگونه تشریفات و تجمل بوده است.
صورت جهیزیه بانوی اسلام(علیها السلام) را نیز سیره نگاران و تاریخ نویسان نوشته اند که مطالعه آن هر انسان آزاده ای را در برابر عظمت و شکوه بی نظیر و خیره کننده زهد و صفا و وارستگی این زوج الگو برای زناشویی، معنویت، عرفان، مبارزه و معیشت را به خضوع و تعظيم وامی دارد.
این هزینه اندک ازدواج اسلامی را وقتی با آنچه امروزه از ازدواج های غیراسلامی رایج در دنیای اسلام مقایسه می کنیم، فاصله هولناک مان از اسلام و الگوهای اسلامی به آسانی نمایان می شود و این نشان از موقعیت اسفناک ما و نسبت غریب مان با اسلام و آموزه ها و الگوهای اسلامی دارد.
ازدواج در اسلام، بارها و بسیار مورد ستایش و تکریم و تاکید قرار گرفته و برای انجام این امر ضروری و نیاز طبیعی انسان ها، اجر و ارج و قربی وافر در نظر گرفته شده است. به همین دلیل، آسانگیری در ازدواج و سادگی و سهولت در این امر نیز دلیل بخشی از اجر و ثواب امر ازدواج در نظام اجتماعی مبتنی بر آموزه های اسلامی محسوب می شود.
امیر مؤمنان علی علیه اسلام و بانوی بی بدیل اسلام حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها هردو برای همه ما از ازل تا ابد، الگو و اسوه و نمونه و امام و پیشوا بوده اند و سیره و سلوک آنها نیز باید راهنمای ما در این دنیا و مایه رستگاری و سربلندی مان در آن دنیا باشد؛ اما یک نگاه کوتاه و گذرا به تجمل گرایی و تشریفات اضافی و بی دلیل رایج در عروسی های مسلمانان نشان از آن دارد که اسلام ما جز اسلامی است که بزرگان دین و سروران مذهب مان به ما آموخته بودند.
به عنوان نمونه براساس گزارشی تحقیقی که در سال ۹۱ در افغانستان منتشر شد، هزینه ازدواج ها تنها در کابل در ۹ ماه حدود ۱۸۰ میلیون دالر امریکایی برآورد شد.
این رقم تقریبا معادل نیمی از کل صادرات کشور در آن زمان بود.
بر اساس همین گزارش، در ۹ ماه، ۱۶ هزار مراسم عروسی در هوتل های کابل برگزار شد و پول صرف شده در غذا و وسایل آرایش این مراسم حدود ۱۴۰ میلیون دالر ارزیابی شد؛ پولی که با آن می توان دو بند برق تاسیس کرد.
این آمار هولناک فقط مربوط به ۹ ماه می شود و این گزارش نیز در سال ۹۱ تهیه شده است. این در حالی است که با احتساب سال های بعدی، موج رو به افزایش تجمل گرایی، مدپرستی و تهاجم فرهنگی، برنامه های منحط و بدآموز تلویزیونی و بدتر از همه، فاصله روزافزون مردم از دین و آموزه های دینی، روشن می شود که بهترین و پسندیده ترین عمل اسلامی و انسانی را با موانع سخت و سنگینی روبرو کرده است و در این میان، بی توجهی به الگوهای همیشه زنده و پویا و پایدار ازدواج اسلامی مانند ازدواج آسمانی و ساده و در عین حال شکوهمند حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرای صدیقه سلام الله علیها، ما را بیشتر از پیش از اصل مان دور می کند.
پیوندی که ملک و ملکوت، زمین و آسمان، انسان و خدا برای آن شاد شدند و شادی کردند.
پیوندی که در آن دو آفتاب دست در دست هم می نهند و سراسر زمین آکنده از نور معنویت و عشق و محبت و پاکی و معصومیت و صفا و صدق می شود.
این پیوند آسمانی، الگویی ابدی برای ما زمینیان و تمام اهالی خاک است؛ ما که مدعی هستیم سیره و سلوک آسمانیان را مبنای کار و دستور عمل و نقشه راه خود قرار می دهیم، به آن اقتدا می کنیم و از آن تأسی می نماییم.
پس در سالگرد این ازدواج آسمانی، فرصتی دیگر برای ما فراهم شده است تا به جنبه های آموزنده آن، تأمل کنیم و مهم تر از آن اینکه آن را الگویی برای سبک زندگی و سلوک بندگی مان قرار دهیم.
