مسئول نمایندگی مرکز فرهنگی اجتماعی تبیان در هرات در مراسمی که از سوی دفتر حضرت آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی در کابل برگزار شده بود، گفت که امامت ادامه خط نبوت است و امامان معصوم(ع) از اسرار غیبی عالم اطلاع دارند.
به گزارش خبرگزاری آوا، حجت الاسلام و المسلمین سید محمد هاشمی گفت که در زمان ما وجود مقدس حضرت امام زمان(عج) که مخزن اسرار الهی و سبب اتصال بین زمین و آسمان است از این مقام و مرتبه خدادادی برخوردار است.
او تاکید کرد که امامت بالاترین درجه از درجات نبوت است و در این رابطه دلایل فراوانی وجود دارد. یکی از آنها اینکه انبیای اولوالعزم کسانی هستند که هم نبی بوده اند و هم رسول و در عین حال امام نیز بوده اند.
هاشمی گفت که نکته مهم در این خصوص این است که انبیای اولوالعزم در آغاز راه صرفاً نبی و رسول بوده اند؛ اما در مسیر انجام وظایف الهی و بیرون آمدن موفقانه از آزمایشات الهی سرانجام در پایان نبوت به مقام و منصب امامت رسیده اند.
به گفته وی، بزرگترین سند در این زمینه آیه قرآن مجید است، خداوند در آیه ۱۲۴ سوره مبارکه بقره می گوید که بیازمود خداوند حضرت ابراهیم را به کلمات و بلاهای گوناگون و ابراهیم نیز همه را موفقانه سپری کرد و سپس به مقام امامت دست یافت.
حجت الاسلام هاشمی گفت: نکته مهم اینجاست که امتحانات الهی در پایان نبوت ابراهیم صورت گرفته است؛ به این معنی که حضرت ابراهیم وظایف و رسالت خود را انجام داده است؛ اما در پایان نبوت و در آخرین دوران عمر شریف یکبار دیگر در معرض سخت ترین و شدیدترین ابتلائات و آزمایش ها قرار می گیرد از افتادن در آتش نمرود؛ تا دستور ذبح فرزندش اسماعیل که خیلی سخت و دردناک است؛ اما در تمام این پیش آمدها ذره ای خلل در اراده او به وجود نیامد و همچنان تسلیم بود.
آتش به امر خداوند سرد و سلامت شد و ابراهیم در این آزمایش، جوهره شخصیت انسانی خود را به خوبی نشان داد.
به همینگونه در دستور ذبح فرزندش اسماعیل آنگاه که خداوند فرمان داد: ای ابراهیم فرزندت را قربانی کن، حضرت ابراهیم دست نگاه داشت و به فکر فرورفت که نکند این خواب از خواب های شیطانی باشد؛ اما بالاخره یقین پیدا کرد که دستور پروردگار است و سرانجام پدر و پسر تسلیم امر خداوند می شوند.
به گفته این عالم دینی، آخرین وصیت اسماعیل به پدرش این است که ای پدر هرگاه کارد را در گلویم گذاشتی چشمانت را ببند؛ تا مبادا احساسات پدری مانع از اجرای حکم خدا شود.
وی افزود که جالب اینجاست که حضرت ابراهیم کارد را با شدت تمام در گلوی جگرگوشه خود می مالد؛ اما کارد گلوی اسماعیل را نمی برد؛ زیرا مشیت خداوند این بار بر این قرار گرفته است که اسماعیل ذبح نشود.
هاشمی گفت که وقتی ابراهیم آخرین آزمون خداوند را پشت سر گذاشت خطاب از سوی پرودگار رسید که تو ای ابراهیم بر علاوه مقام نبوت، منصب امامت نیز به تو تفویض شد.ابراهیم از خداوند سؤال می کند آیا این مقام و منصب به ذریه من نیز می رسد؟ جواب می شنود: عهد من به ظالمان فرزندانت نمی رسد.
