تحقیقاتی که اخیرا در بریتانیا در مورد پنجصد مادر و طفل چهارساله آنها انجام شده، نشان می دهد که هر چه میزان فعالیت جسمی مادران بیشتر باشد، کودکان آنها نیز فعال‌تر خواهند بود.
این گزارش خاطر نشان می کند که تحرک و فعالیت جسمی اکثر مادران از میزانی که توصیه می شود، بسیار کمتر است.
به گزارش آوا، پژوهشگران دانشگاههای کمبریج و ساوت همپتون با بررسی و ثبت ضربان قلب این افراد، میزان فعالیت جسمی آنها را طی یک هفته اندازه گیری کردند.
این تحقیقات که در نشریه پزشکی "پدیاتریکس" (بهداشت کودکان) منتشر شده تاکید می کند که اقدامات مربوط به بهبود سلامت کودکان باید روی مادران متمرکز شود.
بنابر این تحقیقات، میزان تحرک جسمی کودکان صرفاً یک عامل طبیعی مربوط به سن آنها نیست بلکه والدین با دادن الگوهای سالم به خردسالان، مثل فعالیت جسمی و ورزشی در همان سنین کودکی، می توانند در سلامت و رشد مناسب آنها تاثیر مهمی داشته باشند.
در بخشی از این پژوهش بیش از ۵۵۰ کودک چهارساله و مادران آنها به مدت یک هفته دستگاههای مانیتور ضربان قلب و شتاب‌سنج پوشیده بودند. آنها در تمام مدت از جمله در زمان خواب و یا به هنگام انجام فعالیت های جسمی و ورزشی این وسایل را به تن داشتند.
به گزارش آوا به نقل از بی بی سی، کاترین هسکت یکی از پژوهشگران مرکز صحی کودک در دانشگاه لندن که در این تحقیقات شرکت داشته می گوید: اطلاعات جمع آوری شده نشان می دهد که بین میزان فعالیت جسمی مادران و فرزندان خردسال آنها، ارتباط مستقیم و مثبتی وجود دارد.
وی افزود:هر چه مادر فعال تر باشد، فرزندش نیز فعالیت جسمی بیشتری خواهد داشت. هر چند از روی این تحقیقات نمی توان میزان تاثیر جست و خیز کودکان بر روی مادران آنها را تشخیص داد ولی به احتمال زیاد فعالیت یکی از این دو، روی میزان فعالیت جسمی طرف دیگر تاثیر گذار است.
به گفته کاترین هسکت آمارهای این پژوهش نشان می دهد که به تناسب هر دقیقه فعالیت جسمی ملایم و یا شدید یک مادر به احتمال زیاد فرزند خردسال او ۱۰ درصد بیشتر در همان سطح از فعالیت شرکت خواهد کرد. به ازای هر دقیقه ای که مادر نشسته باشد کودکان نیز حدود ۰.۱۸ دقیقه آرام می نشیند. بنابر این هر ساعت از بی تحرکی و نشستن مادر به ۱۰.۸ دقیقه نشستن کودک منجر خواهد شد.
چنین تفاوت های جزیی ممکن است بدیهی و بی اهمیت به نظر بیایند اما به گفته کاترین هسکت، در یک دوره چند ماهه و یا چند ساله قابل توجه خواهد بود.
عواملی که روی میزان تحرک و فعالیت جسمی مادر تاثیر زیادی داشته شاغل و یا غیرشاغل بودن او و همچنین خواهر و یا برادر داشتن کودکان خردسال بود.
استر ون اسلویجس یکی دیگر از مسئولان این پژوهش از بخش تحقیقات مربوط به رژیم غذایی و تحرک جسمی در دانشگاه کمبریج می گوید: بین میزان تحرک مادرانی که در سن ۱۶ سالگی ترک تحصیل کرده اند با کودکان خردسال آنها به نسبت مادرانی که در سن ۱۸ سالگی ترک تحصیل کرده اند، ارتباط قوی تر وجود دارد.
این پژوهش تشخیص داده که میزان فعالیت جسمی زنان معمولا پس از مادر شدن کاهش یافته و به دوران قبل از بارداری و تولد فرزندشان بازنمی گردد. بنابر این کاهش و گاه فقدان فعالیت جسمی روی فرزندان خردسال آنها تاثیر می گذارد.
کاترین هسکت می افزاید: زوج هایی که به تازگی صاحب فرزند شده اند، گرفتاری و کارهای مختلفی دارند و فعالیت جسمی همیشه نمی تواند جزء اولویت های آنها باشد. ولی حتی افزودن حد کمی به فعالیت جسمی مادران روی سلامت خود آنها و کودکانشان تاثیر دارد.
