سال ۹۳ خورشیدی برای دستگاه دیپلماسی افغانستان سالی پرکار و در عین حال، پردستاورد بود.
با روی کار آمدن حکومت وحدت ملی، به رغم آنکه در ابعاد داخلی بسیاری از انتظارهای اولیه مردم، محقق نشد؛ اما در زمینه سیاست خارجی به ویژه در ابعاد منطقه ای و رابطه با همسایگان، گام های سریع، مهم و بزرگی برداشته شد.
اشرف غنی در نخستین اظهار نظرهایش، رابطه با همسایگان را در حلقه اول سیاست خارجی افغانستان تعریف کرد.
اشرف غنی پس از روی کارآمدن، بلافاصله در یک سفر غیر رسمی که صرفا «عبادی» عنوان شد، به منظور ادای حج عمره، وارد عربستان سعودی شد. او در آن سفر، با برخی مقام های سعودی نیز دیدار کرد.
پس از آن، چین یکی از مهم ترین و بزرگترین همسایگان افغانستان، مقصد نخستین سفر رسمی رییس جمهور بود.
اشرف غنی؛ رییس جمهوری افغانستان، در اولین سفر رسمی بین المللی اش اوایل ماه عقرب سال ۹۳ برای دیداری چهار روزه به چین رفت. او در آن دیدار، برای گسترش روابط اقتصادی دو کشور با مقام های چین گفتگو کرد.
تفاهمنامه ها و توافقنامه های فراوانی نیز در زمینه توسعه روابط در عرصه های مختلف به ویژه توسعه اقتصادی، سرمایه گذاری و استخراج معادن میان دوطرف امضا شد؛ اما به باور کارشناسان، مهم ترین دستاورد آقای غنی در این سفر، توافق با چین برای جلب حمایت آن کشور از روند صلح افغانستان با طالبان بود.
چینی ها در آن دیدار قول دادند که در این زمینه، تسهیلاتی را فراهم خواهند کرد.
آقای اشرف غنی، روابط استراتیژیک با چین را از اولویت های سیاست خارجی دولتش خوانده گفت که افغانستان همکاری های امنیتی خود را با این کشور، به ویژه در زمینه مبارزه علیه تروریزم، مواد مخدر و جرایم سازمان یافته افزایش خواهد داد.
به دنبال این دیدار چینی ها نیز تحرکات دیپلماتیک خود را برای بر عهده گرفتن نقشی بیشتر و برجسته تر در عرصه صلح و مبارزه با تروریزم در افغانستان، تقویت کردند و متعاقب آن هیات هایی را به پاکستان و افغانستان فرستادند.
همزمان، چندی بعد افشا شد که یک هیات عالیرتبه از نمایندگان طالبان که در قطر مستقر هستند به چین سفر کرده اند.
پس از چین، دومین مقصد سفر خارجی رییس جمهور غنی، پاکستان بود. رئیس جمهوری تنها دو هفته بعد از سفر به چین، همراه با هیاتی ۲۳ عقرب سال ۹۳ برای یک سفر دو روزه به پاکستان رفت. این نخستین سفر آقای غنی بعد از ایجاد حکومت وحدت ملی به پاکستان بود.
همانگونه که ذکر شد رئیس جمهور دو هفته پیش از دیدار از پاکستان به چین سفر کرده بود و یکی از خواسته‌های او از دولت چین کمک آن کشور به روند صلح در افغانستان بود، خواستی که برای اولین بار با استقبال روشن دولت چین مواجه شد.
همچنین یک هفته قبل از سفر پاکستان، جنرال راحیل شریف؛ فرمانده نیروی زمینی ارتش پاکستان به افغانستان سفر کرد. او گفت که کشورش می‌خواهد فصل جدیدی از دوستی را با افغانستان باز کند و از آقای غنی خواست که به پاکستان سفر کند.
