مواضع مسکو و ناتو درباره سرنوشت افغانستان پس از خروج بخش عمده نیروهای خارجی مستقر در کشور در سال دو هزار و چهارده، اختلافات فاحشی دارد.
مطبوعات روسیه نوشتند: مسئولان بلند پایه این کشور و مقامات سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در نشستی در مسکو درباره اوضاع کنونی افغانستان، آینده کشور و همچنین تلاشهای مشترک ناتو و سازمان پیمان امنیت جمعی برای تامین امنیت منطقه گفتگو و تبادل نظر کردند، اما دو سازمان منطقه ای در این باره اختلاف نظرهای عمیق دارند.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ریانووستی، روزنامه کمرسانت روسیه در شماره روز دوشنبه خود نوشت: مواضع مسکو و ناتو درباره سرنوشت افغانستان پس از خروج بخش عمده نیروهای خارجی مستقر در کشور در سال دو هزار و چهارده، اختلافات فاحشی دارد.
دولت روسیه بیم آن دارد که با خروج نظامیان خارجی از افغانستان اوضاع امنیتی در این کشور به وخامت گراید در حالی که مسئولان ناتو این نگرانی را چندان جدی نمی گیرند و امیدوار هستند که اوضاع در افغانستان بدتر نشود.
روسیه و ناتو همچنین درباره توان بالقوه و ظرفیت های سازمان پیمان امنیت جمعی نیز اختلاف نظرهای زیادی دارند. دولت روسیه به ظرفیت های این سازمان نظامی و سیاسی که نظارت بر فعالیت های آن را مسکو بر عهده دارد، کاملا اطمینان دارد.
این در حالی است که ناتو می گوید: این سازمان امنیتی منطقه ای توسعه لازم را نیافته است. مرکز پی آی آر PIR و اداره اطلاع رسانی ناتو سمیناری بین المللی درباره مسئله افغانستان در مسکو برگزار کردند که شرکت کنندگان در آن تلاش کردند به این سوال پاسخ گویند:« چگونه می توان همکاری های ناتو و روسیه را در افغانستان پس از سال دو هزار و چهارده تقویت کرد؟» با این حال در این نشست بین المللی به سوال اصلی که در آن مطرح شده بود، پاسخ صریحی داده نشد چرا که حاضران بحث ها و گفتگوهای خود را از موضوع اصلی به مسئله اوضاع کنونی در افغانستان و آینده این کشور تغییر جهت دادند.
نمایندگان روسیه که در این نشست حضور یافته بودند، اعلام کردند: شرایط درباره افغانستان خوب پیش نمی رود. آلبرت خورف، مسئول امور آسیا و افغانستان در وزارت امور خارجه روسیه، اعلام کرد در شرایطی که افغانستان هنوز نیز درگیر ناامنی و خشونت است، ناتو تصمیم گرفته است شمار نیروها و حضور نظامی خود را در افغانستان کاهش دهد اما مسکو این رویکرد را مناسب نمی داند و از تحولات افغانستان به ویژه در زمینه امنیتی نگران است.
این مسئول وزارت امور خارجه روسیه خاطر نشان کرد: خشونت و ناامنی در افغانستان در سال دو هزار و سیزده نسبت به سال گذشته سه برابر شده است و شورشیان و مخالفان مسلح این کشور که طالبان در راس آن هستند با بهره برداری از خروج تدریجی نیروهای نظامی خارجی مستقر در افغانستان، کنترول خود را بر بخش های گسترده ای از کشور توسعه داده اند.
وی افزود تولید مواد مخدر در افغانستان در سال دو هزار و سیزده نسبت به سالهای گذشته پنجاه درصد افزایش یافته و همین مسئله به تشدید اقدامات خشونت بار و نفوذ شورشیان طالبان کمک کرده است.
این دیپلومات روس تاکید کرد: در چنین اوضاعی، آینده افغانستان چندان روشن نیست و شورشیان افغان قصد دارند از تمام توان خود برای مبارزه با نیروهای دولتی در زمان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در سال دو هزار و چهارده استفاده کنند.
رابرت شل؛ رئیس اداره اطلاع رسانی ناتو در روسیه، در این باره اعلام کرد: ارزیابی های تاریک و بدبینانه از اوضاع کنونی و آینده افغانستان نادرست است چرا که این ارزیابی ها و آینده نگری ها بر پایه واقعیات موجود مطرح نشده است و منتقدان از این مسئله غافل هستند که تنها پانزده درصد از مردم افغانستان از شورشیان طالبان حمایت می کنند.
نیکولاس ویلیامز؛ رئیس دایره عملیات ناتو، که در سیمنار بین المللی افغانستان در مسکو شرکت کرده است، پا از این هم فراتر می گذارد و می گوید: شاید روسیه آرزو می کند که ماموریت ناتو در افغانستان به شکست منجر شود بدون این که پیامدهای وخیم چنین شکستی را برای خودش ارزیابی کند.
