سازمان ملل می گوید خشونت علیه زنان اشکال نوظهوری پیدا کرده و اینترنت به فضای تازه ای برای خشونت علیه زنان تبدیل شده است.
این سازمان در گزارش خود که همزمان با نشست کمیسیون جایگاه زن در نیویارک منتشر شده می گوید:"در شرایطی که گروه‌هایی از زنان تلاش می‌کنند خشونت علیه زنان بر اساس قانون جرم تلقی شود و تجاوز جنسی از سوی همسران هنوز در بسیاری از کشور‌ها مجاز است، خشونت در فضای مجازی هم رواج پیدا کرده از جمله زنان در توییتر تهدید به تجاوز می شوند."
سازمان ملل اعلام کرده میزان خشونت علیه زنان به طرز نگران کننده‌ای بسیار بالاست.
گزارش سازمان ملل نشان می‌دهد که اگرچه وضع زنان در زمینه بهداشت و آموزش بهتر شده؛ اما هنوز خشونت علیه آنها ادامه دارد.
گزارش سازمان ملل می‌گوید ۳۵ درصد زنان جهان یعنی بیشتر از یک سوم آنها در زندگی شان خشونت فیزیکی، جنسی یا هر دو را تجربه کرده اند.
این گزارش سازمان ملل متحد پرده از واقعیت تکان دهنده ای در زمینه خشونت علیه زنان برمی دارد؛ واقعیتی که اگر به دقت به آن نگاه شود به آسانی قابل درک است که چه گروه ها و کشورهایی و چگونه اینترنت و تکنولوژی های ارتباطی را به دستمایه ای برای خشونت علیه زنان تبدیل کرده اند.
اینکه زنان در توییتر تهدید به تجاوز می شوند، از نظر سازمان ملل متحد، نوعی خشونت علیه زنان در فضای مجازی ارزیابی شده است و بدون شک، این در جای خود نوعی خشونت علیه زنان محسوب می شود؛ اما از آنجا که هر تهدیدی لزوما به اجرای عملی آن، منجر نمی شود؛ بنابراین، این خشونت به اندازه دیگر موارد خشونت علیه زنان که با استفاده از اینترنت و تکنولوژي مدرن صورت می گیرد، نمی تواند دارای پیامدهای جدی باشد؛ مواردی که شاید حتی در گزارش سازمان ملل نیز نیامده و عمدا یا سهوا به آن توجهی صورت نگرفته است.
به عنوان نمونه، یکی از مواردی که به خشونت علیه زنان در فضای مجازی و با استفاده از اینترنت و سایر تکنولوژی های صوتی و تصویری نمایشی- ارتباطی کمک کرده است، فروکاستن شأن و جایگاه انسانی زن به مثابه اشیاء و ابزارهای قابل داد و ستد به منظور کام طلبی و بهره جویی جنسی ثروتمندان عیاش و شهوتران است.
در گزارش سازمان ملل از به بردگی جنسی کشاندن زنان توسط گروه داعش در عراق، به عنوان نمونه ای از تشدید خشونت ها علیه زنان در زمان ما نام برده شده است. داعش البته به مردان نیز کمتر از زنان ظلم نکرده است؛ زیرا همان خانواده هایی که زنان شان به بردگی جنسی داعش وادار شده اند، مردان شان با مخوف ترین شیوه های ممکن، به صورت دسته جمعی کشته شده اند و اگر روزی پرده ها برافتند و رازهای سر به مهر آشکار شوند، روشن خواهد شد که میزان جنایات و خشونت های این گروه وحشی و حامیان وحشی تر آن در حق نوع انسان- اعم از زن و مرد- چه اندازه بوده است.
اما بردگی جنسی تنها محدود به داعش نیست. سال ها پیش از آنکه عوامل نظام بین المللی سلطه، گروه سیاه داعش را برای پیشبرد اهداف خود و به منظور بدنامی اسلام و ریختن خون مسلمانان و ویرانی شهرها و آوارگی زنان و مردان مسلمان به وجود آورد، استفاده از زنان به کمک تکنولوژی های مدرن از جمله صنعت فلم و سینما و اینترنت و شبکه های ارتباطی برای بردگی جنسی، یک امر معمول و پذیرفته شده بوده است.
طنز تلخی که در این زمینه وجود دارد این است که سازمان های حقوق بشری خارجی، کشورهای مسلمان و جوامع اسلامی را متهم به برخورد و نگاه ابزارانگارانه با زنان می کنند و می گویند زن در نظام اجتماعی کشورهای به اصطلاح جهان سوم، شی و ابزاری در عرض سایر ابزارهای قابل مالکیت و داد و ستد است و نه فراتر از آن. این در حالی است که بدون رد این پندار می توان گفت که این نگاه، مستنبط از متون دینی و نظام اعتقادی اسلام نه؛ بلکه معلول غلبه سنت های ناروای اجتماعی و تاریخی بر دستورات دینی است.
با این حال، این امر، نباید سبب شود که از خشونتی که در دنیای مدرن بر زن روا داشته می شود غفلت کرد.
زن در غرب و نظام ارزشی غربی حتی «جنس دوم» هم نیست؛ زیرا اینترنت، سینما و تجارت، این طیف عزیز انسانی را به ابزاری برای کامجویی، لذت طلبی و تقویت جاذبه های تجاری و ثروت اندوزانه تبدیل کرده است؛ بنابراین، در غرب هم زن یک کالا و ابزار است نه بیشتر و این خود، خشونتی آشکار و توهینی زننده به مقام و جوهر انسانی زن است.