کارشناسان می گویند که این دیدارهای آقای غنی، صرف نظر از توافق های حاشیه ای دیگر، یک هدف مشخص را دنبال می کرد و آن جان بخشیدن به روند صلحی بود که کرزی شروع کرد؛ ولی به دلیل تنش با امریکا و بی اعتمادی نسبت به پاکستان، هرگز نتوانست به سرانجامی برساند.
برخی گزارش ها حاکی بود که در جریان سفر دوروزه غنی به پاکستان، او پنهانی با طالبان نیز گفتگو کرده، هرچند این خبر بعدا از سوی منابع رسمی دولتی رد شد؛ اما استارت روند صلحی که اکنون جریان دارد به دنبال این سفرها زده شد.
۲۵ قوس ۹۳ یک حمله تروریستی مهیب، پیشاور پاکستان را به خون نشاند. ۷ مرد مسلح با حمله یک مکتب نظامی وابسته به ارتش پاکستان، نزدیک به ۱۵۰ نفر که شمار زیادی از آنان کودک بودند را کشتند.
فردای فاجعه، راحیل شریف؛ فرمانده نیروی زمینی ارتش پاکستان، برای بار دوم راهی کابل شد؛ تا بر اساس ادعای رسانه های پاکستانی، با مقامات افغانستان درباره تحویل دهی ملا فضل‌الله؛ رهبر تحریک طالبان پاکستان گفتگو کند.
نهادهای امنیتی پاکستان مدعی شدند که به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد حمله به یک مکتب دولتی ارتش در شهر پیشاور توسط تحریک طالبان پاکستان در افغانستان برنامه ریزی شده بود.
با این حال، پس از این اتفاق، دو کشور بیش از همیشه مواضع مشترک اتخاذ کردند و این امر، خوش بینی ها در زمینه تغییر رویه پاکستان را تقویت کرد.
در زمینه رابطه افغانستان با ایران، هند و جمهوری های آسیای میانه نیز تحولاتی در سال گذشته روی داد.
محمد شریعتمداری؛ معاون اجرایی رییس جمهوری ایران هفتم میزان سال ۹۳ برای شرکت در مراسم تحلیف رهبران حکومت وحدت ملی به کابل آمد و در همان سفر از آنها برای سفر به تهران دعوت کرد.
به دنبال آن به تاریخ ۱۵ جدی سال ۹۳ حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور، برای دیدار و گفتگو با مقام‌های ایرانی درباره مبارزه با بنیادگرایی، گفتگوهای صلح و امضای پیمان استراتژیک به ایران رفت.
ریاست جمهوری هم تاکید کرد که قرار است آقای اتمر با مقام‌های ایرانی درباره چالش ها و مشکلات برخاسته از بنیادگرایی و گفتگوهای صلح در افغانستان گفتگو کند.
۱۵ روز بعد به تاریخ ۳۰ جدی سال ۹۳ کابل میزبان محمد جواد ظریف؛ وزیر امور خارجه ایران بود.
آقای ظریف در این سفر با اشرف غنی؛ رئیس جمهوری، عبدالله عبدالله؛ رئیس شورای اجرای و حامد کرزی؛ رئیس جمهوری سابق ملاقات کرد.
وی در دیدار با رئیس جمهور، دعوتنامه حسن روحانی برای سفر به ایران را به او تسلیم کرد.
محمدجواد ظریف همچنین با نیکلاس هیسم؛ نماینده ویژه سازمان ملل در امور افغانستان هم ملافات داشت.
ظریف گفت که هدف اصلی او از این سفر تاکید بر روابط نزدیک دو کشور و گفتگو پیرامون گسترش این روابط است. وی افزود که ایران و افغانستان دارای "روابط مشترک فرهنگی و دینی" هستند و این اشتراکات می‌تواند زمینه ساز تقویت روابط باشد. وزیر خارجه ایران اظهار داشت که فرصت مناسبی پدید آمده تا ایران بتواند "سهم جدی در پیشرفت افغانستان" داشته باشد.
