هیچکس به نیروی ۶۰ درصدی جوانان افغانستان توجه نمی‌کند

جوانان نیروی مؤثر، کارساز و مفید جامعه است؛ به همین دلیل، در صدر اسلام، پیامبر(ص) در اکثر موارد و تصمیم گیری های سیاسی با جوانان مدینه، مشوره می کرد. چنانکه در جنگ احد وقتی که منافقین سنگ اندازی کردند و می خواستند جنگ را به داخل شهر بکشانند و اسلام را از درون نابود کنند، پیامبر(ص) در این زمینه با جوانان مدینه مشوره کرد و بالاخره تصمیم بر این شد که جنگ را از داخل شهر به بیرون بکشند.
حاجی محمد عبده؛ عضو مجلس نمایندگان در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا) با بیان این مطلب افزود:"نظر به گذشته افغانستان، اگر ما بخواهیم موضوع نقش جوانان را در امور سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور بررسی کنیم، متاسفانه این سرمایه بزرگ ملی به هدر رفته است".
به گفته وی، اگر خو استه باشیم که کشور ما عاری از فساد باشد و یک ساختار کارآمد و مسئولیت پذیر به وجود بیاید، باید روی نسل جوان این کشور سرمایه گذاری کرد.
به گفته عبده در گذشته های افغانستان، بدون شک، نسل جوان آنطور که باید در ساختار نظام سیاسی و اقتصادی کشور جابه‌جا نشدند، در حالی که تمام نهادهای کشور اعم از اردو، پولیس، امنیت و ادارات مختلف دولتی و همچنین پیشرفت و ترقی کشور به این قشر بستگی دارد.
به گفته این عضو پارلمان، تبلیغاتی از قبیل احترام گذاشتن به حقوق زنان و محو خشونت علیه آنان مدتی است که رسانه ها را به خود مشغول کرده است؛ اما در باره ۶۰ درصد نفوس کشور که آن‌را نسل جوان تشکیل می دهد هیچگونه تصمیم جدی -نه از طرف دولت و نه از طرف نهادهای مؤثر دیگری چون حقوق بشر و جامعه مدنی- گرفته نشده است.
به گفته عبده، افغانستان کشوری اسلامی است که باید از دستورات وحی و سنت پیامبر(ص) الهام بگیرد. رسول اکرم(ص) برای بهبود وضعیت اسلام نوپا و پایه گذاری تمدن بشری، جوانی به نام مصعب ابن عمیر را به عنوان اولین سفیر خود در مدینه انتخاب می کند که به راستی، جوانی کاردان، شجاع و مؤمن بود و توانست زمینه مهاجرت پیامبر(ص) را آماده کند و به جوانان مدینه، احکام بیاموزد.
وی همچنین گفت که پیامبر(ص) در جنگ با رومی‌ها، علیرغم مخالفت های بعضی از اصحاب، اسامه بن زید را که جوانی ۱۸ ساله بیش نبود، فرمانده لشکر تعیین کرد؛ زیرا پیامبر(ص) نیرو و قدرت و کاردانی بیشتری در زید می‌دید.
به گفته وی، اساس و بنیاد یک جامعه سالم را شایسته سالاری با معیارهای علمی و تخصصی تشکیل می دهد؛ نه بزرگی سن، افتخار قوم و نژاد و سایر علایق؛ بسا اوقات ممکن است یک جوان، بهتر از پیری که عمر خود را در سیاست گذرانده، چرخ جامعه را بچرخاند و زندگی مردم را بهبود بخشد.
به عقیده عبده، اصول حکومت‌داری علی(ع) درس بزرگی برای جهان بشریت و سیاست مداران دنیاست. گذشته از همه زیبایی ها و برجستگی های حکومت علی(ع)، او به نسل جوان بیشتر اهمیت می‌داد و گاهی اوقات، پست های مهم حکومتی را به آنان محول می کرد.