محرومیت دختران از آموزش؛ اسلامی یا انسانی؟

 

او افزوده که به این ترتیب می‌توان «حدود و حقوق زنان را مطابق شریعت» مشخص کرد.

 

همزمان، حسین ابراهیم طه؛ دبیرکل سازمان همکاری اسلامی این «تصمیم ناراحت‌کننده» را محکوم کرده و گفته که تعلیق دسترسی دختران به دروس دانشگاه همانطور که دختران و زنان افغان را از حق تحصیل و اشتغال و عدالت اجتماعی محروم می‌کند، به شدت و سریعاً موجب تضعیف جدی اعتبار حکومت امارت اسلامی خواهد شد.

 

یک بخش عمده واکنش های ابرازشده در برابر این تصمیم جنجالی و بحث برانگیز، از سوی علمای دینی، سازمان های اسلامی و مراجع مذهبی و نیز دولت های مسلمان در منطقه بوده است.

 

عموم کسانی که به این تصمیم واکنش نشان داده اند، امارت اسلامی را به بازنگری در این باره فراخوانده و برای تشریع آموزش دختران، دولت را به آموزه های دینی، احادیث و سیره پیامبر گرامی اسلام(ص)، خاندان عصمت و طهارت، اصحاب کرام و نیز علمای مسلمان، رجعت داده اند. 

 

این واکنش ها نشان می دهد که تصمیم گیری درباره ممنوعیت مطلق تحصیل دختران و استناد آن به شریعت و متون دینی هرگز به سادگی امکان پذیر نیست؛ زیرا فقه و حدیث و کلام اسلامی به وضوح، این تصمیم را به چالش می کشد و مشروعیت دینی و توجیه شرعی آن را زیر سؤال می برد.

 

از جانب دیگر، واکنش عبدالسلام ضعیف هم نشان می دهد که حتی در درون امارت اسلامی نیز این تصمیم، مخالفان جدی و سرسختی دارد و کسانی که آن را اتخاذ و اجرا کرده اند، شاید نتوانند یکپارچگی و وحدت نظر سران امارت اسلامی را به نمایش بگذارند.

 

بنابراین، بهتر است که این چالش، ابتدا در درون دولت، حل شود و سران امارت اسلامی درباره درستی یا نادرستی آن به یک اجماع فراگیر و قابل تایید دست یابند و سپس، برای اعمال و اجرای آن در سطح جامعه، اقدام شود.

 

نکته دیگر هم این است که افغانستان تنها کشوری در جهان است که در آن، تحصیل و آموزش دختران در تمام سطوح، ممنوع می شود. این در حالی است که تنها کشور اسلامی نیست و هیچکس نمی تواند ادعا کند که این به آن دلیل است که یک نظام خالص و صد درصد اسلامی بر کشور حاکم شده که با همه نظام های اسلامی حاکم بر دنیا، تفاوت دارد!

 

تنها در سازمان همکاری اسلامی که دبیرکل آن، تصمیم اخیر وزارت تحصیلات عالی درباره ممنوعیت قاطع تحصیل دختران را به طور آشکار، محکوم کرده، ۵۷ کشور مسلمان، عضویت دارند که در هیچیک از آنها، تحصیل دختران، ممنوع نیست. آیا اسلام حاکم بر افغانستان با اسلام حاکم بر دیگر کشورهای اسلامی، از زمین تا آسمان تفاوت دارد؟

 

در گذشته، سران برخی رژيم های منطقه، از جمله نخست وزیر پیشین پاکستان در توجیه ممنوعیت تحصیل دختران از سوی امارت اسلامی، ادعا کرده بودند که این سنت فرهنگی مردم افغانستان است و از نظر افغان ها تحصیل دختران، عیب و ننگ و شرم است؛ بنابراین جهان باید به این سنت احترام بگذارد و آن را به رسمیت بشناسد.

 

این یک دروغ آشکار و افترایی وقیح است؛ زیرا عموم مردم افغانستان با تحصیل و آموزش دختران، موافق اند و آن را در راستای اعتقادات دینی و دستورات شرعی اسلام می دانند. شاید در این میان، خانواده های تنگ اندیش و متعصبی نیز پیدا شوند که نسبت به این امر، نظر مخالف داشته باشند؛ اما آنها نه از اسلام نمایندگی می کنند و نه از سنت های فرهنگی مردم افغانستان.

 

بر این اساس، ممنوعیت تحصیل دختران در مکاتب و دانشگاه ها نه اسلامی است، نه انسانی و نه مبتنی بر سنت های فرهنگی و ملی کشور؛ بنابراین، انتظار می رود که دروازه های دانشگاه ها و مکاتب به سرعت به روی دختران باز شود و بر این تصمیم بحث برانگیز و بی بنیاد یکبار برای همیشه، تجدید نظر صورت بگیرد؛ زیرا این امر، میلیون ها دختر مسلمان را از حق انسانی و اسلامی شان برای کسب دانش و علم و شناخت خداوند و هستی و درک آموزه های قرآن و آگاهی از سرگذشت و سرنوشت انسان و جهان بربنیاد آموزه های مکتب انسان ساز اسلام، محروم می کند و به جهل و جمود در میان امت مسلمان، دامن می زند.