اواخر ماه دلو سال گذشته نیز محمد شریعتمداری؛ معاون رییس جمهوری ایران برای بار دوم به منظور افتتاح یک نمایشگاه اقتصادی و دیدارهای دوجانبه به کابل آمد.
قرار بود اشرف غنی نیز پیش از سفر به امریکا، راهی ایران شود؛ اما او به دلیل بروز فاجعه انسانی در اثر برفکوچ در پنجشیر، یک روز پیش از انجام سفر، آن را لغو کرد.
دیدار رییس جمهور از ترکمنستان که به تاریخ اول دلو انجام شد، دیگر اقدام دیپلماتیک آقای غنی برای توسعه روابط با همسایگان بود.
او در آن دیدار پنج قرارداد همکاری با ترکمنستان امضا کرد.
اشرف‌غنی، همچنین ۲۳ حوت، برای بار سوم طی کمتر از شش ماه به عربستان سعودی رفت. او پیشتر یکبار به منظور سفر حج و بار دیگر در تشییع پیکر پادشاه درگذشته آن کشور، راهی ریاض شده بود.
همزمان با این سفر، داکتر عبدالله؛ رییس اجرایی، راهی هند شده بود؛ تا در یک نشست که از سوی روزنامه ایندیا تودی برگزار شده بود شرکت و سخنرانی کند.
او سپس با مقام های هندی نیز دیدار و گفتگو کرد.
با این حساب، شش ماهه دوم سال ۹۳ سالی پرکار برای دستگاه دیپلماسی افغانستان بود و یکی از مهم ترین دستاوردهای این دوره، تقویت بی سابقه رابطه با کشورهای همسایه و منطقه محسوب می شود.
هرچند بی اعتنایی و کم توجهی ملموس رییس جمهور به دوستان استراتژيک و دیرینه افغانستان در میان کشورهای همسایه و منطقه، نگرانی شماری از ناظران را در پی داشته است.
با روی کار آمدن حکومت وحدت ملی، به رغم آنکه در ابعاد داخلی بسیاری از انتظارهای اولیه مردم، محقق نشد؛ اما در زمینه سیاست خارجی به ویژه در ابعاد منطقه ای و رابطه با همسایگان، گام های سریع، مهم و بزرگی برداشته شد.
اشرف غنی در نخستین اظهار نظرهایش، رابطه با همسایگان را در حلقه اول سیاست خارجی افغانستان تعریف کرد.
اشرف غنی پس از روی کارآمدن، بلافاصله در یک سفر غیر رسمی که صرفا «عبادی» عنوان شد، به منظور ادای حج عمره، وارد عربستان سعودی شد. او در آن سفر، با برخی مقام های سعودی نیز دیدار کرد.
پس از آن، چین یکی از مهم ترین و بزرگترین همسایگان افغانستان، مقصد نخستین سفر رسمی رییس جمهور بود.
اشرف غنی؛ رییس جمهوری افغانستان، در اولین سفر رسمی بین المللی اش اوایل ماه عقرب سال ۹۳ برای دیداری چهار روزه به چین رفت. او در آن دیدار، برای گسترش روابط اقتصادی دو کشور با مقام های چین گفتگو کرد.
تفاهمنامه ها و توافقنامه های فراوانی نیز در زمینه توسعه روابط در عرصه های مختلف به ویژه توسعه اقتصادی، سرمایه گذاری و استخراج معادن میان دوطرف امضا شد؛ اما به باور کارشناسان، مهم ترین دستاورد آقای غنی در این سفر، توافق با چین برای جلب حمایت آن کشور از روند صلح افغانستان با طالبان بود.
چینی ها در آن دیدار قول دادند که در این زمینه، تسهیلاتی را فراهم خواهند کرد.