به گفته هاشمی از این آیه اجمالاً استفاده می شود که امامت بالاترین درجه نبوت است، به دلیل اینکه حضرت ابراهیم رسالات الهی را انجام داد و در پایان انجام وظایف الهی به مقام امامت رسید.و نتیجه دیگر اینکه امامت در ذریه حضرت ابراهیم قرار دارد و قرار خواهد داشت. نکته سوم اینکه عهد خداوند به ظالمین نمی رسد.از این آیه معلوم می شود که امامت عهد خداست و در افقی بالاتر از نبوت قرار دارد و به هرکس هم نمی رسد.
هاشمی گفت: اینجاست که وهابیت دائماً ایراد می گیرد و این شبهه را ایجاد می کند که شیعیان امامت را بالاتر از نبوت می دانند و علی را بالاتر از پیامبر می دانند.
در این خصوص باید گفت که امامان معصوم(ع) در درجه حتی بالاتر از انبیای اولوالعزم قرار دارند؛ به استثنای رسول اکرم که علاوه بر مقام نبوت عامه دارای مقام نوبت خاصه است که خاتمیت می باشد و این مقام در افق بالاتری قرار دارد.
به گفته وی، در این خصوص پیامبر اکرم(ص) نیز در آنجمله معروف خود گفته است: حسین از من است و من از حسینم. معنی حقیقی این جمله این است که زمانی که حضرت ابراهیم فرزندش اسماعیل را به قربانگاه برد و تیغ را بر گلوی او گذاشت؛ اما تیغ بران گلوی اسماعیل را نبرد، ندا از آسمان رسید که من این قربانی را فدای ذبح عظیم کردم که منظور از ذبح عظیم، حسین است که در سرزمین کربلا در راه خداوند قربانی می شود.
وی در اخیر گفت که عمق کلام پیامبر که گفت من از حسینم این است که اگر حسین و فداکاری های او در کربلا نبود خط نبوت ادامه پیدا نمی کرد و زحمات ۱۳ ساله پیامبر هدر می رفت؛ لذا پیامبر(ص) حسین را از خود و خود را از حسین می داند.
به گزارش خبرگزاری آوا، حجت الاسلام و المسلمین سید محمد هاشمی گفت که در زمان ما وجود مقدس حضرت امام زمان(عج) که مخزن اسرار الهی و سبب اتصال بین زمین و آسمان است از این مقام و مرتبه خدادادی برخوردار است.
او تاکید کرد که امامت بالاترین درجه از درجات نبوت است و در این رابطه دلایل فراوانی وجود دارد. یکی از آنها اینکه انبیای اولوالعزم کسانی هستند که هم نبی بوده اند و هم رسول و در عین حال امام نیز بوده اند.
هاشمی گفت که نکته مهم در این خصوص این است که انبیای اولوالعزم در آغاز راه صرفاً نبی و رسول بوده اند؛ اما در مسیر انجام وظایف الهی و بیرون آمدن موفقانه از آزمایشات الهی سرانجام در پایان نبوت به مقام و منصب امامت رسیده اند.
به گفته وی، بزرگترین سند در این زمینه آیه قرآن مجید است، خداوند در آیه ۱۲۴ سوره مبارکه بقره می گوید که بیازمود خداوند حضرت ابراهیم را به کلمات و بلاهای گوناگون و ابراهیم نیز همه را موفقانه سپری کرد و سپس به مقام امامت دست یافت.
حجت الاسلام هاشمی گفت: نکته مهم اینجاست که امتحانات الهی در پایان نبوت ابراهیم صورت گرفته است؛ به این معنی که حضرت ابراهیم وظایف و رسالت خود را انجام داده است؛ اما در پایان نبوت و در آخرین دوران عمر شریف یکبار دیگر در معرض سخت ترین و شدیدترین ابتلائات و آزمایش ها قرار می گیرد از افتادن در آتش نمرود؛ تا دستور ذبح فرزندش اسماعیل که خیلی سخت و دردناک است؛ اما در تمام این پیش آمدها ذره ای خلل در اراده او به وجود نیامد و همچنان تسلیم بود.
