معاون وزارت خارجه پاکستان از طالبان افغان می‌خواهد که از روند گفتگوهای صلح پشتیبانی و با رهبران حکومت افغانستان گفتگو کنند. وی به آنان هشدار می‌دهد که پس از این خاک پاکستان جای امنی برای آنها نخواهد بود.
اعزازاحمد چوهدری؛ معاون وزارت خارجه پاکستان می‌گوید:"پاکستان به طالبان افغان یک پیام روشن دارد، اینکه افغانستان دارای یک حکومت منتخب است و طالبان باید با رهبران حکومت وحدت ملی به تفاهم برسند و پیام ما برای طالبان افغان این است که پاکستان جای امنی برای آنان نیست و نیز از خاک پاکستان برای ناامن ساختن افغانستان کار گرفته نمی‌توانند."
آصف یاسین ملک؛ وزیر دفاع پیشین پاکستان نیز می گوید:"طالبان افغان هستند، حکومت افغانستان هم افغان است و اعضای شورای عالی صلح و پارلمان هم افغان هستند. پس اگر طالبان قانون اساسی افغانستان را نمی‌پذیرند و در گفتگوهای صلح شرکت نمی‌کنند در آینده در پاکستان و کشورهای دیگر جایی نخواهند داشت."
این موضع گیری های مقامات پاکستانی اگر از یکسو امیدوارکننده است و می تواند برای روند صلح مورد نظر افغانستان، مفید و مؤثر باشد، از جانب دیگر، دوگانه و متناقض با رفتارها و مواضع پیشین اسلام آباد در خصوص صلح و جنگ در افغانستان است.
این موضع مقام های پاکستانی نشان می دهد که تغییری جدی و ملموس –دست کم در سطح رسمی و دیپلماتیک- در سیاست کلی اسلام آباد در قبال کابل، به وجود آمده است.
پاکستانی ها – حد اقل بر اساس ظاهر این موضع گیری اخیر- به این نتیجه و جمع بندی رسیده اند که ادامه سیاست گذشته این کشور در قبال امنیت افغانستان و حمایت از طالبان، بیش از این، به سود آن کشور نیست یا دست کم، سودی که عدم حمایت از طالبان مسلح بر علیه دولت کابل دارد، ادامه حمایت از آنها ندارد.
اینکه حکومت اشرف غنی در کابل، چه چیزی را در این معامله به پاکستان در قبال این تغییر موضع تاریخی، وعده داده یا واگذار کرده، مشخص نیست؛ اما اگر پاکستان واقعا صادقانه و متعهدانه نسبت به این موضع گیری تازه اش، پایبند باشد، یک بخش مهم گره روند صلح میان افغانستان و طالبان گشوده خواهد شد.
دلیل امیدواری نسبت به تاثیر این مواضع اسلام آباد بر روند صلح افغانستان و طالبان این است که طالبان نه در گذشته و نه در زمان حاضر، از استقلال رأی و خوداتکایی در تصمیم گیری های کلان سیاسی و نظامی در خصوص مساله صلح و جنگ افغانستان برخوردار نبوده اند و این گروه، گزینه های مورد نظر در این زمینه ها را غالبا از فرمان فرمایان بلندپایه تر خود در اسلام آباد و ریاض و دوحه و ابوظبی و... می گرفتند.
در حال حاضر نیز امید می رود تغییر موضع اسلام آباد در باره صلح و جنگ افغانستان، به تغییر موضع طالبان در این خصوص نیز بیانجامد و حصول و تحقق این امید، بدون تردید، صداقت اسلام آباد در این موضع گیری ها را ثابت خواهد کرد و بالعکس، اگر همچنان شاهد استمرار جنگ و خشونت و ترور و تفرقه افکنی به وسیله گروه طالبان در افغانستان باشیم، این بدان معنا خواهد بود که مواضع اسلام آباد، صرفا مصرف سیاسی و تبلیغاتی داشته و پاکستان هرگز دست از رویه گذشته خود در این خصوص برنداشته است.
با این حال، این اعلام موضع اسلام آباد، یک واقعیت دیگر را نیز برای چندمین بار آشکار ساخته و مورد تأکید قرار می دهد که اسلام آباد پیش از این، از طالبان افغان، حمایت می کرده، آنها را در خاک خود پناه داده و به آنها امکان داده است که با استفاده از خاک و قلمرو پاکستان بر علیه مردم و دولت افغانستان، حملات و عملیات های مسلحانه و تروریستی راه اندازی کنند؛ اما اینک با روی کار آمدن اشرف غنی که ظاهرا متحد پاکستان به نظر می آید، قاعده بازی تغییر کرده و پاکستان از این پس، به طالبان افغان چنین امکاناتی را نخواهد داد.
این چیزی است که مفهوم موضع گیری معاون وزیر امور خارجه پاکستان، آن را می رساند.
نکته دیگری که دوگانگی مواضع وزیر دفاع پیشین پاکستان را نشان می دهد این است که او تاکید می کند چون طالبان هم افغان اند و حکومت اشرف غنی و شورای عالی صلح و پارلمان هم افغان هستند؛ بنابراین، طالبان باید روند صلح حکومت «منتخب» اشرف غنی را بپذیرند و قانون اساسی افغانستان را قبول نمایند.
این در حالی است که در گذشته هم همه موارد یادشده افغان بودند. حکومت پیشین هم منتخب بود و قانون اساسی کنونی در آن زمان نیز جریان داشت؛ ولی هیچگاه هیچ مقام سیاسی یا نظامی اسلام آباد چنین موضعی اتخاذ نکرد.
