اشرف غنی؛ رئیس جمهور در دیدار با اشتون کارتر؛ وزیر دفاع امریکا در کابل در مورد گسترش روابط دوجانبه در عرصه های مختلف به خصوص تقویت نیروهای امنیتی، مبارزه با تروریزم و مسایل منطقه ای گفتگو کرد.
سپس رئیس جمهور غنی و آقای اشتون کارتر در یک کنفرانس مشترک خبری حضور یافتند و در مورد نتایج صحبت های شان به رسانه ها معلومات دادند.
آقای غنی گفت: ما با کمال موفقیت مرحله انتقال مسؤولیت های امنیتی از نیروهای بین المللی به نیروهای افغان را تکمیل کرده ایم و نیروهای امریکایی امروز ماموریت جنگی ندارند و مرحله جدید همکاری های ما آغاز شده است که آموزش، تجهیز و تقویت قوای امنیتی افغانستان، هدف اساسی آن است.
وی گفت:«ما با خطرات جدید هم مواجه هستیم و تروریزم به حیث یک پدیده هم ما و هم شما را تهدید می کند و این ضرورت به همکاری کوتاه مدت، میان مدت و درازمدت دارد و باید خاطرنشان کرد که هدف اساسی ما ایجاد شرایط صلح، ثبات و رفاه می باشد.»
کارشناسان می گویند که نخستین سفر خارجی وزیر دفاع جدید امریکا به افغانستان، نشان دهنده آن است که امریکا به افغانستان نگاهی راهبردی دارد و این نگاه لزوما به معنای آن نیست که امریکا در مأموریت افغانستان موفق شده است.
از سخنان اشتون کارتر؛ وزیر دفاع تازه ایالات متحده نیز مشخص بود که او معتقد به پیروزی امریکا در افغانستان نیست؛ زیرا بارها تاکید کرد که او در پی یافتن راه هایی برای دستیابی به موفقیت پایدار است.
از سوی دیگر، موضع گیری های آقای غنی؛ رییس جمهور نیز ابعاد دوگانه ای داشت.
او از یکسو با خوش بینی همیشگی اش تاکید کرد که فصل تازه رابطه میان افغانستان و ایالات متحده آغاز شده است و در توضیح این موضوع افزود که این فصل رابطه شامل ابعاد و زمینه های گوناگون از جمله تقویت و تجهیز نیروهای امنیتی است و از جانب دیگر، سعی کرد توجه مقام امریکایی را به نگرانی هایی جلب کند که در خصوص خطرهای تازه تروریستی در کشور وجود دارد.
آقای غنی به این ترتیب، تلاش کرد به امریکایی ها این پیام را منتقل کند که کار آنها هنوز در افغانستان تمام نشده است؛ زیرا خطرهای تازه ای در حال سر برآوردن است؛ خطرهایی که به باور آقای غنی، تهدیدهای مشترک را متوجه امریکا و افغانستان می کند.
ظاهرا اشاره آقای غنی به گزارش های حاکی از ظهور داعش در افغانستان بود. او پیشتر نیز در نشست امنیتی مونیخ، این امر را یک چالش امنیتی جهانی توصیف کرده و نسبت به سهل انگاری کشورها در مبارزه کند با آن، انتقاد کرده بود.
این در حالی بود که وزیر دفاع تازه امریکا در توصیف حضور نیروهای تروریستی داعش در افغانستان گفت که شمار آنها اندک است و به این ترتیب، خطر ظهور داعش در افغانستان را کم اهمیت جلوه داد.
در همین حال، کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که که موضع گیری های سیاسی نمی تواند موجب تغییر در وضعیت جاری واقعی در عرصه امنیتی کشور شود.
اینکه رییس جمهور عقیده دارد که فصل تازه رابطه و همکاری افغانستان و امریکا آغاز شده است، شاید از نظر دیپلماتیک یک خوش بینی مثبت تلقی شود؛ اما آنچه در عمل وجود دارد این است که این فصل به اصطلاح جدید رابطه، لزوما واقعیت های میدانی موجود در عرصه امنیت کشور را دگرگون نمی کند.
یکی از واقعیت ها این است که امریکا دیگر تمایلی به مشارکت در جنگ با تروریزم در افغانستان ندارد و دلیل کم اهمیت جلوه دادن خطر ظهور داعش در کشور از سوی اشتون کارتر نیز همین امر بود.
امریکا به جای مشارکت بیشتر در مبارزه با تروریزم، به کاهش قابل توجه نیروهای نظامی اش و در نهایت، خروج زودهنگام آنها فکر می کند؛ چیزی که در واقع مراد منظور مقام های افغانستان به ویژه شخص اشرف غنی را برآورده نمی کند.
از سوی دیگر، تاکنون و به رغم امضای پیمان امنیتی میان دو کشور، هنوز خبری از افزایش کمک های نظامی و تسلیحاتی ایالات متحده به نیروهای امنیتی کشور وجود ندارد؛ چیزی که با پایان ماموریت رزمی نیروهای خارجی و بر عهده گرفتن این مسؤولیت توسط نیروهای امنیتی داخلی، نیاز مبرم و حیاتی این نیروها محسوب می شود.
نیروهای امنیتی، هنوز به سلاح های سنگین و تجهیزات مدرن و پیشرفته دسترسی ندارند و بازوی جنگی نیروی هوایی کشور نیز غیر فعال است.