آتش به امر خداوند سرد و سلامت شد و ابراهیم در این آزمایش، جوهره شخصیت انسانی خود را به خوبی نشان داد.
به همینگونه در دستور ذبح فرزندش اسماعیل آنگاه که خداوند فرمان داد: ای ابراهیم فرزندت را قربانی کن، حضرت ابراهیم دست نگاه داشت و به فکر فرورفت که نکند این خواب از خواب های شیطانی باشد؛ اما بالاخره یقین پیدا کرد که دستور پروردگار است و سرانجام پدر و پسر تسلیم امر خداوند می شوند.
به گفته این عالم دینی، آخرین وصیت اسماعیل به پدرش این است که ای پدر هرگاه کارد را در گلویم گذاشتی چشمانت را ببند؛ تا مبادا احساسات پدری مانع از اجرای حکم خدا شود.
وی افزود که جالب اینجاست که حضرت ابراهیم کارد را با شدت تمام در گلوی جگرگوشه خود می مالد؛ اما کارد گلوی اسماعیل را نمی برد؛ زیرا مشیت خداوند این بار بر این قرار گرفته است که اسماعیل ذبح نشود.
هاشمی گفت که وقتی ابراهیم آخرین آزمون خداوند را پشت سر گذاشت خطاب از سوی پرودگار رسید که تو ای ابراهیم بر علاوه مقام نبوت، منصب امامت نیز به تو تفویض شد.ابراهیم از خداوند سؤال می کند آیا این مقام و منصب به ذریه من نیز می رسد؟ جواب می شنود: عهد من به ظالمان فرزندانت نمی رسد.
به گفته هاشمی از این آیه اجمالاً استفاده می شود که امامت بالاترین درجه نبوت است، به دلیل اینکه حضرت ابراهیم رسالات الهی را انجام داد و در پایان انجام وظایف الهی به مقام امامت رسید.و نتیجه دیگر اینکه امامت در ذریه حضرت ابراهیم قرار دارد و قرار خواهد داشت. نکته سوم اینکه عهد خداوند به ظالمین نمی رسد.از این آیه معلوم می شود که امامت عهد خداست و در افقی بالاتر از نبوت قرار دارد و به هرکس هم نمی رسد.
هاشمی گفت: اینجاست که وهابیت دائماً ایراد می گیرد و این شبهه را ایجاد می کند که شیعیان امامت را بالاتر از نبوت می دانند و علی را بالاتر از پیامبر می دانند.
در این خصوص باید گفت که امامان معصوم(ع) در درجه حتی بالاتر از انبیای اولوالعزم قرار دارند؛ به استثنای رسول اکرم که علاوه بر مقام نبوت عامه دارای مقام نوبت خاصه است که خاتمیت می باشد و این مقام در افق بالاتری قرار دارد.
به گفته وی، در این خصوص پیامبر اکرم(ص) نیز در آنجمله معروف خود گفته است: حسین از من است و من از حسینم. معنی حقیقی این جمله این است که زمانی که حضرت ابراهیم فرزندش اسماعیل را به قربانگاه برد و تیغ را بر گلوی او گذاشت؛ اما تیغ بران گلوی اسماعیل را نبرد، ندا از آسمان رسید که من این قربانی را فدای ذبح عظیم کردم که منظور از ذبح عظیم، حسین است که در سرزمین کربلا در راه خداوند قربانی می شود.
وی در اخیر گفت که عمق کلام پیامبر که گفت من از حسینم این است که اگر حسین و فداکاری های او در کربلا نبود خط نبوت ادامه پیدا نمی کرد و زحمات ۱۳ ساله پیامبر هدر می رفت؛ لذا پیامبر(ص) حسین را از خود و خود را از حسین می داند.
