جنرال مرادعلی مراد؛ فرمانده نیروهای زمینی اردوی ملی می‌گوید که اگر اوباما فکر می‌کند که با طالبان و ملاعمر جنگی ندارد، در مقابل مردم امریکا پاسخگو است؛ زیرا بیش از یک دهه در افغانستان با آنان جنگیده است.
او این مطلب را در حالی ابراز کرد که برخی سناتوران، به موضع امریکا مبنی بر عدم ادامه جنگ با طالبان اعتراض کردند.
جان کربی؛ سخنگوی وزارت دفاع امریکا اخیرا گفت:"اینکه فردی عضو گروه طالبان باشد، به تنهایی باعث نمی‌شود که امریکا علیه او دست به عملیات بزند."
جنرال مراد همچنن به مساله دانگام اشاره کرد و افزود، مشکل دانگام در یکی دو روز آتی حل خواهد شد.
او همچنین از وجود مشکلات در انتقال اجساد شهدا خبر داد و گفت که هم‌اکنون تعدادی شهید در دانگام داریم که برای انتقال آن‌ها با مشکل مواجه هستیم.
او همچنین افزود:«آماده‌ایم تا آخرین توانایی خود را برای حل مشکلات به کار ببندیم؛ اما مشکل ما نداشتن تجهیزات در حمایت هوایی است.»
این اظهارات فرمانده نیروی زمینی اردوی ملی نشان دهنده چند حقیقت آشکار است؛ یکی اینکه برای وزارت دفاع، مساله عدم تعقیب نیروهای طالبان از سوی امریکا، کاملا قابل توجیه و پذیرفتنی است و در این خصوص، هیچ انتظاری از امریکا وجود ندارد.
نکته دوم این است که وضعیت در دانگام کماکان پیچیده است و مقام های امنیتی امیدوار اند ظرف روزهای آینده این جنگ پایان یابد؛ هرچند هنوز جنگ به شدت جریان دارد و نیروهای امنیتی نه تنها از حمایت نیرومند قوای هوایی برخوردار نیستند؛ بلکه حتی در انتقال اجساد شهدا از دانگام نیز با مشکل مواجه هستند که این مشکل نیز ریشه در نبود یک پشتوانه هوایی قدرتمند دارد.
با این حال، کارشناسان می گویند که آنچه از سوی امریکا در زمینه عدم ادامه جنگ با طالبان مطرح شده، ممکن است برای مقام های وزارت دفاع کشور، قابل توجیه باشد و نیز این امکان وجود دارد که باراک اوباما واقعا به دلیل پاسخگو بودن در قبال مردم آن کشور، ناگزیر به اتخاذ چنین موضعی شده باشد؛ اما این هرگز برای مردم افغانستان قابل توجیه نیست.
امریکا متحد امنیتی افغانستان است و براساس پیمان نامه هایی که با کابل امضا کرده، وظیفه دارد که از افغانستان در برابر تهدیدهای ترویستی و حملات خارجی حمایت کند.
از سوی دیگر، تا زمانی که طالبان از نظر دولت مرکزی افغانستان یک گروه مسلح غیر قانونی است، امریکا نیز در چارچوب همین سیاست، وظیفه دارد در برابر آن، از مردم، دولت و نیروهای امنیتی افغانستان، حمایت و دفاع کند.
اینکه طالبان حتما باید خطری مستقیم را متوجه امنیت امریکا کنند؛ تا از جانب نیروهای امریکایی تحت تعقیب و هدف قرار گیرند، دلیل موجه و قابل قبولی نیست؛ زیرا در آن صورت امضای پیمان های امنیتی و راهبردی با امریکا معنای خود را از دست می دهد و از سوی دیگر، امنیت امریکا از امنیت افغانستان، منفک و مجزا فرض می شود؛ بنابراین، نیروهای امریکایی مستقر در افغانستان نیز دلیلی برای حضور نخواهند داشت و برای تامین امنیت امریکا می بایست در خاک ایالات متحده مستقر شوند.
طالبان همه روزه در افغانستان آدم می کشند، بمب گذاری می کنند و حملات خونین و مرگبار راه اندازی می کنند؛ پس چگونه امریکا نمی خواهد آن گروه را آماج قرار دهد؟
از جانب دیگر، وقتی امریکا با طالبان نمی جنگد، معنای دیگر آن این است که مسئولیتی را در جنگ نیروهای امنیتی افغانستان با این گروه نیز بر عهده نمی گیرد.
نمونه بارز آن، جنگ جاری در دانگام کنر است. فرمانده نیروی زمینی اردوی ملی، همزمان با آنکه از موضع امریکا در قبال طالبان، دفاع می کند، تاکید می کند که این نیروها نیاز به حمایت هوایی دارد و در انتقال اجساد شهدا با مشکل روبرو هستند.
این در حالی است که امریکا تاکنون به این جنگ ورود نکرده و این نشان می دهد که این موضع امریکا از هم اکنون اجرا می شود؛ بنابراین، دلیل عدم تجهیز و تقویت نیروهای زمینی و هوایی افغانستان از سوی امریکا در برابر طالبان نیز مشخص است. امریکا، طالبان را دشمن خود نمی داند و امنیت افغانستان نیز هیچ ربطی به امنیت امریکا ندارد!
فرمانده نیروی زمینی اردوی ملی، وقتی از این رویکرد امریکا دفاع و آن را توجیه می کند، برای مشکلاتی که امروزه نیروهای مسلح کشور در دانگام گرفتار آن هستند نیز باید توجیهی پیدا کند؛ توجیهی که لزوما سیاست امریکا در برابر نیروهای امنیتی افغانستان را به چالش نکشد!
