قصه‎ی اتاق آبی رنگی به عمر ۶۳ سال، در مرز میان دو کره

در نقطه صفر مرزی میان کوریای شمالی و جنوبی، اتاقی آبی رنگ وجود دارد که در ماه ژوئیه ۱۹۵۳ قرارداد آتش بس میان دو کشور در آن به امضاء رسید. این اتاق را به منظور انجام تماس های اضطراری میان طرفین جنگ، یعنی امریکا و کوریای جنوبی از یک سو و کوریای شمالی از سوی دیگر برای همیشه تاسیس شد. 
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از العربیه،اسم سالن کنفرانس را بر این اتاق اطلاق کرده اند تا نمایندگان دو کشور در صورت ضرورت برای انجام تماس های اضطراری در آنجا اجتماع کنند، اما پس از امضای قرارداد آتش بس بین دو کشور در سال ۱۹۵۳ نشست مهمی در این اتاق صورت نگرفته است. میکروفون های این اتاق در تمام ۲۴ ساعت روشن بوده و هر صدایی را ضبط می کنند.
در این اتاق دو در نصب شده که هر کدام از آنها به سوی یکی از دو کشور باز می شود و نگهبان های طرفین نیز پس از هر ساعت عوض می شوند. برای تعویض نگهبانان، در هنگام ورود و خروج آنها، درها باز و سپس قفل می شوند. یک بار گارد کوریای شمالی پس از خروج از اتاق عمدا از قفل کردن دربی که به سوی کشورش باز می شود، خوداری کرد، گارد کوریای جنوبی به تصور اینکه این درب قفل است به آن نزدیک شد، عسکرکوریای شمالی بلافاصله سعی کرد دست او را گرفته به زور او را به خاک کوریای شمالی بکشد، که همقطاران جنوبی اش متوجه شده و به یاری او شتافتند. 
از آن زمان به بعد نگهبانان کوریای جنوبی مستقر در این اتاق مرزی حتما بایستی دارای کمربند سیاه تکواندو، کاراته یا یکی دیگر از ورزش های رزمی باشند.
در سال ۱۹۶۸ حادثه ناگواری برای دو عسکر امریکایی در مرز دو کشور پیش آمد. این دو سرباز به قصد قطع بوته ها و درختانی که بر روی و کنار پل متروکه ای که دو کشور را به هم متصل می ساخت و دید آنها را کم می کرد به سوی پل رفتند، اآما به محض رسیدن به مکان مورد نظرشان عساکر کوریای شمالی به آنها یورش برده و با استفاده از تبرهایی که آن دو امریکایی برای قطع درخت آورده بودند، آنها را تکه تکه کردند.
بر این نقطه مرزی نام "منطقه غیر نظامی" اطلاق شده، اما در عمل نظامی ترین نقطه جهان است، زیرا در دو طرف خط تماس، یک میلیون و ششصد هزارعسکرروبروی هم جبهه گیری کرده که در صورت آغاز درگیری تعداد آنها به ۱۰ میلیون خواهد رسید.
کوریای شمالی تلیفون این اتاق را که برای تماس های ضروری اختصاص داشت، قطع کرده و به تماس های امریکایی ها و جنوبی ها پاسخ نمی دهد، لذا امریکایی ها و جنوبی ها مجبورند با استفاده از بلند گو پیام های خود را به طرف دیگر برسانند.
اگر قرار باشد، کسی بطور رسمی به کوریای شمالی برود، این اتاق تنها نقطه مرزی برای نقل انتقال میان دو کشور است که تا به حال چنین اتفاقی بندرت صورت گرفته است.

لازم به یادآوری است که این روزها در پی تهدیدهای کوریای شمالی تمام شبه جزیره کوریا و منطقه مجاور در هراس و واهمه ناشی از این تنش جدی میان دو کشور بردار به سر می برد.