به روایت تاریخ، تمام سرمایه مولای متقیان علی علیه السلام برای مراسم ازدواج، تنها پول زرهی بود که به فرمان حضرت رسول(ص) آن را فروخت و از آن «عطریات» و «لباس» و «جهیزیه» حضرت زهرا(س) را تهیه کرد.
قیمت این زره به روایتی، ۳۰ درهم و بر اساس روایات دیگر، ۴۸۰ یا ۵۰۰ درهم بود و با توجه به این که «درهم» تقریباً نیم مثقال نقره مسکوک است، مجموع قیمت زره و بهای تمام وسایلی را که به عنوان جهیزیه تهیه کردند به آسانی می توان محاسبه کرد.
از روایتی استفاده می شود که تنها یک سوم قیمت زره برای جهیزیه مصرف شد و از آن به خوبی برمی آید که تا چه حد وسایل زندگی جدید این خوشبخت ترین زوج تاریخ، ساده و بی آلایش و دور از هرگونه تشریفات و تجمل بوده است.
صورت جهیزیه بانوی اسلام(علیها السلام) را نیز سیره نگاران و تاریخ نویسان نوشته اند که مطالعه آن هر انسان آزاده ای را در برابر عظمت و شکوه بی نظیر و خیره کننده زهد و صفا و وارستگی این زوج الگو برای زناشویی، معنویت، عرفان، مبارزه و معیشت را به خضوع و تعظيم وامی دارد.
این هزینه اندک ازدواج اسلامی را وقتی با آنچه امروزه از ازدواج های غیراسلامی رایج در دنیای اسلام مقایسه می کنیم، فاصله هولناک مان از اسلام و الگوهای اسلامی به آسانی نمایان می شود و این نشان از موقعیت اسفناک ما و نسبت غریب مان با اسلام و آموزه ها و الگوهای اسلامی دارد.
ازدواج در اسلام، بارها و بسیار مورد ستایش و تکریم و تاکید قرار گرفته و برای انجام این امر ضروری و نیاز طبیعی انسان ها، اجر و ارج و قربی وافر در نظر گرفته شده است. به همین دلیل، آسانگیری در ازدواج و سادگی و سهولت در این امر نیز دلیل بخشی از اجر و ثواب امر ازدواج در نظام اجتماعی مبتنی بر آموزه های اسلامی محسوب می شود.
امیر مؤمنان علی علیه اسلام و بانوی بی بدیل اسلام حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها هردو برای همه ما از ازل تا ابد، الگو و اسوه و نمونه و امام و پیشوا بوده اند و سیره و سلوک آنها نیز باید راهنمای ما در این دنیا و مایه رستگاری و سربلندی مان در آن دنیا باشد؛ اما یک نگاه کوتاه و گذرا به تجمل گرایی و تشریفات اضافی و بی دلیل رایج در عروسی های مسلمانان نشان از آن دارد که اسلام ما جز اسلامی است که بزرگان دین و سروران مذهب مان به ما آموخته بودند.
به عنوان نمونه براساس گزارشی تحقیقی که در سال ۹۱ در افغانستان منتشر شد، هزینه ازدواج ها تنها در کابل در ۹ ماه حدود ۱۸۰ میلیون دالر امریکایی برآورد شد.
این رقم تقریبا معادل نیمی از کل صادرات کشور در آن زمان بود.
بر اساس همین گزارش، در ۹ ماه، ۱۶ هزار مراسم عروسی در هوتل های کابل برگزار شد و پول صرف شده در غذا و وسایل آرایش این مراسم حدود ۱۴۰ میلیون دالر ارزیابی شد؛ پولی که با آن می توان دو بند برق تاسیس کرد.
این آمار هولناک فقط مربوط به ۹ ماه می شود و این گزارش نیز در سال ۹۱ تهیه شده است. این در حالی است که با احتساب سال های بعدی، موج رو به افزایش تجمل گرایی، مدپرستی و تهاجم فرهنگی، برنامه های منحط و بدآموز تلویزیونی و بدتر از همه، فاصله روزافزون مردم از دین و آموزه های دینی، روشن می شود که بهترین و پسندیده ترین عمل اسلامی و انسانی را با موانع سخت و سنگینی روبرو کرده است و در این میان، بی توجهی به الگوهای همیشه زنده و پویا و پایدار ازدواج اسلامی مانند ازدواج آسمانی و ساده و در عین حال شکوهمند حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرای صدیقه سلام الله علیها، ما را بیشتر از پیش از اصل مان دور می کند.