این دیپلومات افزود: افغانستان هنوز هم حدود ده سال دیگر باید تلاش کند تا به یک کشور « در حال توسعه معمولی» تبدیل شود و در این مدت جامعه بین المللی باید حمایت های خود را به ویژه در زمینه مالی از این کشور دریغ نکند.
در خصوص چشم انداز همکاری ناتو و روسیه درباره افغانستان نیز اتفاق نظر وجود ندارد. روس ها از هر فرصتی استفاده کرده و مشکلی را که ناتو از دیرباز در افغانستان با آن روبرو بوده است به نمایندگان این سازمان منطقه ای تذکر داده اند: ناتو پیوسته در زمینه همکاری با سازمان پیمان امنیت جمعی تردید داشته است.
ویکتور واسیلییف؛ نماینده دایم روسیه در سازمان پیمان امنیت جمعی، حاصل تلاش های خود را برای برقراری روابط با ناتو در این جمله خلاصه می کند:« مثل این است که برای باز کردن در ( برقراری همکاری با ناتو)، مدت ده سال با سر بر آن کوبیده باشم.»
دولت روسیه بر این عقیده است که این دو سازمان نظامی و سیاسی می توانند در افغانستان همکاری سازنده ای داشته باشند. ناتو می تواند با تولید مواد مخدر در افغانستان مبارزه کند و سازمان پیمان امنیت جمعی نیز می تواند مسئولیت مبارزه با قاچاق مواد مخدر را در افغانستان و اطراف آن بر عهده بگیرد.
با این حال نیکولاس ویلیامز در این زمینه می گوید: سازمان پیمان آتلانتیک شمالی تا کنون هیچگاه هیچ پیشنهاد واقعی برای همکاری از طرف سازمان پیمان امنیت جمعی دریافت نکرده است. وی بر این عقیده است که این سازمان که روسیه نظارت بر آن را بر عهده دارد، به اندازه کافی توسعه نیافته است و در حال حاضر نیز مراحل شکل گیری جنینی خود را پشت سر می گذارد.
ویلیامز خاطر نشان کرد: تنها روسیه است که خواستار همکاری میان سازمان آتلانتیک شمالی و سازمان پیمان امنیت جمعی شده است و دیگر اعضای این سازمان هیچ تمایلی برای همکاری با ناتو ندارند.
از سخنان نماینده ناتو چنین بر می آید که این سازمان از همکاری دوجانبه با روسیه و دیگر اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی در خصوص افغانستان رضایت کامل دارد.
مطبوعات روسیه نوشتند: مسئولان بلند پایه این کشور و مقامات سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در نشستی در مسکو درباره اوضاع کنونی افغانستان، آینده کشور و همچنین تلاشهای مشترک ناتو و سازمان پیمان امنیت جمعی برای تامین امنیت منطقه گفتگو و تبادل نظر کردند، اما دو سازمان منطقه ای در این باره اختلاف نظرهای عمیق دارند.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ریانووستی، روزنامه کمرسانت روسیه در شماره روز دوشنبه خود نوشت: مواضع مسکو و ناتو درباره سرنوشت افغانستان پس از خروج بخش عمده نیروهای خارجی مستقر در کشور در سال دو هزار و چهارده، اختلافات فاحشی دارد.
دولت روسیه بیم آن دارد که با خروج نظامیان خارجی از افغانستان اوضاع امنیتی در این کشور به وخامت گراید در حالی که مسئولان ناتو این نگرانی را چندان جدی نمی گیرند و امیدوار هستند که اوضاع در افغانستان بدتر نشود.
روسیه و ناتو همچنین درباره توان بالقوه و ظرفیت های سازمان پیمان امنیت جمعی نیز اختلاف نظرهای زیادی دارند. دولت روسیه به ظرفیت های این سازمان نظامی و سیاسی که نظارت بر فعالیت های آن را مسکو بر عهده دارد، کاملا اطمینان دارد.
این در حالی است که ناتو می گوید: این سازمان امنیتی منطقه ای توسعه لازم را نیافته است. مرکز پی آی آر PIR و اداره اطلاع رسانی ناتو سمیناری بین المللی درباره مسئله افغانستان در مسکو برگزار کردند که شرکت کنندگان در آن تلاش کردند به این سوال پاسخ گویند:« چگونه می توان همکاری های ناتو و روسیه را در افغانستان پس از سال دو هزار و چهارده تقویت کرد؟» با این حال در این نشست بین المللی به سوال اصلی که در آن مطرح شده بود، پاسخ صریحی داده نشد چرا که حاضران بحث ها و گفتگوهای خود را از موضوع اصلی به مسئله اوضاع کنونی در افغانستان و آینده این کشور تغییر جهت دادند.
