با اشتراک هزاران تن، آيين معنوي و پرفيض دعاي عرفه را در مساجد و تکایای کابل برگزار شد

همزمان با نهم ذي الحجه، هزاران تن از مردم متعهد و با ايمان کابل، آيين معنوي و پرفيض دعاي عرفه را در مساجد و تکایای کابل برگزار كردند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدای افغان(آوا) مراسم دعای پرفیض عرفه امام حسین(ع) در حوزه خاتم النبیین(ص)، تکیه خانه عمومی چنداول، تکیه خانه قلعه فتح الله، مسجد قلعه علی مردان، مسجدقرآن و عترت، مسجد نبوی(ص)، مسجدباقرالعلوم(ع) و دیگر مساجد و تکایای شهر کابل با حضور و استقبال هزاران تن از باشندگان و بخصوص جوانان روبرو شد.
در این مراسم ها، مداحان اهل بیت(ع) در بخشهایی از دعای عرفه، با مناجات و مداحی شور و حال معنوی خاصی به مراسم داده و حاضرین را به فیض رساندند.
این روز از روزهای مهم برای مسلمانان و از جمله شیعیان است. گرچه عید نامیده نشده اما همچون عید خوانده شده است. از سوی دیگر از آنجا که امام سوم شیعیان حرکت خود را بسوی کربلا پس از مراسم حج آغاز کرد برای شیعیان از اهمیت بسزایی برخوردار است. همچنین زیارت امام سوم شیعیان در این روز بسیار توصیه شدهاست.«دعای امام حسین در روز عرفه» از مهم ترین اعمال این روز است که پس از نماز ظهر و عصر خوانده میشود.
حجت الاسلام والمسلمین علی توسلی مدرس حوزه علمیه خاتم النبیین(ص) در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا)، روز عرفه را روز معرفت و شناخت خداوند دانست.
به گفته وی، هر دعایی دارای فضیلت و ثواب است، در روایات آمده است که "الدعا مخ العبادة" یعنی دعا مغز عبادت است.
آقای توسلی درباره فلسفه عرفه گفت: عرفه از عرفان به معنای شناخت گرفته شده، آنچه که در روزعرفات مهم است اینکه حاجی اول خودش را بشناسد و متوجه خودش شود. بعد از اینکه خود را شناخت که کی هست و چه کاره است و مسیرش چیست و چه کاری باید بکند و سرانجامش کجاست؟ اینجاست که متوجه خدا می شود.
معاونت آموزشی حوزه علمیه خاتم النبیین(ص) علاوه کرد: بعد از اینکه حاجی ها متوجه خودشان شدند، مطابق دستورات دینی متوجه می شوند که در چه موقعیتی قرار دارند، یعنی با شناخت خود، خدا را می شناسند.
به باور وی، حاجی ها بعد از اینکه خدارا شناختند، و خود را موجودی ضعیف دانستند و خدا را غنی به تمام معنا، اینجاست که
و با خدای خودشان مناجات نموده و دست دعا بلند می کنند.
وقتی انسان که خدا را شناخت ناخودآگاه شروع می کند به دعا کردن، به طرف خدا رفتن و متوجه خداشدن، به خداوند توسل کردن، استغاثه کردن و از خداوند خواستن تا آنها را در مسیر انسان شدن و پیمودن را کمال هدایت نماید.