این شاید نشانگر آن باشد که چیزی در این میان در رابطه کابل و اسلام آباد به صورت جدی تغییر کرده است؛ چیزی که شاید مردم افغانستان از آن آگاهی ندارند.
اعزازاحمد چوهدری؛ معاون وزارت خارجه پاکستان می‌گوید:"پاکستان به طالبان افغان یک پیام روشن دارد، اینکه افغانستان دارای یک حکومت منتخب است و طالبان باید با رهبران حکومت وحدت ملی به تفاهم برسند و پیام ما برای طالبان افغان این است که پاکستان جای امنی برای آنان نیست و نیز از خاک پاکستان برای ناامن ساختن افغانستان کار گرفته نمی‌توانند."
آصف یاسین ملک؛ وزیر دفاع پیشین پاکستان نیز می گوید:"طالبان افغان هستند، حکومت افغانستان هم افغان است و اعضای شورای عالی صلح و پارلمان هم افغان هستند. پس اگر طالبان قانون اساسی افغانستان را نمی‌پذیرند و در گفتگوهای صلح شرکت نمی‌کنند در آینده در پاکستان و کشورهای دیگر جایی نخواهند داشت."
این موضع گیری های مقامات پاکستانی اگر از یکسو امیدوارکننده است و می تواند برای روند صلح مورد نظر افغانستان، مفید و مؤثر باشد، از جانب دیگر، دوگانه و متناقض با رفتارها و مواضع پیشین اسلام آباد در خصوص صلح و جنگ در افغانستان است.
این موضع مقام های پاکستانی نشان می دهد که تغییری جدی و ملموس –دست کم در سطح رسمی و دیپلماتیک- در سیاست کلی اسلام آباد در قبال کابل، به وجود آمده است.
پاکستانی ها – حد اقل بر اساس ظاهر این موضع گیری اخیر- به این نتیجه و جمع بندی رسیده اند که ادامه سیاست گذشته این کشور در قبال امنیت افغانستان و حمایت از طالبان، بیش از این، به سود آن کشور نیست یا دست کم، سودی که عدم حمایت از طالبان مسلح بر علیه دولت کابل دارد، ادامه حمایت از آنها ندارد.
اینکه حکومت اشرف غنی در کابل، چه چیزی را در این معامله به پاکستان در قبال این تغییر موضع تاریخی، وعده داده یا واگذار کرده، مشخص نیست؛ اما اگر پاکستان واقعا صادقانه و متعهدانه نسبت به این موضع گیری تازه اش، پایبند باشد، یک بخش مهم گره روند صلح میان افغانستان و طالبان گشوده خواهد شد.
دلیل امیدواری نسبت به تاثیر این مواضع اسلام آباد بر روند صلح افغانستان و طالبان این است که طالبان نه در گذشته و نه در زمان حاضر، از استقلال رأی و خوداتکایی در تصمیم گیری های کلان سیاسی و نظامی در خصوص مساله صلح و جنگ افغانستان برخوردار نبوده اند و این گروه، گزینه های مورد نظر در این زمینه ها را غالبا از فرمان فرمایان بلندپایه تر خود در اسلام آباد و ریاض و دوحه و ابوظبی و... می گرفتند.
در حال حاضر نیز امید می رود تغییر موضع اسلام آباد در باره صلح و جنگ افغانستان، به تغییر موضع طالبان در این خصوص نیز بیانجامد و حصول و تحقق این امید، بدون تردید، صداقت اسلام آباد در این موضع گیری ها را ثابت خواهد کرد و بالعکس، اگر همچنان شاهد استمرار جنگ و خشونت و ترور و تفرقه افکنی به وسیله گروه طالبان در افغانستان باشیم، این بدان معنا خواهد بود که مواضع اسلام آباد، صرفا مصرف سیاسی و تبلیغاتی داشته و پاکستان هرگز دست از رویه گذشته خود در این خصوص برنداشته است.
با این حال، این اعلام موضع اسلام آباد، یک واقعیت دیگر را نیز برای چندمین بار آشکار ساخته و مورد تأکید قرار می دهد که اسلام آباد پیش از این، از طالبان افغان، حمایت می کرده، آنها را در خاک خود پناه داده و به آنها امکان داده است که با استفاده از خاک و قلمرو پاکستان بر علیه مردم و دولت افغانستان، حملات و عملیات های مسلحانه و تروریستی راه اندازی کنند؛ اما اینک با روی کار آمدن اشرف غنی که ظاهرا متحد پاکستان به نظر می آید، قاعده بازی تغییر کرده و پاکستان از این پس، به طالبان افغان چنین امکاناتی را نخواهد داد.
این چیزی است که مفهوم موضع گیری معاون وزیر امور خارجه پاکستان، آن را می رساند.
نکته دیگری که دوگانگی مواضع وزیر دفاع پیشین پاکستان را نشان می دهد این است که او تاکید می کند چون طالبان هم افغان اند و حکومت اشرف غنی و شورای عالی صلح و پارلمان هم افغان هستند؛ بنابراین، طالبان باید روند صلح حکومت «منتخب» اشرف غنی را بپذیرند و قانون اساسی افغانستان را قبول نمایند.
این در حالی است که در گذشته هم همه موارد یادشده افغان بودند. حکومت پیشین هم منتخب بود و قانون اساسی کنونی در آن زمان نیز جریان داشت؛ ولی هیچگاه هیچ مقام سیاسی یا نظامی اسلام آباد چنین موضعی اتخاذ نکرد.
این شاید نشانگر آن باشد که چیزی در این میان در رابطه کابل و اسلام آباد به صورت جدی تغییر کرده است؛ چیزی که شاید مردم افغانستان از آن آگاهی ندارند.
