وزیر دفاع پاکستان ادعای مطرح شده درباره مرگ ملا عمر در این کشور را رد کرده است.
دولت افغانستان در زمان اعلام خبر مرگ ملاعمر گفته بود که "بر اساس اطلاعات موثق" او در شفاخانه ای در کراچی مرده است.
اما خواجه محمد آصف؛ وزیر دفاع پاکستان روز جمعه گفت:"ما این موضوع را که ملا محمد عمر در کویته یا کراچی زندگی می‌کرده، کاملا رد می‌کنیم. ما این را هم نمی‌دانیم که او به مرگ طبیعی از دنیا رفته یا کشته شده است."
آقای آصف گفت:"با وجود همه ادعاهایی که در گذشته علیه پاکستان مطرح بوده؛ اما واقعیت این است که این کشور کنترلی بر طالبان ندارد."
هفته گذشته روزنامه امریکایی واشنگتن پست نوشت که به اسناد دیپلماتیکی دست یافته که بر مبنای آن لئون پانه‌تا؛ رئیس پیشین سازمان سیا، در اوایل سال ۲۰۱۱ به آصف علی زرداری؛ رئیس جمهوری وقت پاکستان گفته که اطلاعات آنها نشان می‌دهد ملاعمر در شفاخانه دانشگاه آغاخان در شهر کراچی، تحت درمان است.
سؤال این است که آیا می توان سخنان وزیر دفاع پاکستان در زمینه مکان مرگ ملاعمر را باور کرد یانه؟
این پرسش، سؤال های مهم دیگری را برای ناظران مطرح می کند مبنی بر اینکه اگر ملاعمر در پاکستان نمرده است پس در کجا مرده است؟
همچنین این سؤال که چه چیزی موضع گیری وزیر دفاع پاکستان در زمینه مرگ ملاعمر را باورپذیر می سازد؟
سؤال دیگر اینکه اگر اظهارات وزیر دفاع پاکستان درست باشد، سندی که بتواند اسناد منتشر شده در روزنامه امریکایی واشنگتن پست را رد کند، کدام است؟
متاسفانه هیچ پاسخ قطعی و قاطعی در باره هیچیک از این پرسش ها وجود ندارد و دلیل این امر نیز عدم صداقت پاکستان در طول همه سال هایی است که این کشور به عنوان عامل اصلی و درجه یک ناامنی و تقویت و توسعه تروریزم در افغانستان، شناخته می شود.
هرگز انتظار نمی رود که وزیر دفاع کشوری مانند پاکستان، با صداقت تمام از حضور ملاعمر در کشورش پرده بردارد و مرگ او در شفاخانه ای در کراچی را تایید کند؛ اما این هرگز به معنای آن نیست که ملاعمر در پاکستان زندگی نمی کرده و در آن کشور نمرده است.
همین چندروز پیش بود که جانشین رهبر پیشین طالبان در یک گردهمایی عمومی میان سران و اعضای طالبان در پاکستان برگزیده شد. وزیر دفاع پاکستان برای این اتفاق، چه استدلالی دارد؟
حتی اگر ملاعمر در پاکستان نمرده باشد و اظهارات و انکارهای وزیر دفاع پاکستان در این زمینه درست باشد، آیا برای پذیرش اینکه ملاعمر مهره دست آموز آی اس آی و سایر سازمان های جاسوسی جهان نبوده و برای تامین و پیشبرد برنامه های آنان در راس یک گروه تروریستی قرار نگرفته بود، دلیل کافی وجود دارد؟
با این حساب، چه تفاوتی می کند که ملاعمر در کجا زندگی می کرده و در کجا مرده است، مهم این است که او برای چه کسی و برای چه هدفی، رهبری تروریزم در افغانستان را بر عهده گرفت و تا پایان عمر نیز دست از کشتار و خشونت و ترور و آدمکشی و انتحار و ویرانی در افغانستان برنداشت و خون هزاران افغان بی گناه را بی رحمانه ریخت.
ملا عمر مزدور پاکستان و مهره دست آموز سازمان جاسوسی این کشور بود و برای این امر هزاران شاهد و سند و مدرک وجود دارد. وزیر دفاع پاکستان اگر صداقت دارد و تلاش می کند که دامن این کشور را در زمینه حمایت از تروریزم و دست داشتن در خون ریزی های بنیان برانداز ۴۰ سال اخیر در افغانستان، پاک کند، به جای انکار یکی از بدیهی ترین و پیش پا افتاده ترین مسایل، هزاران سند موجود در این زمینه را انکار کند و برای این امر، مدرک و دلیل ارائه کند.
شاید ملاعمر در پاکستان نمرده باشد؛ اما اینکه هزاران نیروی تروریستی در پاکستان آموزش می بینند، در آنجا پناه داده شده اند، از آنجا رهبری می شوند و از آنجا برای کشتار و ترور و خشونت به افغانستان گسیل می شوند، کافی است تا مقام های اسلام آباد از جمله وزیر دفاع آن کشور، هیچ حرفی در این زمینه نزنند و در سکوت مرگبار خویش، شجاعانه مسؤولیت همه جنایت ها و خشونت هایی را که تروریزم در افغانستان مرتکب می شود، بر عهده بگیرند. اینگونه بهتر می توان با واقعیت های تلخ جاری، کنار آمد.