این سازمان در گزارش خود که همزمان با نشست کمیسیون جایگاه زن در نیویارک منتشر شده می گوید:"در شرایطی که گروه‌هایی از زنان تلاش می‌کنند خشونت علیه زنان بر اساس قانون جرم تلقی شود و تجاوز جنسی از سوی همسران هنوز در بسیاری از کشور‌ها مجاز است، خشونت در فضای مجازی هم رواج پیدا کرده از جمله زنان در توییتر تهدید به تجاوز می شوند."
سازمان ملل اعلام کرده میزان خشونت علیه زنان به طرز نگران کننده‌ای بسیار بالاست.
گزارش سازمان ملل نشان می‌دهد که اگرچه وضع زنان در زمینه بهداشت و آموزش بهتر شده؛ اما هنوز خشونت علیه آنها ادامه دارد.
گزارش سازمان ملل می‌گوید ۳۵ درصد زنان جهان یعنی بیشتر از یک سوم آنها در زندگی شان خشونت فیزیکی، جنسی یا هر دو را تجربه کرده اند.
این گزارش سازمان ملل متحد پرده از واقعیت تکان دهنده ای در زمینه خشونت علیه زنان برمی دارد؛ واقعیتی که اگر به دقت به آن نگاه شود به آسانی قابل درک است که چه گروه ها و کشورهایی و چگونه اینترنت و تکنولوژی های ارتباطی را به دستمایه ای برای خشونت علیه زنان تبدیل کرده اند.
اینکه زنان در توییتر تهدید به تجاوز می شوند، از نظر سازمان ملل متحد، نوعی خشونت علیه زنان در فضای مجازی ارزیابی شده است و بدون شک، این در جای خود نوعی خشونت علیه زنان محسوب می شود؛ اما از آنجا که هر تهدیدی لزوما به اجرای عملی آن، منجر نمی شود؛ بنابراین، این خشونت به اندازه دیگر موارد خشونت علیه زنان که با استفاده از اینترنت و تکنولوژي مدرن صورت می گیرد، نمی تواند دارای پیامدهای جدی باشد؛ مواردی که شاید حتی در گزارش سازمان ملل نیز نیامده و عمدا یا سهوا به آن توجهی صورت نگرفته است.
به عنوان نمونه، یکی از مواردی که به خشونت علیه زنان در فضای مجازی و با استفاده از اینترنت و سایر تکنولوژی های صوتی و تصویری نمایشی- ارتباطی کمک کرده است، فروکاستن شأن و جایگاه انسانی زن به مثابه اشیاء و ابزارهای قابل داد و ستد به منظور کام طلبی و بهره جویی جنسی ثروتمندان عیاش و شهوتران است.
در گزارش سازمان ملل از به بردگی جنسی کشاندن زنان توسط گروه داعش در عراق، به عنوان نمونه ای از تشدید خشونت ها علیه زنان در زمان ما نام برده شده است. داعش البته به مردان نیز کمتر از زنان ظلم نکرده است؛ زیرا همان خانواده هایی که زنان شان به بردگی جنسی داعش وادار شده اند، مردان شان با مخوف ترین شیوه های ممکن، به صورت دسته جمعی کشته شده اند و اگر روزی پرده ها برافتند و رازهای سر به مهر آشکار شوند، روشن خواهد شد که میزان جنایات و خشونت های این گروه وحشی و حامیان وحشی تر آن در حق نوع انسان- اعم از زن و مرد- چه اندازه بوده است.
اما بردگی جنسی تنها محدود به داعش نیست. سال ها پیش از آنکه عوامل نظام بین المللی سلطه، گروه سیاه داعش را برای پیشبرد اهداف خود و به منظور بدنامی اسلام و ریختن خون مسلمانان و ویرانی شهرها و آوارگی زنان و مردان مسلمان به وجود آورد، استفاده از زنان به کمک تکنولوژی های مدرن از جمله صنعت فلم و سینما و اینترنت و شبکه های ارتباطی برای بردگی جنسی، یک امر معمول و پذیرفته شده بوده است.
طنز تلخی که در این زمینه وجود دارد این است که سازمان های حقوق بشری خارجی، کشورهای مسلمان و جوامع اسلامی را متهم به برخورد و نگاه ابزارانگارانه با زنان می کنند و می گویند زن در نظام اجتماعی کشورهای به اصطلاح جهان سوم، شی و ابزاری در عرض سایر ابزارهای قابل مالکیت و داد و ستد است و نه فراتر از آن. این در حالی است که بدون رد این پندار می توان گفت که این نگاه، مستنبط از متون دینی و نظام اعتقادی اسلام نه؛ بلکه معلول غلبه سنت های ناروای اجتماعی و تاریخی بر دستورات دینی است.
با این حال، این امر، نباید سبب شود که از خشونتی که در دنیای مدرن بر زن روا داشته می شود غفلت کرد.
زن در غرب و نظام ارزشی غربی حتی «جنس دوم» هم نیست؛ زیرا اینترنت، سینما و تجارت، این طیف عزیز انسانی را به ابزاری برای کامجویی، لذت طلبی و تقویت جاذبه های تجاری و ثروت اندوزانه تبدیل کرده است؛ بنابراین، در غرب هم زن یک کالا و ابزار است نه بیشتر و این خود، خشونتی آشکار و توهینی زننده به مقام و جوهر انسانی زن است.