کارهای ساده ای مثل پیاده روی و مقداری تحرک بیشتر در طول هر روز می تواند، بسیار مفید باشد.
این گزارش خاطر نشان می کند که تحرک و فعالیت جسمی اکثر مادران از میزانی که توصیه می شود، بسیار کمتر است.
به گزارش آوا، پژوهشگران دانشگاههای کمبریج و ساوت همپتون با بررسی و ثبت ضربان قلب این افراد، میزان فعالیت جسمی آنها را طی یک هفته اندازه گیری کردند.
این تحقیقات که در نشریه پزشکی "پدیاتریکس" (بهداشت کودکان) منتشر شده تاکید می کند که اقدامات مربوط به بهبود سلامت کودکان باید روی مادران متمرکز شود.
بنابر این تحقیقات، میزان تحرک جسمی کودکان صرفاً یک عامل طبیعی مربوط به سن آنها نیست بلکه والدین با دادن الگوهای سالم به خردسالان، مثل فعالیت جسمی و ورزشی در همان سنین کودکی، می توانند در سلامت و رشد مناسب آنها تاثیر مهمی داشته باشند.
در بخشی از این پژوهش بیش از ۵۵۰ کودک چهارساله و مادران آنها به مدت یک هفته دستگاههای مانیتور ضربان قلب و شتاب‌سنج پوشیده بودند. آنها در تمام مدت از جمله در زمان خواب و یا به هنگام انجام فعالیت های جسمی و ورزشی این وسایل را به تن داشتند.
به گزارش آوا به نقل از بی بی سی، کاترین هسکت یکی از پژوهشگران مرکز صحی کودک در دانشگاه لندن که در این تحقیقات شرکت داشته می گوید: اطلاعات جمع آوری شده نشان می دهد که بین میزان فعالیت جسمی مادران و فرزندان خردسال آنها، ارتباط مستقیم و مثبتی وجود دارد.
وی افزود:هر چه مادر فعال تر باشد، فرزندش نیز فعالیت جسمی بیشتری خواهد داشت. هر چند از روی این تحقیقات نمی توان میزان تاثیر جست و خیز کودکان بر روی مادران آنها را تشخیص داد ولی به احتمال زیاد فعالیت یکی از این دو، روی میزان فعالیت جسمی طرف دیگر تاثیر گذار است.
به گفته کاترین هسکت آمارهای این پژوهش نشان می دهد که به تناسب هر دقیقه فعالیت جسمی ملایم و یا شدید یک مادر به احتمال زیاد فرزند خردسال او ۱۰ درصد بیشتر در همان سطح از فعالیت شرکت خواهد کرد. به ازای هر دقیقه ای که مادر نشسته باشد کودکان نیز حدود ۰.۱۸ دقیقه آرام می نشیند. بنابر این هر ساعت از بی تحرکی و نشستن مادر به ۱۰.۸ دقیقه نشستن کودک منجر خواهد شد.
چنین تفاوت های جزیی ممکن است بدیهی و بی اهمیت به نظر بیایند اما به گفته کاترین هسکت، در یک دوره چند ماهه و یا چند ساله قابل توجه خواهد بود.
عواملی که روی میزان تحرک و فعالیت جسمی مادر تاثیر زیادی داشته شاغل و یا غیرشاغل بودن او و همچنین خواهر و یا برادر داشتن کودکان خردسال بود.
استر ون اسلویجس یکی دیگر از مسئولان این پژوهش از بخش تحقیقات مربوط به رژیم غذایی و تحرک جسمی در دانشگاه کمبریج می گوید: بین میزان تحرک مادرانی که در سن ۱۶ سالگی ترک تحصیل کرده اند با کودکان خردسال آنها به نسبت مادرانی که در سن ۱۸ سالگی ترک تحصیل کرده اند، ارتباط قوی تر وجود دارد.
این پژوهش تشخیص داده که میزان فعالیت جسمی زنان معمولا پس از مادر شدن کاهش یافته و به دوران قبل از بارداری و تولد فرزندشان بازنمی گردد. بنابر این کاهش و گاه فقدان فعالیت جسمی روی فرزندان خردسال آنها تاثیر می گذارد.
کاترین هسکت می افزاید: زوج هایی که به تازگی صاحب فرزند شده اند، گرفتاری و کارهای مختلفی دارند و فعالیت جسمی همیشه نمی تواند جزء اولویت های آنها باشد. ولی حتی افزودن حد کمی به فعالیت جسمی مادران روی سلامت خود آنها و کودکانشان تاثیر دارد.
کارهای ساده ای مثل پیاده روی و مقداری تحرک بیشتر در طول هر روز می تواند، بسیار مفید باشد.