دولت افغانستان در زمان اعلام خبر مرگ ملاعمر گفته بود که "بر اساس اطلاعات موثق" او در شفاخانه ای در کراچی مرده است.
اما خواجه محمد آصف؛ وزیر دفاع پاکستان روز جمعه گفت:"ما این موضوع را که ملا محمد عمر در کویته یا کراچی زندگی می‌کرده، کاملا رد می‌کنیم. ما این را هم نمی‌دانیم که او به مرگ طبیعی از دنیا رفته یا کشته شده است."
آقای آصف گفت:"با وجود همه ادعاهایی که در گذشته علیه پاکستان مطرح بوده؛ اما واقعیت این است که این کشور کنترلی بر طالبان ندارد."
هفته گذشته روزنامه امریکایی واشنگتن پست نوشت که به اسناد دیپلماتیکی دست یافته که بر مبنای آن لئون پانه‌تا؛ رئیس پیشین سازمان سیا، در اوایل سال ۲۰۱۱ به آصف علی زرداری؛ رئیس جمهوری وقت پاکستان گفته که اطلاعات آنها نشان می‌دهد ملاعمر در شفاخانه دانشگاه آغاخان در شهر کراچی، تحت درمان است.
سؤال این است که آیا می توان سخنان وزیر دفاع پاکستان در زمینه مکان مرگ ملاعمر را باور کرد یانه؟
این پرسش، سؤال های مهم دیگری را برای ناظران مطرح می کند مبنی بر اینکه اگر ملاعمر در پاکستان نمرده است پس در کجا مرده است؟
همچنین این سؤال که چه چیزی موضع گیری وزیر دفاع پاکستان در زمینه مرگ ملاعمر را باورپذیر می سازد؟
سؤال دیگر اینکه اگر اظهارات وزیر دفاع پاکستان درست باشد، سندی که بتواند اسناد منتشر شده در روزنامه امریکایی واشنگتن پست را رد کند، کدام است؟
متاسفانه هیچ پاسخ قطعی و قاطعی در باره هیچیک از این پرسش ها وجود ندارد و دلیل این امر نیز عدم صداقت پاکستان در طول همه سال هایی است که این کشور به عنوان عامل اصلی و درجه یک ناامنی و تقویت و توسعه تروریزم در افغانستان، شناخته می شود.
هرگز انتظار نمی رود که وزیر دفاع کشوری مانند پاکستان، با صداقت تمام از حضور ملاعمر در کشورش پرده بردارد و مرگ او در شفاخانه ای در کراچی را تایید کند؛ اما این هرگز به معنای آن نیست که ملاعمر در پاکستان زندگی نمی کرده و در آن کشور نمرده است.
همین چندروز پیش بود که جانشین رهبر پیشین طالبان در یک گردهمایی عمومی میان سران و اعضای طالبان در پاکستان برگزیده شد. وزیر دفاع پاکستان برای این اتفاق، چه استدلالی دارد؟
حتی اگر ملاعمر در پاکستان نمرده باشد و اظهارات و انکارهای وزیر دفاع پاکستان در این زمینه درست باشد، آیا برای پذیرش اینکه ملاعمر مهره دست آموز آی اس آی و سایر سازمان های جاسوسی جهان نبوده و برای تامین و پیشبرد برنامه های آنان در راس یک گروه تروریستی قرار نگرفته بود، دلیل کافی وجود دارد؟
با این حساب، چه تفاوتی می کند که ملاعمر در کجا زندگی می کرده و در کجا مرده است، مهم این است که او برای چه کسی و برای چه هدفی، رهبری تروریزم در افغانستان را بر عهده گرفت و تا پایان عمر نیز دست از کشتار و خشونت و ترور و آدمکشی و انتحار و ویرانی در افغانستان برنداشت و خون هزاران افغان بی گناه را بی رحمانه ریخت.
ملا عمر مزدور پاکستان و مهره دست آموز سازمان جاسوسی این کشور بود و برای این امر هزاران شاهد و سند و مدرک وجود دارد. وزیر دفاع پاکستان اگر صداقت دارد و تلاش می کند که دامن این کشور را در زمینه حمایت از تروریزم و دست داشتن در خون ریزی های بنیان برانداز ۴۰ سال اخیر در افغانستان، پاک کند، به جای انکار یکی از بدیهی ترین و پیش پا افتاده ترین مسایل، هزاران سند موجود در این زمینه را انکار کند و برای این امر، مدرک و دلیل ارائه کند.
شاید ملاعمر در پاکستان نمرده باشد؛ اما اینکه هزاران نیروی تروریستی در پاکستان آموزش می بینند، در آنجا پناه داده شده اند، از آنجا رهبری می شوند و از آنجا برای کشتار و ترور و خشونت به افغانستان گسیل می شوند، کافی است تا مقام های اسلام آباد از جمله وزیر دفاع آن کشور، هیچ حرفی در این زمینه نزنند و در سکوت مرگبار خویش، شجاعانه مسؤولیت همه جنایت ها و خشونت هایی را که تروریزم در افغانستان مرتکب می شود، بر عهده بگیرند. اینگونه بهتر می توان با واقعیت های تلخ جاری، کنار آمد.