آقای اشرف غنی، روابط استراتیژیک با چین را از اولویت های سیاست خارجی دولتش خوانده گفت که افغانستان همکاری های امنیتی خود را با این کشور، به ویژه در زمینه مبارزه علیه تروریزم، مواد مخدر و جرایم سازمان یافته افزایش خواهد داد.
به دنبال این دیدار چینی ها نیز تحرکات دیپلماتیک خود را برای بر عهده گرفتن نقشی بیشتر و برجسته تر در عرصه صلح و مبارزه با تروریزم در افغانستان، تقویت کردند و متعاقب آن هیات هایی را به پاکستان و افغانستان فرستادند.
همزمان، چندی بعد افشا شد که یک هیات عالیرتبه از نمایندگان طالبان که در قطر مستقر هستند به چین سفر کرده اند.
پس از چین، دومین مقصد سفر خارجی رییس جمهور غنی، پاکستان بود. رئیس جمهوری تنها دو هفته بعد از سفر به چین، همراه با هیاتی ۲۳ عقرب سال ۹۳ برای یک سفر دو روزه به پاکستان رفت. این نخستین سفر آقای غنی بعد از ایجاد حکومت وحدت ملی به پاکستان بود.
همانگونه که ذکر شد رئیس جمهور دو هفته پیش از دیدار از پاکستان به چین سفر کرده بود و یکی از خواسته‌های او از دولت چین کمک آن کشور به روند صلح در افغانستان بود، خواستی که برای اولین بار با استقبال روشن دولت چین مواجه شد.
همچنین یک هفته قبل از سفر پاکستان، جنرال راحیل شریف؛ فرمانده نیروی زمینی ارتش پاکستان به افغانستان سفر کرد. او گفت که کشورش می‌خواهد فصل جدیدی از دوستی را با افغانستان باز کند و از آقای غنی خواست که به پاکستان سفر کند.
کارشناسان می گویند که این دیدارهای آقای غنی، صرف نظر از توافق های حاشیه ای دیگر، یک هدف مشخص را دنبال می کرد و آن جان بخشیدن به روند صلحی بود که کرزی شروع کرد؛ ولی به دلیل تنش با امریکا و بی اعتمادی نسبت به پاکستان، هرگز نتوانست به سرانجامی برساند.
برخی گزارش ها حاکی بود که در جریان سفر دوروزه غنی به پاکستان، او پنهانی با طالبان نیز گفتگو کرده، هرچند این خبر بعدا از سوی منابع رسمی دولتی رد شد؛ اما استارت روند صلحی که اکنون جریان دارد به دنبال این سفرها زده شد.
۲۵ قوس ۹۳ یک حمله تروریستی مهیب، پیشاور پاکستان را به خون نشاند. ۷ مرد مسلح با حمله یک مکتب نظامی وابسته به ارتش پاکستان، نزدیک به ۱۵۰ نفر که شمار زیادی از آنان کودک بودند را کشتند.
فردای فاجعه، راحیل شریف؛ فرمانده نیروی زمینی ارتش پاکستان، برای بار دوم راهی کابل شد؛ تا بر اساس ادعای رسانه های پاکستانی، با مقامات افغانستان درباره تحویل دهی ملا فضل‌الله؛ رهبر تحریک طالبان پاکستان گفتگو کند.
نهادهای امنیتی پاکستان مدعی شدند که به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد حمله به یک مکتب دولتی ارتش در شهر پیشاور توسط تحریک طالبان پاکستان در افغانستان برنامه ریزی شده بود.
با این حال، پس از این اتفاق، دو کشور بیش از همیشه مواضع مشترک اتخاذ کردند و این امر، خوش بینی ها در زمینه تغییر رویه پاکستان را تقویت کرد.
در زمینه رابطه افغانستان با ایران، هند و جمهوری های آسیای میانه نیز تحولاتی در سال گذشته روی داد.