نمایندگان روسیه که در این نشست حضور یافته بودند، اعلام کردند: شرایط درباره افغانستان خوب پیش نمی رود. آلبرت خورف، مسئول امور آسیا و افغانستان در وزارت امور خارجه روسیه، اعلام کرد در شرایطی که افغانستان هنوز نیز درگیر ناامنی و خشونت است، ناتو تصمیم گرفته است شمار نیروها و حضور نظامی خود را در افغانستان کاهش دهد اما مسکو این رویکرد را مناسب نمی داند و از تحولات افغانستان به ویژه در زمینه امنیتی نگران است.
این مسئول وزارت امور خارجه روسیه خاطر نشان کرد: خشونت و ناامنی در افغانستان در سال دو هزار و سیزده نسبت به سال گذشته سه برابر شده است و شورشیان و مخالفان مسلح این کشور که طالبان در راس آن هستند با بهره برداری از خروج تدریجی نیروهای نظامی خارجی مستقر در افغانستان، کنترول خود را بر بخش های گسترده ای از کشور توسعه داده اند.
وی افزود تولید مواد مخدر در افغانستان در سال دو هزار و سیزده نسبت به سالهای گذشته پنجاه درصد افزایش یافته و همین مسئله به تشدید اقدامات خشونت بار و نفوذ شورشیان طالبان کمک کرده است.
این دیپلومات روس تاکید کرد: در چنین اوضاعی، آینده افغانستان چندان روشن نیست و شورشیان افغان قصد دارند از تمام توان خود برای مبارزه با نیروهای دولتی در زمان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در سال دو هزار و چهارده استفاده کنند.
رابرت شل؛ رئیس اداره اطلاع رسانی ناتو در روسیه، در این باره اعلام کرد: ارزیابی های تاریک و بدبینانه از اوضاع کنونی و آینده افغانستان نادرست است چرا که این ارزیابی ها و آینده نگری ها بر پایه واقعیات موجود مطرح نشده است و منتقدان از این مسئله غافل هستند که تنها پانزده درصد از مردم افغانستان از شورشیان طالبان حمایت می کنند.
نیکولاس ویلیامز؛ رئیس دایره عملیات ناتو، که در سیمنار بین المللی افغانستان در مسکو شرکت کرده است، پا از این هم فراتر می گذارد و می گوید: شاید روسیه آرزو می کند که ماموریت ناتو در افغانستان به شکست منجر شود بدون این که پیامدهای وخیم چنین شکستی را برای خودش ارزیابی کند.
این دیپلومات افزود: افغانستان هنوز هم حدود ده سال دیگر باید تلاش کند تا به یک کشور « در حال توسعه معمولی» تبدیل شود و در این مدت جامعه بین المللی باید حمایت های خود را به ویژه در زمینه مالی از این کشور دریغ نکند.
در خصوص چشم انداز همکاری ناتو و روسیه درباره افغانستان نیز اتفاق نظر وجود ندارد. روس ها از هر فرصتی استفاده کرده و مشکلی را که ناتو از دیرباز در افغانستان با آن روبرو بوده است به نمایندگان این سازمان منطقه ای تذکر داده اند: ناتو پیوسته در زمینه همکاری با سازمان پیمان امنیت جمعی تردید داشته است.
ویکتور واسیلییف؛ نماینده دایم روسیه در سازمان پیمان امنیت جمعی، حاصل تلاش های خود را برای برقراری روابط با ناتو در این جمله خلاصه می کند:« مثل این است که برای باز کردن در ( برقراری همکاری با ناتو)، مدت ده سال با سر بر آن کوبیده باشم.»
دولت روسیه بر این عقیده است که این دو سازمان نظامی و سیاسی می توانند در افغانستان همکاری سازنده ای داشته باشند. ناتو می تواند با تولید مواد مخدر در افغانستان مبارزه کند و سازمان پیمان امنیت جمعی نیز می تواند مسئولیت مبارزه با قاچاق مواد مخدر را در افغانستان و اطراف آن بر عهده بگیرد.
با این حال نیکولاس ویلیامز در این زمینه می گوید: سازمان پیمان آتلانتیک شمالی تا کنون هیچگاه هیچ پیشنهاد واقعی برای همکاری از طرف سازمان پیمان امنیت جمعی دریافت نکرده است. وی بر این عقیده است که این سازمان که روسیه نظارت بر آن را بر عهده دارد، به اندازه کافی توسعه نیافته است و در حال حاضر نیز مراحل شکل گیری جنینی خود را پشت سر می گذارد.
ویلیامز خاطر نشان کرد: تنها روسیه است که خواستار همکاری میان سازمان آتلانتیک شمالی و سازمان پیمان امنیت جمعی شده است و دیگر اعضای این سازمان هیچ تمایلی برای همکاری با ناتو ندارند.
از سخنان نماینده ناتو چنین بر می آید که این سازمان از همکاری دوجانبه با روسیه و دیگر اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی در خصوص افغانستان رضایت کامل دارد.