او این مطلب را در حالی ابراز کرد که برخی سناتوران، به موضع امریکا مبنی بر عدم ادامه جنگ با طالبان اعتراض کردند.
جان کربی؛ سخنگوی وزارت دفاع امریکا اخیرا گفت:"اینکه فردی عضو گروه طالبان باشد، به تنهایی باعث نمی‌شود که امریکا علیه او دست به عملیات بزند."
جنرال مراد همچنن به مساله دانگام اشاره کرد و افزود، مشکل دانگام در یکی دو روز آتی حل خواهد شد.
او همچنین از وجود مشکلات در انتقال اجساد شهدا خبر داد و گفت که هم‌اکنون تعدادی شهید در دانگام داریم که برای انتقال آن‌ها با مشکل مواجه هستیم.
او همچنین افزود:«آماده‌ایم تا آخرین توانایی خود را برای حل مشکلات به کار ببندیم؛ اما مشکل ما نداشتن تجهیزات در حمایت هوایی است.»
این اظهارات فرمانده نیروی زمینی اردوی ملی نشان دهنده چند حقیقت آشکار است؛ یکی اینکه برای وزارت دفاع، مساله عدم تعقیب نیروهای طالبان از سوی امریکا، کاملا قابل توجیه و پذیرفتنی است و در این خصوص، هیچ انتظاری از امریکا وجود ندارد.
نکته دوم این است که وضعیت در دانگام کماکان پیچیده است و مقام های امنیتی امیدوار اند ظرف روزهای آینده این جنگ پایان یابد؛ هرچند هنوز جنگ به شدت جریان دارد و نیروهای امنیتی نه تنها از حمایت نیرومند قوای هوایی برخوردار نیستند؛ بلکه حتی در انتقال اجساد شهدا از دانگام نیز با مشکل مواجه هستند که این مشکل نیز ریشه در نبود یک پشتوانه هوایی قدرتمند دارد.
با این حال، کارشناسان می گویند که آنچه از سوی امریکا در زمینه عدم ادامه جنگ با طالبان مطرح شده، ممکن است برای مقام های وزارت دفاع کشور، قابل توجیه باشد و نیز این امکان وجود دارد که باراک اوباما واقعا به دلیل پاسخگو بودن در قبال مردم آن کشور، ناگزیر به اتخاذ چنین موضعی شده باشد؛ اما این هرگز برای مردم افغانستان قابل توجیه نیست.
امریکا متحد امنیتی افغانستان است و براساس پیمان نامه هایی که با کابل امضا کرده، وظیفه دارد که از افغانستان در برابر تهدیدهای ترویستی و حملات خارجی حمایت کند.
از سوی دیگر، تا زمانی که طالبان از نظر دولت مرکزی افغانستان یک گروه مسلح غیر قانونی است، امریکا نیز در چارچوب همین سیاست، وظیفه دارد در برابر آن، از مردم، دولت و نیروهای امنیتی افغانستان، حمایت و دفاع کند.
اینکه طالبان حتما باید خطری مستقیم را متوجه امنیت امریکا کنند؛ تا از جانب نیروهای امریکایی تحت تعقیب و هدف قرار گیرند، دلیل موجه و قابل قبولی نیست؛ زیرا در آن صورت امضای پیمان های امنیتی و راهبردی با امریکا معنای خود را از دست می دهد و از سوی دیگر، امنیت امریکا از امنیت افغانستان، منفک و مجزا فرض می شود؛ بنابراین، نیروهای امریکایی مستقر در افغانستان نیز دلیلی برای حضور نخواهند داشت و برای تامین امنیت امریکا می بایست در خاک ایالات متحده مستقر شوند.
طالبان همه روزه در افغانستان آدم می کشند، بمب گذاری می کنند و حملات خونین و مرگبار راه اندازی می کنند؛ پس چگونه امریکا نمی خواهد آن گروه را آماج قرار دهد؟
از جانب دیگر، وقتی امریکا با طالبان نمی جنگد، معنای دیگر آن این است که مسئولیتی را در جنگ نیروهای امنیتی افغانستان با این گروه نیز بر عهده نمی گیرد.
نمونه بارز آن، جنگ جاری در دانگام کنر است. فرمانده نیروی زمینی اردوی ملی، همزمان با آنکه از موضع امریکا در قبال طالبان، دفاع می کند، تاکید می کند که این نیروها نیاز به حمایت هوایی دارد و در انتقال اجساد شهدا با مشکل روبرو هستند.
این در حالی است که امریکا تاکنون به این جنگ ورود نکرده و این نشان می دهد که این موضع امریکا از هم اکنون اجرا می شود؛ بنابراین، دلیل عدم تجهیز و تقویت نیروهای زمینی و هوایی افغانستان از سوی امریکا در برابر طالبان نیز مشخص است. امریکا، طالبان را دشمن خود نمی داند و امنیت افغانستان نیز هیچ ربطی به امنیت امریکا ندارد!
فرمانده نیروی زمینی اردوی ملی، وقتی از این رویکرد امریکا دفاع و آن را توجیه می کند، برای مشکلاتی که امروزه نیروهای مسلح کشور در دانگام گرفتار آن هستند نیز باید توجیهی پیدا کند؛ توجیهی که لزوما سیاست امریکا در برابر نیروهای امنیتی افغانستان را به چالش نکشد!