محمد شریعتمداری؛ معاون اجرایی رییس جمهوری ایران هفتم میزان سال ۹۳ برای شرکت در مراسم تحلیف رهبران حکومت وحدت ملی به کابل آمد و در همان سفر از آنها برای سفر به تهران دعوت کرد.
به دنبال آن به تاریخ ۱۵ جدی سال ۹۳ حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور، برای دیدار و گفتگو با مقام‌های ایرانی درباره مبارزه با بنیادگرایی، گفتگوهای صلح و امضای پیمان استراتژیک به ایران رفت.
ریاست جمهوری هم تاکید کرد که قرار است آقای اتمر با مقام‌های ایرانی درباره چالش ها و مشکلات برخاسته از بنیادگرایی و گفتگوهای صلح در افغانستان گفتگو کند.
۱۵ روز بعد به تاریخ ۳۰ جدی سال ۹۳ کابل میزبان محمد جواد ظریف؛ وزیر امور خارجه ایران بود.
آقای ظریف در این سفر با اشرف غنی؛ رئیس جمهوری، عبدالله عبدالله؛ رئیس شورای اجرای و حامد کرزی؛ رئیس جمهوری سابق ملاقات کرد.
وی در دیدار با رئیس جمهور، دعوتنامه حسن روحانی برای سفر به ایران را به او تسلیم کرد.
محمدجواد ظریف همچنین با نیکلاس هیسم؛ نماینده ویژه سازمان ملل در امور افغانستان هم ملافات داشت.
ظریف گفت که هدف اصلی او از این سفر تاکید بر روابط نزدیک دو کشور و گفتگو پیرامون گسترش این روابط است. وی افزود که ایران و افغانستان دارای "روابط مشترک فرهنگی و دینی" هستند و این اشتراکات می‌تواند زمینه ساز تقویت روابط باشد. وزیر خارجه ایران اظهار داشت که فرصت مناسبی پدید آمده تا ایران بتواند "سهم جدی در پیشرفت افغانستان" داشته باشد.
اواخر ماه دلو سال گذشته نیز محمد شریعتمداری؛ معاون رییس جمهوری ایران برای بار دوم به منظور افتتاح یک نمایشگاه اقتصادی و دیدارهای دوجانبه به کابل آمد.
قرار بود اشرف غنی نیز پیش از سفر به امریکا، راهی ایران شود؛ اما او به دلیل بروز فاجعه انسانی در اثر برفکوچ در پنجشیر، یک روز پیش از انجام سفر، آن را لغو کرد.
دیدار رییس جمهور از ترکمنستان که به تاریخ اول دلو انجام شد، دیگر اقدام دیپلماتیک آقای غنی برای توسعه روابط با همسایگان بود.
او در آن دیدار پنج قرارداد همکاری با ترکمنستان امضا کرد.
اشرف‌غنی، همچنین ۲۳ حوت، برای بار سوم طی کمتر از شش ماه به عربستان سعودی رفت. او پیشتر یکبار به منظور سفر حج و بار دیگر در تشییع پیکر پادشاه درگذشته آن کشور، راهی ریاض شده بود.
همزمان با این سفر، داکتر عبدالله؛ رییس اجرایی، راهی هند شده بود؛ تا در یک نشست که از سوی روزنامه ایندیا تودی برگزار شده بود شرکت و سخنرانی کند.
او سپس با مقام های هندی نیز دیدار و گفتگو کرد.
با این حساب، شش ماهه دوم سال ۹۳ سالی پرکار برای دستگاه دیپلماسی افغانستان بود و یکی از مهم ترین دستاوردهای این دوره، تقویت بی سابقه رابطه با کشورهای همسایه و منطقه محسوب می شود.
هرچند بی اعتنایی و کم توجهی ملموس رییس جمهور به دوستان استراتژيک و دیرینه افغانستان در میان کشورهای همسایه و منطقه، نگرانی شماری از ناظران را در پی داشته است.