با این حساب، فصل جدید رابطه میان دو کشور، اگر واقعا شکل گرفته باشد در همین جاها باید قابل احصا و محاسبه و سنجش باشد؛ نه صرفا در تعارفات بی هزینه و بی پیامد دیپلماتیک.
سپس رئیس جمهور غنی و آقای اشتون کارتر در یک کنفرانس مشترک خبری حضور یافتند و در مورد نتایج صحبت های شان به رسانه ها معلومات دادند.
آقای غنی گفت: ما با کمال موفقیت مرحله انتقال مسؤولیت های امنیتی از نیروهای بین المللی به نیروهای افغان را تکمیل کرده ایم و نیروهای امریکایی امروز ماموریت جنگی ندارند و مرحله جدید همکاری های ما آغاز شده است که آموزش، تجهیز و تقویت قوای امنیتی افغانستان، هدف اساسی آن است.
وی گفت:«ما با خطرات جدید هم مواجه هستیم و تروریزم به حیث یک پدیده هم ما و هم شما را تهدید می کند و این ضرورت به همکاری کوتاه مدت، میان مدت و درازمدت دارد و باید خاطرنشان کرد که هدف اساسی ما ایجاد شرایط صلح، ثبات و رفاه می باشد.»
کارشناسان می گویند که نخستین سفر خارجی وزیر دفاع جدید امریکا به افغانستان، نشان دهنده آن است که امریکا به افغانستان نگاهی راهبردی دارد و این نگاه لزوما به معنای آن نیست که امریکا در مأموریت افغانستان موفق شده است.
از سخنان اشتون کارتر؛ وزیر دفاع تازه ایالات متحده نیز مشخص بود که او معتقد به پیروزی امریکا در افغانستان نیست؛ زیرا بارها تاکید کرد که او در پی یافتن راه هایی برای دستیابی به موفقیت پایدار است.
از سوی دیگر، موضع گیری های آقای غنی؛ رییس جمهور نیز ابعاد دوگانه ای داشت.
او از یکسو با خوش بینی همیشگی اش تاکید کرد که فصل تازه رابطه میان افغانستان و ایالات متحده آغاز شده است و در توضیح این موضوع افزود که این فصل رابطه شامل ابعاد و زمینه های گوناگون از جمله تقویت و تجهیز نیروهای امنیتی است و از جانب دیگر، سعی کرد توجه مقام امریکایی را به نگرانی هایی جلب کند که در خصوص خطرهای تازه تروریستی در کشور وجود دارد.
آقای غنی به این ترتیب، تلاش کرد به امریکایی ها این پیام را منتقل کند که کار آنها هنوز در افغانستان تمام نشده است؛ زیرا خطرهای تازه ای در حال سر برآوردن است؛ خطرهایی که به باور آقای غنی، تهدیدهای مشترک را متوجه امریکا و افغانستان می کند.
ظاهرا اشاره آقای غنی به گزارش های حاکی از ظهور داعش در افغانستان بود. او پیشتر نیز در نشست امنیتی مونیخ، این امر را یک چالش امنیتی جهانی توصیف کرده و نسبت به سهل انگاری کشورها در مبارزه کند با آن، انتقاد کرده بود.
این در حالی بود که وزیر دفاع تازه امریکا در توصیف حضور نیروهای تروریستی داعش در افغانستان گفت که شمار آنها اندک است و به این ترتیب، خطر ظهور داعش در افغانستان را کم اهمیت جلوه داد.
در همین حال، کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که که موضع گیری های سیاسی نمی تواند موجب تغییر در وضعیت جاری واقعی در عرصه امنیتی کشور شود.
اینکه رییس جمهور عقیده دارد که فصل تازه رابطه و همکاری افغانستان و امریکا آغاز شده است، شاید از نظر دیپلماتیک یک خوش بینی مثبت تلقی شود؛ اما آنچه در عمل وجود دارد این است که این فصل به اصطلاح جدید رابطه، لزوما واقعیت های میدانی موجود در عرصه امنیت کشور را دگرگون نمی کند.
یکی از واقعیت ها این است که امریکا دیگر تمایلی به مشارکت در جنگ با تروریزم در افغانستان ندارد و دلیل کم اهمیت جلوه دادن خطر ظهور داعش در کشور از سوی اشتون کارتر نیز همین امر بود.
امریکا به جای مشارکت بیشتر در مبارزه با تروریزم، به کاهش قابل توجه نیروهای نظامی اش و در نهایت، خروج زودهنگام آنها فکر می کند؛ چیزی که در واقع مراد منظور مقام های افغانستان به ویژه شخص اشرف غنی را برآورده نمی کند.
از سوی دیگر، تاکنون و به رغم امضای پیمان امنیتی میان دو کشور، هنوز خبری از افزایش کمک های نظامی و تسلیحاتی ایالات متحده به نیروهای امنیتی کشور وجود ندارد؛ چیزی که با پایان ماموریت رزمی نیروهای خارجی و بر عهده گرفتن این مسؤولیت توسط نیروهای امنیتی داخلی، نیاز مبرم و حیاتی این نیروها محسوب می شود.
نیروهای امنیتی، هنوز به سلاح های سنگین و تجهیزات مدرن و پیشرفته دسترسی ندارند و بازوی جنگی نیروی هوایی کشور نیز غیر فعال است.
با این حساب، فصل جدید رابطه میان دو کشور، اگر واقعا شکل گرفته باشد در همین جاها باید قابل احصا و محاسبه و سنجش باشد؛ نه صرفا در تعارفات بی هزینه و بی پیامد دیپلماتیک.
